I was awakened by the soft and light caress on my head like lulling me back to sleep. I groaned as I tried to open my eyes but closed it immediately the moment I felt sick. My head hurts like hell as if it would crack into two. I could feel the heaviness of my body like I was beaten up. I don't want to wake up yet. I don't want to get up yet.

I moaned and yawned as I scratched my head irritatedly. What the hell is wrong with my head?! What did I do?!

Biglang bumalik sa balintataw ko ang mga nangyari sa akin noong nakaraang araw. I closed my eyes tightly as I tried to remember what did happened to me? What had happened to me—

First, I and Ville had a fight. Second, I decided to go to Nivia to clear up my mind and to breath from the turmoil I was into, so I visited her and we had a bonding together which was really fun. We talked about a lot of things like how we missed each other and had a chitchat about her damn temptress and perverted side. Then after that we decided to go out and have some fun at the Cupid’s Bar and then... and then we started to get drunk and— caused trouble!

Oh my god! Nagalit kaya ang may-ari sa amin?!

Agad akong napamulat sa gulat at kaba. Ngunit agad rin naman akong napapikit nang biglang kumirot ang ulo ko. Nasapo ko ang sintido ko saka dahan-dahang bumangon nang maramdaman kong may humawak sa braso at likod ko at inalalayan akong makaupo ng maayos. Napahawak ako sa braso niya dahil talagang nahihilo ako.

I touched my forehead as I tried to see my surroundings. I could barely open my eyes and I could barely see due to the headache that I’m feeling. My head is beating and if ever I’m in a cartoon movie my head would probably explode. I tried to open my eyes and I tried widening it to see everything around me. I’m curious of where I am, who I’m with and —

“Who the fuck dressed me up?! What the hell?! T-Tell me — w-wala ka bang ginawa sa katawan ko, ha?! Ipapapatay kita kay Ville makikita mo! Oh my god! Bakit wala akong bra?! Y-You saw my boobs?! Oh my god! Sabihin mong hindi mo hinawakan ang boobs ko kundi mapapatay kita!” Tili ko habang gulat na nakatingin sa katawan ko at pilit na sinusuntok ang lalaking ewan ko kung sino dahil hindi ko talaga maaninag ang mukha niya habang siya naman ay pilit na sinasalag bawat pagsuntok ko.

“S-Sto —”

“I will file a case against you kapag nalaman kong may ginawa ka sa katawan ko! Isusumbong kita kay Ville! Ipapakulong ka niya! How dare you undressed me without my fiancee’s permission, huh?!” Pagwawala ko.

Wala na akong bra at isang large t-shirt lang suot ko na kulay itim. Wala rin akong short na suot at naka-panty lamang ako sa loob. Napatakip pa ako sa dibdib ko gamit ang mga braso ko nang maramdamang nanigas ang nipples ko dahil sa lamig ng umaga. Bakit ba kasi ang lakas ng aircon?!

“P-Pakipatay ang aircon. M-Malamig,” wika ko saka mas niyakap ang sarili.

Napapikit pa ako nang mariin nang mas lalo kong naramdaman ang pagkirot ng ulo ko. Tila ba sasabog na ito anytime soon. Nasapo ko ito saka minasahe ang sintido ko.

Naramdaman ko naman ang pagbaba ng lamig sa loob ng kwarto kaya bahagya akong napabuntong hininga. Ngunit, hindi pa rin ako mapakali dahil wala talaga akong maaninag. Para na akong bulag. Hindi kasi ako sanay na mag-inom. Magkaiba kami ni Nivia, siya kasi ay masyadong na-expose sa pag-iinom dahil talagang matigas ang ulo niya mga bata pa lang kami. Pero, nagtataka ako kung bakit siya agad na nalasing?

Napaigtad ako nang maramdamang may humaplos sa buhok ko. Gusto ko siyang tingnan ngunit sumasakit lalo ang ulo ko kapag iniaangat ko ang tingin.

“W-Wag mo ‘kong hahawaka —”

“Hangover?”

Napaangat ako ng tingin nang marinig ang boses ni Ville. Napabuga ako nang hangin nang malamang walang sinumang lalaki ang nakakita sa katawan ko maliban kay Ville. Well, I know that my body was already exposed to every men’s eyes, but still iba pa rin kung walang nakakakita ng katawan ko sa personal at hindi sa trabaho. And if ever I would let a guy see my body, I would always choose Ville.

