Narcyza siedziała spokojnie w jej ulubionym saloniku, ciesząc się najlepszym widokiem na ogród.

Spokojnie sięgnęła po filiżankę herbaty i już prawie czuła jej smak, gdy nagle zobaczyła coś na końcu pokoju i z piskiem wskoczyła na stolik, pozwalając filiżance rozbić się o podłogę.

-WILK!-Wrzeszczała Narcyza podskakując na stoliku, jakby to miało jakoś pomóc w tej sytuacji.

Wilk przyglądał jej się ze zdziwieniem, cały czas siedząc na tyłku, aż nagle jakby go oświeciło i zmienił się w Baxley'a.

-Przepraszam, że Panią przestraszyłem-Powiedział skruszony Bax, podając Narcyzie dłoń, aby pomóc jej zejść ze stolika.

-Ostatnio po prostu rzadko miałem możliwość przebywania w wilczej postaci i bardzo za tym tęskniłem-Dodał skruszony.

Narcyza nadal z mocno bijącym sercem wręcz opadła blada na fotel i przywołała eliksir uspokajający.

-Prawie się posrałam ze strachu-Powiedziała Cyzia, po czym aż się zaczerwieniła, gdy zorientował się co za słowa wydostały się z jej ust.

Bax udał że tego nie słyszał i smutnym wzrokiem wpatrywał się w ogród.

-Tęsknisz za nim-Powiedziała Cyzia, myśląc o Arresie.

Bax tylko przytaknął.

-To już godzina, jak odjechał pociągiem i nadal nie napisał-Powiedział oburzony Bax, wypatrując lecącej sowy.

Narcyza tylko się zaśmiała.

-Ach, jak ta miłość na początku jest cudowna-Powiedziała cicho Cyzia, patrząc smutno na swoją obrączkę.

Mimo że ona i Lucek pobrali się pod wpływem ich rodzin, to po kilku awanturach i tak zakochali się w sobie.

-Przepraszam że to mówię, ale wydaje mi się że tęskni Pani za mężem, a widziała go Pani dwadzieścia minut temu-Powiedział zdziwiony Bax.

-Widzieć kogoś, a być z kimś to różnica-Powiedziała tylko Cyzia.

-To dlaczego Pani do niego nie pójdzie?-Zapytał zdziwiony Bax.

Gdyby Arres był bliżej, to on sam nie opuściłby go ani na krok.

-Lucjusz pracuje. Nie chcę mu przeszkadzać-Powiedziała Cyzia.

-Ja lubię jak Arres mi czasami przeszkadza-Powiedział Bax z uśmiechem.

Cyzia spojrzała niepewnie na drzwi, po czym momentalnie pożegnała się i ruszyła w stronę gabinetu Lucjusza.

Bez pukania weszła do środka, zastając męża pochylonego nad papierami. Ledwo zdążył podnieść wzrok na wchodzącą żonę, a Cyzia obeszła biurko, pociągnęła go za krawat(Miał go na sobie!) i pocałowała w usta.

Zaskoczony Lucek nie wiedział na początku co zrobić, ale chwilę później już rzucał zaklęcie blokujące na drzwi.

-Arres-Jęknął Bax, nadal wpatrując się w niebo, nieświadomy tego co dzieje się w gabinecie Lucjusza.

-List do pana-Usłyszał cichy głosik od strony drzwi i momentalnie rzucił się na bladego skrzata, wyrywając mu list i szybko czytając.

-To się Arres ucieszy-Zamruczał Bax, udając się w stronę swojej sypialni.