Ώρα τέσσερις και τέταρτο το χάραμα. Ξημέρωμα Σαββάτου. Ακούγονται σειρήνες περιπολικού. Το σπίτι άδειο και ήσυχο. Ένα μικρό διαμέρισμα ακατάστατο.
    Αυτό το σπίτι ήταν σκοτεινό. Είχε μόνιμα κλειστά παντζούρια και σκουρόχρωμες κουρτίνες.
   Το κλειστό διαμέρισμα στην Ομόνοια είναι άδειο. Ακούγεται μόνο το παλιό πικάπ, ακόμα κι από αυτό μόνο λίγα παράσιτα. Ένα τασάκι με δύο μισοτελειωμένα τσιγάρα. Στο πάτωμα ένα ζευγάρι μαύρα all Star, δίπλα μια Polaroid φωτογραφία.
   Στην φωτογραφία φαινόταν μια παρέα να χορεύει σε πάρτυ και μπροστά, πιο φωτισμένο, ένα ζευγάρι. Το αγόρι φιλούσε στο μάγουλο την κοπέλα η οποία είχε πολύ ανοιχτόχρωμο δέρμα γκριζογάλανα μάτια και μαύρα μακρυά μαλλι. Εκείνος στην φωτογραφία φορούσε μια μπλούζα Nirvana, μαύρη με το κλασικό χαμογελάκι ενώ εκείνη ένα t-shirt με μια τεράστια στάμπα. Στην κάτω πλευρά της φωτογραφίας είχαν γράψει με μπλανκο « 15/8/2018 <3 » 
   Ο καναπές ακατάστατος, πάνω του υπάρχει ένα πεταμένο καρό πουκάμισο και ένα μαύρο δερμάτινο μπουφάν. Πάνω στο μπουφάν είναι κλειδιά και μια πιστωτική κάρτα. Πίσω από την πόρτα ήταν ένα μαύρο έπιπλο με συρτάρια και ακουμπισμένα πάνω στην συρταριερα ήταν ένας καθρέφτης. Στον καθρέφτη με ανεξίτηλο μαρκαδόρο είχαν γράψει δύο ονόματα «Άλεξ-Λινα»  Αυτοί κατοικούσαν σε αυτό το σπίτι, πια.
   Το σαλόνι ήταν τετράγωνο και ούτε πολύ μεγάλο ούτε πολύ μικρό. Μπαίνοντας από την εξώπορτα έβλεπες το σαλόνι και έναν μεγάλο καναπέ. Μια ξύλινη πόρτα οδηγούσε σε έναν μικρό διάδρομο που στην μια άκρη είχε την κουζίνα και στην άλλη άκρη το μπάνιο. Στον τοίχο του διαδρόμου υπήρχαν πόστερ, ψεύτικα αναρριχητικά φυτά και ένα μικρό τραπεζάκι που χώραγε ίσα ίσα το πικάπ ενώ στερεωμένο πάνω στο τραπέζι και στον τοίχο ήταν ο δίσκος « Three Cheers for Sweet Revenge » από My chemical romance. Ο χαρακτηριστικός διάφανος δίσκος που φαινόταν σαν να έχει πάνω αίματα. Το διαμέρισμα βρίσκεται στον 3ο όροφο ενός πενταόροφου κτιρίου της Ομόνοιας.
   Την ηρεμία διακόπτουν γέλια και φωνές που ακούγονταν από τη σκάλα. Ενώ φιλιέται ένα ζευγάρι βγάζουνε κλειδιά και ανοίγουν την πόρτα. Όσο ακόμα φιλιούνται η κοπέλα βγάζει το μπουφάν και καθώς συνεχίζουν να φιλιούνται τραβάνε την πόρτα που κλείνει πίσω τους.
   Εκατσαν στον καναπέ και συνέχισαν να φιλιούνται αυτός άρχισε να την φιλάει στον λαιμό, στο στήθος και αλλού.  «Μια ακόμα γραμμή, τελευταία σε παρακαλώ. Το ξέρω ότι έχεις» του είπε η κοπέλα και τραβήχτηκε προς τα πίσω προς τα πίσω. Η απάντηση του ήταν άμεση και πολύ συγκεκριμένη. Ξέχασε το, της είπε και την ξαναφίλησε.
   Όσο φιλιόντουσα, αυτός, έβγαλε το σακουλάκι με την σκόνη και το κρατούσε στο χέρι του. Αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να το βάλει στο ντουλάπι η κοπέλα πρόλαβε και κατά τη διάρκεια του φιλιού άρπαξε το σακουλάκι με την λευκή σκόνη. Το αγόρι πήγε να βάλει τον καινούργιο δίσκο ναι παίξει. Όταν σηκώθηκε από την καναπέ αναστέναξε και κοίταξε με την άκρη του ματιού του την Λίνα.
   Όταν πήγε προς το διάδρομο, εκείνη, άνοιξε το αεροστεγώς κλεισμένο σακουλάκι. Ακούμπησε το κινητό της στο μπράτσο του καναπέ. Σήκωσε το κάρο πουκάμισο και πήρε την πιστωτική κάρτα. Έπειτα άνοιξε το πορτοφόλι του Άλεξ και έβγαλε από μέσα ένα χαρτονόμισμα των πενήντα ευρώ. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα είχε φτιάξει με την πιστωτική πέντε γραμμές πάνω στο κινητό της. Γυρνάει το χαρτονόμισμα και φτιάχνει κάτι που εμφανισιακά μοιάζει με καλαμάκι. Στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα παραπάνω από το μέσο εισχώρησης της σκόνης. Τοποθετεί την μια άκρη λίγο μέσα στο ρουθούνι της. Την άλλη άκρη την έβαλε στην αρχή της πρώτης λευκής γραμμής που είχε. Όταν ο Άλεξ επέστρεψε στο σαλόνι η Λίνα τον κάρφωσε με το βλέμμα και ρουφήξει την τρίτη γραμμή.
   Σηκώθηκε τον κοίταξε και χαμογέλασε. Περίεργο χαμόγελο. Πήρε το σακουλάκι το οποίο είχε λίγο ακόμα σκόνη μέσα. Τον πλησίασε και του το έδωσε. Η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελή. Η Λίνα άρπαξε το ρολακι από το χαρτονόμισμα και το κινητό από το τραπεζάκι και το ακούμπησε πάνω στην τέταρτη γραμμή. Με το δεξί της χέρι πίεσε το αριστερό της ρουθούνι. Στο άλλο είχε το ρολακι από το πενηνταευρω. Ρουφηξε την μισή γραμμή και τα μάτια της δάκρυσαν.
    Οι κόρες διαστέλλονται. Κάνει κίνηση να δώσει στον Άλεξ το σακουλάκι με τη σκόνη. Την ίδια στιγμή πιέζει λίγο τα ρουθούνια της αφού την έτσουζαν όλη αυτή την ώρα. Κοίταξε το χέρι της. Ήταν γεμάτο αίματα. Μέσα σε μερικά κλάσματα δευτερολέπτου είχαν ασπρίσει και οι δύο. Τον κοίταξε, οι κόρες των ματιών της γύρισαν  προς τα πάνω και η Λίνα σωριάστηκε κάτω. «Λινα, γαμωτο μου» Την παίρνει αγκαλιά και τοποθετεί το ένατου χέρι πίσω από το κεφάλι της. Την σηκώνει ελαφρά και πλησιάσει τα χείλη του στα δικά της. Βουρκώνει και δακρύζει ενώ χαϊδεύει με τον αντίχειρα του το μάγουλο της Λίνας.  Εκείνη για μερικά δευτερόλεπτα ανακτά τις αισθήσεις της και τον αγκάλιασε « Αυτό το τραγούδι έπαιζε την πρώτη φορά που με φιλήσεις, θυμάσαι; » εκείνος γέλασε για μια στιγμή. Σκούπισε λίγο τα αίματα από το πρόσωπο της γελοκλαιγοντας. Εκείνη συνέχισε να το  κοιτάει δακρυσμένη. « Ορκίσου μου ότι δεν θα πεθάνεις, Άλεξ ορκίσου το » Με μιας το πρόσωπο του σοβάρεψε. Η Λίνα δάκρυζε διαρκώς. Μέχρι που σταμάτησε να χτυπά η καρδιά της. Τα βλέφαρα της βάρυναν, έκλεισα και κύλησε το τελευταίο δάκρυ της αλλά με τα μάτια της κλειστά αυτή τη φορά. Εκείνος την έσφιξε ακόμα περισσότερο στην αγκαλιά του. Ακούμπησε το μέτωπο της με το δικό του.
   Με μια απότομη κίνηση άνοιξε η πόρτα βίαια. Μπήκε ο πατέρας της Λίνα. Φορούσε στολή, τη στολή της δουλειάς του. Ήταν διοικητής της Αστυνομίας. Όταν μπήκε μέσα τα χάσε. Έτρεξε γρήγορα στην Λίνα. Με μια κίνηση του ποδιού του πέταξε μακριά τον Άλεξ ο οποίος δεν αντέδρασε και απλά έκλαιγε. Τότε ο πατέρας της άρχισε να της κάνει μαλάξεις και τεχνητή αναπνοή.  « Δεν θα ξυπνήσει. Έχει φύγει κύριε Μιχάλη. Αφήστε τη να ηρεμήσει.» ο πατέρας της άρπαξε το σακουλάκι με την Κόκα και το πέταξε πάνω στον Άλεξ. Έπειτα από αυτόν τον σημάδεψε με το έχοντας στα χέρια του την Λίνα νεκρή…
Μια μικρή εισαγωγή για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται…..

ελπίζω να σας άρεσε περιμένω στα σχόλια τις προβλέψεις σας για το τι μπορεί να έχει γίνει. Αν σας άρεσε θα το εκτιμούσα να πατούσατε το αστεράκι ❤️