24 lipca 2017, poniedziałek

Zaraz po śniadaniu dziewczyny szybko wróciły do pokoju, żeby przebrać się w stroje kąpielowe i przygotować do wyjścia na plażę. Pogoda była idealna, bo już z samego rana za oknem powitało ich błękitne niebo i mocne, ciepłe promienie słońca.

Dalia stała przed lustrem i właśnie upinała włosy w wysoki kok, kiedy z łazienki wyszła Misty. Zobaczywszy jej odbicie w lustrze, Dalia odwróciła się, jakby ujrzała ducha i krytycznym spojrzeniem zlustrowała przyjaciółkę od góry do dołu.

– Czy ty jesteś nienormalna?

– Ale o co ci chodzi? – zdziwiła się Misty.

– Ściągaj to i wkładaj to żółte bikini, które razem kupiłyśmy. Idziesz na plażę, a nie na basen!

Misty miała na sobie swój sportowy, jednoczęściowy, granatowy kostium, który zawsze zakładała na basen. Był mocno zabudowany i jedynie trochę więcej odsłaniał plecy.

– Ojejku, co to za różnica? – westchnęła.

– Ogromna! Już! Przebieraj się, bo zaraz sama cię przebiorę.

Misty posłusznie wyjęła z komody bikini i poszła do łazienki. Kiedy wróciła stanęła niepewnie przed lustrem i zaczęła poprawiać górę kostiumu, jakby bardziej próbowała zakryć biust, ale było to niemożliwe, bo materiał nie rozciągał się w cudowny sposób.

– Ja nie wiem... Wydaje mi się, że ta góra jest trochę za mała.

– Przestań bredzić – warknęła Dalia. – Jest idealnie. Stachu będzie zachwycony.

Misty rzuciła jej ostrzegawcze spojrzenie.

– Nie nosisz takich strojów, więc wydaje ci się, że jest za skąpy, ale przyzwyczaisz się – wtrąciła Paula.

Sama miała na sobie niemalże identyczne bikini, ale w niebieskim kolorze.

– Dobra, skarby, to teraz ja zamawiam łazienkę – oznajmiła Dalia, porywając z szuflady swój kostium kąpielowy i pękatą kosmetyczkę.

Dziewczyny spakowały torbę na plażę, ładując do niej ręczniki, wodę i jakieś drobne przekąski, po czym wciągnęły na siebie identyczne, proste, plażowe sukienki, różniące się jedynie kolorem dopasowanym pod kolor bikini.

Paulina i Misty siedziały na swoich łóżkach już gotowe do wyjścia, podczas gdy Dalia wciąż tkwiła w łazience.

– Dalia! Pospiesz się! – wrzasnęła Paula. – Mieliśmy być na plaży o jedenastej. Pewnie już wszyscy poszli.

– No zaraz! Daj mi chwilę!

Po kolejnych kilku minutach Dalia wreszcie wróciła do pokoju, prezentując na swoim smukłym ciele bikini w wiśniowym odcieniu, z nieco mocniej wyciętym dołem. Miała na sobie pełny makijaż.

– Po cholerę ty się malujesz na plażę? – zapytała Paula.

– Bo zawsze muszę wyglądać perfekcyjnie.

Wciągnęła na siebie czerwoną sukienkę, wsunęła na stopy japonki i sięgnęła po leżący na szafce nocnej telefon.

– O! Róża napisała, że są już na plaży i mamy ich szukać pod kwiecistym parasolem plażowym. Idealnie. Dobrze, że wzięli parasol, bo przyda mi się trochę cienia.

Dalia miała bardzo jasną karnację i od słońca jej skóra szybko robiła się czerwona.

– Dobra, to chodźmy już, bo szkoda czasu – zarządziła Paula.

Gdy wyszły z hotelu skierowały się w stronę zejścia, które zasugerowała Róża w swojej wiadomości i wypatrywały kwiecistego parasola blisko wody. Szybko udało się go dojrzeć, bo kolory rzucały się w oczy. Kiedy dotarły na miejsce okazało się, że na piasku siedzi tylko Róża.

– Hej! – zawołała Dalia. – A czemu sama siedzisz? Gdzie chłopaki?

– W wodzie. My już tu siedzimy od dobrych dwudziestu minut.

– Dalia jak zwykle się grzebała – wyjaśniła Paula.

– Nie jestem zdziwiona. Możecie się rozłożyć tam.

Położyły na piasku swoje ręczniki, zrzuciły sukienki, a Dalia natychmiast sięgnęła po krem z filtrem.

– Cześć!

Misty właśnie poprawiała swój ręcznik, ale spojrzała w stronę źródła głosu i odwróciła się. Stachu właśnie wyszedł z morza i stał tuż za nią. Przyklejone do czoła włosy zaczesał ruchem ręki do tyłu, a słońce odbijało się od kropelek wody pokrywających jego skórę.

– Hej – odpowiedziała.

Przesunął wzrok powoli z jej twarzy na szyję, dekolt i odsłonięty płaski brzuch. Bikini odkrywało znacznie więcej niż strój sportowy, ale wciąż pozostawiało duże pole dla wyobraźni.

– Żółty to zdecydowanie twój kolor – powiedział po chwili, znów wracając spojrzeniem do jej oczu.

Misty uśmiechnęła się.

– Zimna woda? – zapytała.

– Potwornie lodowata.

– O mój Boże! – rozległo się głośne zawołanie Dalii i wszyscy zwrócili twarze w jej stronę.

Przesunęła okulary przeciwsłoneczne na czubek głowy i szeroko otwartymi oczami wpatrywała się w Stacha. Zerwała się z ręcznika i odrzuciła tubkę kremu, pozostawiając na ramieniu nierozsmarowany fragment. Zrobiła dwa zamaszyste kroki w stronę chłopaka, aż odruchowo cofnął się odrobinę. Ona natomiast wyciągnęła ręce i położyła dłonie na jego klatce piersiowej, po czym przesunęła powoli na brzuch.

– Ja pierdolę... – szepnęła. – Ale ty masz ciało...

Stachu złapał ją za ręce i odsunął od siebie.

– Mogłabyś mnie nie macać?

Dalia przelotnie zerknęła na Misty i zobaczyła jej oburzone spojrzenie.

Nagle obok pojawił się Jacek i lekko odepchnął Stacha, zatrzymując się naprzeciwko Dalii.

– Ja nie mam nic przeciwko macaniu. Korzystaj do woli.

Najpierw obrzuciła spojrzeniem jego sylwetkę, a następnie położyła dłonie na jego ramionach i przesunęła na klatkę piersiową.

– Uuu... – mruknęła, gdy dotarła palcami do brzucha. – Tutaj miękko jak na poduszce. A tu to już w ogóle – dodała, łapiąc go za krocze.

Jacek złapał ją za biodra, przysunął jeszcze bliżej do siebie i oparł swoje czoło o jej.

– A wiesz, że jak złapiesz mocno w rączkę i chwilę pomachasz to zrobi się bardzo twardo – powiedział niskim tonem.

– Tak? Naprawdę? No co ty nie powiesz? To chyba jakaś magia – rzuciła głosem ociekającym ironią.

– Czy wy jesteście nienormalni? – wtrąciła Paula. – Jesteśmy na publicznej plaży, tu są dzieci. Uspokójcie się.

Dalia odepchnęła Jacka od siebie i usiadła na swoim ręczniku.

– Luz, Paula, przecież i tak nikt na nas nie patrzy – odparł chłopak.

– Idę do wody – rzuciła Misty, na co Stachu od razu dodał, że on też i poszli do morza.

Po sekundzie Paulina też wstała i dołączyła do nich.

Jacek natomiast położył się na ręczniku Misty, obok Dalii. Leżała na brzuchu i nie zwracając na niego uwagi wyjęła z torby plażowej jakąś gazetkę, którą zaczęła przeglądać od niechcenia. Jacek leżał na boku z głową podpartą na ręce i wpatrywał się w nią. Znów zaczęła grzebać w torbie i wydobyła stamtąd lizaka. Odwinęła papierek i słodką kulkę na patyku włożyła do ust. Czuła na sobie spojrzenie chłopaka, więc odwróciła twarz w jego stronę, wyjęła lizaka z ust i zaczęła go ostentacyjnie oblizywać językiem.

– Kusisz – skomentował.

– Jem lizaka – odparła nonszalancko.

– A może chciałabyś zjeść coś innego?

Zadał to pytanie takim tonem, że aż parsknęła śmiechem.

– Nie, dzięki – rzuciła

– Mam chrupki w plecaku.

– Super, może później.

– A może posmarować ci plecki? – zaproponował.

– Hmm... W sumie możesz. – Dalia ponownie sięgnęła do torby, wyciągnęła tubkę kremu i podała Jackowi.

Podniósł się na kolana i otworzywszy tubkę machną nią na plecy Dalii, a rzadki krem pokrył jej skórę w nierównym rozbryzgu.

– Proszę cię... – prychnęła Dalia, odwracając do niego głowę.

– Nie musisz mnie prosić, diablico – mruknął i zaczął rozprowadzać krem po jej plecach. – Tyłeczek też ci posmarować?

– Nie – odparła. – Albo dobra, posmaruj – dodała po krótkim namyśle.

Wycisnął trochę kremu na jej pośladki i rozsmarował aż do łydek. Gdy skończył soczyście klepnął ją w pośladek, aż rozległ się głośny plask.

– No pojebało cię?! – zawołała Dalia z oburzeniem i aż się obróciła.

