Like/Follow my Facebook page: Thorned_heartu. Thanks.

Wattpad second account: @thorn_heartu.

...

Boys play

Nagising ako kinaumagahan na mabigat ang katawan. Pati ang talukap ng mga mata ko ay mabigat na tila ba dinuduyan ulit ako sa pagtulog.

Sariwa pa rin sa akin ang nangyari kagabi at ngayong bagong umaga na, pinagsisihan ko ang nangyari. I could remember the night filled with fire that burnt us into our own wrongs. At alam kong malaki ang posibilidad na marami ang magbabago matapos ang gabing iyon.

Dahan-dahan akong bumangon sa kamang kinahihigaan ko. My eyes went to the man naked beside me. I sighed as I stared at him for a bit.

Bahagyang nakaawang ang mapupula niyang mga labi. Magulo ang buhok na tumatabon sa mga mata niya. At kitang-kita mula sa kinaroroonan ko ang malaki niyang katawan na kinabibihagnian ng nakararami.

"I know that this is wrong," bulong ko. "But why does it feel so right?"

Nanakit ang lalamunan ko nang manlabo ang mga mata ko. Humapdi pati ang ilong ko sa pinipigilang emosyon.

A lone tear fell on my left cheek. "Maling-mali ito, Primm. You just gave him a reason to stay. You could've push him away while there was still time. Now, look at what you've done."

Suminghap ako saka sumagap ng hangin. Pinunasan ko ang luha ko. I was about to stand up when my womanhood stung in pain.

Napasinghap ako saka napaupong muli. Mahigpit akong napakapit sa kumot na nakapalibot sa katawan ko.

I sighed. Niyugyog ko nang bahagya ang balikat ni Simour.

"Sim? Simour?" mahina kong tawag sa kanya.

Umungot siya pero yumakap lang sa unan na nasa tabi niya. Muli ko siyang niyugyog.

"Simour, wake up. You have to help me get dressed. Sigurado akong hinahanap na ako ng Dad at Mom ko," wika ko.

Muli siyang umungot, pero sa pagkakataong ito ay minulat na niya ang mga mata. He raised his brows when his eyes met mine. He raked his eyes to my body wrapped in a blanket.

Agad siyang napabangon at napatingin rin sa sarili niya. Para ba'ng gulat na gulat siya na kinainis ko.

"Why do you look so shocked?" asik ko. "Don't tell me na hindi mo naalala ang nangyari sa atin kagabi!"

He blinked and stared at my eyes. "Syempre, naaalala ko. Sinong gago naman ang makakalimot doon—"

"Ikaw, malamang."

He bit his lower lip as he prevent from laughing. Gumapang siya palapit sa akin saka mariing hinalikan ang pisngi ko.

"Dati akong gago, babe. Ngayon hindi na. Nagbago na ako. People change." Sinabayan niya pa ng tawa na para ba'ng wala man lang kakaharaping problema kapag lalabas kami sa kwartong ito.

Inirapan ko siya. "Why don't you just help me get up? Sobrang sakit ng womanhood ko!"

Ramdam ko ang agad na pamumula ng pisngi ko matapos kong sabihin iyon. I am not used to talking about such thing, mas lalo na ngayong nagawa na namin ang bagay na iyon.

He chuckled. Tumango siya saka bumaba ng kama. Mabuti na lang at may suot pala siyang boxer's brief kaya hindi ko na kailangan pa'ng takpan ang mata ko.

"Anong gusto mong gawin ko sayo, babe? Kahit anong iuutos mo, susundin ko," aniya habang may maliit na ngisi sa labi.

Sa halip na matuwa ay nainis pa ako. Sino ba namang hindi kung ang kasama ay para ba'ng walang pakialam sa mga mangyayari.

"Buhatin mo na lang ako papunta sa loob ng banyo. I have to take a bath. I feel so sticky and all!" Napaungot ako saka napatakip sa mukha ko sa sobrang hiya.

Humagalpak naman ng tawa ang gago. He held my hands as I felt him kiss me my back hand.

"Ayos lang kung ramdam mong malagkit ka, babe. Sa'kin naman galing lahat ng iyan, eh," aniya.

Napatili ako saka napailing. Takip-takip ko pa rin ang mukha ko. "Gago!"

