Joyce's POV

Wait talaga ba'ng nangyayare to?

Like seriously?

How can someone- I mean-- sinong mag aakala na ang isang tulad ni Kaizer mag patuloy saakin sa kanyang unit?! Like ano? Cold siya and stuff like that konti na nga lang mapapagkamalan ko siyang bakla dahil sa pagiwas niya sa mga babae eh

Pero sa ginagawa niya parang prinoprove niya na... lalake siy-- wait! Di kaya may masamang balak to'ng lalakeng to saakin?!

"Ano ba ginagawa mo dyan? Siguro sarap na sarap ka dyan sa buhay mo... tsk kung di kalang talaga babae hinding hindi ko talaga bi-bitbitin mga gamit mo." Napalunok ako mula sa sinabi ni Kaizer at nag patuloy nalang umakyat ng stairs

Well apparently may elevator naman kaso nasira kailangan lang naman namin umakyat ng 5th floor... yap exactly fIfTh fLoOr

Kung saakin hirap na hirap na ako kahit na nag lalakad lang ako paakyat eh pano naman si Kaizer?

Siguro nabibigatan siya from all that stuff...

Halos tagaktak na din siya ng pawis di lang sa forehead kundi bakat na bahat na yung pawis niya hanggang torso niya wait bat ba ako nag aalala? Tama nga lang to eh atleast naka ganti na ako sa mga ginawa niya saakin!

Sa totoo lang kulang pa nga yan sakanya eh! Pero... bat imbis na magkulang ako sa ginagawa niya naawa ako sakanya...

Pag karating na pagkarating namin sa 5th floor ay binaba niya muna yung mga gamit ko at namahinga. He was catching his breath dahil sobrang hingal na hingal niya at ngayon I can't think any solution para tulungan siya...

"Teka anong ginagawa mo?"

Binibit ko yung mga gamit ko at nag lakad pero napahinto ako ng mag salita si Kaizer.

"Hindi ba obvious?"

Nag lakad si Kaizer papuntang direksyon ko at pilit na inaagaw yung mga gamit ko. "Sabing ako na nga!"

Sawakas tinatantanan na niya yung pangngungulit...

"Hindi ka ba masaya na kawawa akong nag bibitbit dahil lang sa gamit mo?"

Wait excuse me?! Hindi naman ako demonyo para matuwa dun noh! Hindi naman ako pinanganak na may sungay at buntot para maging masaya na nahihirapan ang isang tao!

Bakit?! Sa storyang ba to kontrabida ako?! Hindi naman ah!

"Sana nga natuwa ako kanina! Kaso hindi!"

Unti unting lumapit si Kaizer habang naka ngisi...

Nako! Nako! Ano nanaman ba'ng balak nitong nilalang na to?!

"Hindi kaya naawa ka?"

"Shut up..." Nilagay ko yung kamay ko sa mukha niya at tinulak palayo.

Bat ba ang hilig niya sa ganon?! Pag seryoso siyang mag tatanong gusto niya lumapit ng lumapit to the point halos 3 inches nalang pagitan niyo sa isat isa!

Agh! Sa mga ginagawa niya ngayon mas naiirita lang ako sakanya eh!

Nakarating na kami sa unit and... to be honest... I don't know why kung bat ako kinakabahan...

"Catch." Hinagis niya ang keys na sinalo ko naman agad nilagay ko na yung susi mula sa keyhole at pinihit ito pabukas.

I was shock at first kasi modern design lang talaga yung unit niya hindi siya katulad ng iba na halos bawat sulok ng bahay punong puno ng ginto at kung anong akemerut pa.

Pero siya... hindi siya ganong tao na ipapalandakan niya yung yaman niya...

Pero the more observe napansin ko na-- BAKIT I-ISANG KWARTO LANG MERON?!

Kaizer must've notice na kanina pa akong nakatingin sa nag i-isang kwarto na unit.

Ayt once again nilapitan nanaman niya ako... "Pano ba yan nag isa lang yung kwarto..." Bulong niya habang nakangisi.

Ito yung dahilan kaya wala akong tiwala sa tao eh!

I was blank at di ako makasalita...

Nang biglang...

Tumawa siya na parang siraulo.

"Whoa... I did'nt know Kirsten na ang cute mo pala pag nakatikom na yung bibig mo then wala ka maisip."

Wait ano?!

"May 2nd floor pa yan nagmumukha lang siyang isang floor lang dahil nakatago yung stairs sa loob ng room."

"You know mag kakasundo tayo kung ganyan ka parati nakatikom lang yung bibig mo."

Nangangasar ba siya?! Eh kung putulin ko kaya ya'ng makapal na kilay niya?! Tapos yung bibig niya na panay ngisi?! Ano?!

Dapat talaga dinala ko yung gunti o yung kutsilyo mula sa school kung gusto lang naman niya mag kaayos kami

"Thank you sa compliment na cute ako ah? Baka gusto mo rin ma compliment kita? Pero before that gusto mo I razor nating ya'ng kilay mo? Sabihin mo lang..."

