4 września 2017, poniedziałek

Zaraz po zakończeniu uroczystego rozpoczęcia roku szkolnego Misty, Dalia i Paulina udały się do kawiarni na desery lodowe. W przeciwieństwie do czerwcowego posiedzenia w tym samym miejscu po zakończeniu poprzedniego roku szkolnego, tym razem w lokalu ziało pustkami. Najwyraźniej koniec roku szkolnego był lepszą okazją do świętowania, niż jego rozpoczęcie.

Dalia na bieżąco zdawała dziewczynom relację z rozwoju swojej znajomości z Filipem i poruszała ten temat na każdym korku.

– Wiecie, ta jego dziewczyna to jakaś ultra religijna jest – zaczęła Dalia. – Zadzwoniła do niego wczoraj, jak siedzieliśmy w parku i chcąc nie chcąc przysłuchiwałam się ich rozmowie.

– Chyba chcąc – wtrąciła Paula.

– Mam zamiar wyciągnąć go w weekend na jakąś imprezę. Najpierw beforek w Wild Irish, a potem ruszamy na balety – kontynuowała Dalia, ignorując uwagę Pauli. – On naprawdę mnie lubi. W dodatku czuję, że go trochę onieśmielam, co mnie naprawdę kręci – uśmiechnęła się.

– Ja nie wiem, jak możesz podrywać chłopaka, wiedząc, że ma dziewczynę – powiedziała Misty.

– Ja nie robię nic na siłę, skarbie. On chętnie się ze mną spotyka.

– Pewnie traktuje cię jak koleżankę – skwitowała Paula.

– Jeśli na koleżanki patrzy się z pożądaniem, to niech i tak będzie – odparła nonszalancko Dalia. – Wczoraj prawie udało mi się go pocałować, ale biedactwo się speszyło, więc nie naciskałam. Ale to tylko kwestia czasu. Jeszcze chwila, zerwie z tamtą i będzie mój.

– A ty nadal spotykasz się z Jackiem? – zapytała Misty.

– Oczywiście. Dopóki Filip nie jest mój, wciąż świetnie bawię się z Jacusiem – zaśmiała się.

– Brawo, Dalia. Szatan jest z ciebie dumny – rzuciła Paula ironicznie.

Dalia roześmiała się głośno.

– Skarbie, nikomu krzywdy nie robię. Z Jackiem mam jasny układ, każde z nas może wycofać się w każdej chwili, a Filipa do niczego nie zmuszam, najwyżej namawiam, ale decyzje podejmuje sam.

– Ciekawe co z tego wyniknie – mruknęła Misty pod nosem.

– A ty już się bzykałaś z ciasteczkiem? – zapytała ją Dalia.

– Nie – rzuciła odruchowo. – W sumie nie twoja sprawa – dodała zaraz.

– Serio? Jeszcze nie?

– Co w tym dziwnego?

– To, że nie chcesz spróbować. Naprawdę nie ciekawi cię to?

– Chcę, ale niekoniecznie tak zaraz od razu.

– Jak od razu, Misty? Już jest wrzesień. To nie jest tak, że poznałaś go tydzień temu, tylko znacie się już cztery miesiące. Ale chyba zaspokajacie się w inny sposób, co? – Dalia wyszczerzyła się w uśmiechu.

– Nie interesuj się.

– Twoja twarz mówi wszystko – roześmiała się, a Misty poczuła jak ciepło bucha do jej policzków.

– Ty, Dalia, lepiej skup się na sobie i przestań już dręczyć Misty. – Paula stanęła w obronie przyjaciółki. – To nie jest tak, że już musi odhaczyć seks, bo ty tak mówisz.

– Dobra... – Dalia machnęła ręką. – Niech sobie robią jak chcą. Ja bym nie wytrzymała na jej miejscu. Podziwiam Stacha, że nie próbuje cię przycisnąć w tej kwestii – zwróciła się do przyjaciółki.

– Czy możemy już przestać rozmawiać o moim życiu seksualnym? – zapytała z oburzeniem Misty.

– Jesteś strasznie pruderyjna, skarbie.

– A ty bezpruderyjna.

– Dzięki temu równowaga we wszechświecie jest zachowana – skwitowała Dalia. – To co? Macie jeszcze ochotę na mrożone latte?

9 września 2017, sobota

Misty i Stachu opuścili park linowy na poznańskiej Malcie, w którym świetnie spędzili ostatnie półtorej godziny. Wybrali najtrudniejszą trasę, choć Misty obawiała się, że może być dla niej za trudna. Jak się później okazało, poszło jej lepiej niż się spodziewała i ostatecznie dobrze się stało, że nie upierała się na łatwiejszą trasę.

Zbliżała się pora obiadowa, a oni właśnie szli na przystanek tramwajowy.

– Pojedziemy do mnie? – zapytała Misty.

Stachu długo nie odpowiadał, więc spojrzała na niego i pociągnęła lekko jego rękę, żeby zwrócić na siebie uwagę. Spojrzał na nią z lekko skwaszoną miną.

– Wolałbym nie. Twoja mama mnie nie lubi – odparł w końcu.

– Daj spokój! – prychnęła Misty. – W ogóle się nią nie przejmuj. Przecież nie będziemy się przed nią wiecznie chować. W dodatku mówiła rano, że zrobi dziś na obiad gołąbki.

Stachu westchnął głośno.

– Mmm... gołąbki... – powiedział z rozmarzeniem. – Dobra, przekonałaś mnie.

Misty roześmiała się.

Musieli czekać prawie piętnaście minut na zatłoczonym przystanku, zanim w końcu przyjechał ich tramwaj.

Kiedy dotarli na miejsce, a Misty otworzyła drzwi wejściowe zastała oboje rodziców w salonie. Tata oglądał telewizję, a mama siedziała w swoim fotelu i szydełkowała. Polubiła ostatnio tę czynność i Misty często widziała ją szydełkującą. Póki co robiła tylko coś na kształt serwetek, ale miała w planach, po nabraniu wprawy, szydełkować maskotki.

– Hej! – rzuciła dziewczyna.

– Dzień dobry – przywitał się Stachu.

Rodzice odpowiedzieli równocześnie.

– Jest już obiad? – zapytała Misty.

– Tak, nałóżcie sobie. My już jedliśmy – odparła Ewa.

Misty złapała Stacha, zaciągnęła go do kuchni i posadziła przy małym stoliku. Sięgnęła po dwa talerze i nałożyła na nie po solidnej porcji ziemniaków i gołąbków. Sama była już potwornie głodna po wyczerpującej trasie w parku.

Ledwo zaczęli jeść, a do kuchni weszła Ewa. Sięgnęła po czajnik, napełniła go i wstawiła wodę. Wrzuciła do kubka torebkę herbaty i czekała aż woda się zagotuje, w międzyczasie przyglądając się jedzącym dzieciom.

– Smakuje wam? – zapytała.

– Przepyszne – odparł od razu Stachu. – Lepsze niż u mojej mamy.

Misty zatrzymała widelec z jedzeniem w połowie drogi do ust i spojrzała z rozbawieniem na chłopaka, a po chwili zerknęła na mamę. Dojrzała, że kąciki ust delikatnie drgnęły jej w uśmiechu.

– Tak? Nie za ostry sos? Dodaję do niego trochę chili.

– Jest świetny. To chyba właśnie zasługa sosu, że to danie tak dobrze smakuje.

Mama uśmiechnęła się nieco wyraźniej. Woda zdążyła się już zagotować, więc zalała kubek z herbatą, ale zamiast wrócić do salonu, dosiadła się do dzieci w kuchni.

– Stachu, tak? Dobrze pamiętam? – zwróciła się do chłopaka, na co przytaknął.

Misty czuła, że ona doskonale pamiętała.

– Czym ty się właściwie zajmujesz? Studiujesz?

– Tak. Na Uniwersytecie Medycznym, kierunek lekarski.

– O! – rzuciła Ewa z zaskoczeniem. – Milena, nic nie mówiłaś o tym – zwróciła się do córki.

– Bo nawet nie pytałaś – mruknęła Misty.

– Ciężkie studia? – mama znów zapytała Stacha.

– Zależy od podejścia. Trzeba się uczyć.

– Hmm... – zmrużyła oczy i w zamyśleniu zaczęła gryźć skórkę przy paznokciu. – Czyli chcesz być lekarzem – stwierdziła, ale zabrzmiało to tak, jakby głośno pomyślała. – Masz już w rodzinie jakichś lekarzy?

– Tak, mój tata jest neurochirurgiem.

– Chcesz iść w ślady ojca w kwestii specjalizacji? – wypytywała dalej Ewa.

– Jeszcze do końca nie wiem, ale chyba tak.

– A te studia... Chyba długo trwają, co?

– Tak, sześć lat. A potem jeszcze specjalizacja.

– To jeszcze sporo nauki przed tobą.

– Wiem.

– Hm... Ambitnie – skwitowała, a w jej tonie dało się wyczuć coś na kształt wyrazu uznania. – A ty, Milena, już lepiej zacznij myśleć o tym, co ty chcesz studiować.

– Jeszcze mam czas – odparła swobodnie Misty.

– Rok szkolny już się zaczął, a ty jesteś w maturalnej klasie – rzuciła Ewa surowo.

– Wiem, spokojnie. Zdążę coś wybrać.

– Lepiej podejdź do tego poważnie. I żebyś maturę dobrze napisała, bo bez tego to nic nie zdziałasz.

– Mamo... – Misty westchnęła ze zniecierpliwieniem.

– Zmotywuj ją trochę – powiedziała znów do Stacha. – Ja już wam nie przeszkadzam, zjedzcie sobie w spokoju. – Wstała od stołu i poszła do salonu.

– No proszę... – szepnęła Misty – chyba zapunktowałeś u niej – stwierdziła z rozbawieniem.

– I teraz boję się jej już trochę mniej – mrugnął.

15 września 2017, piątek

W piątek po szkole, zamiast do domu, Misty pojechała od razu na Newtona. Leżała teraz na łóżku w pokoju Stacha i grając w jakąś głupkowatą grę mobilną na telefonie, przysłuchiwała się, jak chłopak ćwiczy granie na gitarze. W pewnym momencie wyłączyła grę, usiadła i zaczęła wpatrywać się w Stacha. Był tak skupiony na instrumencie, że dopiero po dłuższej chwili spojrzał na dziewczynę.

Spuściła wzrok i wodziła oczami gdzieś nad podłogą, a minę miała taką, jakby chciała coś powiedzieć, ale wahała się.

– O co chodzi, Misty? – zapytał chłopak.

– Hm... – mruknęła tylko i uśmiechnęła się krótko.

Wciąż jednak na jej twarzy malowało się dziwne napięcie.

– Ja... Hm, wiesz co... – zaczęła, ale zatrzymała się na moment.

Stachu wpatrywał się w nią, czekając na ciąg dalszy.

– No bo... – spróbowała ponownie, oblizała usta, a jej policzki delikatnie się zaróżowiły. – Chcę to zrobić – wyrzuciła z siebie szybko.

Patrzył na nią chwilę w milczeniu z absolutnie kamiennym wyrazem twarzy.

– Co chcesz zrobić? – zapytał w końcu.

Misty uniosła brwi, jakby zdziwiło ją, że nie zrozumiał o co jej chodzi.

– No... To – wyjaśniła.

– Misty, ale co? – zapytał, tym razem z lekkim rozbawieniem, kładąc nacisk na ostatnie słowo.

– No... – zmarszczyła czoło i przygryzła wargę, wyrażając tym swoją frustrację. – No wiesz o co mi chodzi.

Pokręcił przecząco głową.