“V-Ville?” Tawag ko sa kanya.

Naramdaman ko ang pag-upo niya sa tabi ko. Ramdam ko ang init ng katawan niya na tumabi sa akin at kinabig ako sa mahigpit na yakap. I felt him kissed my head and caressed my back.

“Does it hurt? Your head? Masakit ba masyado?” Malambing niyang tanong sa akin habang paulit-ulit na hinahalikan ang ulo ko kasabay nang mga paghaplos niya sa likod ko.

Mas lalo akong nagsumiksik sa katawan niya. I love the way his warmth affected me. I felt so comfortable and contented. I want to stay in his arms my whole life.

Pero, joke lang iyon syempre. Alam ko namang one of this days we will separate ways. At kapag nangyari iyon, he would meet the woman he’s going to spend his whole life with. And... ako rin... makakahanap na rin siguro ng lalaking para sa akin kapag dumating ang araw na iyon.

I suddenly felt a pang on my chest thinking about Ville and I separating ways. Parang... ang pangit sa pandinig. Isa pa... unti-unti na akong nasasanay na naririto siya palagi para sa akin.

Kahit naman nag-aaway kami palagi, kahit palagi kaming nagbabangayan, I know that we made a great team. A great friendship. Friendship.

Ipinagsawalang-bahala ko na lamang ang naiisip at isinantabi na lamang. Bumuntong hininga ako saka ngumuso at dahan-dahang tumango.

“Masakit. Kaunti lang naman ang nainom ko, eh. Si Nivia rin, kunti lang ang ininom. Pero, ewan ko Ville bigla na lang kaming nahilo at nalasing. Si Nivia naman sanay na sa pag-inom iyon, kaya bakit siya nahilo agad-agad? Parang nakakapagtaka naman iyon,” wika ko saka isiniksik ang mukha sa kili-kili niya.

“It’s because there’s a drug in the drink,” sagot niya.

Kumunot naman ang noo ko sa narinig. Drug? Ibig sabihin na-drug kami noong nakaraang araw? Ibig sabihin, hindi safe ang lugar na iyon pero pumunta pa rin kami ni Nivia?! Paano kung napahamak siya nang dahil sa akin?! Paano kung nasaktan siya?!

“D-Drug? Akala ko ba safe ang lugar na iyon, Ville? Bakit may drug? Should we call the police and report this to them?” tanong ko sa kanya ngunit nanatili pa ring nakapikit dahil sumasakit ang ulo ko kapag binubuksan ko ang mga mata ko.

Grabeng drug naman ‘to!

“No. No need. Cupid’s bar is Eros’s bar. He’s good at handling it and he’s an NBI chief so no one’s going to find out about that. So, you should shut your mouth and never talk about it again like you know nothing at all. Besides, even you, the queen of the runway, they wouldn’t believe you,” wika ni Ville kaya napaingos ako.

“Ano namang pakialam ko sa drug-drug na iyan, noh? Isa pa, hindi ko naman na problema kapag nalaman ng lahat na nagmamay-ari ng isang bar na may mga drug na inumin ang isang NBI chief, noh! Problema na niya iyon!” wika ko saka mas lalong nagsumiksik sa kili-kili niya.

I heard him sighed as he caressed my hair and kissed my forehead.

“What comes into your mind, why did you went to a bar and cause trouble there, hmm? Sobra akong nag-alala sayo. You texted me that you’re going out, never did I know that you and your dear hard-headed sister would go to a bar and shouted ‘fire’ there. Goodness, baby!” Tila problemadong wika ni Ville.

I pursed my lips as a sniffed his armpit. Ang aga-aga, ang bango-bango niya. Pati kili-kili mabango. Samantalang ako... I tried to smell myself and I bet I smells like liquor.

“We were just having fun! Matagal na kaming hindi nagkaroon ng oras para sa isa’t isa kaya pinagsamantalahan na namin ang oras. Kaso, hindi namin namalayang nalasing na pala kami. Tsaka, ang lakas kasi ng music kaya hindi kami magkadinigan. Akala ko kasi may sunog kasi sigaw siya ng sigaw ng saklolo. Ewan ko rin kung bakit siya sumisigaw.” Nakanguso kong sumbong.

Narinig ko naman ang malakas niyang pagbuntong hininga. Mas lalo akong napanguso saka muling sininghot ang kili-kili niya saka hinaplos ang dibdib niya.

