Jakie były twoje wrażenia po obejrzeniu musicalu?

Hm, opowiadałam już o tym wcześniej, całkowicie zapominając, że później będzie specjalne do tego pytanie.

Więc na początku myślałam, że Heathers jest takie se, że nie dorównuje Hamiltonowi. Myślałam, że to trochę głupie, że wplątują komediowe wątki w samobójstwa, morderstwa albo inne cuda. A potem dotarło do mnie, że sama tak robię.

W tym chodzi o to, że prezydentem został Madison, a Washington skończył już swoją elekcję.

Steve to moja fikcyjna postać, niewolnik Madisona.

Wszystko pochodzi z mojego kultowego Jeffmads.

Uważam, że czarny humor to zajebioza, ale kiedyś byłam tak przewrażliwiona, że każdy mały wypadek w moim fanfiku rozpisywałam u każdej postaci w psychice na trzy rozdziały. Miałam małe problemy z empatią i nie wiedziałam jak zbytnio to pisać, więc przesadzałam.

edit; teraz robię dłuższe opisy emocji i stanów psychicznych, ale z zrozumieniem i bez przesady.

Dobra, bo ten rozdział bardziej się zmienił w pierdolenie o moich fanfikach, nie Heathers.

Co jeszcze, co jeszcze...

Oprócz uczucia beznadziejności z powodów powyżej, miałam uczucie beznadziejności przez wszystko, co musiałam podczas musicalu zobaczyć. Także była "depresja" na 3 minuty.

I... hmmm, czekajcie, bo nie pamiętam.

No nie wiem, jak mi się przypomni, to może se coś dopiszę.

edit; dalej mi się nie przypomniało.

Sto lat.

➕