Warning: R-18

"Be a good girl anak ha!"

Ngiting-ngiti naman sa'kin si Luna habang sinasakbit ang bag sa balikat. Her smile is contagious kaya hindi ko din tuloy napigilan na mapangiti.

"Aye aye mommy! I'll make you and daddy proud and marami akong mauuwi na stars!" She giggled.

Pinisil ko naman ang pisngi nito because I can't resist her cuteness. Hinalikan ko pa ang pisngi nito bago siya masayang umalis at pumasok na sa loob ng room.

Luna is a second grade student. Bibong bata siya, mahilig siyang sumali sa mga activities sa school kaya todo support naman kami sa kanya. She always aims to be the best, hindi ko din maintindihan kung ba't ginagawa niya 'yon pero to be honest, kahit ano namang grades ang makuha niya ay okay lang sa'kin dahil hindi ko naman siya pine-pressure.

After kong mahatid si Luna sa school niya, I went to supermarket para makapag grocery. Paubos na din kasi ang stocks sa bahay, kaya bibili na ako. Mostly, puro essentials lang naman ang binili ko- foods na pang ulam namin, pang-hygiene, vagetables, fruits, snacks, at detergent.

Pumunta ako sa pwesto ng milk section. Ubos na ang paborito ni Luna na Nido kaya nahirapan tuloy ako maghanap ng kapalit. Habang nagbabasa ng nutrition facts label ng mga lata, bigla namang may nagsalita sa tabi ko.

"For Luna?"

Napalingon ako and surprisingly, it's Aviel.

Naubusan ako ng salitang sasabihin. Hanggang ngayon, awkward pa din sa'kin kapag nagkikita kami. Naalala ko kasi lagi 'yong confession niya sa'kin at hindi ko magawang maging komportable.

"Yep," tipid lang na sambit ko.

Ramdam kong lumapit siya sa tabi ko. Inabot niya sa'kin 'yong lata ng Alaska na siyang ipinagtaka ko. "Ito nalang bilihin mo kaysa mamili ka pa."

Tinanggap ko nalang iyon para hindi na humaba pa ang usapan namin.

"Salamat dito, una na ako ha."

Tinulak ko na ang push cart and proceed to cashier's direction. Halos mapamura naman ako sa isip ko nang makita kung gaano kahaba ang pila. Makaraan ng ilang sandali, napansin kong may tumayo sa likuran ko at nang lumingon ako, nakita ko si Aviel na may dalang ilang piraso ng canned rootbeer.

"It's bad for your health." I commented.

"Wow, porket healthy living ka na?" pang-aasar nito sa'kin.

Tinarayan ko lang naman siya. Ilang taon na ang lumipas at 'di pa rin talaga siya nagbabago. Well, except on his face na halatang stress. Probably dahil sa trabaho niya sa construction company.

Simula kasi nang ikasal ako kay Argel, I resigned on my work para magfocus at alagaan si Luna. Pinatigil din kasi ako ng lalaki na magtrabaho, wala daw magbabantay sa anak namin and at the same time, siya daw dapat ang gumagawa no'n. Kaya niya naman daw kasi kaming buhayin ng anak ko.

Nang mapunch na ang mga pinamili ko, agad naman akong tinulungan ni Aviel bitbitin 'yong mga dala ko. Hindi ko na rin tinanggihan since ang dami talaga.

"Thank you." I said nang malagay niya na ito sa compartment ng sasakyan ko.

"Always welcome, Bea. Ikamusta mo nalang ako kay Luna ha."

"'Yan diyan ka magaling, kuripot ka talagang ninong e," biro ko kaya natawa naman siya.

"Dodoblehin ko naman kamo sa susunod na pasko."

Tinarayan ko lang naman siya. Nagpaalam na siya sa'kin at kumaway kaya gano'n nalang din ang ginawa ko.

Dumaan muna ako sa isang cake shop para sa merienda mamaya. Naisipan ko lang kasi bumili dahil parang natatakam ako sa black forest cake. Hindi naman ako nahirapan magpark ng sasakyan. Itutulak ko pa lamang ang glass door nang mapansin ko ang isang pamilyar na lalaki. Nakatalikod pa lang siya- kilalang kilala ko na.

At hindi siya nag-iisa, kasama niya si Cherylyn.

I automatically froze on my spot. My heart is throbbing in pain while seeing them together. He was holding her like she's the most fragile thing on earth. And she's clinging onto him for her dear life.

