Kasalukuyan akong nag-aayos ng sarili para sa pag-alis ko. I and the girls planned to go out. But sadly, Ayen couldn't come because she's busy and she went to El de Hera. There would be a grand celebration there and she and her team are the ones who were chosen to manage the food. Also, she would be having more projects there in El de Hera. Gusto nga sana naming sumama kaso hindi niya kami hinayaan. Nakakalungkot.

I sighed. I really want to go to El de Hera. I saw the pictures of the place and it's so damn beautiful. It's like paradise. After I saw the picture I suddenly want to go there and just stay there my whole break. I bet, it would be very relaxing. More specially that there's no paparazzi's there. Less worry. Less stress.

I stared at myself on the mirror. I wear a blue off-shoulder blouse paired with a black fitted jeans. I wear a sunglass and a black cap so that people won't recognize me. I also wear a white nike shoes to make my outfit complete. I also put a slight make-up so that I won't look plain.

I was currently checking my reflection on the mirror when I heard the door creaked. I looked at it through the mirror and saw Ville staring at my back with brows raised. Tinaasan ko rin siya ng kilay.

"What?" Asik ko.

"Where are you going? Why are you dressed?" tanong niya at lumapit sa akin.

Agad niya akong sinipat mula ulo hanggang paa. Tapos bigla niyang hinawakan ang off-shoulder ko at biglang itinaas sa balikat ko.

"Hoy, ano ba?! Gagong 'to!" Asik ko saka muling ibinaba ang off-shoulder ko ngunit muli na naman niyang itinaas.

"Bakit mo ba ibinababa iyan? You have tons of clothes inside the closet yet you chose that filthy disgusting piece of cloth?" Asik niya saka muling itinaas ang off-shoulder ko.

"Gago ka! Eh, style 'to, eh. Haven't you saw this kind of clothes before? Uso 'to, eh! Tabi nga! Bwesit ka!" Inis kong sabi saka muling ibinaba ang off-shoulder ko.

"Just wear a fucking new clothes!" Asik niya saka muling itinaas ang suot ko.

Napapalihis na sa itaas ng tiyan ko ang suot ko dahil pilit niya itong itinataas. Pilit ko namang hinahawakan ang sa may bandang tiyan ko upang hindi ito tuluyang mahubad paitaas.

"Hoy! Ano ba?! Baka mahubad ang damit ko!" Singhal ko sa kanya.

"Edi, ayos."

"Anong ayos?! Akin na! Aray, Ville! Gago ka!" Sigaw ko nang pilitin niyang hubarin ang damit ko.

Pilit niya itong itinataas at pilit ko namang sinasalag ang mga kamay niya. Malapit na talagang mahubad ang damit ko dahil kapag nalihis pa ito paitaas sa itaas ng dibdib ko ay talagang bra na lang ang matitira sa akin. Tanging dibdib ko na lang ang pumipigil.

K-Kahit wala naman akong dibdib.

"Ville!" Asik ko saka sinuntok ang kamay niya pero dahil isa siyang dakilang gago ay hindi siya natinag.

"Stop! I will just change your damn clothes. It's so damn fit and small! Why the hell is this clothes so small?! Don't you know your size? Don't you know the size of your body?" Asik sa akin ni Ville.

Ha?! Gago ba siya?! Eh, pang-high-waist itong suot ko, eh.

"Ano bang pinagsasabi mong gago ka?! Pang-high-waist itong damit na ito kaya maliit!" Sagot ko saka pilit na tinanggal ang kamay niya.

"What the fuck is that highway thing?! Highway, really?! Bagong uso iyang highway?! Highway kaya ganito ang pormahan?!" Asik niya saka inilapit ang kamay sa ibaba ng damit at iyon naman ang itinataas niya.

"Anong highway?! Highwaist! Gago!" Natatawa kong wika.

Dahil kahit inis na ako, nakakatawa pa rin kasi talaga siya. Highway daw!

"What the fuck? Highway or highwaist, it's the same!" Saad niya.

Ngunit napasinghap ako nang bigla niya akong hawakan sa pang-upo saka itinaas at binuhat paharap sa kanya. Pinagpapalo ko ang likod niya dahil baka mapaano ang suot ko. Magmumukha akong gusot-gusot!

"Ibaba mo nga ako, Ville! Ano na naman bang problema mong gago ka?!" Sigaw ko at patuloy siyang pinagpapalo.

Ngunit hindi man lang siya natinag at bigla akong inihiga sa kama kaya naalerto ako. Tiwala naman ako na wala siyang gagawing iba sa akin dahil ilang beses naman na kaming humiga sa iisang kama pero hindi ko pa rin maiwasang kabahan. Hari pa naman ng mga gago si Ville. Baka bigla siyang atakihin at gawan na lamang ako ng masama.