"Yan kananaman Kirsten so ayaw mo talaga tayo mag kasundo? Fine..." Nag lakad siya papuntang kwarto at rinig na rinig ko ang pag kandado nito.

Ay waw at talagang siya pa may ganang mag walk out ah?! Huh! Ang kapal!

Halos mag ga-gabi na and I thought na sa first floor ng kwarto ako matutulog pero grabe ah di ko talaga alam kung anong sumapi sa nilalang na to at naisipan niyang mag magandang loob.

Pero kahit na ganyan siya umasta minsan to be honest thankful ako kasi kahit papaano alam kong naiintindihan niya ako kahit mag kaiba kami ng perspective.

"Fine go ahead but don't you dare come back to my house! starting today... hindi na kita anak..." 

Sa totoo lang yun yung pinaka masakit na sinabi saakin over years na pamumuhay ko dito...

Then once again hindi ko nanaman na kontrol ang emotion ko...

"Huh... siraulo ka talaga Joyce... diba matapang ka? Bat kaumiiyak?" Sabay punas ng mga luha ko pero pilit parin itong umaagos.

"Bakit nga ba?"

"Ka-kanina ka pa dyan?" Utal-utal ko'ng tanong sakanya habang pinupunas ang mga luha na patuloy parin sa pag agos bawat segundo...

"Yes, it would be dumber for me kung papagmasdan lang kitang umiiyak... and anyway your a girl..." Sabi niya habang mag kabilaang nakalagay ang kanyang kamay sa bulsa but still didnt glance at my sight.

He let out a small sight at umupo sa tabi ko...

"Ghe ahead... ibuhos mo... lahat... kwentuhan mo ko kung ano o ano basta gusto ko ibuhos mo lahat ng saloobin mo."  Nag titigan kami panandalian pero iniwas ko ang aking tingin at tumingin pababa ng hindi parin umiimik...

"Nahihirapan ka?"

I nod at him without even facing him then suddenly

"I guess na hihirapan ka nga it would be awkward nga kung ikaw lang dada... then sige ako mag kwekwento since alam ko naman wala ka talagang alam about sa backround ko..." 

"I grew up as an "mayaman" nga kung sa-sabihin nila at dahil sa mayaman na term na yun halos wala saaking kumakausap yung para ba'ng walang tumatangap saakin or nor or else pera lang habol saakin." 

"Sa totoo lang ang hirap makisama sa mga taong ganon that's why I choose to be a loner pero... hindi nga mag kakapareho ang mga tao sa paligid natin... they have they're own personality kasi para saakin dati pare-pareho lang sila pero hindi nga... kakamali nga ako... until noong kilala kayong mga hinayupak na yun siguro enough backround na yun saakin ikaw ba? kasi useless kung kikimkimin mo yan..." 

Natahimik ako over his words but the more I think hindi nga siya yung Kaizer na akala ko...

at first I can't think any reason kung bat siya ganyan pero tama nga

 lahat ng personality ng tao have a reason...

hindi naman yan basta magiging ganyan kung wala siyang pinag danan eh...

ang mukhang siraulo naman diba kung ganyan trato niya sa tao imposibleng mana-mana yung personality ng tao... kasi kung mana-mana yan edi sana nag kasundo kami ni papa diba?

"Okay..." pero bago ako mag salita huminga muna ako ng malalim and slowly letting out...

"Nakwento ko naman diba yung... about sa nangyare kaninang break diba? pero nakaka disturb lang... kasi diba as being parent they suppose to support yung desisyon ng anak niya? alam mo sa totoo lang din the more I think parang umiikot nga buong mundo ko over my father's hand pero yung masakit... 

yung itakwil ka nila... alam mo the more a realize di ko rin maintindihan kung bakit ako nabu--" 

Then suddenly he pulled me my hand and...

Hugged me?

"Shhh... its not your fault... kung di mo man maintinihan kung bat ka nabuhay then just look at me."

Alvya's POV

*Bang* 

Halos napapaligiran yung buong place ng pag putok ng baril dahil kay Camille. Sa bawat putok nito ay halatng may diin...

at kung itignan lang din ang itsura ni Camille halatang seryoso siya...

Which make me so happy...

"Nandito na po siya madam..." Nakayukong sabi ng guard habang sumisipsip ako ng juice habang pinapagmasdan ang bawat kilos at putok ng baril ni Camille.

"Ahh! seryoso ka ba talaga Alvya?! ang layo pa ng pinatravel mo saakin alam mo namang wanted ako!" Naiiritang sigaw ni Stacey pero tanging ngisi lang pinangsagot ko sakanya sinenyaasan ko yung guard na umalis

"Calm down Stacey... because the more you think na mahuhuli at mahuhuli ka that will surely lean you into danger." Humarap ako mula ulit sa direksyon ni Camille. "Bat di mo gayahin si Camille? alam mo with your temper ibuhos mo nalang gusto mo ng 50 cal sniper?" 

Camille's POV 

I'll make sure... na ito mangayayari kay Joyce just wait and see *Bang*