They looked so happy.

Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Kusang napahakbang ako paalis nang makita ko sila. Naninikip ang dibdib ko.

Lagi ba silang nagkikita ng hindi ko alam?

I felt betrayed. Akala ko kasi, hindi magagawa ni Argel ang bagay na 'yon. Akala ko, masaya na siya sa'min ni Luna. Akala ko, sapat na kaming dahilan ng anak niya para hindi niya ako magawang lokohin.

I dialled his phone number. Sa hindi kalayuan ay tanaw ko sila. Tanaw na tanaw ko si Cherylyn na nagdadalang tao. Napalunok naman ako para pigilan ang luha ko.

Sa kanya ba 'yon?

["Hello bun?"] Sagot niya sa tawag ko.

["N-Nasa'n ka n-ngayon?"] I stuttered.

["Ah ano, nasa work. May inaasikaso lang pero pauwi na din naman ako."]

Liar.

["Sigurado ka?"] Pagkukumpirma ko. Natigilan naman siya ng sandali pero nakasagot din naman.

["Oo n-naman."]

Hindi ko napansin na tumutulo na pala ang luha ko. Sa totoo lang, gusto ko siyang sampalin ngayon. Gusto ko siyang sugurin. Gusto ko siyang sumbatan ng masasakit na salita. Pero hindi ko kaya.

Baka kapag ginawa ko 'yon, tuluyan na siyang mawala sa'kin.

["Okay, ingat ka pag-uwi. Maghihintay kami ni Luna sa'yo."] I stifled a cry. ["I love you, Argel.."]

["Okay, sige tawag nalang ako mamaya."] Then he ended the call just like that.

Agad akong nagmadaling pumasok sa loob ng kotse nang makita silang paalis na. Mula sa pwesto ko ngayon, kitang kita ng dalawang mata ko kung paano niya halikan si Cherylyn.

That scenery broke my heart a million times.

I feel restless. Tears we're already falling and I can't stop it. Nanginginig ang mga kalamnan ko at ramdam kong hindi na rin ako halos makahinga.

I thought we were already living as a happy family, but I guess I was mistaken.

🖤🖤🖤

Nanatili akong bulag-bulagan sa mga nangyayari. I pretend that everything is fine dahil ayaw kong masira ang pamilyang binuo ko ng halos pitong taon. Maayos niya namang kasing nagagampanan ang tungkulin niya bilang ama ng anak ko e. Hindi siya kailanmang pumalpak sa pagsuporta kay Luna tuwing may awards itong nakukuha.

Napakagaling niya balansehin ang oras niya sa babae niya at sa'min, pero niisang salita o reklamo ay wala siyang narinig sa'kin.

I always cry myself to sleep. Tinitiis ko lahat ng sakit sa t'wing magsisinungaling siya sa'kin. Lagi niyang sinasabi na overtime lang siya sa trabaho at busy- pero ang totoo naman talaga ay na kay Cherylyn siya.

Ano bang wala sa'kin na meron sa babaeng 'yon? Am I not enough?

Alas dose na ng gabi nang makarating siya sa bahay. I waited for him all night because I wanted to celebrate my birthday with him. Nakita nitong nakaayos ang mesa na may candle light at bulaklak pa sa gitna. Nagtataka naman siyang tumingin sa'kin.

"Anong meron?"

"It's my birthday." I answered.

I noticed how his face softened. Umupo naman siya at isa-isang tinikman ang pagkaing niluto ko.

"Sorry nakalimutan ko, busy lang sa work. Happy birthday bun," paliwanag niya naman sa'kin at hinalikan ang pisngi ko.

Hindi nalang ako nagsalita dahil hindi ko alam kung matutuwa ba ako o hindi. Busy sa work ha? Alam kong lahat, Argel. Alam na alam kong na kina Cherylyn ka buong magdamag.

Matapos niyang kumain ay dumiretso na siya sa banyo para maligo. Agad naman akong nagpalit ng sexy bath robe at saktong-sakto naman dahil hindi na-lock ni Argel ang pintuan.

"What are you doing here?" Anito habang takip ang sarili ng towel. Mukhang kakatapos lang niya maligo.

Hindi na ako nagsayang ng oras at hinubad ko ang saplot na suot ko. Kitang-kita ko ang paglunok ng lalaki at kung paano siya mag-iwas ng tingin sa hubo't hubad kong katawan.