"Hoy, Ville! Wag mong huhubarin! No! Ano ba?! Pinaghirapan ko iyang isuot tapos huhubarin mo lang?!" Singhal ko sa kanya saka itinulak siya.

"Shut up! Stop wriggling! Stop shouting! You're so noisy! Tsaka, kaya ka nahirapan sa pagsuot nito kasi ang liit! Pang-10 years old yata ito, eh!" Asik niya saka hinawakan ang dalawa kong kamay at itinaas habang ang isa ay hinuhubad ang damit ko.

"Gago ka! Simpleng damit ko pinapalaki mo!" Tili ko habang pilit kumakawala sa kanya.

"What do you mean about simpleng damit? Ito? Simpleng damit? For fucking sake? Hindi kita hahayaang magsuot ng ganito kung lalabas ka!" Asik niya saka malakas na pinunit ang damit ko kaya napatili ako.

Pinaghahampas ko siya nang tuluyang makawala ang mga kamay ko. Patuloy ako sa pagtitili. Ngunit napatigil ako sa pagtitili nang naramdaman kong sinakop ng mga labi niya ang mga labi ko. Nagpumiglas ako ngunit hindi niya ako hinayaan.

Male-late na ako, eh! Gago siya!

He nipped my tongue and devoured my mouth. I felt him hold my waist and pulled my body closer to him. I put my hands on his shoulder trying to push him away but he just wouldn't budge. I tried shouting on his mouth but he wouldn't listen.

I felt his kisses went down my jaw then down to my neck. Finally I had the chance to shout and stop him.

"Ville! Stop! Ampowta!" Tili ko habang itinutulak siya.

"Hmm...you'll change or I will undress you."

"Gago talaga! Oo na, magbibihis na ako! Ma-le-late na ako!" Sigaw ko saka sinabunutan ang buhok niya.

"Good," saad niya.

Akala ko ay bibitaw na siya ngunit gayon na lamang ang pagsinghap ko nang bigla niyang kagatin ang leeg ko sabay sipsip. Napatili ako saka hinampas ang ulo niya gamit ang kamay ko.

"Aray!" sigaw ko.

Agad naman siyang bumitaw at kinintilan ako ng mabilis na halik sa labi saka bumangon na nang may ngisi. He bit his lips as he smiled at me and winked.

"Go on. Change. Before I change my mind and lock you in this room." Nakangisi niyang sabi.

Inis ko siyang inirapan saka bumangon na. Napahawak ako sa dibdib kong bra na lamang ang natira. Sinamaan ko nang tingin ang nilabasan niya. Gago talaga!

I went inside the closet and search for a cloth to wear. Nang wala na akong ibang mahanap ay isang blue t-shirt na lamang ang isinuot ko. Agad na akong lumabas ng kwarto dahil late na talaga ako.

"Bye!" wika ko kay Ville nang maabutan ko siyang kumakain ng cup noodles sa sala.

Patakbo akong tumungo palabas ng condo niya saka dali-daling isinuot ang sunglass at cap ko. Narinig ko pa ang tawag ni Ville sa akin mula sa likod.

"Take care, baby!"

Agad na akong tumungo sa bagong sasakyan ni Ville. He bought a new car for us in case we like to go out. Marami na kasing nakakakilala sa sasakyan niyang iba kaya bumili na siya ng bago para walang makakakilala.

Soon as the car engine started, I hurriedly drive fast to the place where we would meet. It's in the Winter Cafe. While I'm on the way, I received a message from Harriet asking if where am I. Of course I didn't reply because I'm driving.

Nang makarating na ako sa tagpuan namin ay agad kong ni-park ang sasakyan saka dali-daling pumasok sa loob. Agad na hinanap ng mga mata ko ang dalawa. Agad ko naman silang natagpuan kaya dali-dali akong lumapit sa kanila.

"Hey, I'm sorry na late ako. May ginawa pa kasi ako, eh. Sorry." Paghingi ko ng paumanhin.

"Uh, sure. Hindi pa naman kami masyadong matagal rito. By the way, nag-order na kami. Favorite mo iyan, don't worry. But anyways, lahat naman kinakain mo kaya nevermind," wika ni Harriet.

"Tsk. Sakto gutom na ako. Saan ba kasi ang punta natin ngayon? Bakit kailangang maaga?" tanong ko.

"We're going to the bookstore and then to the mall. But we'll go to the bookstore first because I kinda crave of books lately. I have this story that I'm really into and I want to buy it again because I lost it. I kinda forgot where I placed it and it made me felt so sad. So, let's go to the bookstore first, 'kay? If you want, you buy books also." Nakangiting wika ni Phaebe.

