Hoofdstuk 10
Ilse
Mijn ogen vallen elke keer bijna dicht, maar ik dwing mezelf om wakker te blijven. Zo vastgebonden zitten put me heel erg uit. Ik wil hier weg, maar er is geen enkele mogelijkheid om te ontsnappen. Ik probeer opnieuw los te komen uit de strakke touwen, maar tot mijn ergernis lukt dat nog steeds niet. Na een paar minuten, denk ik, schrik ik op uit mijn gedachten als de kelderdeur word geopend. 'Hallo?!' vraag ik met een trillende stem. Je kan de Twentse klank in mijn stem duidelijk horen. 'Wie is daar?' klinkt de stem van een meisje. Ik slik en krijg tranen in mijn ogen. Ik reageer niet en het meisje komt even later tevoorschijn. Ik kijk met grote, verbaasde ogen naar het meisje dat voor me staat.
Caitlyn
Ik had echt niet verwacht dat ik Ilse de Lange hier aan zou treffen. Wat doet ze hier?! Zou pap haar mee hiernaartoe hebben genomen? 'Wat doet u hier?' vraag ik zacht terwijl ik op llse afloop. Ze zit strak vastgebonden op een stoel en ik kan aan de blik in haar ogen zien dat ze pijn heeft. 'Dat weet ik niet... Echt niet,' mompelt Ilse. Ik schrik als ik geluid hoor vanuit de woonkamer. Ik ben vergeten de deur van de kelder dicht te doen... 'Wie is dat?' vraagt Ilse zacht en ik kijk haar aan. 'Mijn vader,' mompel ik.
'Wat is je naam?' vraagt Ilse zacht met een schorre stem. 'Caitlyn,' zeg ik na even twijfelen en Ilse's gezicht betrekt. Ik kijk haar vragend aan, maar ze schud zachtjes haar hoofd. 'Mijn dochter heette Caitlyn.' Ik slik en concentreer me op het geluid dat vanuit de woonkamer komt. Pap is nog niet onderweg naar de kelder gelukkig. 'Dat is toevallig. Ik ben mijn moeder verloren,' mompel ik met tranen in mijn ogen en Ilse kijkt mij meelevend aan. 'Ach meisje toch... Dat spijt me voor je. Was jij degene die So Incredible aan het luisteren was?' vraagt ze zacht terwijl ze iets gaat verzitten. Weer betrekt haar gezicht waaruit ik kan opmaken dat ze echt pijn heeft. 'Ja... Uw liedjes zijn zo mooi en dat is één van mijn lievelingsliedjes,' zeg ik zacht en Ilse glimlacht vermoeid.
Ik schrik als ik voetstappen hoor die de trap van de kelder aflopen. 'Cait?' hoor ik mijn vader vragen en ik draai me met een ruk om. 'Ja?' mompel ik en ik kijk naar Ilse. 'Wat doe je hier?! Je hoort hier niet te zijn!' pap komt nu tevoorschijn in mijn gezichtsveld en Ilse kijkt hem met een geschrokken blik in haar ogen aan. Kent ze mijn vader misschien ergens van..?
-------------------------------------
Het is een week geleden dat ik een nieuw hoofdstuk heb geplaatst... Ik ben de afgelopen dagen erg druk geweest thuis en met school.
Zou Ilse Caitlyn's vader inderdaad ergens van kennen? Laat het weten in de reacties!
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro