See the multimedia for the casts!

Chapter 29: Craziness

Zein's Point of View

I've never thought about this. Ni hindi nga sumagi sa isipan ko na maaring mangyari ito kahit na sandali. Hindi ako makapaniwala. Ang lalaking hinahangaan ko, ang lalaking pinagkakatiwalaan ko sa lahat, ang lalaking sa akin ay nagpapangiti, kasapi ng isang gang.

Ayokong isipin. Ayokong tanggapin. Ayokong sambitin. Hindi ito si Matthew, this is not him. Hindi nya ito magagawa, hindi nya magagawang sumapi sa kasamaan. Damn! This is not Matt.

Napaatras ako kaya may nasagi ako sa aking likod. Sinulyapan ko ito. Nakangisi ang lalaking pula ang buhok sa akin. Hindi ko alam pero nakakakilabot ang ngiti nya.

"May problema ba?" Nakangising tanong nya.

Hindi ko maiwasang kabahan. Pinagsususpetsahan na ba nya ako? "W-Wala." Hindi ko maiwasang mautal.

Ibinalin ko na lang muli sa harap ang aking tingin. Namutla ako nang makita ang ngayon ay hawak na ni Nazzer.

Shit! No, Matt! Don't do this!

Hawak ni Nazzer ang isang mainit na bakal. Sa dulo nito ay nakaukit ang pako na may ahas. That is the symbol of Black Blood Gang.

Matthew Hart!

Gusto kong sumigaw nang malakas. Gusto kong hilain sya ngunit parang naistatwa na ako sa aking kinatatayuan. It seems that I am having a nightmare and I badly want to wake up. Someone must slap me.

"Are you ready?" Nakangising tanong ni Nazzer sa kanya na halatang natutuwa sa pag-anib ni Matt sa kanila

Fuck!

"I am."

Itinaas ni Matt ang manggas ng kanyang damit at inihanda na ang kanyang braso. Tinanggal ni Nicky ang maskara ni Matthew na ikinabigla ng lahat.

Sinamaan sya ng tingin ni Matt pero nanatili syang kalmado. Pasimple nya akong nginisian.

She did it para makita ko talaga na ang lalaki sa likod ng maskarang iyon ay ang aking kaibigan. You are really a bitch, Nicky.

Mas humirap ang paghinga ko. I can clearly see now the emotionless Matthew. Parang hindi na sya si Matthew. Parang hindi na sya ang lalaking matagal kong nakasama. It seems like everything about him changed and I will never accept it.

"Ahh..!"

Mariin akong napapikit nang marinig ang nahihirapang ungol ni Matt. Hindi ko kaya. Parang babagsak ang luha ko kahit na anong segundo. Ayokong marinig ang pighating atungal nya.

Alam kong masakit 'yon. It fucking hurts. At ang bakal na mainit na 'yon, ay magiging peklat ka sa braso ni Matt, magpakailanman kasama ng marka ng BBG.

Bakit ba humantong sa ganito ang lahat? Bakit kailangang gawin ito ni Matt? Kahit na anong isipin kong dahilan, wala akong makita. Wala akong makitang dahilan ni Matt para umanib sa mga halimaw.

Iniisip ko ngayon.

Ano pa nga ba ang pinagkaiba ni Matt sa kanila?

Naramdaman ko na lang na gumalaw na ang aking paa palayo. Sa una ay dahan-dahan, hanggang sa bumilis. Namalayan ko na lang na tumatakbo na ako. Hindi ko alam kung saan na ba ako dapat pumunta? Kung saan ba dapat ilugar ang aking sarili.

Ayokong paniwalaan pero nakita mismo ng dalawa kong mata. Kitang-kita ko ang nangyari. Si Matthew ay myembro na nang Black Blood Gang, hindi lang sya basta myembro. Isa pa syang pangalawang pinuno. Nice.

Namalayan ko na lang na nasa likod na ako ng HU. Mga nagtataasang puno ang narito. Nakakatakot? Oo, pero sa tingin ko ay wala ng mas nakakatakot pa kesa sa nasaksihan ko kanina.

Nagsisisi pa tuloy ako ngayon kung bakit ako lumabas.

"Ahh!" Napasigaw ako sa pagkadismaya.

I want to cry but it seems that my tears was frozen. "Bakit?! Bakit nangyayari ito?!" Muli kong sigaw.

Wala na akong pakialam kung may makarinig sa akin ngayon. Wala na akong pakialam. Parang may parte sa akin na nawawala na tanging si Matt lang ang makapupuna.

It fucking hurts! Hindi ko maiwasang kamuhian ang aking sarili. Hindi rin maiwasang sumagi sa isip ko si Matt.

"Bakit?! Bakit mo kailangang gawin ito?! I hate you!"

Kahit na anong sigaw ko ay parang hindi na kailaman mawawala ang sakit na ito. "You are better than this." Wala sa sariling sambit ko.

"You are too noisy."

"Wala kang pakia-"

Natigilan ako at sandaling pinagmasdan ang lalaking ngayon ay nakaharap sa akin. His dark eyes with one is red. The black aura. The chill he is giving to me. Hindi ako maaring magkamali, ang lalaking ngayon na nakatayo sa harap ko ay walang iba kundi si--

"Raze."

Sandali itong ngumisi bago tumingin sa paligid. "Alam mo bang hindi maganda sa isang binibini ang narito sa gitna ng gabi?" Tanong nito.

Wala akong makalap na sagot. Parang nawala laht ng lakas ko. He is really a monster. Masasabi kong, sya na ang pinakanakakatakot na nilalang na nakita ko sa buong buhay ko. That red mask.

Devil God Warrior's leader is now standing in front of me. I could clearly smell danger. Having him around is giving anyone uneasiness and chills.

Tumingin sya sa akin kaya napalunok ko. "The way you look at me. Natatakot ka sa akin?" Mejo natawa sya sa tanong nya.

Damn! Who would not be?! You are one of a hell scary shit! Laging katabi mo si Kamatayan na handang sumundo sa kung sino man ang nais mo. Ngayon, hindi ka ba dapat katakutan?

"You should not scare at me. He is scarier than me." Who is he? Wala ng mas nakakatakot sayo. "He is the man you wouldn't want to against with." Dugtong nya.

"What are you talking about?"

"I know what's bothering you." Ngumisi ito. "They thought that some just NEWBIE could kill me?" mahina itong natawa.

Alam ko kung ano ang tinutukoy nya kaya hindi ko maiwasang makaramdam ng galit. "Don't you dare." Pagbabanta ko like as if I can do something about this.

Sumeryoso ang mukha nito kaya nanlambot ang aking tuhod. Matt is in danger. Fuck!

"Give me a reason why I shouldn't kill him?"

Reason? I have so many damn reason but I know he doesn't care about that reasons. Now, what reason should I say?

"If you can't give me a reason the-"

"Because of me." Putol ko. Hindi ko alam kung saan ko nakuha ang sagot kong 'yon.

Hindi nya maaring patayin si Matt dahil sa akin? Whoa! What a reason, Zein.

"Because of you?" Tanong nya pabalik na may halong pagkamangha.

"Y-Yes. Please!"

I almost beg-- Nagmamakaawa na pala ako. Nagmamakaawa ako para sa kaligtasan ni Matt.

"Okey. You are an enough reason. You know why?"

I remained silent at the same time is nervous.

"You are the only reason behind all the reasons. And I have the reason why I should protect you. Maybe a reason of wreck. You are a hinder. But a reason will make you still alive. A reason that no one will not have a guts to against with."

Hel left me hanging. Kahit na ano sa mga sinabi nya ay wala akong nakuha. Ang tanging naintindihan ko lang ay ako ang dahilan. Pero bakit?

"Let's go?"

Napatingin ako sa lalaking nasa harap ko na ngayon. Isang lalaking isa rin sa mga dahilan kung bakit ako nasa labas.

I want to ask him but it seems that I was too weak to open my mouth. Basta ang alam ko lang ay nakaalalay sa akin si Dave.

Alam kaya nya? Sigurado pero ano na ba ang nalalaman nya? Ano rin ba ang rason nya kung bakit nasa labas sya ng ganitong oras?

"He is really as scary as shit. Ni hindi na nga ako nakagalaw sa kinatatayuan ko kanina at hinintay ko pang makaalis sya bago ka makuha e." Dinig kong sambit nya.

So, narinig nya rin ang lahat?

Sigh!

This information is too much to handle. Hindi ko alam na magkakaganito ang lahat. Ang plano ko lang ay alamin ang ginagawa nila sa labas bawat gabi--- Oo nga pala, ano ba ang gagawin nila tuwing ganitong oras? Dapat ay nagduda na ako pero kasi, hindi ko sila magawang pagdudahan.

'Pagkarating namin sa dorm ay ganon parin ang dinatnan namin, tulog pa rin ang dalawa. Sigh.

Pumunta ako sa kusina para kumuha ng tubig. "Hindi ka dapat lumalabas ng ganitong oras." Dinig kong pangaral sa akin ni Dave.

Muntik ko ng ibuga sa mukha nya ang tubig.

"I should be the one to say that!" Pigil ang inis na ginagawa ko baka magising pa ang dalawa. "What are friends for? For lying? For pretending? For keeping a secret? Well that's not friendship. That is a bullshit." I almost cursed in disappointment.

"You don't know anything."

"Because you didn't say this things."

Pabagsak na ibinaba ko ang baso at nilagpasan sya. Umupo ako sa sofa at isinandal ang aking likod.

"Hindi namin sinabi kasi ayaw namin kayong madamay."

"It will never be a reason. There is no reason to keep this shit. Tell me, anong ginagawa mo sa labas?"

Iniwas nya ang kanyang tingin kaya mas naningkit ang aking mata. "Hindi mo sasabihin?" Tanong ko.

