Kau Pembunuh!
Yaya:
Apabila kami sampai di rumah usang tersebut, aku melihat ke seluruh pelusuk rumah tersebut.
Agak seram jugalah seperti yang dikatakan orang.
"Tak ada hantu pun." Boboiboy bercekak pinggang sambil memandang sekeliling.
"Uhuhu... nanti dia keluarlah. Baik kita balik." Kata Gopal sambil merengek.
"Ha, sekarang ni kau percaya ke ada hantu kat sini?" Soal Ying.
Aku hanya menggeleng melihat adegan mereka. Hehe... suka betul mereka sakat Gopal.
Aku baru perasan Fang menjauhi kami dan menuju ke satu pelusuk.
"Eh, Fang?"
Yang lain turut perasan akan apa yang dilakukan Fang.
"Apa Fang buat tu?" Soal Boboiboy. Aku hanya menjongketkan kedua bahu aku.
Tiba-tiba sesuatu berbunyi. Macam bunyi alat elektronik.
Fang dengan segera membuka begnya. Dia amat terkejut melihat sesuatu berbunyi dari dalam begnya. Apa agaknya?
Dia tiba-tiba mengangkat kepalanya dan memandang ke arah kami. Ke arah aku lebih tepat. Riak wajahnya cuak.
"Korang, keluar dari sini!"
"Eh, kenapa ni Fang?" Soal Boboiboy.
"KELUAR AKU KATA!" Tiba-tiba dia berlari ke arah kami dan menarik lengan baju aku serta menyeret aku keluar.
Eh- eh?!! Kenapa?
"Korang kena keluar dari sini!" Suaranya kedengaran tegas.
Aku meronta sedikit. "Eh- kenapa ni Fang?" Malulah dia tarik aku macam ni!
"Fang! Tunggu!" Yang lain cuba mengejar Fang.
"Kita kena keluar sebelum-"
"Sebelum?"
"Cepat sajalah!"
"Hey, nak ke mana?" Satu suara menyapa.
Aku menoleh ke arah suara tersebut.
"Eh, siapa dia ni?" Soal Gopal.
Aku nampak dengan jelas satu susuk tubuh keluar dari gelap. Dia menuju ke arah kami. A- aku kenal dia!
"Kh- kau...?"
Fang berdecit.
"Rindu aku tak?" Soal Hanna sambil menyeringai.
Badan aku menggeletar. Ke- kenapa dia di sini?
Fang mengenggam kuat lengan baju aku dan menarik aku ke belakangnya.
Ying, Boboiboy, Ochobot dan Gopal memandang Hanna hairan. Ya, sebab dia serupa dengan aku.
"Wah, ramainya harini! Kau bawa kawan Fang?" Hanna terbang dan duduk di tepi pemegang tangga rumah usang itu.
"Kau kenal dia Fang? Siapa dia?" Soal Boboiboy.
Fang tak menjawab. Sebaliknya dia menatap tajam Hanna.
"Oh, hai! Korang masih belum kenal aku ya?" Hanna terbang mendekati kami.
"Aku Hanna. Kawan Fang-"
"Siapa kata kau kawan aku?" Suara tegas Fang memotong ayat Hanna.
Huh? Aku memandang Fang. Bukan kawan?
"Oh, Fang... takkan masih marah aku lagi?" Soal Hanna diiringi dengan hilaian tawa.
Suara tawa Hanna membuatkan aku terimbas peristiwa hitam bersamanya dulu. Kesakitan yang diberinya.
"Hey, Yaya. Kau ok?" Hanna menyoal sinis.
"Aku takkan biarkan kau apa-apakan dia lagi. Pergi Hanna!"
"Haih... kau ni Fang. Janganlah ungkit kisah silam." Hanna mendekati Fang namun Fang menjauhinya.
Hanna menghela nafas sambil tersenyum sinis. Dia terbang semula ke arah tangga dan naik ke tingkat atas.
Aku dapat rasakan tenaga dari dia. Kuasa graviti. Tapi, aura tenaganya terasa gelap. Penuh dengan kebencian dan dendam.
"A- apa jadi sebenarnya ni? Ke- kenapa dia boleh terbang? Dia kenal korang? Siapa dia ni? Jawablah Fang!" Boboiboy menggoncangkan bahu Fang. Namun, Fang masih membisu.
Ying datang ke arah aku. "Yaya, apa jadi sebenarnya ni? Kenapa kau tak pernah bagitahu aku hal ni? Aku buat kawan baik kau ke?" Soalannya membuat aku tertunduk. Apa aku nak jawab?