Puno ang bibig na tinitigan ko siya. Bookstore? Hindi naman ako mahilig magbasa pero nagbabasa rin naman ako. Pero, itong babaeng ito, kakaiba, eh. Nabasa na nga, bibilhin pa rin. Nagsasayang lang ng pera? Well, richkid, eh.

"Okay. Sa bookstore muna tayo. May bibilhin rin akong aklat. Bagong release lang. Tsaka bagong author. But even though he's new, he's good at writing. So, I wanted to support him. Gusto ko nga ring pumunta sa book signing niya, eh. Gusto ko kayong isama but I think magiging busy na kayo sa mga oras na iyon. Sayang," saad naman ni Harriet.

"True." Puno ang bibig na wika ko.

"Uh.. Nik? What's that on your neck?" Phaebe asked curiously and pointed at my neck. Agad ko naman itong kinapa.

"Bakit? Anong meron?" Taka kong tanong.

"You have something red on your neck. Is that a make-up? Or a lipstick?" Phaebe asked innocently.

Agad kong kinuha ang cellphone ko saka tiningnan ang leeg ko. Napatanga ako nang makita kung ano iyon. Hickey! Bwesit ka Ville!

"Uh..." Awkward ako na natawa saka sumulyap kay Harriet na alam kong may alam kung ano ang nasa leeg ko. "... a mosquito bite."

She nodded innocently and pouted.

"Oh, it's a big mosquito bite. Are you sure it's from a mosquito?" tanong niyang muli.

"Oo nga. Wala kasing lamok sa inyo kaya hindi mo na-experience ang ganito. Sa susunod ma-e-experience mo rin ang ganito kalaking kagat ng langgam," saad ko na tinanguan na lamang niya saka sumipsip sa frappe niya.

I heard Harriet cleared her throat and gave me a smirk kaya agad ko siyang sinamaan ng tingin. Ayokong dumihan ang isip ni Phaebe. Kahit naman nakakaasar ang kainosentihan niya dahil lubog siya sa trabaho sa opisina ay ayoko pa rin. I want her to learn those things on her own.

"So, saan dumaan ang lamok? Sa pagkakaalam ko naman sarado ang condo palagi, eh. Tsaka ang condominium niyo ay sobrang strikto. Palaging naglilinis iyon so, paano nakapasok?" Ngisi ni Harriet.

Sinamaan ko siyang muli ng tingin saka bumaling kay Phaebe na tumatango na rin.

"Aba, malay ko. Tanong mo sa lamok." Asik ko sabay subo ng malaki sa footlong na hawak ko.

I heard her laugh. Nakakatawa iyon?

"What's so funny, Yet?" Inosenteng tanong ni Phaebe.

Tama! What's so funny? Duh?!

"Wala, wala. Nakakatawa lang kasi ang lamok. Ang leeg lang ang kinagat." Hagikhik niya.

Sinamaan ko siyang muli ng tingin. Akala ko ba inosente siya? Bakit kung umasta siya parang hindi siya guro?

"Bilisan mo na nga lang ang pagkain diyan! Ang dami mo pang sinasabi! Puro lang naman kalokohan!" Puno ang bibig na asik ko saka tinulak sa kanya ang pagkain.

Natatawang kumain naman siya. Si Phaebe naman ay inosente at pormal na kumain. Wow!

"Anyways. Nik, do you still remember that girl when we were in highschool? That girl who bullied you because she thought that you stole her boyfriend from her? That girl who hurt you? Still remember her?" Sunod-sunod na tanong ni Phaebe.

I licked my lips and wiped it with a tissue and nodded. Of course, naaalala ko pa iyon! Gaga iyon, eh! Pagkamalan ba naman akong umagaw sa boyfriend niyang hindi nga nakapasa sa standards ko! Duh! Umiigting ang panga kaya ang gusto ko! Eh, iyonf boyfriend niya? Tsk.

"Oo naman! Paano ko makakalimutan iyon, eh siya lang naman ang nag-iisang gaga na nam-bully sa akin. Akala mo naman tama ang binibintang sa akin. Duh? Ako, aagawin ang boyfriend niyang kung umasta akala mo kpop idol? Iyong buhok niya pasado! Pero ang mukha... balik tayo sa buhok." Asik ko sabay subo sa spaghetti na nasa harap ko.

"Yes, that guy! I don't like him too. He's creepy!" wika ni Phaebe.

"Bakit ano bang meron doon kay Maricris?" tanong ni Harriet.

"Well, I heard that she's pregnant with a guy who didn't even take responsibility of her baby. And I also heard that she married the moment we we're in college. I think she was 18 back then and she married an old man whose filthy rich. And guess what the old man did to her?" Pang-iintriga ni Phaebe.

Well, she's tsismosa too.

"Oh, anong ginawa?" tanong ko habang puno ang bibig.

