Chapter 55: Wrong

Zein's Point of View

Lagi akong nasa likod nya. Laging ako ang pinoprotektahan nya. Nakakamangha na gamit lang ang isang kutsilyo at ang kanyang liksi ay nagagapi nya ang mga armadong lalaki.

Napapikit ako nang maramdaman ang muling pag-agos ng dugo galing sa braso ko. Halos buong braso ko na ngayon ay nababalot ng dugo.

Nararamdaman ko na rin ang panghihina dahil sa dami ng dugong nawala sa akin. Hindi 'yon napansin ni Supremo dahil busy sya sa pakikipaglaban.

Naluluha ako habang nakikita syang hingal na hingal. Tagaktak ang pawis nya at halos dugo na rin ang damit nya at kamay.

Napaawang ang bibig ko nang maramdaman ang pagrupok ng binti ko na parang babagsak na talaga ako.

No. Hindi ako maaring magapi ng pesteng kahinaan na ito. Ayokong makita nya akong mahina. Ayokong mag-alala sya.

Mabilis na itinago ko sa likod ko ang kaliwang braso ko nang palapit na sya sa akin.

Hindi ko napigilang mapangiti dahil sa ngiti nya. Hinawakan nyang muli ang kamay ko.

"Lets go..."

Bigla kong naalala ang mga panaginip ko. Ako pala... Ako pala ang babaeng kahawak-kamay nya. Kinain ako ng kaba ng maaalala ng mga kasunod na nangyari sa panaginip ko--- No. Please.

Isang hakbang pa lang ang nagagawa ko nang maramdaman ang pag-ikot ng paningin ko hanggang sa naramdaman ko na lang na bumagsak na ako sa lupa.

"Zei- Shit!"

Mapait na napangiti na lang ako nang makita ang alala at gulat sa mata nya nang makita ang brasong hindi ko na naitago.

Nangingitim na rin ito at parang nauubusan na ng dugo.

"Hold on..."

"Hey!" Pigil ko sa kanya nang aktong bubuhayin nya ako. "I can still walk... Magpahinga na muna tayo." Wika ko.

"No... Please. Darling, let m-"

"Ssshh..." Sinubukan kong umupo na inalalayan naman nya ako. Ipinatong ko ang ulo ko sa balikat nya habang nakatingin sa dilim.

Bumibilis ang paghinga ko na animo'y kinakapos na rin ako ng dugo. Napapikit ako nang muling maramdaman ang pag-ikot ng paningin ko.

"Darling..." Tawag ko sa kanya. "Sorry... Sorry for everything." Mapait kong wika.

Napaklaki ng kasalanan ko. Marami akong pagkakamali na nagawa sa kanya. Nasaktan kami sa isang pagkakamali na ako lang ang may kasalanan. Naging biktima sya ng isang maling desisyon.

"You have nothing to sorry for. Naiintindihan kita..."

"Still, sorry."

Kinain kami nang katahimikan. Hindi ko alam kung matatawa ako dahil napakaromantic ng mga minutong ito kahit na nagpapatayan na.

Kung makakaligtas kami sa pagsubok na ito, ibibigay ko ang lahat ng kailangan ng lalaking ito. I will give what he deserve.

I am willing to give every piece of me to complete him.

"Tara na."

Inalalayan nya akong makatayo. Kahit papaano ay nakatulong ang pagpapahinga namin dahil kahit papaano ay nakalakad na akong muli ngunit sobrang higpit na ng hawak sa akin ni Supremo na parang wala na syang balak kumalas sa akin.

Gusto ko na ring itali ang sarili ko sa'yo. Without you, I am a mess. Supremo.

"Kailangan kitang madala sa medical team."

Hindi ko alam kung ano ang sinasabi nya at kung bakit may medical team syang binabanggit.

"M-May hindi ba ako nalalaman?"

Napalingon sya sa akin sabay ngiti. "I told you. I am not named Ace without one, darling." Wika nito bago nya ako kinindatan.

Napakamisteryoso talaga ng lalaking ito. Napakaraming bagay ang hindi ko pa nalalaman tungkol sa kanya. Tingin ko nga ay wala man lang sa kalahati ang alam ko pero kahit ganon pa man... Hindi ko naman kailangang alamin lahat ng tungkol sa kanya.

Muli kaming pinalibutan ng mga armadong lalaki pero sa pagkakataong ito ay napakarami na nila.

Napatingin ako kay Supremo na nakangisi lang habang pinupunasan ang dugo sa kanyang pisngi. Seeing him smiling like this giving me a chill.

It seems like he is enjoying everything.

"M-Marami sila, hindi mo kakayanin."

"I can kill them all for you."