Bumulanghit siya ng tawa saka sa isang iglap ay mabilis akong nabuhat. Para ba'ng kay dali lang sa kanya na buhatin ako. Para ba'ng kay gaan ko lang.

"Huwag mo nang takpan ang mukha mo, babe. Wala namang nakakahiya, ah. Ang ganda-ganda mo nga, oh. Ang sarap-sarap pa—"

Mas lalo akong napatili. Malakas na napasigaw ako saka malakas na pinaghahampas ang dibdib niya.

The asshole just laugh at me. He was even throwing back his head as if I am a joke to him.

"Nothing's funny, Simour!" asik ko saka muli siyang hinampas sa dibdib. Kaya ang ending ay ako lang din ang nasaktan sa kakahampas, sa tigas ba naman ng dibdib niya.

"Nothing's funny nga, babe. Pero ikaw ang happiness ko, eh," aniya.

"Argh! Just bring me inside the bathroom! Gusto ko nang maligo!"

"Oo ba. Basta ba sabay tayo?" aniya.

Kinunutan ko siya ng noo saka sinamaan ng tingin. "I feel so exhausted after what happened yesterday and last night, Simour. Huwag mong dagdagan."

Ngumuso siya saka painosenteng tumingin sa akin. "Alin doon? Maraming nangyari kagabi, eh. Ang naalala ko lang ay iyong nangyari sa atin."

I gave him a death glare. I even gritted my teeth in annoyance. "Bwesit ka talaga! Che! Just walk already!" Hinampas ko ang dibdib niya. "Kanina mo pa ako buhat, hindi ka ba nabibigatan sa akin?"

He then started walking. "Paano ako mabibigatan sayo eh ang liit-liit mo?"

Suminghap ako. "Oh really?! Just because I'm small doesn't mean I lack in weight!"

"Wala akong sinabing ganoon, ha? Ikaw ang may sabi niyan." Mahina siyang tumawa.

I sighed and just shook my head. Nang makapasok sa banyo ay binaba niya ako sa bathtub na walang tubig. He then opened the faucet then gave me the soap. Pumasok na rin siya sa bathtub sa harap ko saka malamlam ang mga matang tumitig sa akin.

I pursed my lips a bit and tried to center my attention on the soap running on my body. However, the reddening of my cheeks are surely visible.

"Uhm... Anong plano natin after this?" I asked in a small voice.

He smiled a bit. "Plano? Ang manatili ka sa tabi ko."

I sighed as I shook my head. Talagang hindi niya ako pakikinggan. Talagang sigurado na siya sa desisyon niya.

"Gusto ko talagang sa ibang bansa ka mag-aral, Simour. Gaya ng Mommy mo, I also want what's best for you—"

H chuckled dryly. "Pagkatapos ng nangyari sa atin? No, babe. Ayos na ako dito kasama ka."

"Pero hindi mo makukuha ang mga gusto mo kung nandito ka. Iba ang opportunities na mahaharap mo sa ibang bansa kaysa dito sa Pilipinas.  Mas malaki at malawak doon kaysa dito," wika ko. Trying to convince him. Trying to let him know that I will support him no matter what.

Tipid siyang ngumiti. He moved forward and went to my back. He then sat there with me in between his thighs.

He wrapped both of his masculine arms on my waist as he placed his face on the crook of my neck. I felt him kiss me there.

"Alam kong gusto mong umalis ako—"

"Hindi naman sa gusto kitang umalis, eh! Gusto ko lang na matupad mo ang mga pangarap mo!" wika ko.

He chuckled. "Alam ko. Pero ayokong umalis. Dito na lang ako sa tabi mo. Matutupad ko rin naman ang mga pangarap ko kahit nandito sa Pilipinas, eh. Mas matutupad ko ang mga pangarap ko kung kasama kita."

Kinuha niya sa akin ang sabon na hawak ko. I pouted when he started soaping my back as he planted small kisses on my nape.

"Sigurado ka ba talaga? You know what, Simour? It's hard for me. I am having a hard time. Kasi ako ang rason kaya hindi ka aalis, eh. Ayos sana kung may iba ka'ng rason kaya ka dito mag-aaral pero wala, eh. Ako. At nasasaktan ako."