"The old man sold her into a group of old men and harassed her. That was so sad. I think she was so terrified back that moment! I mean... if I were in her shoes... I would be very very terrified! And I would let Philip punch those men's faces!" Asik niya saka napapahawak pa sa dibdib niya.

"Tapos, tapos. Anong nangyari daw sa kanya? Pagkatapos siyang i-harass, ano nang nangyari?" Naiintrigang tanong ni Harriet.

Isa pang tsismosa.

"She did her best to escape. And so, she did. The moment she escaped, she hurriedly asked help to the police officers. And good thing that they helped her. And after that, she worked in a club. She became a club dancer there. And that's when she met the guy who made her pregnant. But sadly, the guy doesn't want to take responsibility. He's a bad bad guy!" wika ni Phaebe.

Napatango naman ako. Sabagay, kawawa naman talaga siya. Pagkatapos niya akong bully-hin dati dahil inagaw ko raw sa kanya ang boyfriend niya ay bigla ko lang malalaman na maghahabol siya sa ibang lalake tapos hindi pa siya pinanagutan. Kawawa naman.

"Kawawa nga naman siya. Tsaka, kawawa rin ang bata," wika ni Harriet.

Napatango naman kaming dalawa ni Phaebe. Support lang sa statement ni Harriet. Guro, eh. Kailangan suportahan.

"Oh, by the way, balita ko employee mo raw ang masugid mong manliligaw dati noong college, Phaeb? Is that true?" tanong ni Harriet kaya nanlaki ang mga mata ko.

"Talaga? My god! Sino? Alin doon?" tanong ko.

"Nik, ang masugid nga niyang manliligaw! Isa lang naman iyon, eh. Si Jellal! Di mo naaalala?" tanong sa akin ni Harriet sabay hampas sa braso ko.

"Sino ba naman ako para maalala iyon? Manliligaw ko ba iyon?" Asik ko.

"Well, sabagay! Pero, grabe ang love story ninyong dalawa, ha?! In fairness, after ilang years nagkita kayo ulit! Anong feeling, Phaeb? Masaya? Nakakakilig ba? OMG! Parang pang-aklat ang story niyong dalawa noh?!" Kinikilig na sabi ni Harriet.

"Hoy, grabe! Ang advance mo naman! Nagkita lang after how many years, tapos love story agad? Mas bet ko pa rin si Clovis, no!" wika ko.

"Ay naku! Magiging bet ko lang ang gagong iyon kapag hindi na siya totorpe-torpe!" saad niya.

Napatango naman ako. Torpe naman talaga si Clovis, pero, mas bet ko pa rin siya para kay Phaebe. I know him better than any guys who keeps trying to reach Phaebe.

"Excuse me? Why is Phillip being dragged in this talk?" Inosente na tanong ni Phaebe.

Nilunok ko ang kinain ko saka tiningnan si Harriet sabay ingos.

"Kaya naman kasi totorpe-torpe si Clovis ay dahil may iba diyan na hindi makaramdam. Ang sarap lang bigwasan! Tsk." Asik ko na ikinatawa naman ni Harriet.

"True!" sabi niya sabay tawa.

"Uh.. you haven't answered my question yet," wika ni Phaebe.

"Wala. Pinag-usapan lang namin siya dahil sa katorpehan niyang taglay," sagot ko.

"Philip is... torpe?" Inosente niyang tanong...muli.

I rolled my eyes and sighed as I shook my head in disbelief. My ghad!

"Oo. Torpe siya. May gusto siyang babae na hanggang ngayon hindi niya pa rin ma-reach. Gustong-gusto niya ang babaeng iyon at tingin ko isa sa mga araw na ito ay hindi na iyon magiging torpe at aamin na. Tapos... wala nang Clovis sa tabi mo. Malalayo na siya sayo. Tapos... hindi mo na siya palaging makikita kasi syempre doon na siya sa babaeng mahal niya. Hindi ka naman pwedeng makipagkita sa kanya kahit kailan mo gusto kasi hindi naman maganda iyon tingnan. Masasaktan ang babaeng mahal niya. So, from that moment there will be no more Clovis beside you." Pang-aasar ko sa kanya sabay higop sa frappe ko.

Wala, I just want to tease her and test if she would get mad or get hurt. Tingnan lang natin. Mamanhid-manhid ka pa, ah.

Naramdaman ko naman ang bahagyang pagsipa ni Harriet sa paa ko sa ilalim ng mesa. Tinaasan ko siya ng kilay saka inosenteng kumain. Bakit ba?

"Philip? Loves... someone? A new... girl?" Inosente na tanong ni Phaebe pero ramdam ko ang alinlangan sa boses niya.

Agad ko naman siyang tinanguan.