“Hindi ko na talaga alam kung alin sa inyo ni Nivia ang mas matigas ang ulo, eh. Magkambal nga kayo! Ang sakit sa ulo at sa puson— ano ba? Stop smelling my armpit!”

Again, I pursed my lips and tried opening my eyes but it still hurts, when he let go of me and stood up. Hindi na nga lang gaya ng kanina na sobrang sakit, ngayon ay nabubuksan ko na ang mga mata ko. Pero namimigat pa rin ang talukap ng mga mata ko. Hindi na talaga ako iinom ng alak! Never!

Inilibot ko ang paningin sa kwarto niya para maibsan ang sakit ng ulo ko. Bahagya ko ring nilingon si Ville nang makita kong naglakad siya palapit sa closet niya sa kanyang kwarto.

Kita kong may tinitingnan siya doon sa loob saka bigla ay bumuntong hininga. Taka ko siyang tiningnan saka nagkibit-balikat na lamang dahil wala rin naman akong paki kung ano ang tinatago niya diyan. Kahit pa babae iyan, wala akong paki.

I just sighed and tried rolling my eyes to see if my head would hurt. And yeah.. it did hurt! Damn head! Umiling-iling rin ako para maggising ako.

“Here.”

Napatigil ako nang may makitang may kumpol ng bulaklak sa harap ng mukha ko. I gazed at Ville surprised and questionably. I saw how his face contorted the moment he saw my surprised face. His face even reddened as well as his ears down to his neck.

“W-What’s with the flowers?” I asked curiously yet my heart is beating rapidly as if it’s going to come out from my chest.

Flattering!

“Flowers for you, obviously.” He replied with creased forehead.

Hindi rin siya makatingin sa akin. Mailap ang mga mata niya. Bakit naman kaya mailap siya? Pinapahalatang napipilitan lang siyang bigyan ako ng bulaklak, ganoon? Awts!

“Uh... okay. Thank you. Para saan naman ito?” wika ko nang matapos kong tanggapin sa kanya ang bungkos ng bulaklak.

I smiled while staring at the flowers. Even if these flowers are given to me with force, it still made me happy. Nakakagaan ng kalooban. Para naman mabawasan ang atraso ng gagong attorney sa akin. Pambawi na lang niya kumbaga.

“That’s what every suitors do, right?” saad niya.

“Yeah, true —what?!” Nanlaki ang mga mata ko dahil sa narinig. “S-Suitors? W-Who’s courting who?”

I asked wide eyes and my heart’s rapidly beating like I’ve been running for miles. I couldn’t believe what I just heard. Or maybe my ears are playing tricks on me that’s why I’m hearing stupid, unbelievable and impossible things. This is not good.

“What? What do you mean who’s courting who? Of course I’m the suitor so I’m the one whose courting —”

“And the one you’re courting? Who is the girl?” Pagpuputol ko sa kanya.

Sinamaan niya ako ng tingin saka agad na nag-iwas. Napamaywang pa siya saka napabuntong hininga na tila ang laki ng kanyang problema. Muling naging mailap ang tingin niya sa akin saka kumurap-kurap. Kita ko rin ang pamumula ng mga pisngi niya na alam kong minsan ko lang makikita sa isang gagong attorney na kagaya niya.

“You?” He answered in ‘duh’ tone.

He’s as if telling me how dumb I am for not understanding his c-confession. I stared at him very mesmerized and unbelievably. It’s as if my world just stop spinning and everything are in a slow motion. I couldn’t even make my heart calm no matter how I tried to tell myself that I should and I must calm down.

I blinked. “M-Me?” Nakanganga kong tanong. I-Is he joking? “Oh, I see! You’re kidding! You’re trying to prank me, huh? Oh no, Ville! That won’t work on me!” Tawa ko ngunit hindi pa rin mawala-wala ang kaba na nararamdaman ko.

Ngunit agad rin akong napatigil sa pagtawa nang makitang seryoso lamang siyang nakatingin sa akin. I could see how his face darkened as if I said something that made him offended.

I could feel how my heart beat wildly in both surprise and nervousness. Having suitors was never new to me. Having tons of them for me is a blessing. For I believed that my suitors were those who proved to me that I have the face that I should be proud of. Receiving gifts like flowers, chocolates, clothes and more was just accessories for me. Those were just a bonus.

Ngunit wala akong pakialam sa mga regalong natatanggap ko, ang hinihintay ko lang naman ay ang pagpapakatotoo ng mga manliligaw ko sa akin. Hindi ko kailangan ang mga luho na ibinibigay nila sa akin. Ano naman kasi ang silbi ng mga regalo na iyon kung ang mga nagbigay ay hindi nagpapakatotoo? That would be worthless.

But seeing Ville giving me such gifts, I don’t know but I felt so alive. I felt so blessed. I felt so happy. Dati ay wala akong pakialam sa mga regalo, ngunit ngayon tila unti-unti ko nang nagugustuhan sa hindi malamang dahilan. Kung dahil ba sa nagbigay? O dahil alam kong wala sa mukha ni Ville ang mamigay ng bulaklak?

“Do you think I’m kidding? Do you think I would spend money for you if I’m just kidding? Well, I kind of still going to spend money for you if ever I am kidding but still! You should’ve not accuse me about pranking you! That hurts me you know?” Asik niya saka umirap at nanlaki ang butas ng ilong niya.

Napakurap ako sa sinabi niya. Mas lalong bumilis ang pagtibok ng puso ko. Mas lalo akong naguguluhan.

“O-Okay. S-So... w-why me?” tanong ko.

Kita ko ang sarkastiko niyang pagtawa. He shook his head and stared deep my eyes.

“Let me ask you that question. Why you? Of all the girls I met, of all the girls I had been with, why you? Why you, Nik? Why you, baby?” Seryoso niyang tanong sa akin.

Muli akong napakurap. Mas lalo akong naguluhan sa sinabi niya. Bakit nga ba ako? I know that I’m the queen of the runway, but never did I expect for Ville to like me.

“E-Ewan ko sayo. Malay ko. T-Tsaka, sinasabi mo ba na nagsisisi kang ako ang nagustuhan mo, ha? Kasi kung nagsisisi ka pwede ka namang mag-back out wala namang pumipigil sayo, noh! Hindi naman kita pipigilan! H-Hindi ko naman kasalanan kung bakit nagustuhan mo ako, eh,” sabi ko.

“Yes. I regret that I liked you,” sabi niya.

Napakurap ako sa sinabi niya. Ramdam ko bigla ang pagkirot ng puso ko. Nagsisisi pala, eh. Kailangan pa talagang sabihin sa akin?

“N-Nagsisisi ka pala, eh. B-Bakit mo pa... s-sinabi?” I chuckled blankly.

“It’s because I want you to know what I feel. Pero kung ayaw mong marinig, ayos lang naman,” wika niya saka naupo sa sofa sa harap ng kama.

I breathed in. I know it would hurt me if I would let myself hear his reasons. It’s just that, something’s urging me to just keep quiet and listen carefully. Baka kasi may makuha rin akong sagot kung makikinig ako. At saka sa pamamagitan nito, alam kong malilinawan ako. Wala nang doubts. Just us, hearing each other’s side. Listening to each other.

I breathed in. “Handa akong makinig. Sabihin mo lang lahat. Makikinig ako,” wika ko.

He smiled at me. I could see admiration in his eyes. So I smiled back.

“Okay. But you have to eat first,” wika niya sabay tayo at saka lumapit papunta sa pintuan ng kwarto hanggang sa tuluyan na siyang lumabas.

Napatitig ako sa labas. Napatitig ako sa kung saan siya lumabas. Pinakiramdaman ko ang sarili ko. Dinama ko ang dibdib ko kung saan naroroon ang puso ko. Malakas pa rin ang kabog nito. Wala pa ring tigil. Walang sawa sa pagtibok para sa taong kakalabas lang.

Kahit naman itanggi ko nang paulit-ulit sa sarili ko ay hindi ko maipagkakaila na unti-unti na rin akong nahuhulog sa bangin ng pag-ibig ni Ville. At iyon ang kinatatakutan ko.

Baka kasi kapag nahulog na ako, saka pa hindi niya ako sasaluin at hayaan lang na masugatan sa ilalim ng madilim na bahagi ng bangin ng kanyang pagmamahal. Nakakatakot, kaya ayokong sumugal.

I looked at myself in the mirror right in front of me where it stick to the wall just right in front of the bed. I saw my reflection there.. and I could see the big difference from my past self up until now. The girl back then wasn’t as radiating as what I am seeing now. The girl back then wasn’t as blooming as what the mirror says. The girl back then wasn’t full of doubts in love. The girl in the mirror has heart in caution. Cautious and doubtful.