Fang melepaskan lengan baju aku. "Pergi. Aku tak nak korang semua terlibat dalam hal ni. Biar aku uruskan sendiri."
A- apa? Sendiri?
"Boboiboy, bawa yang lain keluar." Kata Fang tanpa memandang kami.
"Tapi, Fang..." Aku cuba membantah. Mana boleh kau uruskan dia seorang diri!
"Aku kan dah janji untuk jauhkan kau dari dia."
Aku terpempam. Ya, itulah janji Fang ketika dia datang bertemu aku pada awalnya. Tapi... kenapa aku rasa bersalah untuk biarkan dia hadapi Hanna seorang diri?
Hanna yang memerhati dari tadi hanya tersenyum. Idea jahat bermain di fikirannya.
"Pergi!"
"Tak! Aku takkan pergi." Aku bertegas.
Fang menoleh. Dia memandang aku. "Yaya, pergi. Tolonglah."
Aku menggeleng laju.
"Kami tak akan pergi Fang. Kau kawan kitorang. Apa jadi kita hadapi bersama." Kata Boboiboy.
Fang menandang ke arah Boboiboy. "Ini bukan urusan kau. Aku tak nak korang yang tak ada kena mengena terlibat."
"Tak kami akan tinggal di sini!" Tegas Ochobot. Ying mengangguk.
"Wah, hebat sekali!" Puji Hanna sinis. "Nampaknya... aku ada banyak mangsa harini. Tak sangka."
Mangsa? A- apa maksudnya?
Fang melangkah setapak ke depan. "Apa maksud kau?"
"Hmm... korang ingat tak Suzy? Rakan sekelas korang tu."
Jeda.
"Aku yang gunakan dia "
A- APA? 'Guna'?!!
"Apa maksud kau hah? Kau bunuh dia?!!" Soal Fang.
Yang lain terkejut. Masing-masing memandang sama sendiri. Apakah benar?
Hanna ketawa. "Ish, janganlah cakap macam tu. Aku tak berniat pun nak bunuh dia. Masa aku nak gunakan dia, tiba-tiba ajal dia dah sampai. Nak buat macam mana? Yang lain pun macam tu. Umur tak panjang..."
Apa?! Jadi... Hanna pembunuh bersiri tu! Tapi kenapa?
"Ke- kenapa kau bunuh dia hah? Apa salah dia?!" Soal Ochobot. Tangannya digenggam kemas.
"Apa maksud kau gunakan dia?" Soal Boboiboy pula.
"Aw... korang berdua ni comellah bila buat muka macam tu. Hihihi... aku cuma nakkan tenaga dia sahaja. Tak lebih pun dari tu."
Fang tersentak. "Tenaga dia? Kau- macam mana kau buat?"
"Macam mana? Hihihi... panjang ceritanya." Hanna duduk di atas sebuah kerusi usang di tingkat atas sambil memandang kami.
"Tenaga dari organ terkuat dia. Aku gunakan untuk tingkatkan tenaga aku. Kau tahu apa yang menarik?"
Jeda.
"Aku mampu pergi ke tahap seterusnya! Wau, hebat betul pencapaian aku dalam 10 tahun ni. Lagi sikit saja... aku akan sempurna." Hanna ketawa.
"A- apa maksud kau?"
"Haih... lembablah kau ni Fang. Muka saja kacak. Otak lembab juga. Hihihi..."
"Tch."
"Sejak korang berpakat untuk berhenti bagi aku sumber tenaga, aku belajar hidup berdikari."
Fang tersentak. "Dia tahu?"
"Apa kau ingat aku tak tahu korang memang cuba nak 'bunuh' aku perlahan-lahan? Ewah, senang sekali kamu. Sayang sekali korang tak kenal aku sebaiknya."
Hanna ketawa.
"Awalnya aku sendiri pun tak sangka kuasa aku sehebat ini. Gabungan tiga kuasa memang berbaloi."
Apa?!! Tiga- ?!!
"Graviti, bayang dan tenaga." Fang berbisik perlahan. Matanya dipejam rapat sebelum berdecit.
"Ah, kau tahu Fang? Tak sangka kau masih ingat memori antara kita-"
"Jangan panjangkan cerita Hanna. Cakap sajalah macam mana kau bunuh Suzy!" Kata Fang jengkel.
Hanna ketawa lagi. "Bila korang mula tak pedulikan aku, aku mula kehilangan tenaga macam yang korang sangkakan.
Jadi, suatu hari aku jumpa satu cara untuk dapatkan tenaga daripada benda hidup yang lain."
Benda hidup lain? Gila! Ini gila!
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro