Umagang-umaga ay lukot- lukot na ang mukha ko. Asar na asar ako sa lalakeng nasa harapan ko ngayon at painosenteng nanonood sa TV. Kunyare ay wala siyang ginawa sa akin kanina. Marami na akong nakatagpo at na-meet na kalalakihan pero siya lang ang pinaka-ayaw kong kasama. Mas lalong siya lang ang isinusumpa ko.

Nab-bwesit ako sa kanya! Gabing-gabi, ginigising ako para lang samahan siyang magbanyo?! Buong gabi niya akong ginigising! Wala akong maayos na tulog! Sobrang sakit pa ng likod ko dahil sa sofa na lang ako lumipat, hayop siya!

Napapadyak at napapasabunot ako sa buhok ko dahil sa galit habang pinapatay na ng tingin ang lalakeng kampanteng nakahiga sa kama niya. Sana pala nilakasan ng mga paparazzi ang paghampas sa kanya sa ulo! O di kaya, sana pala pinilayan siya! Isusumbong ko siya sa Mommy niya!

"Isusumbong kita sa Mommy mo! Sasabihin kong wala kang utang na loob sa akin! Ikaw na nga ang binabantayan ko, ikaw pa ang tarantado! Nakikita mo ba itong tanginang eyebags ko?! Kasalanan mo 'to! Hayop ka!" pagwawala ko habang gigil na nakatingin sa kanya at nakaupo sa sofa. Patay-malisyang tumingin siya sa akin saglit at muli ring ibinalik ang tingin sa TV.

Inilagay niya ang dalawang braso sa likod ng ulo niya at walang hiyang tinanggal ang kumot na nakatakip sa pang-ibaba niyang katawan. Napatili ako nang mapansin ko ang bukol sa ilalim ng manipis niyang hospital gown. Agad akong napatakip sa mga mata at naramdaman ko ang pamumula ng buong mukha ko.

"Hayop ka talaga! Isusumbong kita talaga sa Mommy mo! Bastos ka! Hayop!" halos maiyak kong sigaw. I heard him laughed at me.

"What's the matter, baby? I just took away the blanket because it's starting to get hot in here. Hindi mo ba napansin?" he asked, teasingly. Mas lalong kumulo ang dugo ko.

"I hate you! Takpan mo! Takpan mo yan!" pagwawala ko. Pero sa halip na makinig ay mas lalo lamang siyang tumawa.

"What's wrong? It is just being friendly to you, baby. He needs your touch. You want to touch my friend?" he asked teasingly, hoarse voice. Mas lalo akong napatili at napapadyak. Ramdam kong tutulo na ang luha ko. Pula na tila kamatis na ang aking mga pisngi.

"OH MY GOD! NO! NEVER! EWW!"

"Gigil na gigil ka, 'no?! Galit na galit ka sa akin, eh."

"I HATE YOU! TANGINA MO!" naluluha kong tanong. He laughed.

"Alright, baby. Hindi ko naman siya mapigilan. It's his choice. Kung pipigilan ko siya, ay mahihirapan lang ako. Masasaktan ako kung sakali kaya hayaan ko na lamang siya. Kung saan siya masaya, ay doon rin ako."

"No, no! Takpan mo! O-or, just... wear shorts! Kahit boxers lang!" he laughed hard.

"Okay, okay. Pwede mo nang buksan ang mga mata mo. Tinakpan ko na ang kaibigan ko kahit hirap na hirap na siya," he said still laughing.

Pigil-hiningang dahan-dahan kong tinanggal mula sa mukha ko ang aking mga kamay at dahan-dahang iminulat ang aking mga mata. Nakahinga ako ng maluwag nang makitang may kumot na uli siya. Pinunasan ko ang mga luhang hindi napigilang umalpas sa mga mata ko. I breathed out and reached an apple from the table and eat it.

I could still hear his laughters. I know he's purposely letting me hear his laughs to tease me. I rolled my eyes and reached for a banana then continued eating. Bahala siya. Wala namang m-maganda tingnan sa.. k-kaibigan niya, eh. Eww!

Hindi inaasahang napatingin ako sa saging na hawak ko. Napatigil ako sa pagnguya at napatitig rito.

B-Bakit naman ang laki? Akala ko ba maliliit ang bananas sa Pilipinas? B-Bakit m-malaki ito?

Naramdaman ko ang pamumula ng pisngi ko. I can't help but do the sign of cross bago pigil-hiningang isinubo ang buong saging sa bibig ko. Napapikit ako ng mariin nang muntik na akong mabulunan. Mabuti na lang at magaling akong kumain--I mean, yeah. I eat pretty well.

Nang tuluyan kong nalunon ang saging ay napahawak ako sa dibdib ko at nakahinga ng maluwag. Kumuha muli ako ng saging pero 'yung mas maliit ng konti d'un sa kanina. Medyo, mahirap pa lang lumulon ng malaking..saging.

"So, how's the bananas? You looked like you have fun eating it," biglang sabi ni Ville. I rolled my eyes and keep eating.

"Bakit ba? Masarap naman ang saging. Pampalinaw ng mga mata at pampaiwas sakit sa puso. Bananas are good for your health if you don't know," I said and rolled my eyes again.

"Oh? Really? Akala ko kasi ang saging ay pampatirik ng mata at pampalakas kabog ng puso," saad niya. Napatingin ako sa kanya at kumunot ang aking noo.

"What? Saan mo naman nakuha ang isang 'yan? Mali yata ang itinuro sayo ng guro mo," saad ko.

"Tsk. Ede, kay Dad. Siya nagturo sa akin niyan. Ang sabi niya, iyon ang pinakamahalagang aral na napulot niya sa pagiging binata, ay ang patungkol sa saging," sabi niya.

"Ano naman ang tungkol sa saging? Na pampatirik ng mata? At pampalakas kabog sa puso? Tsk. I already know that!" I rolled my eyes.

"Meron pa. Ang sabi niya, ang saging ay paboritong pagkain ng nga babae."

"Yeah, I know. Because, it's not just delicious but is good for our health as well," apila ko.

"Oo. Pampakinis ng kutis daw yun, eh. Pampa-blooming. Ang sabi pa ni Dad, napagtanto niya na maganda raw tingnan ang babae lalo na kapag kumakain ito ng saging. Nakakabuhay ng dugo," he said and smirked. I raised my brows at him.

"So? Ede, maganda ako. Besides, maganda naman na talaga ako kahit hindi ako kakain ng saging. I'm always beautiful. From the inside and from the outside," I said and flipped my hair. He tsked and shook his head.

"Mas maganda pa rin tingnan ang babaeng kumakain ng saging," he said, smirked. Kumuha ng saging tsaka kumain. I raised my brows and rolled my eyes. Ede wow.

Minutes later, a doctor enter the room. He's wearing a black shirt beneath his uniform and a black ripped jeans. He's.. handsome. He smiled at me and Ville. He then looked at the documents or something on his hand before he faced at us again.

"Mr. Lareho, I have a very good news. Tomorrow, you'll be discharged," he said and smiled. Natuwa rin ako. Finally, hindi na ako magbabantay ng hayop.

"Yun na lang pala ang sasabihin mo, pumasok ka pa." Napasinghap ako at nanlaki ang mga matang napatingin kay Ville. Ngunit nawala ang gulat at pag-aalala ko nang tumawa ang doctor.

"Shut up, dickhead!" tumatawang sabi ng Doctor. Napatingin ako sa kanilang dalawa. Are they friends? Close, maybe?

"Ano ba kasing ginagawa mo rito? Akala ko ba ayaw mong magtrabaho sa hospital mo?" natatawang tanong ni Ville. The Doctor went near Ville and suddenly punched Ville on the stomach. Ville grunted. And I was left dumbfounded and worried at Ville.

Did it hurt?

"It's none of your business, motherfucker!" he laughed and punched Ville again.

Is he gonna kill Ville?

"Stop punching me! Kagagaling ko lang tapos bubugbugin mo ako?! Hayop ka! Masakit pa katawan ko!" reklamo ni Ville.

"Kung bakit ba naman kasi nagpabugbog kang gago ka?! Ede, sana wala kang sakit sa katawan ngayon!" tumatawang sabi nito.

"Uh, you know each other?" takang tanong ko. Napabaling ang tingin ng dalawa sa akin.

"Yep, beautiful," the Doctor said and smirked at Ville. He went to me and kissed my hand. "Devion Terrence Maximilian, your grace."

Napangiti ako. Such a handsome gentleman.

"I'm Nikki Irah Soletelle," I said and smiled.

"Beautiful name, like how beautiful the owner of the name is," he said and smiled wide. I smiled back. Napatigil kami nang biglang tumikhim si Ville.

"Tapos na kayo? Ako ang may sakit dito, Doc. Ako ang asikasuhin mo. Isa pa, ikaw rin," tinuro niya ako nang may banta na tingin, "dapat rin ako ang inaasikaso mo kasi ako ang may sakit! Hindi yung nakikipag-usap ka sa mga doctor at nurse diyan sa tabi-tabi. Makikinig ka lang hindi makikipag-usap."

"Loosen up, Clad. You look stupid!" Devion laughed. Ville glared at him.

"Umalis ka na nga ritong hayop ka! Wala ka namang silbi rito, eh!" saad ni Ville.

"Watch your words, Ville!" singit ko. Sinamaan niya ako ng tingin.

"Whoah! Ville?" namamanghang tanong ni Devion. I smiled at him but glared at Ville.

"Umalis ka na rito!" singhal ni Ville kay Devion. Devion laughed hard.

"Fine, fine. Loosen up a bit, man. I'm not gonna steal this pretty woman on you. But if you're threatened, I might play the game," he smirked and leave the room.

Inis kong tiningnan si Ville. Ganun rin siya sa akin.

If his stares are like daggers, then mine too.

"What is wrong with you?!" bulyaw ko. He rolled his eyes.

"I'm perfect," sarkastiko niyang sabi. "'Lika dito, alalayan mo 'ko dahil maliligo ako," utos niya sa akin at itinaas ang kaliwang braso. I glared at him.

"Ano ka, lumpo?! Hindi ka marunong tumayo gamit ang mga paa mo?! May binti ka diba?! Ede, gamitin mo! Hindi 'yung uutos-utusan mo 'ko na parang kung sino ka!" inis kong bulyaw sa kanya. He looked at me with boredom.

"Come here, Mommy. You have to take your baby to a bath because your baby is stinky," he smirked. Napaawang ang labi ko sa inis.

"Maligo kang mag-isa mo!" Lalabas na sana ako nang magsalita siya.

"Oh, saan ka pupunta? Lalabas ka? Baka nakakalimutan mong wala kang bra? Gusto mo bang makita nila ang munting hinaharap mo?"

Inis akong napalingon sa kanya. I glared at him. Muli akong bumalik sa pag-upo sa sofa.

"Good dog."

"Hindi ako aso, ha! Tigil-tigilan mo 'ko! Gigil na gigil na ako sayo! Baka mapatay kita! Wag na wag mo 'kong susubukan, Ville! Iba ako magalit!"

"Chill. Kaya lang naman hindi kita pinalabas dahil ayoko lang na makita nila ang hinaharap mo. Dahil para sa mga mata ko lamang 'yan."

"For your information, Ville, model ako. Marami nang nakakitang naka-two-piece ako! Kaya ano pang nirereklamo-reklamo mo dyan?!" I saw him gritted his teeth and clenched his jaw. His face darkened.

"Marami?" may bantang tanong niya. For no exact reason, I felt scared. No, I felt worried.

"Y-Yeah. M-Marami," kinakabahang sagot ko. He raised his brows, clenched his jaw and nodded.

"Sino-sino?"

"I-I don't know. Hindi ko alam--malay ko."

"Come here," may bantang utos niya. Bahagyang nanlaki ang mga mata ko.

"W-Why are you like that? You sound mad?" he raised his brows, and closed his eyes tight. He breathed out and when he opened it, his face softened.

"I'm sorry about that. Come here," saad niya. Tumayo ako at saka lumapit sa kanya. Nang tuluyan akong makalapit ay agad niyang itinaas ang kaliwang braso. I rolled my eyes.

"Bakit ba kasi hindi ka na lang tumayo ng ikaw lang mag-isa? Naaasar ako sayo, ah!" reklamo ko ngunit tinanggap pa rin ang braso niya at inilagay sa balikat ko.

"Because I stink. Hindi mo ba ako naaamoy? Amuyin mo 'ko, oh. Dali, amuyin mo 'ko para malaman mo," sabi niya saka inilapit ang kili-kili sa mukha ko. I slapped his chest.

"Tumigil ka nga! Ano ba?!" singhal ko sa kanya ngunit napatawa ako ng makita ang reaksyon niya.

His mouth are wide open. His brows are meeting.

"Ayaw mo 'kong amuyin? Sobrang baho ko na ba?" nguso niya tsaka inamoy-amoy ang kili-kili niya.

"Halika na nga! Maliligo ka na diba? Halika na," pigil-tawang sabi ko. Ibinalik ko amg braso niya sa balikat ko saka naglakad kami papunta sa banyo. Nang makapasok na siya ay tatalikod na sana ako pero pinigilan niya ako at muling pinaharap sa kanya.

"Diba, sabi ko, papaliguan mo 'ko?" he asked, teasing me. I glared at him. Hindi ko sinadyang napatingin sa gitna ng mga hita niya. Nanlalaki ang mga matang napatitig ako roon.

Hinawakan niya ang baba ko at pinatingin ako sa kanya. He has a smirk on his face. A teasing and mischievous smile I think I'm starting to like.

"Now, now, baby," he said hoarsely. "Eyes on me, hmm. Not on my friend," he smirked. I could feel blood rushing up to my face.

Agad din naman niya akong binitawan tsaka tumalikod na. Akala ko ay tuluyan na siyang maliligo. Ngunit bago pa niya maisara ang pinto ay muli siyang nagsalita. He looked at me with a smirk.

"Don't look at it too much, baby. It might go mad and play with you."

—