Ilse

Anderhalve week later is het eindelijk de dag van het concert. Gezonde spanning giert al de hele dag door mijn lichaam en ik vlieg van hot naar her om de laatste voorbereidingen in orde te maken. 'Ilse! Doe nou eens rustig aan!' Bart komt naar mij toegelopen en houd mij tegen op het moment dat ik weer verder wil lopen. 'Er moeten nog zoveel dingen gebeuren... Ik kan echt niet rustig aan doen nu,' mompel ik gestrest en Bart slaat voorzichtig zijn armen om mij heen. 'Het komt echt goed. Laat de rest nou maar over aan de mensen van Tivoli. Jij hoeft je daar niet mee te bemoeien, Ils,' zegt hij geruststellend en er rolt een traan over mijn wang. 'Ik weet het, maar... Ik kan het niet loslaten,' mompel ik en Yori komt naar ons toegelopen. 'Wat is er aan de hand, Ils?' vraagt ze bezorgd als ze de tranen in mijn ogen zien. Ik ben zo blij dat Yori weer beter is. Haar stem is pas sinds drie dagen volledig terug en ze heeft dus eigenlijk niet tot heel weinig kunnen repeteren voor vanavond. 

'Ze is gestrest,' antwoord Bart voor mij en ik kijk hem geïrriteerd aan. 'Echt niet!' zeg ik fel, wat ik eigenlijk helemaal niet zo bedoel. 'Zo te horen wel... Je bent anders nooit zo tegen hem,' zegt Yori verbaasd en ik knik zachtjes. 'Ik ben inderdaad gestrest,' geef ik dan toch met tegenzin toe. 'Dat moet je helemaal niet zijn. Het komt echt allemaal goed,' zegt Yori geruststellend en ze geeft me een knuffel. 'Ik hoop het. Je weet dat ik alles heel graag perfect wil doen,' zeg ik en Yori knikt. 'Dat weet ik, maar zo ben jij nu eenmaal. Maar als je een klein foutje maakt zal niemand dat merken hoor!' zegt ze geruststellend en ik glimlach dankbaar. 'Dankjewel.' 

Na twee uur begint de zaal eindelijk vol te stromen. Bart, Yori, de band en ik zijn allemaal al klaar voor het concert. Ik heb er echt heel veel zin in en kan niet wachten om te beginnen. 'Klaar voor?' komt Yori naar mij toegelopen. 'Zeker weten!' glimlach ik en ik geef haar nog een korte knuffel. 'Ik ga nog even naar de wc, oké?' Yori knikt waarna ik naar de toiletruimte toeloop. Ik ga naar de wc toe en zodra ik klaar ben was ik mijn handen. Hierna kijk ik nog even in de spiegel en doe ik mijn gekrulde haar nog een beetje in model. Tevreden loop ik de toiletruimte uit, naar de zaal toe. Hoe dichterbij ik bij de zaal kom, hoe harder het geluid word dat daar vandaan komt. 

Na nog geen vijf minuten lopen voel ik een hand op mijn schouder. Ik schrik en draai me geschrokken om, maar voordat ik degene kan zien die mij aanraakte word het zwart voor mijn ogen...