Ik heb een glimp van het oude kind gezien
Voor het water in modder veranderde
En de maan lange tijd de enige lichtbron was
Toen ze speelde tussen de sterren
Onbezorgd om wat de toekomst bracht

Het oude kind met de ogen vol wonder
Dat zich afvroeg waarom de wereld vol kleuren zat
Niet beseffend
Dat kleuren kunnen vervagen en grijstinten worden

Het oude kind voordat het voor de laatste keer
Diep in de zon had gekeken
Dezelfde glimlach van weleer
Voordat druk en prestatie de overhand namen
Met een hoofd vol wolken
Een sluier van mist
Zonder dat ze achteraf nog iets wist

Het kind was daar weer
Als een jonge vrouw
Haar zwaard in de aanslag
Haar wapenuitrusting met drakenschubben
Glanzend in het verloren licht

Ze had zich een weg gebaand naar een weiland
Vol bloemen en zonlicht
Daar voelde ze weer hoe het was
Voordat de eclips begon
Ze kon weer de heldere lucht inademen
Voordat ze haar tocht verder zou zetten

Met een compas en een kaart
Noteerde ze haar coördinaten
Zodat wanneer de mist weer zou optrekken
De prins haar notities zou vinden
En haar terug kon brengen naar de plek
Waar ze het oude kind voor het laatst had gezien