“Here it is.” Napalingon ako sa may pintuan kung saan nagmula ang boses ni Ville. He has a wide smile while holding a tray of foods. “I cooked chicken soup for you. Hindi naman talaga ako marunong kaya tinawagan ko si Mom. I asked for help. Mahirap pala siya.” Nakangiti niyang sabi.

He then placed the tray in front of me and pulled a chair beside the bed and seated there. Nanatili lamang akong nanonood sa bawat kilos niya. He’s being a good dog — este boy.

He smiled at me when he saw me staring at him but smirked afterwards. He suddenly snaked his arms on my waist and pulled me closer to him kaya muntik akong mahulog sa kama mabuti na lang at naroroon siya nakaupo. Mabuti na lang rin at malaki ang katawan niya.

He smiled wide at me with a slight smirk. “Why are you staring at me, hmm? I know I’m handsome but... staring at me too much might make something angry.”

Napanguso naman ako saka napakurap. Ba’t naman siya magagalit kung alam niyang siya ang tinititigan ko. Ayaw niya noon, siya lang ang tinititigan ko? Tsk.

I rolled my eyes at him at slapped his hand lightly. Ngunit sa halip na humiwalay ay isiniksik niya ang ulo sa bewang ko saka sininghot-singhot ako.

“Hmm, smells good.” He said. “So, why are you staring at me, hmm, baby? Answer me.”

Bahagya akong namula. Bakit pa niya tinatanong?

“Gusto ko nang kumain. Gutom na kasi ako kaya kita tinititigan. Ang tagal mo kasing inilagay ang tray sa harap ko. Papakainin na nga lang ako ang tagal-tagal pa.” Kunwari kong asik.

He chuckled and suddenly kissed my armpit kaya napaigtad ako at nahampas siya na ikinatawa niya lang.

“Tsk. Aminin mo na lang kasi na kinikilig ka dahil nanliligaw na ako.” Ngisi niya kaya inirapan ko siya saka pilit na pinigilan ang ngiti at tawa ko. Ngunit ramdam ko naman ang pamumula ng pisngi ko at ang mga paru-paro sa tiyan ko.

Napatili ako nang bigla niya akong sinundot sa bewang ko na siyang ikinahagalpak namin ng tawa. Nahampas ko siya sa braso ko.

“Stop!” Tili ko.

“Awiett! Aminin mo na kasi, baby! Aminin mo na kinikilig ka naman talaga.” Pamimilit niya saka sinusundot ang bewang ko.

Patuloy naman ang paghagalpak ng tawa ko saka ang pag-iinit ng pisngi ko.

“Oh my gosh! Stop sundoting me! I might ugh ugh you!” But of course I didn’t say it! My god! That would be world war 69 — ay, my god!

“Shut up! Wala namang nakakakilig sa sinabi mo, noh!” Natatawa kong sabi.

“Tsk. Whatever. By the way, I’m waiting,” wika niya. Napalingon ako sa kanya habang tumatawa nang maramdamang tumigil siya kakasundot sa akin.

I raised my brows to him. Anong waiting naman iyan?

“Waiting for what?” tanong ko saka lumapit sa pagkain.

I did the sign of cross before I give his chicken soup a taste. I admit, it tastes good. Sakto lang ang lasa. Masarap siya, parang ang nagluto — tsar!

Humigop pa ako ng mas marami dahil talagang nasarapan ako. Sakto rin at may hangover ako kaya makakatulong ito sa akin. Ramdam ko rin ang mainit na sabaw sa tiyan ko na nagbigay ginhawa sa katawan ko. Ramdam ko na agad ang pamamawis ko, hindi gaya ng kanina na sobrang gininaw ako.

“I’m waiting for your ‘yes’. Kanina pa ako naghihintay pero wala ka pa ring sinasabi.” He said as he pursed his lips and placed his hands between his knees like he’s nervous.

Napatigil naman ako sa sinabi niya. Aba, gago yata itong lalakeng ito, eh. Ah, hindi gago talaga  siya.

“Ngayon ka pa lang nanligaw, ah tapos nag-expect ka kaagad na o-oo ako? Hindi mo pa nga napaliwanag sa akin kung bakit nga ba pinagsisihan mong nagustuhan mo ‘ko? Naghihintay ako,” wika ko.

Humigop akong muli sa sabaw. Kita ko sa gilid ng mga mata ko na napabuntong hininga siya saka ngumuso.

“Do you really want to hear it? Are you willing to hear my reasons?” tanong niya sa mababang boses na agad ko namang tinanguan.

“I’m very willing, Ville. Para maintindihan ko. Para malinaw sa akin. There’s a part of me who doesn’t want to believe you. I don’t know why but I actually felt like you’re just pranking me,” wika ko habang ngumunguya ng niluto niyang fried rice. “By the way, I love your fried rice. Just wish that you can cook fried rice for me ‘till our last breath.” Mahina kong sabi.

We were invaded by silence. A deafening silence. Pinakiramdaman ko lang siya. Hinintay ko kung kailan niya maiisipang magsalita at magpaliwanag.

“I regretted why I liked you.” Bigla niyang sabi. I didn’t look at him and chose to just focus my attention on the food. But my ears are all open. “The moment when I was drunk, back at Zandro's Island... I remembered everything. Everything that I told you. Everything that I confessed. I thought that it would be fine if I would just keep everything to myself. Akala ko kasi, ayos lang na sa akin na lang ang kung anumang naramdaman ko.”

I glanced at him and I caught him staring at me deeply. Kaya agad din akong nag-iwas ng tingin.

“I tried keeping everything to myself. My feelings, my confessions, the way you made me happy, everything. Because, I knew that I was in danger the moment I felt my heart thump every time you smile at me. Akala ko kapag itinago ko, mawawala. Pero…” He chuckled humorlessly. “Mali pala ako. Kasi mas lumala ang nararamdam ko.”

I looked at him again. Nakayuko siya saka nakaipit pa rin sa mga tuhod niya ang mga kamay niya.

“My heart was in jail, Nik. I jailed it, put the lock away... so it would always be safe,” He chuckled. “... but then you managed to get the lock and opened the jail.”

Tiningnan niya ako at ngumiti. Ngiting alam kong hindi galing sa gagong attorney kundi sa attorney na makikilala ko pa. Ramdam ko ang pag-iinit ng pisngi ko.

“...kaya sinubukan kong balaan. Pero, wala, eh. Talo ako. Nakawala pa rin. Pinakawalan mo kasi. Ngayon, gustong sayo na lang siya palagi. Gusto niyang ikaw na lang mag-may-ari.” He paused. “The moment I saw you with that Lander guy, I got scared. I was triggered. I don’t want you to come back to him. Because you’re mine.”

Nang matahimik na siya ay agad akong tumikhim saka nginitian siya.

“Sabaw, gusto mo? Masarap. Ang galing mo pa lang gumawa ng soup. Tsaka ang fried rice, sobrang sarap. Mabuti talaga at dinamihan mo ng green peas tsaka cheese. Hmm, galing!” wika ko.

Narinig ko naman ang pagtawa niya. Nakita ko sa gilid ng mga mata ko na tumayo siya. Akala ko ay aalis siya ngunit napatigil ako nang lumundag ang kama sa gilid ko. Doon siya naupo.

“Subuan na kita,” saad niya saka kinuha sa akin ang kutsara. Hinayaan ko na lang siya para hindi na siya mangulit.

Iniumang niya ang fried rice sa akin na tinanggap ko naman. Wala, eh. Masarap si attorney, eh.

“By the way, Ville, pansin ko lately na walang masyadong tumatawag sayo or anything para sa work mo. Hindi ka ba busy?” tanong ko sa kanya. Paglilihis ko sa topic namin. Para gumaan ang temperatura ng kwarto.

“Hmm. I filed a leave. They all knew what issue I have been into. Well, they actually don’t know what we have, but still they understand that I should take a leave from work. Kapag natahimik na ang isyu, saka na ako babalik. Nasisiguro ko rin na maraming kaso akong naiwan dahil sa leave ko,” sagot niya kaya napatango ako.

Biglang sumagi sa isip ko kung ano ang mangyayari oras na maayos na ang isyu. Mananatili pa rin ba kaming malapit sa isa’t isa? O magkakahiwalay na ba kami ng landas dahil babalik na ako sa California? Pero, di ba nga nanliligaw siya sa akin? So, ibig sabihin, hindi pa rin mapuputol ang communication namin?

I sighed with the thought. Too much thinking.

“A penny for your thoughts?” He asked.

I chuckled and shook my head.

“Wala. Naisip ko lang kung gaano ka magiging busy kapag bumalik ka na ulit sa work mo. Siguro, hindi ka na magiging gwapo. Mag-e-expire ka na.” Natatawa kong sabi. He chuckled.