"Don't be, babe. Ako ang gumawa sa desisyong ito. I'll be fine. Huwag mong isipin ang sasabihin ng iba," aniya.

Bumuntong-hininga ako. "Sana ay ganoon lang kadali, Simour. Sana lang. Your mom hates me for this. Pati na rin siguro ang dad mo. I don't want to create a feud with them. But because of this..." I sighed.

Napabuntong-hininga na rin siya. "Sorry kung kailangan mong maramdaman ang ganito, babe. Sorry kung kailangan mong maghirap dahil sa desisyon ko. Gusto ko kasi na sabay nating matupad ang mga pangarap natin—"

"Pwedeng-pwede natin iyong tuparin nang magkalayo!"

"Pero ayokong malayo sayo," aniya.

Walang nagawa na napasandal na lang ako sa katawan niya. Mas lalo ko namang naramdaman ang higpit ng yakap niya sa bewang ko. Ramdam ko rin ang pagpatak niya ng halik sa ulo ko at sintido ko.

"Alam ko kasi kung gaano kahirap ang long distance relationship, babe," bulong niya. "Natatakot ako na baka may mas better sa akin tapos iiwan mo ako. Alam ko naman kasi na mabilis lang akong palitan, eh. Natatakot ako ng sobra kasi ngayon lang ako nagmahal ng ganito."

My heart swelled. I didn't know he had been doubting himself. But somehow, I wasn't happy when he said that he's scared of me finding someone else and leave him.

"Simour, wala ka ba'ng tiwala sa akin?" I asked with creased forehead.

"Mayroon, syempre!" Mabilis niyang sagot.

"Kung ganoon, bakit parang sinasabi mong wala kang tiwala sa akin? Sabi mo, natatakot ka na baka makahanap ako ng iba, ng mas better sayo, na natatakot kang iwanan kita. Hindi ba naging sapat ang pagmamahal na pinaramdam ko sayo kaya ganyan ang iniisip mo sa akin?"

My heart hurt with the thought of Simour not trusting me enough. I love him with all that I can. I destroyed my promise to my Dad just to have him in my life yet he don't trust me?

Umiling siya. Binuhat niya ako saka pinaharap sa kanya. It's shocking that I feel like a feather to him. Wala siyang kahirap-hirap na binuhat ako.

Nang makaharap ako sa kanya ay agad niyang sinapo ang magkabilang pisngi ko. He played his nose on mine.

"May tiwala ako, syempre. Sa sarili ko, wala akong tiwala," aniya. "Hindi dahil lolokohin kita, kundi dahil alam kong pagdududahan kita kahit sobrang buti mo. Iyan ang iniiwasan ko, babe. Hindi pa nga ako nakakalayo, ganyan na ako mag-isip. Paano na kaya kung makalayo ako?" He sighed. "Alam kong sobrang toxic ko. Sobra. Pero habang magkasama tayo, babaguhin ko ang katangian kong iyon. Mababago ko lang ang sarili ko kung kasama kita."

Napailing ako. "Your wrong, Simour. With or without me beside you, you can still change yourself. Though, I don't want you to change because you wouldn't be my Simour if you do; it's just that I also believe that changing some things in you that you find wrong will bring the best in you. Walang masama sa pagbabago. Basta iyong masasamang bagay lang sayo ang babaguhin mo, hindi ang buong ikaw."

He chuckled. "Sinasabi mo bang masama ang ugali ko, babe? Babaguhin ko na talaga ugali ko, babe."

Imbes na mainis ay mahina akong napatawa sa sinabi niya. Napakagat-labi ako saka napailing.

"Gago ka talaga! I am being serious here!" asik ko.

Tumawa siya. "Love you, babe. Gagawin ko lahat para sayo. I will be a better man for you. Just promise me that you'll stay beside me."

The side of my lips tugged upwards. I know that this is a mistake in the very first place. I know that letting him stay will definitely change a lot of things however my heart wants this too.

I want to prove to the people that we can make this work; that we can live our dream without being away from each other; that we can fulfill our our dreams without being separated. I want to prove to the people, specially those who doubted us that we can dance on the waves.

Wala naman sigurong mali kung gugustuhin kong patunayan sa lahat na mas malakas kaming dalawa kung magkasama.

I nodded. "Alright. But promise me that we'll make this work together. When I say together, I meant together."

