Ilse

's Ochtends word ik vroeg wakker naast Bart. We slapen sinds een paar weken samen en het gaat erg goed tussen ons. 'Goedemorgen, liefje,' zegt Bart nog slaperig en ik druk zachtjes een kus op zijn lippen. 'Goedemorgen,' fluister ik en ik ga rechtop zitten in bed. Vandaag staat op de planning dat we de liedjes voor het aankomende concert, dat al over twee weken is, gaan doornemen. Ik heb er echt heel erg veel zin in. Wat mij betreft mag het concert ook morgen al zijn.

Bart en ik kleden ons aan waarna we naar beneden lopen. Mijn gedachten zijn ver weg als ik aan de keukentafel ga zitten. Het is vandaag precies zestien jaar geleden dat ik ben bevallen van een dochter. Ze is alleen niet meer bij mij... Ze is meegenomen door haar vader en al die jaren heb ik niks van haar gehoord of gezien. Het doet pijn in mijn hart dat ik haar niet bij me heb... Haar vader heeft haar ontvoerd en mij verteld dat ze dood is, ook al geloof ik dat niet. Ik voel dat mijn dochter nog leeft... Toen ik negentien was startte mijn carrière als zangeres en mijn vriend van zestien jaar geleden vond dat ik te jong was voor een kind en hij heeft mijn dochter meegenomen. 

'Ils, waar zit je met je gedachten?' vraagt Bart bezorgd en ik kijk hem met tranen in mijn ogen aan. 'Bij Caitlyn... Het is haar zestiende verjaardag vandaag,' mompel ik en Bart pakt mijn handen zachtjes vast. 'Ils... Ik weet het... Je moet je eroverheen zetten. Ik denk niet dat Caitlyn nog leeft,' mompelt hij en er rolt een traan over mijn wang. 'Ik weet het niet, Bart. Ik... heb al die jaren het gevoel gehad dat ze gewoon nog leeft,' zucht ik en Bart veegt zachtjes de traan van mijn wang. 'Geloof me maar als ik zeg dat het goed komt,' zegt hij en ik slik. 'Oké...' knik ik dan toch en dan begin ik stil aan mijn ontbijt. Mij gedachten zijn zoals altijd bij Caitlyn en nu juist nog veel meer, omdat het zestien jaar geleden is dat ze is geboren. Ik mis haar zo ongelofelijk erg...

Een kwartier later vertrekken Bart en ik naar de studio toe. Hier al JB ook zijn zodat we de liedjes door kunnen nemen. Dit concert zal ik solo, zonder de Common Linnets, geven. Er gaat een kleine band mee waar Bart als gitarist in speelt. 'We zijn er,' haalt Bart's stem mij na tien minuten uit mijn diepe gedachten. Ik knik en hij parkeert de auto waarna we de studio inlopen. JB staat al op ons te wachten.

'Goedemorgen,' begroet hij ons en Bart en ik begroeten hem. 'Ik heb niet zo goed nieuws...' valt JB maar gelijk met de deur in huis.