"Oo. Pero hindi new girl kasi matagal na ang girl na iyon sa puso niya. So, hindi siya new. Kung tutuusin nga original siya, eh. Kasi mas nauna siya kesa sayo. And siya rin ang last ni Clovis," wika ko sabay kagat ng malaki sa burger na nasa harap ko.

Ramdam kong muli ang pagsipa ni Harriet sa paa ko sa ilalim ng mesa. I smirked at her. Pinanlakihan naman niya ako ng mata.

"O-Oh...t-that's fine... I guess. Uhmm..." Phaebe cleared her throat and continued. "...I-I would be... happy! For him! For them!"

Kita ko ang alinlangan sa boses niya kaya tingin ko naman successful. Dapat lang naman sa kanya iyan, eh. Masyado kasing manhid.

"Tapos na ba kayong kumain? Gusto ko nang pumunta sa bookstore, eh." Biglang sabi ni Harriet kaya napatingin ako sa kanya.

"Teka lang, tatapusin ko lang itong pagkain. Sayang naman kung hindi ito mauubos, eh," wika ko saka binilisan ang pagkain.

"Okay, sige. Bilisan mo at para makaalis na tayo," wika ni Harriet.

Agad ko namang binilisan ang pagkain. Inubos ko ito dahil talagang sobrang sayang. Like what Ville said, maraming gutom sa kalye. Kaya dapat hindi sinasayang ang pagkain.

Nang matapos na ako ay agad na naming binayaran ang kinain namin. Well, hindi pala kami, si Phaebe lang pala ang nagbayad. Syempre, siya ang ATM namin, eh.

Pagkatapos niya itong bayaran ay agad na kaming lumabas ng cafe.

"Convoy tayo?" tanong ko sa kanila.

"Sure!" sagot ni Harriet.

"I'd love to!" Excited na wika naman ni Phaebe.

Agad na akong sumakay sa sasakyan ni Ville. Ibang convoy kasi ang ibig sabihin namin.

Soon as I entered the car and started the engine, I hurriedly made it move. We will be having a race of who would reach the place first. And just like the old times, the one that's going to be on the last would pay. We've just read it on the book and we tried it. Successful naman kaya ginanahan na kami. Sayang nga lang at wala si Ayen ngayon. Mas mabilis nagmaneho iyon, eh. So, pabor rin sa aming tatlo.

Mabilis kong pinatakbo ang sasakyan. Hindi naman masyadong mabilis dahil baka makasuhan pa kami, edi patay. Nang makitang nauuna ako ay natatawa akong lumingon sa dalawa pero gayon na lamang ang pagtili ko nang biglang sumulpot sa gilid ko ang sasakyan ni Phaebe. At saka binuksan ang bintana niya and smirked at me as she waved goodbye saka nauna sa akin.

Nanlalaki ang mga matang binilisan ko rin ang takbo ng sasakyan ko. Pilit ko siyang inuunahan pero hinaharangan niya ang daan kaya hindi ako makalagpas.

"Ano ba, Phaeb?!" Tili ko.

Bwesit na babae! Manhid!

Nang nasa walang masyadong sasakyan na kami ay agad kong binilisan ang takbo ng sasakyan ko kaya naabutan ko siya. I smirked and opened my window as well as I did a flying kiss and she just giggled. Napatingin ako sa kabilang gilid ko nang may pumito. Si Harriet lang pala. She's laughing. Naabutan kasi kami.

"See? Kaya ko kayong abutan kapag wala si Ayen!" Sigaw ni Harriet na ikinatawa ko.

"Patay ka sa asawa mo mamaya! Isusumbong kita!" Sigaw ko pabalik sabay halakhak.

Narinig ko naman ang tawa niya.

"Shut up! Hindi papasa sa akin iyan!" Natatawa niyang sabi.

"Hey you two! You should stop shouting! Someone's gonna hear you!" Sigaw naman ni Phaebe.

"Then why the hell are you shouting at us?!" Balik kong sigaw sa kanya habang natatawa. I heard her laughed too.

"Because you two are shouting!" Sigaw niya kaya sabay kaming natawa.

Agad kong pinabilis ang takbo ko ngunit gayon na lamang ang gulat ko nang sabay kaming tatlo sa pagpapabilis ng takbo. Napahagalpak na lamang ako ng tawa saka pinabilisan pa ang takbo. Ngunit talagang nagagawa nilang abutan ako. Damn! This us fun!

Patuloy lamang kami hanggang sa makarating kami sa bookstore nang sabay. Napahagalpak ako ng tawa dahil sa nangyari. Ang ayos-ayos pa ng takbo namin. Ang effort namin sa pagpapabilis ng takbo ng sasakyan tapos sabay lang din pala kaming darating?! Grabe! Sabay kaming bumaba saka nagtawanan.