He nodded and kissed my forehead. "Hindi ako mangangako. Pero papatunayan ko sayo." He kissed the tip of my nose. "Mahal na mahal kita, babe."

I smiled. "And I love you more, Simour."

Just after we took a bath, I cleaned myself and get dressed. I picked up my phone and saw 45 miscalls and 82 messages from my Dad and my Mom. Agad akong nag-alala, they might be really mad at me for not telling them that I wouldn't be home.

I immediately replied to their messages and told them that I'm with Simour in a hotel and that I'd be home early. Agad naman na nag-reply si Dad sa akin na para ba'ng binabantayan niya talaga ang reply ko; mas lalo akong kinabahan.

Simour then sent me home. Papalapit pa lang kami sa gate ng bahay ay tanaw na namin si Dad. Nakahalukipkip at sobrang sama ng tingin sa kay Simour. But Simour is a tension breaker.

Hindi naman ako pinagalitan nina Dad at Mom. They just reminded me to always be careful with my actions. Naiintindihan ko naman sila.

However, I couldn't help but feel guilty. I know what I did. Mali iyon at hindi ko nais na sabihin sa mga magulang ko. They've got a lot of plans for me yet here I am being a bad girl; not following their reminders.

"Balita ko marami ang nangyari doon sa birthday party ni Villegas, ah."

Isang umaga, no'ng pumasok ako sa paaralan ay tungkol sa birthday ni Simour ang bumungad sa akin. Hindi na ako nagulat o nagtaka na pag-uusapan ng mga tao ang nangyari sa araw na iyon. Pero hindi ko rin naman mapigilan ang sarili na hindi makinig sa kanila.

"Oo nga, eh. Ang dami raw nangyari. Ang gulo nga raw, eh," wika ng boses ng isang lalaki.

"Ang sabihin mo, nagkagulo," saad ng isang babae.

Napabuntong-hininga ako. Nakaharap ako sa locker ko at umastang may inaayos doon para lang makinig sa kanila. Ni-hindi ko alam kung bakit ako nakikinig, eh. Dapat sana ay umalis na lang ako at hinayaan ang mga itong pag-tsismisan kami ni Simour.

"Bakit daw?" tanong ng isa pa. "Hindi ako nakapunta doon, eh. Naging busy ako. Tsaka nagkataon rin na may date kami ng girlfriend ko."

"Ang sabi ay ni-reveal daw ng nanay ni Villegas na pag-aaralin siya nito sa ibang bansa kasama ang ex ni Villegas na si Shantalia. Ang kaso ay hindi pumayag si Villegas at sinagot-sagot daw ang nanay nito sa harap ng maraming tao," wika ng isa na ikinakunot ng noo ko. "At alam mo ang malala doon?"

"Ano?

"Sinasagot-sagot niya ang nanay niya dahil lang sa rason na ayaw niyang mawalay kay Miss Corpuz."

Agad na narinig ko ang tawanan nila na para bang isa iyong nakakatawang bagay. I feel so insulted. Why are they laughing about it? Yes, it may sounds funny, but I and Simour were in turmoil trying to sort things out. Hindi naging madali para sa amin ang desisyong ito kaya hindi nila ito dapat na tinatawanan lang.

"Grabe! Ang immature naman yata ni Villegas para piliin ang girlfriend niya kaysa sa gusto ng nanay niya," sabi ng isa.

"Sobrang immature talaga. Pinagpalit niya ang pangarap niya para sa isang pansamantalang bagay lang."

My heart clenched in pain. Pansamantalang bagay? Ako ba ang tinutukoy nila?

I feel so down as of the moment. Who wouldn't be if you would hear people talking about you? And mind you, it isn't just a simple gossiping, they're also destroying my being.

"Bata pa talaga iyang si Villegas. Isip-bata pa. Tama lang siguro na hindi iyan pumayag na mangibang-bansa dahil sigurado akong mas lalong magiging gago iyan kapag nakaalis na. Sigurado akong mas magiging maangas iyan, tapos mas tataas ang tingin sa sarili," wika ng isang lalaki.

Nagtawanan ang iba nitong kasama. Gustong-gusto ko silang lingunin. Gustong-gusto kong ipagtanggol ang sarili ko at si Simour mula sa masasama nilang salita pero hindi ako makagalaw. Tila ba naestatuwa ako sa kinatatayuan ko.

"Sus, kung ako si Villegas, gagawin ko kung anong gusto ng magulang ko. Kasi iyang babae, nandiyan lang iyan. Pero ang Nanay, kapag nawala, hindi na mababalik."

"Mukhang hindi naman lahat kasalanan ni Villegas, ah," wika ng isang babae.

"Bakit mo naman nasabi? Crush mo iyon, 'no? Kaya mo pinagtatanggol?"

Nagkantiyawan pa sila at tila ba nagkakatuwaan.

"Hindi, ah! Gago! Ang balita ko kasi ay ayaw pumayag ni Corpuz! Siya talaga ang may kasalanan kasi siya ang pinag-desisyon ni Sim tapos ayaw naman niyang payagan na umalis," wika ng babae.

Mas lalong kumunot ang noo. Nagkasalubong ang mga kilay ko. Mahina akong napasinghap sa narinig.

Really?! I was pushing Simour away! I was pushing him to grab the chance; to grab the opportunity yet here they are making false news about me! Oh, how I hate these people!

"Ganoon ba?" ani ng isa.

"Sabagay, narinig ko rin iyan kahapon. Ang sabi ay ayaw pumayag ni babae na umalis si lalaki dahil magkakasama si lalaki at ang ex niya kung papayagan niya. Siguro ay walang tiwala si babae kay lalaki." Tumatawang sabi ng isa pang babae.

"O baka immature rin," wika ng isa pa. "Kasi nga diba? Hindi pa nagka-boyfriend iyon. Ni-minsan hindi iyon nagka-boyfriend dahil masyadong mapili sa lalaki? Tapos ngayong nagka-jowa na, ayan at sobrang higpit naman sa jowa na para bang siya ang masusunod sa lahat."

Napailing ako. I felt my eyes went blurry. It hurts hearing them say such awful words toward me. Even though I knew myself more than anyone, it still hurts.

Bakit kailangang siraan ng iba ang kapwa niya tao? Ano ang makukuha niya doon?

"Oh... kaya naman pala," wika ng iba na para bang naliwanagan sila. "Hindi na rin ako magtataka. Sabagay, tama ka. Baka kaya mahigpit iyang si Corpuz ngayon dahil natatakot siyang bumalik si Villegas kay Shantalia. Maganda rin iyon, eh. Tsaka madalas kong nakikita dati na nagme-make-out sa likod ng paaralan."

Mas lalong humapdi ng dibdib ko. I know I shouldn't feel jealous because past it past. But why am I feeling this way?

Nagtawanan sila. "Hindi na ako magtataka kung babalik si Villegas kay Shantalia. Hindi kasi iyong masyadong mahigpit saka hindi masyadong selosa."

"Plus gusto ng mommy ni Sim si Shantalia kaysa kay Corpuz," wika ng isa.

I sighed. Parang naubusan ako ng lakas sa mga naririnig sa paligid ko. Parang ang sarap umuwi sa bahay, pumasok sa kwarto saka magtalukbong sa kumot at magmukmok. Pakiramdam ko kasi kung mananatili ako rito ay mas lalo akong mapapagod sa mga maririnig ko.

After that day, I wasn't able to meet Simour outside the school. Wala ako sa mood na kausapin siya at mas lalong pagod ako para harapin siya. I don't want to face him for the reason that I might confront him with things he didn't do.

It's really true when people say that overthinking will kill you.

Deretso akong umuwi sa amin matapos ang araw na iyon. Alam kong pansin nina Daddy at Mommy ang pagiging matamlay ko. Hindi naman nag-abalang magtanong si Mommy dahil siguro ay naiintindihan niya ako. But Dad as usual, asked me if something's going on.

"Is there something going on, hon?" he asked softly.

Sinundan niya talaga ako nang pumasok ako sa kwarto ko just to ask me. I appreciate his concern a lot but I don't think I can tell him what happened with all honesty.

Tipid ko siyang nginitian. "I'm fine, Dad. You don't have to worry."

"Do not tell me not to worry about you, Primmly Athena. I am your father. Papunta ka pa lang, pabalik na ako. Kilalang-kilala kita. And I know that something is really going on," aniya. Humalukipkip siya saka sumandal sa hamba ng pinto ng kwarto ko. "So, care to tell me?"

