Kayle

Halos 4 months na simula ang insidente at halos 4 months na din si Avy natutulog. Sabi ng doctor kailangan lang daw talaga niya ng pahinga. Dapat ba ako maging masaya? Kasi hindi natuluyan si Avy because she choose to stay with us o malungkot,kasi until now natutulog parin siya.

Miss na miss ko na siya... Nakakalungkot lang kasi bago mangayare to'ng mga bagay na to naging selfish ako na hindi naman dapat kasi nag papadala lang ako sa emotion... ito yung ayaw ko sa pagiging tao, wala kang kontrol sa emotion dahil alam mo na nakakakilos ka at may kaya ka'ng gawin.

parang dati nakaupo lang ako kahit may nararamdaman akong emotion pero hindi ako madaling mag padala imbis nakakalimutan ko nalang ito.

Sa 4 months na din na yun nakakalungkot dahil ako lang mag isang umuuwi...

Wala si Ivy na parati ko'ng kayakap tuwing gabi,walang Ivy na ipapagluto ako kaya umaasa nalang ako sa noodles dahil yun lang naman ang alam kong lutuin.

"Oh!" Kasalukuyan ako nakayuko ng kalabitin ako ni Zayden at may inabot na isang can. "Energy drink. You look so down since ng insidente so perhaps you need something to drink? Kanina ka pa kasi din nandito at almost 3pm na oh." Kinuha ko yung drink na inoofer niya saakin at binuksan ito.

Umupo naman siya sa tabi ko and letting out a sigh. "Musta ka naman?"

"Kinakaya kahit na sa loob-loob ko di ako okay." Pilit na ngiting sagot ko sakanya.

Pinapagmasdan ko ang kama kung nasaan si Ivy. "Satingin mo? why did Avy choose to stay? Naalala mo dati na muntikan na siya matuluyan?" Bigla akong nalungkot sa tanong na sinabi niya habang umiinom.

"Hindi ko alam yun parin ang isang kwestyon na pinapagtaka ko hanggang ngayon."

Bakit nga ba Ivy? Bakit mas gusto mo kaming makasama imbis na mga magulang mo?

Halos 1/4 lang ng buhay mo nakasama sila pero bakit ka di sumama? Hindi bat miss na miss mo na sila?

Bakit?

Joyce

"Ayoko na makita na kasama mo yang kinikilala mga kaibigan mo ever again! Naiintindihan mo?!"

Kaasar! Bakit ba pati kaibigan ko hinuhusgahan niya?! Sawang sawa na ako kinokontrol niya buhay ko na kahit pati kaibigan ko dinadamay pa niya?!

"No!" Napatigil si Papa sa kinakatayuan niya at lumingon saakin.

"Anong sabi mo Kirsten Joyce?!"

"I'M SO DONE NA BUONG BUHAY KO KONTROLADO MO DAD! ALAM KONG ANAK NIYO AKO PERO WALA NA BA TALAGA AKONG KARAPATAN SA BUHAY KO?!"

"YOU'RE MY ONLY DAUGHTER! That's why I only want what the best for you!"

"BEST?! Then kung ganon... WHY DID YOU CHOOSE YOUR WORK OVER ME?! Nasa hospital na nga ako halos matuluyan na ako pero ano?! Nandun kayo... attending all your meeting! So ano dad? Hihintayin mo pa talaga ako matuluyan?! Just say it dad!" Napatahimik si Dad at bakas sa mukha niya ang pag kagulat dahil for the first time ever ko lang talaga nasagot si Dad...

"Ngayon alam ko na kung bakit ka iniwan ni Mom." Bulong ko sa hangin pero pagkatapos ko yun bigkasin sinundan ako ng sampal sa pisngi na hindi ko na kinagulat dahil hindi na malabo gawin yun saakin ni Dad... lumaki ako sa puder niya na parang bugbog sarado...

"Don't you dare isama ang mom mo sa away na to! Wala ka'ng alam Joyce! Anak ka lang namin!" As usual he walk out the door pag katapos niya akong saktan...

I get down on my knees ng umalis si Dad and burst into tears. Bakit ba to nangya-yare saakin? Bakit unti-unti nag babago ang paligid ko ang akala ko magiging okay na lahat yun pala magiging worse lang... why do I feel parang may sumpang nakadikit saakin? Why I'm so guilty sa nangyare kay Avy? Di ba hindi naman dapat? Kasi wala akong sala dun...

Yuan

The police start searching for the criminal at malakas kutob ko na yung mga taong nangidnap kay Avy yun pati Joyce.

Pagbukas ko ng flower shop I saw a girl standing with a peach dress but I ignore it and start picking some flowers for Avy. Kukuhanin ko palang yung bouquet ng biglang mag kasulabung ang kamay namin ng babae mula kamay ay nag kasalubong ang mga mata namin. My eyes went wide ng makita ko yung girl.

"Yo-you..." utal-utal kong bangit. I can't believe kung sino ang nakikita ko ngayon. "Long time no see, Yuan."
Sabi niya while smilling at me. That smile... I freaking hate that.

I ignore her naparang walang nakita and proceed to the counter. "Hey!" Sigaw niya sa likod ko habang nakahawak sa kamay ko.

I was frustrated. Bat sa dinami-dami pa ng babae siya nakita ko?!

Lumingon ako sakanya and she deeply stared at my eyes I also look into her's and notice a tear drop running towards her face. "Hindi mo man ba ako ka-kamustahin? Do you know kung gano ko hinihintay to'ng moment na to?"

Ano ibig sabihin niya? Is shee serious?! Miss? Like when? Kung kelan pinag palit niya ako sa ibang lalake?

Once again I didn't speak and ignore her again pero she didn't let go at my hand. "Yuan! Please... speak to me." I slowly turn around at nakitang umaagos mga luha niya. Why for so many years? Everytime na nakikita ko siya it still breaks my heart.

"Bat ka nandito?" Tanong ko sakanya without any emotion. Pinunasan niya muna ang mukha niya bago mag salita.

"To see you of course!" I stared at her. "What do you mean? Diba pinag palit mo na ako?"

"No... the truth is-" I cut her mula sa sasabihin niya dahil panigurado... another lie. "Enough of all your lies tigilan mo na!" Humarap na ako sa dadaanan ko but I pause when she begin explaining.

"Hindi kita pinag palit! The truth is sumama ako kay papa because he force me too! Yung number na nagsend sayo ay si Papa! Yung pic na yun is kasama ko pinsan ko we were just talking when Dad took us a  photo! Pero hindi ko na na explain yun at inaprubahan nalang yung pekeng sabi ni papa... I thought magiging okay lahat noong napaniwala ka nun pero hindi pala."

I was in shock ng marinig ko yun but didn't care to turn around one more time. "Satingin mo ba mababago lahat na nag pakita ka dito?"

"I'm the victim here Yuan!" Sigaw niya saakin.

"Kung inaakala mo na... mababago lahat? Well its too late Alvyanna  Perez."

Kayle

"Ivy kailan mo na planong gumising? Ito ba ganti mo saakin? Uy... sorry na patawarin mo na ako at gumising kana... miss na miss na kita please!"
Niyakap ko siya habang umiiyak. Please Avy kailangan kita sa buhay ko...

"Ivy... you know the main reason kung bat ako nandito para makasama ka diba? Para pasiyahin ka, para may makasama ka habang nangungulila ka... pero bat ngayon ikaw yung nag mumukang stuffed animal saatin? Sige na Avy gumising kana." Niyakap ko nalang siya kasi parang nakukumbinsi na ako na hindi na siya gigising...

Binangon ko na yung ulo ko at pinunasan ang mga luha pero napansin ko yung kamay niya.

Napansin ko na gumalaw yung hintuturo niya. Akala ko namamalikmata ako pero hindi.

"Hindi sayo bagay umiiyak..."