Kinabukasan ay agad nang inayos ni Ro ang flight namin ni Ville pabalik sa Pilipinas. I don't want to waste my time here in France. My heart and soul badly wanted to go home. I want to rest in silence not here but in the Philippines.

We're currently inside the plane while I'm listening to music. My eyes were closed because I don't want the fucking attorney to disturb me. Lalo na't wala siyang ibang hobby maliban sa mang-asar sa akin.

Simula kasi nang iparamdam niya sa akin ang matigas na bagay na ikinakahiya niya kuno, ay bigla na lang itong nang-asar na para bang tuwang-tuwa pa sa ginawa niya. Na para bang hindi siya nagsisi sa ginawa niya.

Habang nakapikit ay may naramdaman akong kumalabit sa braso ko. Hindi ko ito pinansin dahil alam ko naman kung sinong gago ang may salarin, eh. Walang magawa sa buhay ang gago.

Pilit kong ipinikit ang aking mga mata, stopping myself from murdering a fucking attorney. But because he's a fucking attorney, hindi siya tumigil.

"Stop." Bagot kong sabi sabay tampal sa kamay niyang kumukulbit sa akin.

I heard him chuckled like he's watching some sort of comedy show. Patuloy niya pa rin ako nitong kinukulbit.

"Ville, stop." May banta kong sabi.

He laughed hard again saka ay muli akong kinalabit.

Hayop!

Inis akong nagmulat saka hinarap siya. Agad ko siyang pinagsusuntok at pinagkukurot sa braso saka sa dibdib at bewang. Mas lalo akong nainis nang makitang nakaharap sa akin ang cellphone niya, probably recording a video of my face.

"I know I'm beautiful but stop freaking recording my face!" Inis kong sabi sabay hampas sa kanya.

Pero syempre, dahil isa siyang dakilang gago, ayon at tuwang-tuwa at tawa ng tawa. Gago nga, diba?

I hmped and crossed my arms tsaka nilakasan ang volume ng music na pinakikinggan ko para hindi ko na siya marinig. Ipinikit ko ang mga mata saka hindi na siya pinansin kahit walang tigil siyang kumukulbit sa akin. Hanggang sa tuluyan na akong dalawin ng antok.

Time flew fast and we finally arrived at the Philippines' Airport. Wala sa mood akong bumaba at iniwan si Ville dahil wala naman siyang ibang ginawa kundi asarin at pikonin ako habang nasa biyahe kami.

Nang nasa terminal na ako ay bagot akong naghintay sa gagong attorney. Kotse niya raw kasi ang sasakyan namin. He also said that we're going straight to his condo unit. Well, bahala siya. As long as makakapagpahinga ako, then fine with me.

Ilang minuto ay agad namang tumigil ang itim niyang sasakyan sa harap ko. Bagot ko siyang tiningnan nang lumabas siya sa kanyang kotse.

He went near me and picked up my baggages. The moment he carried the baggages like a sack of rice, he looked at me playfully and smirked then winked at me making me rolled my eyes but making my cheeks red like tomatoes as well.

Agad naman siyang tumawa habang parang gagong naglakad papunta sa sasakyan niya.

Nang mailagay na niya sa compartment ang mga bagahe ay muli siyang naglakad pabalik sa akin saka hinawakan ang bewang ko at pinapasok sa passenger seat. Tsaka humirit pa nang pagkurot sa bewang ko dahilan ng pag-igtad ko.

Inis ko siyang hinampas saka naiiyak na nag-seatbelt. Kanina pa ako inaasar, eh. Hindi ako tinitigilan! Sinong hindi maiiyak sa asar at inis?!

Ibinaling ko na lamang ang atensyon sa labas ng bintana tsaka di na siya pinansin.

Agad rin naman kaming nakarating sa condo niya. As soon as we arrived, I hurriedly went inside not bothering about him carrying the baggages. Kaya na niya iyon. Malaki na siya, eh.

As soon as I arrived in front of his condo unit's door, I stopped. Wala nga pala akong susi ng condo niya.

Agad ko namang narinig ang pagbagsak niya ng mga bagahe. Bagot ko siyang nilingon at kita kong masama ang tingin niya sa akin saka pa-gewang-gewang na naglakad palapit sa pintuan ng unit niya.

"Tsk. Hindi kasi nanghihintay, eh. Nang-iiwan kasi. Malamang ay excited na makatabi ako sa kama. Tsk," wika niya sabay iling.

Napairap na lang ako. Bahala siya kung ano ang iisipin niya.

Nang mabuksan na niya ang pintuan ay agad na akong pumasok. Dumeretso ako sa bathroom tsaka agad na naligo.

I felt so refreshed the moment the cold water ran unto my body. Para akong nakahinga ng maluwag. Agad rin naman akong natapos sa pagligo kaya agad na akong nagbihis. Gustong-gusto nang mahiga ng katawan ko sa malambot na kama.

Nang makapagbihis na ako ay agad na akong nahiga sa kama ni Ville. Hinanap ng mga mata ko si gagong attorney ngunit di ko siya makita kaya nevermind. Matutulog na sana ako nang mag-ring ang cellphone ko kaya agad ko itong sinagot.

"Hello?" bungad ko.

"Hey, Nik! Remember the date tomorrow?" tanong sa akin ng aking kausap.

Obviously, it's Harriet.

Napaisip ako. What is the date tomorrow?

"Hindi ko maalala. Bakit? Anong meron bukas? May birthday ba? May kainan? Where?" tanong ko.

"Tomorrow is the reunion, Nik. Bukas na. Sa beach ang punta natin. Kaya maghanda ka na para bukas, ha. Makikita na naman natin ang mga batchmates natin na mainit ang dugo sayo," sabi niya.

Napairap ako.

"Aba, I don't care about them. I don't care about their shits. Okay. Pupunta ako sa reunion bukas. Bye na. Inaantok na ako, eh. Kakarating ko lang sa condo ni Ville."

"Whoah! Really? You're at Ville's condo?"

"Yeah, obviously. Kakasabi ko lang, diba? Oh, sige na. Bye! Inaantok na talaga ako!"

"Okay! Bye! Take care! Isama mo si Clad, ha!"

Napairap ako.

"Syempre, alangan namang hindi, eh, schoolmate natin siya."

"Oh, you remembered?"

Kumunot ang noo ko. Anong remember-remember?

"Ang alin?"

"Him."

Napakurap ako.

"Diba sabi mo batchmate natin siya? Sabi mo nga diba na friends kayo dati nina Zandro? Oh, edi ibig sabihin noon, talagang kailangan niyang pumunta dahil kasali siya sa reunion."

I heard her breathed out.

"Yeah, I forgot. Okay. Bye! Take care and rest!"

"Okay."

The call ended.

Napabuntong hininga ako saka inilagay na lamang ang cellphone sa bedside table. Humiga na ako sa kama tsaka agad na nagkumot.

I was in the middle of my deep slumber when I felt two huge arms wrapped around my waist. I felt the warmth of his body on my back. And I felt something soft landed on my cheek and on my head. And I went back into a deep slumber again as I treasured the contentment I felt inside me.

Naabutan ko siyang nakayapos na naman sa katawan ko. Sobrang higpit, para bang ayaw akong bitawan.

Malakas kong tinanggal ang kamay saka malakas na hinampas anh braso niya.

Namimihasa kasi!

"W-What happened? What was that?" Nanlalaki ang mga matang tanong niya sa akin.

Inirapan ko lang siya saka nagdadabog na bumaba sa kama at dumeretso sa banyo. Hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa at agad nang naligo.

Soon as I was done taking a bath, I went out of the bathroom to find Ville standing in front of the bathroom door like some kind of an unbothered king, wearing only a piece of towel hanging on his hips.

I felt my cheeks heated. Agad kong iniiwas ang mga mata ko saka dali-daling naglakad na. Ngunit hindi pa lang ako nakakalayo nang hinigit ako pabalik ni Ville at saka mahigpit na niyakap. He buried his face on the crook of my neck and whispered.

"What's wrong? Are you mad at me? Ganito ka na mula kahapon. Laging masama ang tingin mo sa akin? Are you that mad at me?" He asked in a whisper.

Napakurap ako dahil sa bilis ng pangyayari. I'm just wearing a towel and I felt the heat from Ville's body. And it felts so awkward.

Pilit ko siyang itinutulak ngunit hindi siya natitinag at mas lalo pang hinigpitan ang yakap sa akin.

"Please, tell me. So that, I can sort things out." He whispered desperately.

I sighed.

"Asar lang talaga ako sayo kahapon. Hindi ko rin alam pero naiinis ako sa pagmumukha mo. I just want peace and silence, but I couldn't have it because you're around me doing all the noises that you can. Naiinis ako sayo! I wanted to just pick a knife and stab your face over and over again. Or just punch your face real hard. I hate your face!" Inis at irita kong sabi, napapakamot pa ako sa buhok ko saka napapadyak.

Bahagya siyang humiwalay sa akin ngunit hawak niya pa rin ang bewang ko. He stared at my mad face and smiled a little. Then he suddenly kissed my cheek like he's kissing a baby.

Rinig ko pa ang mga tawa niya na tila gigil na gigil. He kept kissing my cheek kaya naramdaman kong muli ang inis ko saka sinabunutan siya at inilayo ang mukha niya sa akin. But instead of feeling mad, he's laughing hard.

"Stop laughing! You look stupid! And shut up! You asshole!" Sikmat ko saka inis na binitawan ang buhok niya at agad na tumalikod.

Ngunit naabutan niya akong muli saka mabilis akong kinabig ng yakap habang nakatalikod sa kanya. He kissed my nape making me shiver.

"Gago! Bitawan mo nga ako! Ayaw mo talagang makinig, no?! Sabing asar ako sayo, eh! Baka mapatay kitang hayop ka! Gusto mo na bang mamatay, ha?!" Bulyaw ko sa kanya saka inis na pilit tinatanggal ang braso niya sa tiyan ko ngunit sadyang malakas siya.

I heard him chuckled on my ear and kissed my cheek again.

"You just looked so adorable when you're mad. I'm sorry, baby, but I badly want to kiss you all day," Natatawa niyang sabi.

Inis akong napairap.

"Shut up! Palagi akong galit sayo, ngayon lang ako naging adorable sa paningin mo! And excuse me?! I ain't adorable, asshole! I'm beautiful! Now, let me go before I kick your damn balls!" Singhal ko.

Natawa naman siya saka muling hinalikan ang pisngi ko bago ako binitawan. Narinig ko ang pagpasok niya sa banyo kaya pumunta na rin ako palapit sa mga maleta ko upang kumuha ng damit. Doon na lamang ako nagbihis dahil naliligo naman si gago. Hindi makakasilip iyon.

I wore a simple aqua blue t-shirt and a white short shorts. I styled my hair into a messy bun. I wore my pink sunglasses and wore a black slippers. Handang-handa na rin akong maligo dahil nagdala na ako ng two-piece bikini.

Ilang minuto ang lumipas ay agad nang lumabas si Ville sa banyo. Bahagya siyang natigilan nang lumabas siya at napatingin sa akin. He checked my outfit and looked at me questioningly.

"What's with the outfit?" Kunot-noo niyang tanong.

"What? They didn't invite you? Reunion ngayong araw at kailangan na nating pumunta. Hindi ko nga akalain na batchmate kita, eh. I mean, I never saw before. Even once," sabi ko.

Wait, mukhang hindi na ako inis sa kanya.

His mouth formed into an "O" and nodded.

"Oo, naaalala ko na ngayon pala 'yun. Hindi naman ako pinaalahanan kahapon, eh. Kaya nakalimutan ko," saad niya sabay pasok sa closet niya.

"Okay. Bilisan mo na lang. Kanina pa ako naghihintay sayo na lumabas mula sa banyo pero ang tagal mo. Ano bang ginawa mo doon?!" Inis kong tanong.

I think I'm wrong. Inis pa rin pala talaga ako sa kanya.

"Just did some rituals," sagot niya mula sa loob ng closet niya.

"Rituals?" Bulong ko saka napailing na lang.

What rituals?

Ilang minuto ay agad na rin naman siyang lumabas. I admit, he looks good in his white long-sleeves polo and a gray pedals.

When he noticed that I'm checking him out he suddenly smirked and winked at me playfully. Napairap na lang ako saka lumabas na ng kwarto niya.

"Bilisan mo diyan at baka tayo na lang ang hinihintay ng mga 'yun," saad ko na agad naman niyang sinang-ayunan.

Wala na kaming sinayang na oras at agad nang tinungo ang sinasabi nilang tagpuan namin para sa gaganaping reunion. Sumakay pa kami ng bangka dahil wala namang nakapagsabi sa akin na nasa isla pala kami mag-re-reunion. And just like magic, we finally arrived at the place.

Just like what Harriet told me, the reunion's held in the beach. Which is good and refreshing. Nakakamiss rin pala ang amoy ng dagat. Pati na ang simoy ng hangin na sinasabayan na ng pag-sayaw ng mga alon.

I can't help but smile while staring silently at the beautiful beach. Though it's a clean and bright beach, it was still surrounded by huge green trees, making the place scream the beauty of nature. The sand is as white as diamonds. It even shine like diamonds. At the entrance of the beach, there is a sign. The name of the beach. "The Aqua Beach".

I closed my eyes tight and breathed in the air of the beach. It's so relaxing. It's so good to be here.

"Isn't it beautiful?" I heard Ville asked.

I opened my eyes and looked at him and smiled.

"Yeah. It's so beautiful! Alam mo ba ang lugar na ito dati pa?" wika ko.

Tinanguan niya ako saka tumawa.

"Of course. I've been here. This is Zandro's Island. Kaya nga dito ni-held ang reunion, eh. Kasi free ang lahat dahil si Zandro ang may-ari," sabi niya kaya napatango ako.

"Wow! I can't believe that I haven't been here. Ang ganda-ganda kaya rito!"

"Pwede ka pa namang bumalik dito, eh, kung gusto mo."

Napatango na lang ako habang nililibot ang tingin sa paligid.

"Let's go." Yaya ko sa kanya saka nauna nang maglakad.

Malaki ang isla ngunit himalang agad naman naming narating ni Ville ang venue. Ang ganda ng mga designs. Halatang pinaghandaan.

"Do you know? Magpapagawa pa raw ng isang isla si Zandro. Ang dami na nga ng ari-arian niya, magpapagawa pa ulit," wika ni Ville.

"Maybe, gusto lang niyang lumago ang negosyo niya," sagot ko.

"Sabagay. Edi, siya na mayaman," wika ni Ville na ikinairap ko na lang.

"Nik!"

"Irah!"

"Here!"

Rinig kong tawag ng tatlong babae sa akin kaya napatingin ako sa gawi nila. Agad akong napangiti saka patakbong tumungo sa kanila.

Agad naman nila akong sinalubong ng yakap. Even Evans and Clovis are here!

"Good thing na pumunta ka rito. Akala nga namin na di ka na makakapunta, eh. Alam mo naman, diba? Busy ka nitong mga nakaraang araw kahit break mo. Buti na lang talaga nakapunta ka," wika ni Harriet.

"Oo nga, eh! Good thing! Medyo pagod pa nga ako, eh. But, kaya naman na ng katawan ko. Tsaka, ayokong e-skip ito kasi feeling ko ang ganda ng magaganap ngayong araw!" wika ko naman saka naupo na.

"Nik, do you know that Lander is here? He's here! Aren't you excited?" Napabaling naman ako kay Phaebe nang magsalita siya.

What?!

"Oh, really? He's here? Well, I think that's great! Para naman makumusta ko siya. Ang tagal na rin kasi simula nang nagkita kami. That was when we were in college, I guess. Nakalimutan ko na nga, eh," wika ko.

"Excited talaga, 'no?" Sabad naman ni Ayen.

Ang seryoso talaga ng babaeng 'to.

"Hindi, 'no. Hanggang friends na lang kami. Besides, mabait naman si Lander, eh," wika ko.

"Tsaka matalino iyong si Lander, diba? Achiever 'yun, eh. Tsaka, seryoso. Ewan ko talaga kung bakit pinatulan itong Nikki." Napalingon naman ako sa nagsalita. It's Zandro.

Inirapan ko siya.

"Shut up! Di ko kasalanan kung maganda ako." Asik ko.

"Who's that Lander guy?" Napatingin naman ang lahat sa kay Ville nang magsalita siya.

"Nikki's first love." Nakangiting sagot ni Phaebe.

Napatingin naman si Ville sa akin nang may pagtatanong.

"First love," wika niya.

Tinaasan ko siya ng kilay saka tinanguan.

"Yep. First love," sagot ko at agad napabaling sa kanila. "But, I think it's not love. I wasn't aware about love before. I was still innocent and naive about love. I think I just mistaken affection into love. Tingin niyo?"

Napanguso naman si Harriet. Habang si Phaebe ay nakangiti pa rin at tila anghel na behave na nakaupo. Si Ayen naman ay...poker face. Si Zandro ay feeling gwapong sumisipsip ng juice. Habang sina Evans at Clovis ay walang reaksyon. At si Ville at titig na titig sa akin na tila naghihintay ng kasagutan.

What the hell is wrong with this guy?

"I don't know, Nik. Basta alam ko, kapag mahal mo, masasaktan ka. When you get hurt because of the person, then you love that person. Ganoon ako, eh. But, hindi lang iyan dapat ang pinag-babasehan ng pagmamahal. Marami pa. Kaya nga nakakalito ang pag-ibig, eh," saad ni Harriet kaya napatango na lamang ako.

"Okay," sagot ko.

"So, did you feel pain the moment you two broke up?" Napaigtad ako nang marinig na nagsalita si Ville sa tenga ko at malakas pa.

Inis ko siyang nilingon saka bahagyang inilayo ang mukha sa kanya. Napaisip naman ako sa sinabi niya. Nasaktan nga ba ako?

I went back to the moment I and Lander broke up. Simpleng break up lang naman iyon, eh. We just became tired with each other and decided to end our relationship. Ganoon lang. Ni-hindi man lang ako umiyak kahit 4 years ko siyang karelasyon.

"No. Hindi ako nakaramdam ng sakit noon," sagot ko saka tumingin sa kanya.

Kita ko namang napangiti siya saka sumimsim na sa juice na nasa harapan niya.

"In fairness, ang ganda lalo ni Natasha, no? Kahit may triplets na siya?" Biglang wika ni Ayen.

Owss, nagsasalita rin pala siya?

Agad naman kaming napalingon sa tinitingnan niya. It's Natasha. Huling balita namin sa kanya ay nabuntis siya and gave birth to a triplets. Madalas ko pa nga siyang makitang kasama ni Evans noon, eh. Which made me hate Evans. Alam ko kasing nasasaktan na niya si Harriet but still hindi siya tumitigil. Damn guy!

Kasama ni Natasha ang triplets niya. In fairness, ang gagwapo ng mga anak niya. Ang titisoy. Kapag nagkaanak ako, ipapa-jowa ko sa isa sa kanila ang anak ko. Tsar.

"Oo nga, eh. Ang ganda niya pa rin kahit may tatlo na siyang anak. Paano kaya iyan?" Natatawang tanong ni Harriet.

"Edi, manganak ka rin," sagot ko.

"Tsk. Hindi pa ako ready, 'no," saad naman niya kaya napairap na lang ako.

"Natasha, huh?" Napatingin naman ako sa kay Zandro nang magsalita siya.

Nakatingin na rin siya kay Nat but with a mysterious smirk on his face.

"You know her?" tanong ko sa kanya.

"Of course. Batchmate natin, diba?" He answered.

"Yeah."

Minutes later, may mga lumapit sa amin na dalawang babae. Hindi ko sila maalala. Ewan ko, kung sino sila. Wala rin naman akong paki.

They said 'hi' to the boys but not us. Wow, ha? Bitch lang ang dating?

Agad rin namang umalis ang mga ito saka may bago namang dumating. And my eyes opened wide when I realized who it was.

"Lan?!" wika ko.

He looked at me shocked and smiled wide as he went near me. Agad naman akong tumango saka sinalubong siya. He hugged me tight, so I did the same.

"Oh my gosh! I missed you!" Tili ko. I heard him chuckled on my ear.

"I missed you more," sagot niya.

Nang maghiwalay kami ay agad siyang ngumiti ng malawak habang hawak pa rin ang bewang ko.

"How are you? Ang tagal na simula nang huli tayong nagkita," wika ko. He smiled.

"I'm very fine. Still single and free," He laughed. "How about you? How are you?"

"Ito. Maganda pa rin," sagot ko sabay pose sa harap niya na ikinatawa niya.

Magtatanong pa sana ako nang makarinig ako ng tikhim sa likod kaya napalingon ako.

"Oh, remember them, Lan? Our batchmates?" wika ko, agad naman siyang tumango saka nginitian sila at binati.

"Of course. Palagi ko silang nakakasalamuha dati noong nag-aaral pa lang tayo. Madalas sa mga clubs ko sila nakakasalamuha," sagot niya.

"So, you're Lander, huh," wika ni Ville kaya napatingin kami sa kanya.

"Uh, yeah. I remember you. Ikaw si Lareho, diba?" sabi ni Lander.

"Yeah." Bagot na sagot ni Ville bago tumayo saka lumapit sa akin.

Nanlaki ang mga mata ko nang hapitin niya bigla ang bewang ko palapit sa kanya.

"...and she's my fiancee. Nanonood ka naman siguro ng balita, diba?" Maangas na sabi ni Ville.

"Oh, fiancee? Uh, naging busy ako, eh. Hindi na ako nakakapanood ng balita," sagot naman ni Lander na may alanganing ngiti.

Rinig ko ang tawa ni Ville, but I think it's sarcastic.

"Oh, well, now you know," sabi niya sabay hila sa akin para maupo sa tabi niya.

"Upo ka muna, Lander." Yaya ni Evans sa kay Lander.

"Wala nang upuan. Kumuha ka doon, Zandro," wika ni Evans.

"Tangina, ba't ako? Ako kaya ang may-ari." Asik ni Zandro.

Napatigil sila at pati na ako nang bigla akong walang kahirap-hirap na binuhat ni Ville saka pinaupo sa mga hita niya. Iniyakap niya ang mga braso sa bewang ko.

"Oh, pwede ka nang maupo," wika ni Ville.

Kita ko namang alangan na umupo si Lander ngunit wala na ring nagawa sa huli.

Marami kaming napag-usapan nang maging maayos na ang ihip ng hangin. Ngunit bigla na naman itong bumalik sa akin.

"So, when are you getting married?" tanong ni Lander sa amin.

Sasagot na sana ako nang maunahan ako ni Ville.

"If she's ready, then we'll get married. But I prefer it to be as soon as possible." He said and kissed my check making me blush.

—

Thorn:

THANK YOU SO MUCH FOR READING, EVERYONE! LOVE YA'LL!