“So, inaamin mo na gwapo ako?” He said, making me laugh.

“Joke lang ‘yun  naniwala ka naman.” Tawa ko.

Ilang minuto rin bago kami natapos sa pagkain. Paano kasi ay napuno pa ng tawanan, asaran at kilitian ang kwarto. Alam ko naman kasing maharot na noon pa man si Ville. Hindi ko lang aakalain na mas lalo siyang magiging harot. Tsk.

Nang matapos na kaming kumain ay siya ang nagboluntaryong magligpit ng pinagkainan namin. Sinabihan niya lang akong maligo para daw mahimasmasan na ako. Nagpaalam rin siya na aalis muna dahil may pupuntahan daw.

Nang matapos na akong maligo ay agad akong pumunta sa closet ni Ville at naghanap ng maisusuot. Habang naghahanap ay may natagpuan akong isang kulay baby blue na neon paper at may nakasulat doon. It says, “Find me”. And there’s CVL initials at the end.

Napangiti ako. I know that it’s from Ville. Obvious naman kasi sa initials ng name, eh. Tsaka siya lang naman ang nakakapasok sa closet, diba?

Agad akong kumuha ng maisusuot. Isang kulay blue na t-shirt ang isinuot ko saka white short shorts. I comb my hair and soon as I’m done, agad na akong lumabas nang kwarto.

Napatigil ako nang may makitang nakadikit na arrow sa sahig sa labas ng kwarto. Napangiti ako saka sinunod ang tinuturo nito. Pagdating ko sa dulo ng hagdanan ay may arrow ulit doon na nagtuturo patungo sa living room. Pagdating ko naman sa living room ay may arrow sa likod ng sofa na nagtuturo palabas ng condo. Agad akong tumungo palabas at napansin kong walang katao-tao na siyang pinagtakhan ko. Bawat pintuan nang condo units ay mayroong mga nakalagay na arrow kaya sinunod ko na lang kung saan ako nito dadalhin. Ilang minuto akong sumakay ng elevator pataas ng building. Hanggang sa nakarating na ako sa rooftop.

Nakangiti kong hinanap si Ville at agad ko naman siyang natagpuan sa dulo ng rooftop. Mas lumawak ang ngiti ko nang makitang may nakahandang mattress doon na napapalibutan nang mga unan. Sa harap ay mayroong projector, tingin ko ay may papanoorin kami. Sa gilid naman ay may mesa na punong-puno ng mga pagkain.

Oh no! My heart!

Nginitian ko siya saka dahan-dahang lumapit sa kanya. Agad naman niya akong sinalubong saka kinabig ang bewang ko at niyakap. Hinalikan niya ako ng mariin ngunit mabilis na halik sa labi.

“Surprise!” Bulong niya sa tenga ko kaya napatawa ako.

“Para saan ‘to?” Natatawa kong sabi habang inililibot ang tingin.

“For you, of course. Our celebration for my first day of courtship. Do you like it?” saad niya kaya mas lalong lumawak ang ngiti ko.

“Ano sa tingin mo? Syempre gustong-gusto!” wika ko.

“Well then, how about let’s cuddle?” Naglalambing niyang bulong.

“Excuse me, attorney? Nanliligaw ka pa lang tapos nanghihingi ka na ng cuddle? That’s bad.” Natatawa kong sabi.

Napahagikhik ako nang nilaro niya ang ilong niya sa leeg ko.

“Please? Ilang beses na natin itong ginagawa, eh. Sige na.” Paglalambing niya.

I chuckled and run my fingers on his smooth hair. “Fine.”

Napatili ako nang bigla niya akong buhatin na parang bagong kasal. Agad niya akong inihiga sa mattress at saka tumabi siya sa akin. Pinahiga niya ako sa matigas niyang braso saka niyakap ako ng mahigpit.

Agad namang nagsimulang mag-play ang projector. Inabutan niya ako ng chips kaya nagsimula akong kumain at paminsan-minsan ko siyang sinusubuan.

I felt so comfortable in his arms. It seemed like I belong in his arms. I want to stay in his arms... forever. But still, I want to take care of my heart.

“Baby?”

“Hmm?”

“Can’t wait for me to be a prisoner and you’ll be my jail.”

—

Thorn:

THANK YOU SO MUCH FOR READING MY STORIES! LOVE YA'LL!