"Oh my gosh! That was fun! I wanna do it again! But I wish Ayen is here to race with us," wika ni Phaebe.

Napatango naman kami ni Harriet. Sana nga. Sana nga naririto rin siya. Siguro sa susunod na lang, iyong hindi na siya busy.

"Sa susunod na lang. Kapag hindi na siya busy," saad ni Harriet.

Sabay kaming pumasok sa bookstore at agad naman silang naghiwalay na dalawa kaya naghanap na lang din ako ng sarili kong mapaglibangan ng tingin.

Habang naghihintay sa dalawa na busy sa paghahanap sa kung anumang aklat ang sinasabi nila ay tumingin-tingin na rin ako ng mga aklat doon. While looking at some books, something caught my attention. It's a book with a topless guy on the cover. I looked around to see if someone is watching me. When I saw that there's no one around me I picked up the book and read it out of curiosity.

Napangiti ako habang binabasa ang sypnosis. I love the plot. I love the twist. Nang makitang wala pa ang mga kaibigan ko ay agad akong lumapit sa counter and paid for the book. Agad akong lumabas at inilagay sa sasakyan ko ang aklat. Mahirap na. Baka makita ng mga tsismosa.

Nang maayos ko na itong nailagay ay muli akong pumasok na parang walang nangyari. I waited there and acted like reading a book. Para hindi halata. Erotic pa naman ang binili ko.

Hanggang sa narinig ko na ang boses ng dalawa palapit. Agad ko silang tinanaw and they hurriedly went near me as they giggled like teenagers.

"Woy! Ano iyan? Ba't hagikhik kayo ng hagikhik diyan? Nakakakilig ba iyang binili niyo, ha?" Asik ko sa kanila sabay balik sa aklat na kaninang hawak ko na hindi ko naman talaga naiintindihan.

"I finally found it!" Excited na sabi ni Phaebe saka iniharap sa mukha ko ang aklat na nahanap na niya kuno.

Nakangangang tumango na lamang ako. Wala naman akong paki diyan sa aklat na hawak niya, eh. Di ko naman gets iyan.

"Ano 'yan?" tanong ko.

"The book that I was into. I really love this book!" Phaebe giggled.

"Oh, ako rin nakabili na ako. Look, ang ganda diba?" wika naman ni Harriet saka hinarap din sa akin ang aklat na hawak niya.

Hindi ko rin gets.

"Okay. Tara, bayaran na natin. Pupunta pa tayo sa mall, eh," wika ko saka agad na silang hinila.

Agad naman na silang sumunod. As soon as we reached the counter, they immediately paid for the books that they bought. And we exit from the place.

Muli ay nag-convoy kaming tatlo papunta sa mall na sinasabi ni Phaebe. Grabe! Nagmo-mall rin pala ang gaga!

Mabilis lang naman kaming dumating sa mall na sinasabi niya dahil malapit lang naman. Nang makarating kami ay sabay na kaming bumaba ng sariling sasakyan tapos pumasok na sa mall.

Agad namang naghanap ng mabibili kaming tatlo. Kung ano-ano na lamang ang binibili namin dahil kung ano-ano na lang ang nagugustuhan namin.

Habang abala kami sa paghahanap ng mabibili ay may biglang nakabangga sa akin kaya napalingon ako rito. Gayon na lamang ang gulat ko nang makita si Lander. But what made more shock was his face. It's full of bruises.

Agad niyang itinago sa hoody na suot niya ang mukha niya saka agad na naglakad. Hindi ako nakapagpigil at naisipang habulin siya.

"Teka lang, mauna na kayo. Susundan ko lang si Lander, ha. Kakausapin ko lang." Paalam ko kina Harriet tsaka Phaebe.

"Ha? Nandito si Lander?" tanong ni Harriet.

"Oo. Nabangga niya ako. Pupuntahan ko lang, ha. Mauna na lang kayo,"wika ko na agad naman nilang tinanguan.

"Okay. Take care!" saad naman ni Phaebe.

Tumango lamang ako saka nagmamadaling hinabol si Lander. Inilibot ko ang paningin sa loob ng mall ngunit sa laki nito'y hindi ko siya mahanap. Naisipan kong dumeretso sa parking garage kaya agad akong tumungo roon. Nang makarating doon ay saktong naabutan ko siyang papasok sa kotse niya. Agad ko siyang hinila kaya kita ko ang gulat sa mga mata niya.

"Irah? What are you doing here?" Kunot-noo niyang tanong.

"I'm just... I'm just going to ask you something," wika ko.

Mas lalong kumunot ang noo niya.

"What is it?" tanong niya.

"What happened to your face? Bakit puno ng mga pasa iyan?" tanong ko sa kanya.

He smirked and laughed sarcastically at me. Why is he being so sarcastic?

"Why are you being so sarcastic?" Taka kong tanong.

"What? Don't tell me that you didn't know what really happened on my face?" Sarkastiko niyang sabi.

"Look. I kind of had the idea but please just tell me para malinawan ako," wika ko.

He then laughed and crossed his arms.

"Well, your fucking fiancee did this to me? Do you see this?" Itinuro niya ang ilong niyang may band aid. "... he fucking broke my nose! What the hell is wrong with him?! He's acting like a fucking psycho! If he's goddamned jealous with me, then we can fucking talk about it not fucking punch me straight on the face! What?! Is he just trying to prove me that I couldn't defeat him since then?! Tsk."

Napailing ako dahil sa narinig. Bwesit na attorney iyon! Wala ba talaga siyang magawa sa buhay?! Akala ko ba pinagtulungan siya?!

"Akala ko ba pinagtulungan siya ng mga kaibigan mo when we were still in that island? Puno siya ng pasa nang umuwi sa cabin namin!" wika ko.

He creased his forehead and laughed sarcastically.

"What are you saying? Did you already forgotten that I don't have any friends back when we were in highschool?" Kunot-noo niyang tanong.

Napakurap ako sa sinabi niya. Oo, tama siya. Wala talaga siyang kaibigan dati dahil na rin sa katalinuhan at kaseryosohan niya. They said that he's boring and I kinda hate it when I heard them said such thing towards him.

"K-Kung ganoon... bakit puno rin siya ng pasa?" Taka kong tanong.

"I don't know, Irah. He almost killed me that time! How could I fought back? Good thing is he doesn't gave me any major injuries. I was in the hospital for 3 fucking days! And now, you're here asking me that thing?!" saad niya.

Napahawak ako sa bibig ko dahil sa narinig. Ibig sabihin hindi siya ang bumugbog kay Ville. Wala rin siyang mga kaibigan. Kung ganoon, sino?

"Kung ganoon, m-may alam ka man lang ba sa kung sino ang bumugbog sa kanya?" tanong ko.

Agad siyang umiling.

"I don't know. How would I know? Maybe, he punched himself. He's a psycho, remember?" wika niya sabay iling-iling.

Napakurap ako. Hindi naman siguro gagawin iyon ni Ville. Imposible naman.

"I'm sorry, Lander. I'm so sorry at nangyari pa sa iyo ito. Pero, wala talaga akong alam na gagawin niya ito. Mas lalong hindi ko inaasahang gagawin niya ang ganito. Don't worry, kakausapin ko siya para sayo. Pagsasabihan ko. I'm reall really sorry, Lan," wika ko.

Bumuntong hininga siya saka tumango.

"It's okay. I get him though. Just go home and stop making friends with some other boys if you don't want them to go to the hospital," wika niya.

"S-Sige."

"Okay. I'm going," saad niya sabay talikod. Ngunit bago pa siya nakapasok sa sasakyan niya ay mayroon siyang sinabi na nagbigay pagtataka sa akin.

"He's still that psycho, huh."

Napailing na lamang ako saka mabilis na pumasok sa sasakyan ko. Tinawagan ko muna sina Harriet upang magpaalam na hindi na ako makakapunta pa. Mabuti na lamang at pumayag naman sila agad.

I hurriedly went back to Ville's condo. I was driving with full of confusion and anger towards him. I couldn't understand him. Why does he had to punch Lander like he's going to murder him?! Gago siya! At ano iyong sinabi sa akin ni Lander na simula noon ay hindi na niya matalo-talo si Ville? What is he saying? Iyong tungkol sa pagiging baliw kuno ni Ville? This is too much! It made me overthink too much!

Nang makarating ako sa condo niya ay agad akong pumasok. Naabutan ko siyang nanonood ng TV sa sala. The moment he saw me ay agad siyang tumayo saka lumapit sa akin saka niyakap ako ng mahigpit.

"Damn! I missed you! Ang tagal mo naman doon," wika niya.

Hindi ako nagpatinag saka agad siyang itinulak nang malakas kaya naman taka siyang napatingin sa akin. Kinunutan niya ako ng noo.

"What's the matter?" Kunot-noo niyang tanong sa akin.

"Sino ba talaga ang bumugbog sayo noong nasa isla tayo, ha?" Galit kong tanong.

Naging mailap ang mga mata niya.

"I told you. Those guys. Lander's friends," sagot niya saka akmang lalapit na naman sa akin pero muli ko siyang itinulak.

"Diyan ka lang! Unang-una sa lahat, Ville, ayoko sa sinungaling! Pangalawa, walang mga kaibigan si Lander. Pangatlo, sino ang bumugbog sayo kung binugbog mo ng todo si Lander at ipinadala pa sa hospital?!" Bulyaw ko sa kanya.

He breathed out and looked at me blankly. He put his hands on his waist and clenched his jaw.

"So, who told you that?" Blanko niyang tanong.

"Him! Lander told me!" sagot ko.

"Oh, that Lander guy. So, nakipagkita ka sa kanya?" He asked dangerously.

"No! That's not the topic here! Wag mong ibahin ang usapan, Ville! Sino ang bumugbog sayo?! O baka naman ikaw nag bumugbog sa sarili mo!" Sigaw ko.

His eyes widened in surprise.

"What are you talking about?! Ano ako, baliw para saktan ang sarili ko?!" Pabulyaw niyang sagot sa akin.

"Bakit hindi?! Gago ka diba? Gagawin mo ang lahat para biktima ka! Ngayon, sagutin mo ang tanong ko! Sino ang bumugbog sayo at bakit mo binugbog si Lander?!" Sigaw ko.

"It's none of your business."

Nakaramdam ako ng kirot sa puso ko dahil sa narinig. None of my business? So, hindi niya sasabihin sa akin dahil hindi ko business?

Hindi makapaniwalang napatingin ako sa kanya.

"Okay. It's none of my business. I understand. Pero sabihin mo muna sa akin kung bakit mo binugbog si Lander," wika ko.

He laughed sarcastically.

"Why are you so curious? Bakit alalang-alala ka sa lalakeng iyon? Mahal mo pa?!" Bulyaw niya sa akin.

Kahit ramdam ko ang pagbangon ng kaba at takot sa kanya dahil sa pagsigaw niya ay nagawa ko pang ngumisi sa kanya.

"It's none of your business," wika ko.

"None of my what?!" Sigaw niya.

Kita ko ang pandidilim ng mga mata niya. Ang pandidilim ng awra niya. Mas lalo akong kinabahan sa itsura niya.

Bigla siyang lumapit sa akin saka hinawakan ako ng mahigpit sa parehong braso kaya napaigik ako.

"A-Ano ba Ville, nasasaktan ako!" Sigaw ko sa kanya pero galit lang ang makikita sa mukha niya.

"Sabihin mo sa akin kung bakit ka nag-aalala sa putanginang lalakeng iyon?! Wag mong hintayin na ako mismo ang papatay sa gagong iyon, Nik! Kaya sabihin mo sa akin na wala kang pakialam sa gagong iyon! Sabihin mo sa akin na wala ka nang nararamdaman sa gagong iyon! Dahil hindi ako magdadalawang isip na patayin ang putanginang iyon!" Sigaw niya sa akin.

Ramdam ko ang mas lalong paghigpit ng hawak niya sa braso ko kaya napapaigik ako. Ramdam ko ang mas lalong pagkirot ng puso ko. Unti-unti na ring tumulo ang mga luha ko dahil na rin sa takot na naramdaman ko.

"V-Ville n-nasasaktan ako." Tumutulo ang luhang saad ko.

Kita ko ang paglambot ng mukha niya nang makita ang mga luha ko. He quickly let go of my arms and guiltily looked at me.

"I-I'm sorry. I didn't mean to, baby." He guiltily said.

Napapunas ako sa luha kong tumulo sa pisngi ko. H-Hindi ko siya kilala. Hindi ko pala talaga siya kilala.

"V-Ville, magsabi ka ng totoo. Sino ang bumugbog sayo? At bakit mo binugbog si Lander?" tanong ko at pilit pinupunasan ang luha ko.

He looked at me guiltily and looked down. He sighed and clenched his jaw.

"Do you really want to know?" Maamo niyang tanong kaya agad akong tumango.

He laughed lifelessly.

"I'll answer you. But answer me first," wika niya.

"Ano 'yun?" tanong ko.

"Mahal mo pa ba siya? Mahal mo pa ba si Lander?" He asked.

Napaisip ako. Mahal ko pa ba siya? Si Lander... mahal ko siya... pero bilang kaibigan lamang. Isang kaibigan lamang.

"Okay, I get it. You still love him. I get it," wika niya.

Itatama ko na sana ang sinabi niya ngunit muli na siyang nagsalita.

"You want to know why I punched him? It's because I'm damn jealous with him! I want you all fucking mine! Just mine! Mine alone! And only mine! I don't want the fuck of him near you! Because I want you to be for my damn eyes only! And if you couldn't see it?! If you couldn't see that I like you, then fuck that eyes of yours!" Sigaw niya.

Napaigtad ako at natulala dahil sa narinig. H-He likes me?

"And you wanna know who fucking punched me?!" He laughed sarcastically. "... you're right, I always liked it when I'm the victim. I punched myself. Because I'm the victim."

W-What?

—

Thorn:

Baliw ka pala, hatorni!

THANK YOU SO MUCH FOR READING MY STORIES! LOVE YA'LL!