"S-Suprem-"

Napasinghap ako nang yakapin nya ako nang mahigpit. "Darling, give me a reason... I won't let myself to be killed." Bulong nya.

I have so many damn reason but--- "I love you..." Bulong ko.

"Damn it! I love you more... Now," Iniharap nya ako sa kanya at hinawakan nya ang pisngi ko. "My Queen, can you close your eyes? Ako ang bahala sa'yo." Bulong nito.

Tumango ako pero bago pa man ako nakapikit ay isang halik ang iginawad nya sa labi ko.

Please, Don't let them hurt you. Darling, Please.

----

Nicky's Point of View

Damn! Hindi ko inakalang ganito sila karami. Fuck that bitch! Ang dami nyang tauhan na parang hindi nauubos.

"Are you ok?"

Inis na binalingan ko ng tingin si Nazzer na kanina pa tinatanong kung ok lang ako e sya nga itong may tama ng bala sa balikat.

"I am." Malamig kong tugon bago pinaputukan ang tatlong lalaking palapit sa amin.

Hindi ko na binalingan ng tingin si Nazzer dahil alam kong nakatingin sya sa akin. What the hell is his problem?!

Damn! His stare is giving me uneasiness. Bakit ba sya nakatitig sa akin?

"Shit!" Mabilis na pinaputukan ko ang lalaking tinangkaang paputukan si Nazzer na napangiti.

Inis na lumapit ako sa kanya at sinuntok ang kanyang mukha. Nagdugo ang labi nito sa ginawa ko ngunit hindi napawi ang kanyang ngiti.

"What the hell is wrong with you?!"

"Everything is wrong but one thing is right... Damn! Mahal na kita."

Mabilis na nag-iwas ako ng tingin dahil biglang nakaramdam ako ng hindi maipaliwanag na pakiramdam.

Shit! I hate this!

Lumayo ako sa kanya dahil hindi ako makapagfocus kapag malapit sya sa akin.

Napatingin ako sa basag na salamin kung saan lumitaw ang repleksyon ko. Maraming talsik ng dugo sa mukha at katawan ko ngunit isang bagay ang nakaagaw ng pansin ko.

I am smiling like a bitch. What the hell?! Don't tell me it is because of that!

Itinutok ko ang baril sa salamin kasabay ng pagsabog nito at pagkalat ng bawat piraso sa paligid.

Hindi ko inakala... I thought this is just normal. Lagi kong nararamdaman ito sa tuwing kasama ko sya. Akala ko wala lang ito pero tangina!

Mahal ko na rin ata ang hayop na 'yon!

Natawa na lang ako habang inaalala ang mga panahon na pinahirapan nya akong tanggapin ang alok ko.

Ang alok na maging leader ng gang na mabubuo. Yes, Black Blood Gang. Ako ang bumuo ng Black Blood Gang gaya ng utos nya ngunit hindi ko ito kayang pamunuan kaya kay Nazzer ako lumapit. This jerk!

Napatunganga na lang ako nang mapansin na nasa harap na pala ako ni Nazzer na nakangisi.

"You've been fooling me ever since, pinagmukha mo akong tanga. Itinago mo sa akin ang mga importanteng impormasyon na dapat ay matagal mo ng sinabi sa akin. Nasaktan ako, pero wala e. Mahal kita, hindi ko kayang magalit."

Itinutok ko ang baril ko sa ulo nya na ikinatawa nya. "Hindi ako ang may pakana ng l-"

"I know... Siya ang may pakana ng lahat."

Ibinaba ko ang baril ko at sa isang iglap ay nagawa nya akong yakapin. Nagpumiglas ako ngunit hindi naging sapat para makatakas ako sa kanya.

"Damn it! Let me go jerk!"

"I won't let you go... Bitch, you have to love me! Ayokong ako lang ang nakakaramdam nang ganito."

Nawalan ako ng lakas at hinayaan ko na lang syang yakapin ako. We stayed in that position for a minute bago ko narinig ang isang putok ng baril at pagbagsak ni Nazzer sa sahig.

Nanginig ang kamay ko kasabay ng pagpapakawala ko ng sunod-sunod na bala sa isang lalaki. Inubos ko sa kanya lahat ng bala ko. Fuck you!

Binato ko sa malayo ang walang balang baril ko bago binalikan si Nazzer na nakahiga sa sahig.

"Shit! Open your fucking eyes! Jerk!"

Nanlambot ako nang hindi ito sumagot o kumilos man lang.

"Nazzer Lumia! Open your eyes! Damn! I hate you..." Naramdaman ko ang mainit na likido sa gilid ng mata ko.

Shit!

"Nazzer... Please, open your eyes...for me." Pumiyok ako kasabay ng pagbagsak ng luha sa mata ko. "You can't just leave me alone after you stole my heart! Damn! I love you! Op-"

"I love you too, bitch."

Hindi ako nakapagsalita nang bigla nyang iminulat ang mata nya kasabay ng kanyang nakakasilaw na ngiti.

Umangat na ang kamao ko para sa kanyang mukha nang maunahan na nya ako. Mabilis na hinigit nya ako palapit sa kanya at ipinagdikit ang aming labi.

Nanlambot ako... I didn't know that I would feel that fucking word... I used to hate that feeling but right now... I can't believe that I am starting to like it.

Tumulo ang luha ko kasabay ng pagpikit ko at pagsagot sa kanyang halik.

Nakakainis aminin pero... Nahulog din ako sa patibong ng pag-ibig.

----

Zein's Point of View

Shit!

"Stay there!" Sigaw ni Supremo nang aktong lalapit na ako sa kanya.

Pagod na sya at hingal na hingal ngunit mas lalong dumarami ang kalaban. Nilalabanan nya lang ito gamit ang kutsilyo habang ang mga kalaban ay baril. Malaki ang advantange ng long range weapons plus the fact na mag-isa lang si Supremo.

"S-Supremo..."

Napapapikit ako nang sabay-sabay silang sumugod. Nanginig ako at natakot. Ayokong imulat ang mata ko. Natatakot akong baka may nangyaring masama.

Humigpit ang pagkakakuyom ng kamao ko nang marinig ang sunod-sunod na putok ng baril. Nakapikit pa rin ako gaya ng sinabi nya.

Supremo is always there for me. Will I always be like this? Like a pathetic girl that can't defend herself? Am I really that weak?

I have a promise.

Unti-unti kong imunulat ang mata ko nang maging payapa ng muli ang paligid.

Nangingig ang labi ko nang makita si Supremong nakatayo hindi kalayuan sa akin. Tanging ang liwanag ng buwan ang nagsisilbing ilaw upang makita ko ang kislap ng kanyang ngiti.

Naramdaman ko na lang na tumakbo na ako palapit sa kanya. Natawa sya sa pagyakap ko.

"Damn! I would love to hug you forever but darling your wound must be treaten first."

Kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya kasabay ng pagbagsak nya sa sahig. Naistatwa ako sa kinatatayuan ko ng makita ang unti-unting pagdausdos nya.

"Supremo!"

"H-Hey. I'm ok." Nginitian nya ako ngunit hindi naging sapat 'yon para maibsan ang pag-aalala ko lalo na nung makita ko ang pag-agos ng dugo sa kanyang kaliwang binti kung saan may tama ng baril.

Supremo is hurt.

Nanlilisik na binalingan ko ng tingin ang mga nakapalibot na naman sa aming mga armadong lalaki.

One of them shot Supremo.

"Z-Zei-"

"Shut up, now. Close your eyes."

Nalaglag ang panga nya sa sinabi ko at ramdam ko ang pagtutol sa kanyang mga mata na ginantihan ko ng ngisi.

"Trust me,"

"I trust you more than myself." Hinawakan nya ang kamay kong nanginginig at ibinigay sa akin ang kutsilyong katulad ng ibinigay nya sa akin. "Damn! Huwag ka kang nila talagang sasaktan." Wika nito bago unti-unting isinara ang mata.

Wala sa sariling napangisi ako. Walang ibang tumatakbo sa isip ko ngayon kundi ang mga pangakong binitawan ko.

Ang katotohanang nasaktan si Supremo ay nagpapaalab sa galit na nasa loob ko.

I will shed every drop of blood I have for you.

Humigpit ang hawak ko sa kutsilyong hawak ko habang iginagala ang mata ko sa mga baril na nakatutok sa amin.

"Who the hell shot him?"

Hindi ko alam kung matatawa ako sa sarili ko dahil nagawa ko pang magtanong. I am loosing my control for the nth time but this time.... I won't stop myself anymore.

"Ako bakit?!" Napatingin ako aa isang lalaking nakangisi sa akin. "May magagawa k-" Sa isang iglap ay kumawala ang dugo sa kanyang noo dahil sa kutsilyong pinakawalan ko.

In just a snap ay mabilis akong nakalapit sa kanya at kinuha ang kanyang baril. Gumulong ako para isa-isahing patamaan ang kanilang mga binti.

Napangisi ako nang sa isang iglap ay nagawa kong patumbahin ang kalahati sa kanila.

Tumayo ako para ayusin ang buhok ko bago binalingan ng tingin ang mga natitirang lalaki na hindi makapaniwala sa ginawa ko.

Kailangan kong pasalamatan si Ate Allison for teaching me that tactics.

Pinaglaruan ko ang dalawang baril na hawak ko bago sunod-sunod na pinawakalawan ang mga bala sa paligid.

Umangat ang kanang bahagi ng labi ko habang pinagmamasdan ang isa-isa nilang pagbagsak sa sahig.

Nilipad ng hangin ang buhok ko habang pinagmamasdan ang pagkaubos ng mga nakapaligid sa amin pero pakiramdam ko kahit na maubos ko silang lahat ay hindi maaalis ang galit ko.

Napangiwi ako nang maramdaman panlalambot ng tuhod ko kasabay ng pagbigay nito. Mukhang napwersa ko yata ng husto ang sarili ko. Mabuti na lang at tumba na lahat ng kalaban.

Bago pa man ako tumumba ay naramdaman ko na agad ang pagpulupot ng braso niya sa bewang ko.

"Huwag mo na ulit gagawin 'yon... Tinatakot mo ako."

Napangisi na lang ako nang maramdaman ang pagdilim ng paningin ko. I tried to open my eyes pero nanlalabo na ito.

Shit!

"What a nice scene,"

Humigpit ang pagkakayakap sa akin ni Supremo nang marinig ang tinig na iyon. Kilalang-kilala ko ang boses na 'yon kaya hindi ko maiwasang mag-alala.

Nung naging maayos na ang paningin ko ay halos manlumo ako nang makita si Madame Violet na nakatutok ang baril kay Supremo. Nasa likod nya ang mga natitirang tauhan nya na napakarami.

Wala kaming laban. Damn!

"Ibigay mo sa akin ang babaeng 'yan... Papatakasin kita. Hindi ka namin sasaktan."

Humigpit ang hawak ko kay Supremo. Nilalamon ako ng pangamba. Nasa panganib kami at isang maling galaw ay ikakapahamak namin ito pero--- May isang paraan para matigil na ang lahat.

Ang tanong--- Kaya ko ba?

Babaliin ko na naman ba ang pangako ko? Pero kung iyon lang ang tanging paraan... Gagawin ko.

"Shoot me then, I don't care."

Napangiti ako sa sagot ni Supremo. Alam kong hindi nya ako ibibigay, magkamatayan na pero poprotektahan nya ako.

Tumulo ang luha sa mata ko sa katotohanang--- Napakarami na nyang sakripisyo sa akin.

"Matigas talaga ang bungo mo, Supremo."

Tumigil ang paghinga ko nang makita ang paghigpit ng hawak ni Madame Violet sa baril. Isang kalabit lang--- Fuck!

"Isuko mo sya, kapalit ng katahimikan ng lahat."

"I hate peace. Fuck it! Come on." Walang emosyong hamon ni Supremo.

Supremo... Tama na. Please, hindi mo kailangang gawin ito.

"I will count,"

Humigpit ang pagkakahawak ni Supremo sa kamay ko. Nakaharang sya sa harap ko at handang harangan lahat ng bala.

"As long as I am breathing, you are safe. I am Ace Craige, your shield, your bulletproof, your knight... my queen."

Napapikit ako habang inaalala lahat ng nagawa nya sa akin. Walang tigil ang pagtulo ng luha sa mata ko hanggang sa nabuo ang isang pasyang nagpatigil sa luha ko.

"One..."

"Darling, run..." Bulong ni Supremo.

Iminulat ko ang mata ko kasabay ng pagpapakawala ko ng isang matamis na ngiti.

Thank you for everything... Thank your for the love... I will forever be thankful you came into my life... Supremo, I love you.

"Two..."

"Huwag mong itutuloy ang pinaplano mo."

Nalaglag ang panga ko sa sinabi nya at ang katotohanang napakalamig ng kanyang boses.

Shit!

"S-Supremo..."

"I know what you are thinking..." Ngumisi ito sa akin at mas hinigpitan ang pagkakahawak nya sa kamay ko. "Kung ayaw mo akong iwan, dito ka na lang, sige. Dito ka lang sa tabi ko pero kung binabalak mong sumama sa kanya para mailigtas ako... I am sorry, darling I won't let you." Wika nito.

Napangiti na lang ako at nagawa nyang wasakin ang binabalak ko. He know me so well.

He ruined the only way for him to be saved.

"Give her... Raze Silvenia."

Kumunot ang noo ko sa sinabi ni Madame Violet na nakangisi sa amin.

What the hell is she talking about?!

Raze Silvenia? Sino?

"Surprised?" Humalakhak ito. "Akala mo malilinlang mo kami? Alam namin na ikaw si Raze." Humahalakhak na wika nito.

Wait... Something is wrong here. Napakalaking mali.

Napatingin ako kay Supremo na ngayon ay nakangisi. Hindi ko maintindihan kung bakit pero natatawa ako.

"I was surprised.... really surprised." Nakakalokong wika ni Supremo.

Napangiti ako.

He is not Raze Silvenia.