(11:53)

- Tu będziemy sami. - powiedziała dziewczynka wchodząc do sali przydzielonej tylko dla niej.

Taehyung usiadł razem z nią na podłodze, a dziewczynka rozsypała na niej cztery tysiące części puzzli.

- Jesteś nieśmiały, tak? - Taehyung pokiwał niepewnie głową lekko się rumieniąc.

Nienawidził uczucia ciepła na policzkach. Wiedział, że wtedy ma tam wielkie czerwone plamy.

- Ale jesteś uroczy. - zaśmiała się. - Spokojnie nie będę cię zmuszać do rozmawiania ze mną. Jak będziesz chciał to się odezwiesz.

Alice zaczęła układać pierwszy fragment puzzli.

- Masz osiem lat, prawda? - chłopiec wtórnie pokiwał głową. - Ja mam dziesięć. - Taehyung wytrzeszczył lekko oczy.

Dziewczynka, po mimo braku włosów nie wyglądała na starszą. Wręcz przeciwnie, wyglądała na młodszą.

- Zabierajmy się za układanie. Jak to skończymy to oprawimy to w ramkę i któryś z nas to weźmie. - uśmiechnęła się uroczo łącząc kolejne części. - Albo powiesimy gdzieś w wolontariacie.

Taehyung podążył jej śladami i też zaczął układać rozsypankę.

Nim się obejrzeli, ośmiolatek musiał iść do domu. Wiedział jedno, ma już po co tu przychodzić.   

Alice była naprawdę fajna i nie nabijała się z niego.

Niestety, plany z ulepieniem bałwana nie wypaliły. Alice nie może wychodzić na zewnątrz, bo może zachorować.

Przynajmniej dobrze, że dziewczynka miała całe mnóstwo nie ułożonych puzzli. To zabiło nudę.