To powinien być ostatni rozdział z związany z haremem Hinaty.

Jeśli chcecie jakiegoś one shota to piszcie (może być time skip, lemon characterxreader, AU z jakimś shipem, jestem otwarta na pomysły)

Paring: Osamu x Hinata

__________________________________________

-Shoyou musimy porozmawiać.

-Huh? Nie może to zaczekać? Mam  za 15 minut trening!

-Wyprowadzamy się.

Upuściłem torbę sportową. Spojrzałem na poważne twarze moich rodziców.

-Co?!

-Wyprowadzamy się do prefektury Miyagi.

-Ale j-ja mam tu wszystko drużynę, chodzę do fajnej szkoły i jeszcze co będzie z moimi przyjaciółmi?

Nie mogłem sobie wyobrazić dnia bez bliźniaków Miya, spotykaliśmy się codziennie, znamy się od pierwszej klasy.

-Wybacz Shoyou.

Zacząłem płakać, pobiegłem na górę do pokoju, trzasnąłem drzwiami i rzuciłem się na łóżko. Na mój telefon przyszła wiadomość, zignorowałem urządzenie. Co jakiś czas się to powtarzało, ale w końcu przestało. Nie wiem ile tak już leżałem, ale przywrócił mnie do życia hałas spowodowany gwałtownym otwarciem drzwi.

-SHO CZEMU NIE ODPISUJESZ NA SMS-Y, MYŚLELIŚMY, ŻE NIE ŻYJESZ!!!

-...

-Coś się stało Shoyou?

Podniosłem się, aby spojrzeć na chłopaka. Gdy zobaczył moje opuchnięte oczy, usiadł obok mnie.

-Sho mi możesz powiedzieć.

-Samu, już więcej się nie zobaczymy.

-O czym ty mówisz?

-Wyprowadzamy się.

Zobaczyłem jak 14-latek patrzy w sufit i się nad czymś zastanawia.

-Dokąd?

-Do Miyagi.

-Więc czemu mówisz, że już nigdy się nie spotkamy?

-Huh?

-Będziesz nadal w tym samym kraju, nie na drugim końcu świata.

-No tak ale-

-Żadnych ale.

Pod wpływem jego spojrzenia lekko się zarumieniłem. Znam swoją orientację od niedawna i nadal dziwnie mi z moimi uczuciami wobec niego.

-Wiesz kiedy wyjeżdżacie?

-Od razu po zakończeniu roku szkolnego.

-Czyli mamy jeszcze tydzień

Szybko ten czas zleciał, w tej chwili Atsumu łkał, że jego atakujący wyjeżdża.

-Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś ci wystawię chociaż jedną piłkę Shoyou.

-Będzie mi brakowało twoich wystaw Tsumu. 

-Hinata, weź to.

Szarowłosy dał mi do ręki brelok w kształcie piłki do siatkówki, który zawsze mu przynosił szczęście.

-Osamu nie mogę, to twoja ulu-

-Sho jeszcze jedno mam dla ciebie.

Pochylił się nade mna i złączył nasze usta w pocałunku, gdy zrozumiałem co się dzieje oddałem pocałunek. Atsumu patrzył na nas z oczami jak 5 złotych.

-Myślałem, że już nigdy tego nie zrobicie. Miałem już dość tego "A co jeśli on nie czuje tego samego". Już myślałem nad tym, aby powiedzieć wam, że oboje lubicie się w ten sposób.

-Nie psuj chwili bracie!

-Chcesz się bić?!

-Shoyou jedziemy!

-Do zobaczenia!

-Do zobaczenia, Shoyou.

*Time skip*

Wygraliśmy kolejny mecz, tym razem z Inarizaki. Jak się rozejdziemy, chcę na spokojnie porozmawiać z Osamu. To był dla mnie trudny mecz z powodu obecności bliźniaków. Mieliśmy zaraz schodzić z boiska jednak zatrzymała nas pewna osoba.

-Co tu robisz? Nie powinieneś być ze swoja drużyną?

-Właściwie to mam sprawę do załatwienia.

Obróciłem się w stronę głosów. Stałem twarzą w twarz z szarowłosym.

-Tęskniłem Sho.

-Ja też Samu.

Pocałował mnie zachłannie na oczach wszystkich ludzie na arenie. Oddałem pocałunek, ba nawet go pogłębiłem.

-WAIT, WHAT JUST HAPPENED?!?