Πρεπει να ήταν Τετάρτη, πάντως ήταν σίγουρα κάτι μεσοβδόμαδο όταν η Λίνα χτύπησε την πόρτα από το hip hop-emo bar που βρισκόταν σε ένα υπόγειο στο κέντρο της Αθήνας. Κατεβαίνοντας τα σκαλιά έβλεπες ένα μικρό χορό, στο βάθος υπήρχε μια σκηνή σκηνή με κάποια όργανα ενώ δίπλα στην σκάλα δεξιά και αριστερά ήταν η μπάρες με τα ποτά. Το πάτωμα ήταν σαν σκακιέρα ασπρόμαυρο ενώ οι τοίχοι ήταν σαν ζωγραφισμένη με γκράφιτι. Δίπλα στην σκηνή μια μεταλλική πόρτα οδηγούσε στο μπάνιο με τον μεγάλο καθρέφτη. Στον χώρο υπήρχαν ψηλά σκαμπό και μεταλλικά τραπέζια βαμμένα σε μαύρο χρώμα. Σε ένα από αυτά υπήρχε ένα τασάκια με αρκετές γόπες από σβησμένα τσιγάρα και δίπλα ένα πακέτο τσιγάρα.
   Εκείνη ήταν ταν μια πολύ γλυκιά κοπέλα με λευκή επιδερμίδα σκουρόχρωμα χείλη και σκούρα μαλλιά. Το στυλ της ομολογουμένως φανέρωνε γιατί είχε επιλέξει αυτό το bar με το οποίο εναρμονίστηκε πλήρως. Ήταν γύρω στις 7:30 το απόγευμα, πράγμα που σήμαινε μέσα έκαναν πρόβα για την μουσική που θα έπαιζαν εκείνο το βράδυ, καθάριζαν και ετοίμαζαν τα ποτά. Όταν μπήκε η Λίνα και άκουσαν βήματα τα τέσσερα αγόρια παράτησαν ότι έκαναν και πήγαν να την εξυπηρετήσουν. «Θα μπορούσα να σας βοηθήσω κάπως;» εκείνη γέλασε και κοίταξε άλλου «Είμαι ο Άλεξ και από εδώ τα παιδιά Τεό, Ντι και Τζονι. Χρειάζεσαι κάτι, κάποια βοήθεια, συνέβη κάτι στο δρόμο, μήπως θέλεις να πάρεις τηλέφωνο κάποιον δικό σου» ο Τεό γελάει, τραβάει τον Άλεξ κοντά του «Δεν την έχεις αφήσει να μιλήσει την κοπέλα» του ψιθυρίζει μέσα από τα δόντια του. Ο Άλεξ γυρίζει και ρίχνει ένα απολογητικό βλέμμα στη Λίνα η οποία έχει σκάσει στα γέλια. «Τίποτα τέτοιο απλός ήμουν κέντρο και το σπίτι μου είναι στο Σούνιο. Εχω κενό δύο ωρίτσες οπότε δεν προλάβαινα να πάω και να γυρίσω, δεδομένου ότι η δουλειά που έχω και είχα πριν είναι στο κέντρο. Ο Ντι και ο Τζόνι προσπαθούν κρατήσουν τον Άλεξ ο οποίος έχει γινει κατά κόκκινος. «Εμεις θα κάναμε πρόβα για το live το βράδυ, αν θέλεις κάτσε» εκείνη άφησε την τσάντα της και το κινητό της πάνω στην μπάρα. «Θελω πολύ να ακούσω την πρόβα σας» οι τέσσερις φίλοι κοιταχθήκαν, έφυγαν τρέχοντας και ανέβηκαν στην σκηνή η οποία δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα λίγο πιο υπερυψωμένο μέρος του πατώματος. Ξεκίνησαν να παίζουν την εισαγωγή από το Helena από My chemical romance. Η Λίνα σηκώθηκε και πήγε προς την σκηνή. Κάτω είχαν ακουμπήσει μια κιθάρα την οποία η Λίνα πήρε και άρχισε να παίζει το κομμάτι