– Przed chwilą sama macałaś mnie po fiucie – przypomniał, przysuwając się bliżej do niej.

Wywróciła oczami, prychając przy tym i z powrotem położyła się na ręczniku. Zsunęła na nos okulary przeciwsłoneczne i sięgnęła po telefon.

Wylegiwali się na plaży prawie do czwartej, aż w końcu Róża i Paula oświadczyły, że są głodne i wszyscy zaaprobowali pomysł wyskoczenia na jakiś obiad. Zanim jednak pozbierali się z plaży i dotarli do hotelu minęło kolejne pół godziny, a Dalia oświadczyła, że nigdzie nie idzie dopóki nie weźmie porządnego prysznica, żeby spłukać z siebie piasek.

– A może zamówimy coś do pokoju? Może pizzę? – zaproponowała Paula Misty, podczas, gdy Dalia okupowała łazienkę. – Zanim ta się ogarnie i wyjdziemy to zdążę się przekręcić z głodu.

– Właściwie dobry pomysł. Możemy potem zjeść na tarasie, jeśli będzie wolny.

– A może zapytamy resztę czy też chcą, to zamówimy więcej?

– Okej, to pójdę zapytać – oświadczyła Misty i już chciała otwierać drzwi, kiedy rozległo się pukanie.

– Hej, idziecie z nami na miasto? – zapytał Antek, kiedy Misty otworzyła.

– Emm... Właściwie miałyśmy w planach zamówić pizzę i właśnie szłam do was, żeby spytać czy też chcecie.

– Ja nie chcę. Wolę jakąś rybę – oświadczyła Róża. – My pójdziemy na miasto.

– A Stachu i Jacek idą z wami?

– Nie, stwierdzili, że później pójdą – przekazał Antek.

– To zapytam ich, czy może chcą dołączyć do nas.

Róża i Antek skierowali się do windy, a Misty podeszła do drzwi sąsiedniego pokoju i zapukała.

– Hej, wejdź. – Stachu otworzył drzwi na oścież, wpuszczając ją do środka.

Pokoik chłopaków był znacznie mniejszy i w przeciwieństwie do biało-niebieskiej kolorystyki pokoju dziewczyn, tu dominował kolor pistacjowy.

– Ja tylko na chwilę... Zamawiamy pizzę i chciałam zapytać czy może też macie ochotę i dołączycie do nas później na tarasie.

– Jestem za! – zawołał Jacek.

– Pizza to zawsze dobra opcja – poparł Stachu.

– Super, to zamówimy więcej. Macie jakieś preferencje?

– Z mięsem i pikantna – odparł Jacek.

Stachu tylko wzruszył ramionami i pokręcił głową, dając znać, że mu wszystko jedno.

– Okej, to zaraz zamówimy i zapukam po was, jak przyjedzie.

Misty wróciła do pokoju i razem z Paulą znalazły jakąś lokalną pizzerię, po czym Paula zadzwoniła i złożyła zamówienie. Dalia w końcu wyszła z łazienki.

– To jak? Gdzie idziemy?

– Nigdzie – odpowiedziała Misty. – Nastąpiła zmiana planów i jednak zostajemy tutaj i czekamy na pizzę, a Stachu i Jacek do nas dołączą.

– No spoko, to nawet lepiej, bo chwilowo nie chce mi się nigdzie iść.

Jakieś pół godziny później rozległo się pukanie do drzwi, więc Misty otworzyła i odebrała od dostawcy pięć kartonowych, gorących pudełek. Położyła to wszystko na niewielkim stoliku.

– To co? Idziemy na taras? – zapytała Paula.

– Tak, tylko może najpierw sprawdzę czy nikogo tam nie ma – oznajmiła Misty i wyszła z pokoju.

Przeszła trzy metry korytarzem do podwójnych, przeszklonych balkonowych drzwi i już zza nich widziała, że taras jest całkowicie opustoszały. Otworzyła je na oścież i wyszła na zewnątrz. Miejsca było całkiem sporo, a całość otaczała wysoka balustrada. W rogu stały dwa leżaki, nad którymi górował parasol, a przed nimi znajdował się niewielki stolik.

– Weźcie jedzenie i idźcie już – rzekła Misty, kiedy wróciła do pokoju. – Są tylko dwa leżaki, więc potrzebujemy też krzeseł. Pójdę jeszcze po chłopaków.

Dalia zgarnęła pudełka z pizzami, a Paula trzy krzesła i wyszły na taras.

Zanim reszta dotarła dziewczyny zdążyły już zająć się pierwszą pizzą. Oczywiście obie zajęły najlepsze miejsca na leżakach. Misty, Jacek i Stachu rozsiedli się na przyniesionych krzesłach, a pizza znikała w błyskawicznym tempie.

– Nie mamy nic do picia – zauważyła Dalia.