"If it's not too much to ask, sana ngayong gabi lang.. iparamdam mo sa'kin na asawa mo ako."

Magsasalita pa sana siya pero siniil ko lang ang labi niya ng malalim na halik. Hindi naman na ito nagprotesta pa nang gawin ko 'yon. Tila nabuhayan ang dugo niya sa'kin na siyang nagustuhan ko.

I can feel his manhood growing beneath me, and before I knew it, I was grinding on it. His groans elicited an emotional response in me. Nagulat naman ako nang bigla niya akong kargahin, kaya pinulupot ko ang binti sa bewang niya.

He walked towards our room and placed me in the bed without interrupting our kisses. He started teasing my breast and I can't help but to stifle my moans! Mahirap na at baka magising pa si Luna.

He leaned his face on my most treasured part and started licking it. Hindi pa siya nakuntento at pinasok pa ang dalawang daliri niya sa loob no'n. Napasabunot naman ako sa buhok niya. His other hand played with my breast. Halos mapaigtad naman ako sa sensasyong pinapadama niya sa'kin.

Nababaliw na ako sa sarap. Napapapikit na lamang ako habang binibigkas ng paulit-ulit ang pangalan niya. He went on top of me and without any word, he slowly entered me. I opened my eyes to see him. I can see his veins popping out of his arms. Hindi ko din napigilang sitahin ang mga mata niyang may pagnanasa sa'kin.

Muli naman akong napapikit nang simulan niya ng gumalaw sa ibabaw ko. I could feel him throbbing inside me, and it was excruciating! The pain faded after a few thrusts and little did I know, it was replaced by pleasure. His movement became fast, deep and hard. I felt something in me exploded until my eyes pulled me to sleep.

That night, I received the best birthday gift of my life.

🖤🖤🖤

I wake up with a smile plastered on my face. But before I could move, I saw him teared up. Bumalik ako sa pagkakatulog para pakiramdaman siya.

Luna's right, he's really crying.

I can hear his painful sobs. Nagtulug-tulugan naman ako. It pained me so much dahil nasasaktan siya- like he regretted doing it with me again.

I let him fixed himself before I got up to bed. Agad kong tinignan ang cellphone niya na kanina niya pa iniiyakan and my eyes widened of what I saw. Engage na si Cherylyn with Tristhan and they got back together.

Nahuli ako ni Argel na nakatingin sa phone niya. Agad niyang binawi 'yon sa'kin at napatahimik siya.

I smiled as my tears rolled down my cheeks. "Siya pa rin ba Argel?"

He didn't respond. Nanatili lang ang tingin ko sa wedding picture naming dalawa na nakasabit sa pader.

"Alam ko na lahat. Alam kong matagal mo na akong ginagago. Pero gusto kong manggaling mismo sa'yo, siya pa rin ba?"

I managed to say those words without stuttering. I knew then deep in my heart that it was too painful, but I couldn't help but return my gaze to his drowning eyes. I knew my heart had given up as I continued to stare at his face. I knew the fragile thread of hope had snapped.

"I'm sorry, Bea.." His voice cracked.

Narinig ko ang paghikbi niya kaya para akong sinaksak. Nakita kong pinupunasan niya ang sarili niyang luha na hindi tumitigil sa pagtulo. He reached for my hand. Hindi naman ako tumutol nang gawin niya 'yon.

"Believe me, I tried to loved you for the sake of our family. Sinubukan ko B-Bea.." Nangangatal ang boses niya na parang hirap na hirap magpaliwanag. "But I loved her more."

Tuluyan na akong humagulgol ng iyak. Pinaghahampas ko ang dibdib niya, umaasang maiibsan ang sakit kapag ginawa ko 'yon. Pero habang tumatagal, mas lalo lang akong nanghihina. Para akong pinapatay.

"Kapag kasama kita, siya ang naiisip ko. My heart longs for her- and will always be."

Inalis ko ang kamay niyang nakahawak sa'kin para punasan ang luha ko. Hindi ko alam kung kakayanin ko pang pakinggan ang paliwanag niya.

Parang ayaw ko nalang.

"You make me hard, but she make me weak. You make me special, but she make me feel loved.." He confessed.

Tila nabingi na ako sa mga salitang binitawan niya. Tanging iyak ko na lamang ang naririnig ko kasabay ng pagwasak ng puso ko.

"Please Bea.." He pleaded. "Ayaw ko na."

Three words.

Who knew that three words could be so devastating?