μαζί με τα αγόρια τα οποία το αντιλήφθηκαν μετά από μερικά δευτερόλεπτα, σταμάτησαν και απλά την κοίταζαν με την κιθάρα. Ο Άλεξ χαμογέλασε στους άλλους τρεις φίλους του και πλησίασε την Λίνα με ένα μικρόφωνο. Αυτή άφησε αμέσως κάτω την κιθάρα και έκανε ένα βήμα πίσω «Συγγνωμη παρασύρθηκα. Καλύτερα να πηγαίνω να σας αφήσω να κάνετε και την πρόβα σας…» Όπως έκανε να φύγει ο Άλεξ της έπιασε τον καρπό αποτρέποντας την από το να απομακρυνθεί «τραγουδας;» εκείνη έτρεμε αλλά εγνεψε θετικά. Ο Τεό βλέποντας την αμηχανία μεταξύ του Άλεξ και της Λίνας πετάχτηκε δίπλα τους «Κοίτα ψάχναμε μια κοπέλα να τραγουδάει…» ο Άλεξ τον διεκοψε πριν καν προλάβει να τελειώσει την φράση του ο Τεό «…Και να παίζει κιθάρα οπότε αν θέλεις μπορείς να δοκιμάσεις σήμερα και αν σου αρέσει καλός αν όχι δεν πειράζει» εκείνη τους κοίταξε με ένα βλέμμα θεληματικό και τους χαμογέλασε. « Ναι, θα χαρώ πάρα πολύ να συνεργαστώ μαζί σας κύριε…» ο Τζόνι την κοίταξε «Αλεξ» αυτή τον κοίταξε «κυριε Άλεξ» Τα αγόρια έτρεξαν και μετά την τεράστια group hug ένας, ένας ξεχωριστά την αγκάλιασαν.
   Την ώρα που πήγε να την αγκαλιάσει ο Άλεξ χτύπησαν τα κινητά και των δύο. Η Λίνα πήγε τρέχοντας και πήρε το κινητό της. «Ναι, έλα ναι στο κέντρο είμαι, κανονίστε πρώτα και πείτε μου μετά εμένα. Το ξέρω, εντάξει θα στο φέρω ευχαριστώ. Τα λέμε μετά ναι το είπαμε αυτό τι μου είπες Ποσειδώνος οκ κατάλαβα» ο Άλεξ την κοίταξε στα μάτια και σήκωσε και αυτός το κινητό του. «Ναι, σήμερα ε; Ωραία τα λέμε εκεί σε δύο ώρες» Έφυγαν και οι δύο βιαστικά χωρίς να πουν κουβέντα ο ένας στον άλλον. Τρέχοντας απομακρύνθηκαν από το μαγαζί και χωρίς να ανταλλάξουν βλέμμα κατευθύνθηκαν προς τελείως αντίθετες κατευθύνσεις. Παρόλα αυτά και οι δυο πήγαιναν προς μια παλιά πολυκατοικία.
   Πριν προλάβει η Λίνα να φτάσει στο σημείο που θα βρισκόταν με τους άλλους σταμάτησε μπροστά της ένα περιπολικό. «Μπορείς να μου πεις τι ακριβώς κάνεις;» η Λίνα κοίταξε μέσα στο αυτοκίνητο αφού ήταν σχεδόν σίγουρη ότι η φωνή που άκουσε ήταν του αδερφού της «Στέφανε τι θες;» ο αδερφός της, ο Στέφανος, βγήκε από το αυτοκίνητο και στάθηκε μπροστά στην Λίνα κοιτώντας τα μάτια της. «Μπορεις να μου εξηγήσεις τι είναι αυτά που κάνεις; Μπορεί να έκανα τον μαλάκα στον πατέρα μας αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σε έχω πιστέψει, Λίνα τι δουλειά έχεις εσύ με τα βαποράκια που είχαμε στην Αστυνομία;» η Λίνα κοίταζε συνεχώς κάτω ενώ έτρεμε ολόκληρη.
   Εκείνη την ώρα πήγε να στρίψει στο στενό ο Άλεξ ο οποίος έκατσε στη διασταύρωση λίγα βήματα πίσω από εκείνη και παρακολουθούσε τι γίνεται αφού είχε ανησυχήσει πολύ για την Λίνα.
   Ο Στέφανος τράβηξε την τσάντα της Λίνας και οσο πέταγε κάτω ένα ένα τα πράγματα της, της φώναζε «Τι έχεις μέσα στην τσάντα, παίρνεις ναρκωτικά Λίνα, απάντησε γαμω το Χριστό σου ρε Λίνα» εκείνη είχε κοκκινίσει και τα μάτια της είχαν γεμίσει δάκρυα. «Σταματα σε παρακαλώ, Στέφανε σταμάτα» ξαφνικά όπως έκλαιγε η Λίνα ο Στέφανος πέταξε κάτω ένα σακουλάκι με ενα διπλωμένο αλουμινόχαρτο, άρα με ηρωίνη. Η Λίνα κοκαλωσε και τον κοιταγε βουρκωμενη ενώ εκείνος έτρεμε από τα νεύρα του. 
   Με όλη του τη δύναμη την σπρώχνει και εκείνη πέφτει κάτω στο δρόμο. Όταν το είδε αυτό ο Άλεξ έτρεξε δίπλα της. «Εισαι καλά;» εκείνη έγνεψε καταφατικά και τότε ο :λεξ όρμηξε στον αδερφό της και το καλησε στον τοίχο κρατώντας τον από τον γιακά της στολής του. «Μην τολμήσεις να την χτυπήσεις ξανα, και γραμμένο το χω ότι είσαι αδερφός της» ο Στέφανος έχωσε μια μπουνιά στον Άλεξ, στάθηκε μπροστά στη Λίνα και της πέταξε την ηρωίνη. «Κάνε ότι καταλαβαίνεις για μας όμως πέθανες μην τολμήσεις να ξαναπατήσεις σπίτι δεν θα διαλυθεί ο πατέρας μας επειδή εσύ αποφάσισες να πλένεις με ένα κοκακια το κατάλαβες; Αφου λοιπόν αυτός ανακατεύτηκε να σου βρει και σπίτι και λεφτά. Αν μας ξανά πλησιάσεις θα σε δώσω και όσο για σένα σε γλύτωσε το ότι κανονικά θα έπρεπε να ήμουν στην υπηρεσία να πάτε και οι δύο στο διάολο» μπήκε γρήγορα στο αυτοκίνητο του και έφυγε. Τότε ο Άλεξ έτρεξε στη Λίνα, την βοήθησε να σηκωθεί και μάζεψε τα πράγματά της από το δρόμο. «Θα μείνεις σε μένα μέχρι να δεις τι θα κάνεις εντάξει;» εκείνη τον κοιταγε ενώ δακρυζε «Δεν είναι ανάγκη, μπορώ να μείνω σε κάποια φίλη μου» αυτός την κοίταξε λίγο στραβά « Εντάξει;» εκείνη γέλασε λίγο και σκούπισε  τα δάκρυα τα δάκρυα της. «Ενταξει»

Ναι τρεις μήνες μετά ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ έτοιμο. Το ότι το χω γράψει τρεις φορές γτ άλλαζα κινητό και δεν το χανοταν δεν θα το σχολιάσω. Ελπίζω το τελικό αποτέλεσμα να άξιζε τους τρεις ( και κάτι ) μήνες. Αν σας άρεσε πατήστε το αστεράκι ❤️

Υστερόγραφο: θα προσπαθήσω να ανεβαίνει ένα κεφάλαιο το μήνα τώρα που είναι καλοκαίρι και είναι ποιο ελεύθερο το πρόγραμμα μου.