– No, trochę suszy. Idziemy po browary? Tu blisko jest Żabka – zaproponował Jacek.

– To idź.

– Idziesz ze mną.

– Nie chce mi się... Zapchałam się po kurek, nie mam siły się ruszyć – wyjęczała Dalia.

– Dobra, nie marudź, idziemy.

Jacek wstał z krzesła i złapał ją za rękę, próbując zmusić, żeby wstała z leżaka.

– Ty też idziesz z nami – zwrócił się do Pauli i również złapał ją za rękę. – Dalej, laski, wstawać, idziemy.

Paula westchnęła, ale wstała praktycznie od razu. Dalii zajęło to trochę więcej czasu.

– Ale męczysz, człowieku – mruknęła.

– A wy tu zostańcie i pilnujcie miejscówki – powiedział do Misty i Stacha.

– Ale jak ktoś tu przyjdzie to przecież go nie wygonimy – zauważyła Misty.

– Po prostu tu siedźcie.

Misty i Stachu postanowili przenieść się na leżaki. Dziewczyna sięgnęła do kieszeni szortów i wyjęła z niej telefon, a z drugiej słuchawki. Podpięła do telefonu i jedną słuchawkę zaproponowała chłopakowi. Z chęcią wziął, ale kabelek słuchawek był tak krótki, że musieli złączyć swoje leżaki, żeby wspólnie posłuchać muzyki.

Zanim Jacek z dziewczynami wrócili ze sklepu zdążyli przesłuchać kilka utworów.

– Mam nadzieję, że wystarczy – oświadczył Jacek i zrzucił na podłogę puste pudełka po pizzy, zastępując ich miejsce na stoliku trzema czteropakami piwa.

– Aż tyle? – zdziwiła się Misty.

– Chyba tylko tyle.

– Ja chcę na leżak! – zażądała Dalia. – Misty, zejdź.

– Nie.

– Stachu, odstąp mi leżak.

– Sorry, ale tu jest zbyt wygodnie.

– No, ej! – rzuciła Dalia obrażonym tonem i jeszcze brakowało, żeby tupnęła nogą.

– Chodź tutaj, diablico – powiedział Jacek i poklepał się po udzie.

Zastanawiała się moment, ale w końcu usiadła mu na kolanie.

W piątkę zatopili się w rozmowie, popijając piwo i siedzieli na tarasie aż powoli zaczęło się ściemniać. W międzyczasie Jacek przyniósł z pokoju mały przenośny głośniczek, do którego od razu podpięła się Dalia i tego wieczora robiła za didżeja, umilając wszystkim czas muzyką latino.

– Jezu, Dalia, zmień już tę nutę, bo od godziny leci Despacito – jęknęła Paula, po raz kolejny słysząc tę samą piosenkę.

– Cicho, Paula! Dobrze jest! To moja ukochana nuta i będziemy słuchać w kółko.

Po wlaniu w siebie trzech piw Dalii bardzo udzielił się imprezowy nastrój i właśnie otwierała czwartą puszkę.

Misty bardzo długo sączyła powoli pierwszą puszkę i czuła się coraz bardziej senna. Słońce i morze zrobiły dziś swoje i po długim dniu czuła się już zmęczona, mimo, że nawet jeszcze nie dochodziła dziesiąta.

– Wiecie co... – ziewnęła przeciągle – ja chyba pójdę się położyć.

Już wstawała z leżaka, gdy w tym samym czasie Stachu także się podniósł.

– Też już pójdę do pokoju.

– No co wy? Impreza dopiero nam się rozkręca – powiedział Jacek.

– Serio, ja już padam – mruknęła Misty. – Dobranoc.

W towarzystwie Stacha weszła na korytarz i zamknęli za sobą drzwi balkonowe, żeby muzyka i głośne rozmowy nie niosły się do wnętrza hotelu.

Misty złapała za klamkę od swojego pokoju, ale zanim nacisnęła spojrzała na Stacha.

– Mm... No to... Dobranoc – powiedziała.

– Dobranoc, Misty – szepnął, ale wciąż stał w tym samym miejscu i wpatrywał się w dziewczynę.

Stała nieruchomo, z ręką na klamce oraz dziwnie szybko bijącym sercem i nie mogła oderwać oczu od jego twarzy. Dzieliło ich raptem pół metra i mogła po prostu zrobić krok w jego stronę, zarzucić ręce na jego ramiona, wspiąć się na palce i dotknąć jego ust swoimi. Zamiast tego posłała mu krótki uśmiech, nacisnęła klamkę i zniknęła we wnętrzu pokoju.

Zamknęła za sobą drzwi, oparła się o nie, po czym przesunęła się po nich i usiadła na podłodze. Wsunęła dłonie we włosy, zacisnęła powieki i warknęła zła na samą siebie.