– „To" może znaczyć cokolwiek. Po prostu powiedz wprost o co ci chodzi.

– Ty wiesz o co mi chodzi. Uśmiechasz się, więc wiesz co mam na myśli.

– Uśmiecham się, bo ta rozmowa jest strasznie zabawna. Misty, powiedz wprost co chcesz zrobić. Tak będzie najprościej.

– No... – wzięła głęboki wdech. – Chcę się z tobą kochać – wypluła te słowa niemalże z prędkością światła.

Stachu długo wpatrywał się w nią, a na jego twarzy gościł łagodny uśmiech. Misty spuściła wzrok i czuła, jak twarz jej płonie. Rozmawiali ze sobą szczerze i otwarcie, zdążyli już wzajemnie poznać swoje ciała i nie raz znaleźli się w bardzo intymnych sytuacjach, ale rozmowy o seksie wciąż w pewnym stopniu ją krępowały.

– Okej – powiedział Stachu, a Misty znów podniosła na niego wzrok.

Wstał z krzesła, odłożył gitarę na stojak i podszedł do dziewczyny. Klęknął przed nią na łóżku, niespodziewanie złapał ją za uda i pociągnął tak, że się położyła. Przesunął ją nieco w górę łóżka i pochylił się nisko nad nią. Zaczął ją całować i docisnął swoje biodra do jej.

– Mm... czekaj... – powiedziała po chwili, odrywając go od siebie.

Spojrzał na nią pytająco.

– Ale nie w tej chwili – wyjaśniła.

– A kiedy?

– No... na przykład jutro? Może być?

– Może być kiedy chcesz – odparł i przeczesał palcami jej włosy, wpatrując się z jawnym pożądaniem w jej duże, niebieskie oczy.

– Bo ja bym wolała... jakoś tak... no nie wiem... przygotować się trochę... czy coś – wydusiła.

– Okej. Jutro wieczorem?

– Mhm. Przyjadę do ciebie o ósmej, na przykład. Pasuje?

– Jasne, że pasuje.

– I jeszcze jest jedna kwestia...W sensie... no, zabezpieczenie. Wiesz...

– O to się nie martw. Mam kondomy w szufladzie.

– Masz? – zdziwiła się lekko.

– Mam, bo spodziewałem się tego prędzej czy później – uśmiechnął się. – Zostaniesz jutro na noc?

– Tak. A będziesz sam w domu, czy Jacek i Antek też będą?

– Antek pewnie będzie do późna w Wild Irish, a Jacek nie wiem. Jutro sobota, więc możliwe, że wyjdzie gdzieś na imprezę. Wolisz, żeby ich nie było?

– No... Jeśli to nie problem...

– Da się załatwić.

– Ekstra. Dzięki – uśmiechnęła się.

Stachu pocałował ją w czoło, położył się obok i przytulił ją do siebie.

***

Później, godzina 18:32

MISTY: „Hejka, jesteś w domu?"

DALIA: „Misty, jest piątek wieczór..."

DALIA: „No jestem, ale chętnie bym gdzieś wyszła. A Filip pojechał na weekend do domu ;( "

DALIA: „Chcesz wyskoczyć na miasto?"

MISTY: „Nieee... Ale chciałabym coś od ciebie pożyczyć. Mogę podjechać? Byłabym u ciebie za 15-20 minut."

DALIA: „Spoko, wpadaj. A co chcesz pożyczyć?"

MISTY: „Na miejscu ci powiem."

DALIA: „Jaka tajemnicza :P No to czekam ;)"

***

Później, godzina 18:44

Misty wysiadła z autobusu na Bułgarskiej i ruszyła pieszo w kierunku Miodowej. Kiedy była już blisko domu przyjaciółki zawahała się i wyjęła telefon, żeby napisać wiadomość, że jednak się nie pojawi, ale ostatecznie uznała to za głupotę, wzięła się w garść i po chwili zapukała do drzwi. Otworzyła jej Dalia.

– No hej, skarbie. Co też takiego niezwykłego chcesz ode mnie pożyczyć?

– Nie mówiłam, że niezwykłego – odparła Misty, ściągając buty.

Dalia ruszyła schodami na piętro, więc od razu poszła za nią.

– Ale nie chciałaś napisać co, więc od twojej wiadomości, mam różne rozkminy i absolutnie nie mam pojęcia czego możesz ode mnie chcieć.

Weszły do pokoju i Dalia zamknęła za nimi drzwi.

– Potrzebuję sukienki – wyjaśniła krótko Misty.

Napięcie uleciało z twarzy Dalii i aż wywróciła oczami.

– No to nie mogłaś mi normalnie napisać? A jaką tę kieckę chcesz?

– No... Coś fajnego i ładnego.

– Misty, ja mam same fajne i ładne sukienki. Może trochę konkretniej?

– Mmm... no... coś takiego... coś seksownego.

Dalia właśnie otwierała szafę, ale obróciła się z powrotem do Misty po ostatnim słowie. Obrzuciła przyjaciółkę zaciekawionym spojrzeniem.

– Potrzebujesz seksownej sukienki? – uśmiechnęła się. – Jakaś wyjątkowa randka z ciasteczkiem?

– Hm... nie randka... no niezupełnie.

Misty spuściła wzrok i nerwowo założyła włosy za ucho, a zdradziecki szkarłat zabarwił jej policzki.

– Seksowna kiecka, nie randka, ale z twoim chłopakiem.. – zastanowiła się Dalia.

Nagle oczy jej się rozszerzyły, a usta ułożyły na kształt literki O. Po chwili wyszczerzyła się w uśmiechu i odwróciła do otwartej szafy.

– Spokojnie, skarbie, zaraz znajdę ci coś odpowiedniego na taką okazję – rzuciła radośnie.

Przesuwała wieszaki w poszukiwaniu właściwego stroju i już niebawem na łóżku leżało kilka wybranych sukienek. Misty brała jedną po drugiej i przyglądała im się, przykładała do swojego ciała, ale minę miała raczej sceptyczną.

– No nie wiem... One wszystkie są takie...

– Seksowne – weszła jej w słowo Dalia.

– Skąpe – dokończyła Misty.

– No przecież o to chodzi. Kiecka ma być lekko wyzywająca, ale też musi pobudzić wyobraźnię, tak, że jak cię zobaczy, to będzie myślał tylko o jednym. Przymierz najpierw tę.

Dalia zdjęła z wieszaka niewielki, czarny kawałek materiału i podała Misty.

Dziewczyna natychmiast ją ubrała, ale nie czuła się w niej komfortowo. Dalia pokręciła sceptycznie głową i podała jej inną, fioletową z koronkowymi wstawkami, ale ta też nie bardzo pasowała.

– Ta czerwona będzie dobra. Ubierz. – Podała jej kolejną.

Misty ubrała krótką czerwoną sukienkę na ramiączkach, z kusząco wyciętym dekoltem w gorsecie i rozkloszowaną spódnicą. Leżała na niej perfekcyjnie, dopasowując się do ciała jak druga skóra.

– Misty, jest idealnie – stwierdziła Dalia. – Tylko zdejmij stanik, bo wygląda fatalnie.

Pozbyła się zbędnej części garderoby, a Dalia gwizdnęła w zachwycie.

– No wow... Wyglądasz kusząco. Normalnie sama bym cię bzyknęła – zaśmiała się.

– Dalia...

– A masz jakieś buty?

– Tak, trampki.

– Oszalałaś?! Nie zniszczysz trampkami takiej seksownej stylizacji. Mam takie fajne wiśniowe szpileczki, zaraz ci znajdę.

Dalia znów podeszła do szafy i zaczęła przetrząsać znajdujące się na jej dnie kartony z butami.

– O! Mam! Przymierzaj.

Misty z wahaniem wzięła od niej buty.

– Przecież ja w tym nie ujdę. Te szpilki są strasznie wysokie.

– Nie. Wydaje ci się. Zresztą gdzie ty chcesz w nich łazić? Będziecie u niego w domu?

– Tak.

– No. To zakładasz buty, wsiadasz do Ubera, wysiadasz z Ubera, wjeżdżasz windą i robisz kilka kroków do łóżka. A poza tym te buty są bardzo wygodne.

Misty włożyła szpilki i faktycznie były miękkie i pasujące do jej stóp. Powoli przeszła się po pokoju.

– Nie jest źle – stwierdziła. – W takim razie buty też pożyczę.

– Bierz śmiało. A teraz ściągaj to wszystko, zaraz ci to zapakuję w jakąś siatkę.

Dalia wyszła z pokoju po torbę, a Misty z powrotem przebrała się w swoje ciuchy. We dwie zeszły na dół.

– Dobra, to lecę. I dzięki za te rzeczy. Pewnie oddam ci po weekendzie.

– Luzik, nie spieszy mi się. Trzymaj je sobie ile potrzebujesz. Umówiliście się na jutro?

– Tak.

– No i super. Baw się dobrze, Misty – uśmiechnęła się Dalia. – Tylko nie oczekuj zbyt wiele, żebyś potem nie czuła się rozczarowana. Bo pierwszy raz nie zawsze jest taki fajny, jakby się chciało. Ale kolejne mogą być naprawdę odjazdowe – dodała.

– Okej, dzięki, Di. Trzymaj się.

– Pa, Misty!

16 września 2017, sobota, godzina 19:41

Misty po cichu zeszła po schodach na parter, starając się jak najmniej stukać obcasami. Na sukienkę narzuciła czarną ramoneskę, a do małego plecaczka spakowała niezbędne kosmetyki i kilka innych potrzebnych rzeczy. Przysiadła na kanapie i zamówiła Ubera przez aplikację.

– Wychodzisz gdzieś? – zapytała mama, pojawiając się nagle znikąd, aż Misty podskoczyła przestraszona.

Miała zamiar nie informować nikogo, że wychodzi i dopiero później wysłać mamie SMS-a, że nie wraca na noc do domu.

– Emm... Tak, wychodzę.

– Co ty masz na sobie?

– Sukienkę. – Misty odruchowo spojrzała na swój strój. – Pożyczyłam od Dalii.

– Widzę, że nie twoja. Czemu się tak ubrałaś? Dokąd idziesz?

Milczała chwilę, zastanawiając się czy coś zmyślić, czy jednak powiedzieć prawdę. Zdecydowała się na to drugie.

– Jadę do Stacha. I wrócę jutro. Pewnie koło południa.

Ewa przysiadła na fotelu ze skwaszoną miną.

– Zostaniesz u niego na noc?

– Tak.

– Chcesz z nim spać?

– Tak.

– Macie chociaż prezerwatywy?

– Tak.

Z każdym kolejnym „tak" Misty czuła, jak coś skręca ją w żołądku. Chcąc uniknąć badawczego spojrzenia Ewy uparcie patrzyła w ekran swojego smartfona.

– Muszę lecieć, bo Uber po mnie przyjechał – powiedziała, wstała i podeszła do drzwi.

Poczuła się pozytywnie zaskoczona, kiedy wychodząc z domu nie usłyszała żadnego komentarza.

***

Później, godzina 20:04

Kiedy Misty dojechała na piąte piętro drzwi były delikatnie uchylone. Bez pukania weszła do środka. W przedsionku było ciemno, ale w salonie paliło się przytłumione światło. Po chwili Stachu pojawił się w przedpokoju. Misty uśmiechnęła się do niego, a on wpatrywał się w nią zaskoczony.

– Cześć – szepnęła.

– Cześć – odparł automatycznie i podszedł bliżej. – Wow... Wyglądasz niesamowicie... – w jego głosie dało się słyszeć autentyczny zachwyt.

Misty wciąż stała w miejscu i wpatrywała się w niego. Był ubrany w czarną, dopasowaną koszulę z rozpiętym kołnierzykiem i czarne spodnie, a panujący dookoła półmrok uwydatniał to, jak bardzo seksownie wyglądał w tej czerni.

Ściągnął plecak z ramienia Misty i położył go pod ścianą, a następnie wsunął ręce pod ramiona jej kurtki i powoli ją z niej zsunął, żeby po chwili odrzucić na szafkę z butami. Wolno przesunął palcami po jej ramieniu aż odnalazł jej dłoń i ujął w swoją.

– Chodź – powiedział i pociągnął ją do swojego pokoju.

– Jesteśmy sami? – upewniła się.

– Tak. Myślę, że co najmniej do północy.

Gdy weszli do pokoju Stachu przyciągnął Misty do siebie i ująwszy w dłonie jej twarz, obdarzył ją długim i wolnym pocałunkiem. Czuła, że serce biło jej szybciej niż zwykle i mimo, że była lekko zdenerwowana, to z drugiej strony nie mogła doczekać się dalszego biegu wydarzeń.

Stachu przysiadł na łóżku i wciągnął ją na swoje kolana. Siedziała na nim okrakiem, obejmując za szyję i z niecierpliwością wpatrywała się w jego oczy. Przyciągnął ją ciaśniej do siebie i znów pocałował, a już po chwili jego usta przesunęły się na jej szyję. Dziewczyna palcami odnalazła guziczki od jego koszuli i zaczęła je rozpinać jeden po drugim. Jego dłonie natomiast natrafiły na suwak na plecach i rozpiął jej sukienkę.

– Pięknie ci w tej sukience, ale jeszcze lepiej będzie bez niej – szepnął.

Pozwoliła, żeby miękki materiał gorsetu opadł jej do pasa i odsłonił nagi biust.

– Tak, zdecydowanie lepiej – stwierdził z uśmiechem.

17 września, 2017, niedziela

Zanim rano Misty otworzyła oczy pierwszym, co pomyślała, był fakt, że czuje się doskonale wypoczęta. Przeciągnęła się, obróciła na prawy bok i dopiero wtedy rozchyliła powieki. Uśmiechnęła się, widząc najcudowniejszy widok, jaki mogłaby zobaczyć po przebudzeniu.

Stachu wciąż spał, oddychając głęboko i rytmicznie. Przyglądała mu się dłuższą chwilę, czując narastającą radość i miłość, niemalże rozsadzającą jej serce. Delikatnie, żeby go nie obudzić, najpierw dotknęła palcami jego policzka, by po chwili przesunąć je na jego wargi. Zalała ją oszałamiająca błogość i najchętniej trwałaby tak i leżała w tym łóżku przez resztę dnia, ale pilna potrzeba pójścia do toalety i narastające pragnienie skutecznie zmusiły ją do wstania.

Podniosła się ostrożnie i przeszła nad śpiącym chłopakiem. Miała na sobie tylko majtki, więc zanim wyszła z pokoju zarzuciła na siebie koszulę Stacha, uświadamiając sobie, że oprócz sukienki nie wzięła żadnych codziennych ubrań, żeby mieć w czym wrócić do domu.

Skorzystała z łazienki, a następnie przeszła do kuchni, żeby wziąć stamtąd szklankę wody. Wyciągała właśnie naczynie z szafki nad blatem, gdy usłyszała zbliżające się kroki.

– Hej, Misty!

Do kuchni wszedł Antek.

– Em.. Hej... – odparła trochę niemrawo, jednocześnie sprawdzając, czy koszulę ma wystarczająco zapiętą.

Antek podszedł do ekspresu do kawy i uruchomił go, a w czasie gdy maszyna się załączała otworzył inną szafkę i wydobył z niej kubek.

– Co słychać? – zapytał na luzie.

– W porządku.

– Jak w szkole?

– Nic ciekawego. Poza tym, że od dwóch tygodni wysłuchuję nauczycieli, którzy w kółko powtarzają o zbliżającej się maturze, to na razie nic wyjątkowego się nie dzieje.

– No tak, dopiero co połowa września – stwierdził. – Chcesz kawy?

– Nie, dzięki, może później.

– Stachu jeszcze śpi? Tak długo?

– Tak, śpi. A która godzina? – Misty wcześniej nawet nie pomyślała o tym, żeby sprawdzić czas.

– Wpół do dziewiątej.

– O matko, jak wcześnie – rzuciła zaskoczona.

Antek zaśmiał się, wziął kubek z kawą i wyszedł z kuchni.

Misty odłożyła szklankę do zmywarki i wróciła do pokoju Stacha. Jak tylko otworzyła drzwi, on otworzył oczy i obrzucił ją wciąż lekko zaspanym spojrzeniem.

– Cześć – szepnęła i przysiadła na łóżku.

– Cześć – odpowiedział i przyciągnął ją do siebie, tak, że musiała położyć się obok.

Wtuliła się w niego, a on objął ją ramieniem i leżeli w pozycji na łyżeczki, ciesząc się swoją wzajemną bliskością

– Jak się czujesz? – zapytał Stachu, trącając ją nosem w kark.

– Dobrze – odparła. – A właściwie to cudownie – dodała po chwili. – A ty?

– W życiu nie czułem się lepiej.

Misty mocniej zacisnęła palce na jego ramieniu.

– Która godzina? – zapytał.

– Wpół do dziewiątej.

– O matko, jak późno... – mruknął z lekkim rozbawieniem. – Spało mi się rewelacyjnie.

– Mi też – przyznała.

– W takim razie musimy częściej spać razem.

Misty zachichotała i odwróciła się twarzą do Stacha. Objęła go ramionami i wcisnęła twarz w jego klatkę piersiową, upajając się jego zapachem.

– Pewnie zjemy jakieś śniadanie, co? – zapytał.

– Mhm... Za chwilę – szepnęła, nawet nie zmieniając pozycji.

***

Później, godzina 11:30

Antek siedział w salonie przy stole i szybko stukał w klawiaturę laptopa. Podniósł wzrok znad ekranu, gdy usłyszał rozmowę na korytarzu, a po chwili do pokoju weszli Misty i Stachu.

– Dobra, to zamówię sobie Ubera – oznajmiła dziewczyna i otworzyła plecak w poszukiwaniu telefonu.

– Już uciekasz, siostro? – zapytał Antek, przerywając pisanie.

– Tak, mówiłam mamie, że będę w domu koło południa.

– To może cię odwiozę? – zaproponował.

– Nie fatyguj się. Widzę, ze jesteś zajęty. Poradzę sobie.

– Ja ją mogę odwieźć jak mi pożyczysz samochód – wtrącił Stachu.

Antek patrzył na niego chwilę z zastanowieniem. Nie lubił pożyczać swojego auta, jeśli nie było to absolutnie konieczne.

– Hm... Dobra... – odparł w końcu. – Kluczyki są u mnie na biurku.

Stachu zgarnął kluczyki, Misty pożegnała się z Antkiem i wyszli z mieszkania.

Kiedy jechali już Grunwaldzką dziewczyna długo wpatrywała się w chłopaka.

– Co jest? – zapytał, odrywając wzrok od drogi i spojrzał na nią przelotnie.

– Nic. – Wzruszyła ramionami z uśmiechem. – Lubię cię obserwować jak prowadzisz. Wyglądasz wtedy tak... pewnie i poważnie. A w okularach tak... seksownie – ostatnie słowo wypowiedziała niemalże szeptem.

Stachu uśmiechnął się, patrząc na drogę przez przednią szybę.

– Tyle komplementów na raz? Zaraz pomyślę, że chcesz mnie uwieść – rzucił z rozbawieniem.

Misty roześmiała się.

– No w sumie to chcę.

– Udało ci się. Już dawno – odparł i położył rękę na jej udzie.