"I shouldn't be the one to s-"

"Fine!"

Bumuntong-hininga ako at kinalma ang aking sarili. Isa pa 'yong si Jerome. Where the hell is him? Hay.

"Keep this a secret." Mainahon kong pakiusap. "Wala kang sasabihin sa kanila sa nangyari ngayon. Matutulog na ako." Dumiretso na lang ako sa kwarto namin at dahan-dahang humiga sa kama.

Tumihaya ako at tumig sa kisame.

Matthew, bakit?

Kinabukasan ay halatang pagod ako at hindi nakatulog nang maayos. I tried to sleep but the heck I can't. Lot of things is bothering me. I want to forget everything and act as if I nothing happened but it was so hard.

Napabuntong-hininga na lang ako. Itinago ko ang aking sarili sa secret garden kung tawagin ko. Bihira lang kasi ang narito at ngayon ay ako lang mag-isa. Payapa ang paligid, dinig na dinig ko ang pagpagaspas ng mga puno at huni ng mga ibon na nagpapagaan ng pakiramdam ko.

I tried to act normal infront of them, especially on Matt. Pero mahirap talaga, mahirap magpanggap na wala akong alam. Mahirap magtago ng saloobin at pakiramdam ko ay sasabog na ako kahit na anong oras.

"Meow."

Halos mapatalon ako sa gulat nang biglang tumalon sa tabi ko ang itim na pusa. For the nth time! Ginulat na naman nya ako!

Naningkit ang mata ko. Bakit parang sinusundan nya ako? Coincidence lang naman siguro. Hindi naman pwedeng sundan ako ng pusang ito dahil hindi naman nya ako amo.

"Halika nga," Kinuha ko ito at ipinatong sa aking hita. Hinaplos ko ang balahibo nito.

"Sinusundan mo ba ako?" Tanong ko sa kanya. "Bakit kailangan mo pang manggulat?" Muli kong tanong.

Napahalakhak ako ng dilaan nya ang kamay ko. Nakikiliti ako kaya hindi ko maiwasang mabatukan sya.

"Haha. Ang kulit mo!" Muli ko syang binatukan.

"Meow."

"Anong pangalan mo?" Tanong ko.

Kung may nakakadinig lang siguro sa akin ngayon ay malamang na iisipan nilang nababaliw na ako para kausapin ang isang pusa.

"Alam ko na!" Lumawak ang ngisi ko nang makaisip nang maaring ipangalan sa kaya. "Hoy!" Gulat ko sa kanya na bahagya nyang ikinaatras.

Mahina akong natawa sa ginawa ko. "Ngayon alam mo na ang feeling na ginugulat?" Natatawang tanong ko.

Nababaliw na ako.

"Magmula ngayon Hoy na ang pangalan mo. Doon ka naman magaling hindi ba?"

"Meow."

Muli kong hinaplos ang kanyang balahibo. Pinagmasdan ko lang ang pag-ikot nya sa aking hita. Aampunin ko na lang sya habang wala pa ang amo nya.

"I will adopt you for temporary. Huwag ka lang sanang multo. Naku lang."

Naalala ko kasi ang kwento sa akin ni Ate Allison tungkol sa multo na nagpapanggap na pusa.

"Are you done talking to your cat?"

Napaigtad ako sa gulat dahil sa pagsulpot ni Supremo sa aking harap. Naningkit ang mata ko nang makita ang ayos nya.

"Nagsuklay ka ba?" Kunot-noong tanong ko.

Namula ito at bahagyang nag-iwas ng tingin. "H-Huh? Bakit mo naman natanong?" Tanong nya.

Hindi ako maaring magkamali. Alam na alam ko ang ayos ng buhok ni Supremo na hindi nagsusuklay.

"Nagsuklay ka e- Teka? Woa! Ano 'yong naamoy ko?" Tanong ko. Lumapit pa ako nang bahagya sa kanya para makumpira ang hinala ko. "Aha! Nagpabango ka!" Parang timang na sambit ko.

Halos hindi na sya makatingin sa akin at sobrang pula ng mukha nya.

"A-Ano naman ngayon?!"

"Ang gwapo." Napatakip na lang ako sa aking bibig matapos kong masabi 'yon.

"R-Really?"

Nahihiyang napatango na lang ako.

"Handsome than Matth- Lets go!"

Biglang bumalik sa pagkacold ng kanyang tingin at aura. He somehow reminds me of Raze.

"Isasama mo 'yang pusa?" Turo nya kay Hoy na bitbit ko.

"Masama ba? Saka, may pangalan sya. Hoy!"

"Insane." Mahinang banggit nya ngunit malinaw na narinig ko. "Tara na." Muli nya akong hinila.

Agad na naagaw ng isang tao na nakatayo hindi kalayuan sa amin ang aking atensyon. Kung dati ay ngingitian at kakawayan ko sya ngunit ang ginawa ko ngayon ay nilagpasan lang sya ng tingin.

I ignored, Matt.

Ang sikip sa dibdib.