I sighed. Pagod akong naupo sa malambot kong kama saka bahagyang napanguso. No matter how convincing Dad's words are, I will still keep silent.

"Sa school lang, Dad. Na-drain lang ako sa sobrang daming ginawa tsaka gagawin." I smiled. "But I'll be fine. Maraming beses na rin naman itong nangyari sa akin."

Bumuntong-hininga siya. Tinanggal niya ang pagkahalukipkip ng mga braso niya saka naglakad palapit sa akin. He sat next to me as he placed his left arm on my shoulder and pulled him close to him.

I leaned my head on his shoulder as I closed my eyes to treasure the moment. I felt him kiss me on my forehead as he caressed my arm softly.

"Honey, we didn't ask you to do good at school. We didn't ask you to do your best just so you'd be part of the dean's listers. We didn't ask you to do things out of your comfort zone... but you still did." He chuckled. "You're one smart and courageous daughter. I am always proud of you, honey."

Hindi ko mapigilang mapangiti. Sa kabila ng mga naramdaman kong bigat na nakalap ko mula sa paaraalan ay nagawa pa rin akong pangitiin ni Daddy. He's really something.

"Thanks, Dad," wika ko. "Gusto ko lang po talagang bayaran lahat ng sakripisyo ninyo ni Mom para sa akin. I am lucky you both aren't strict to me. I am lucky that I have you both."

"And we're so lucky to have you," aniya. "Mga magulang mo kami, hon. Don't be shy of telling us the things you would go through. We're more than willing to help you and be your staircase toward your success. Just ask for help and we'll be at your back."

My heart tugged happily. Sobrang swerte ko na sila ang naging mga magulang ko. At sobrang malas nila sa akin dahil kagaya ko ang naging anak nila. They deserve better. And better isn't me.

"As long as I can face my problems on my own, I will keep it to myself, Dad," saad ko. "Kung kaya ko, bakit pa ako hihingi ng tulong sa inyo? I will only ask for your help if I could no longer handle my problems myself."

He sighed and nodded understandingly. "Alright. Alright. But please never be scared of telling us, alright? Nakahanda akong tulungan ka."

I smiled. "Thanks, Dad. I will."

"Okay. So... how are you and your asshole of a boyfriend, then? I couldn't help but wonder if you two are still doing alright," aniya.

Mahina akong natawa. Napakagat-labi ako. Minsan lang mag-open-up si Dad tungkol sa relasyon namin ni Simour. Kaya hindi ko mapigilang matuwa na nagtatanong siya tungkol dito.

However, it saddens me knowing that I made a big mistake and that I am keeping it from him— from them. I want to feel joyful with the thought that my Dad actually cares about my relationship with my boyfriend but the secret I am keeping right now spoils it.

"We're okay, Dad," mahina kong sabi.

He nodded. "Okay. Mabuti naman. Hindi ka naman ba masyadong pinagseselos? Hindi ka naman ba laging nag-o-overthink? Hindi ka naman ba laging nasasaktan?"

Umiling ako. "Nope. He's a good boyfriend, Dad. You shouldn't feel worried."

Bigla akong natahimik. If there's one thing that worries me, it's about Simour's decision.

"Dad?"

"Hmm? Is there something you want to say? Have you been fighting with your boyfriend over something?"

I bit my lower lip and shook my head. "No. It's just that... His mother wants him to study abroad for better opportunities. But he wants to stay kasi ayaw niyang mahiwalay sa akin. Is it normal?"

He pursed his lips then he nodded. "Yep. It's normal. It's normal that he wouldn't want to leave you because he loves you. I've been there too. Back when I had to go abroad for business and I had to leave your Mom here in the Philippines because she has work too." He chuckled. "It was hard but it was worth it. The time wasted, the distance walked through are all worth it."

"So... what do you want me to do? Sasabihin ko ba sa kanya na pumunta abroad para sa kinabukasan niya?" ani ko.

He smiled. "Nasa iyo na iyon, anak. It's your decision to make, not mine." He cupped my cheeks. "You're a smart woman. I believe that you knew what's right and wrong. But always remember, Primmly Athena, do not let a boy manipulate you because boys love to play."

...

©️thorned_heartu