De deur ging open. Het was haar moeder. Moeder huilde, wat ze nooit deed. Net zoals op haar kamer komen dat deed ze ook nooit, ze kwam überhaupt nooit naar haar toe. Haar gedachtes gingen terug naar de geluiden die ze had gehoord. Zou papa? Nee ze kon het zich niet voorstellen, papa deed moeder nooit pijn, hij deed alleen haar pijn. Moeder kwam op haar bed zitten. Terwijl haar moeder zich verontschuldigde omdat ze huilde keek ze naar het gezicht van haar moeder. Haar lip was gebarsten, en rondom haar neus zat bloed. Haar rechteroog begon langzaam blauw te kleuren, met haar linker oog leek niks aan de hand. Dus toch haar vader. Dacht ze.

En haar moeder bevestigde het. Ze vertelde dat haar vader boos was geworden maar dat hij nu vertrokken was. Hij was boos omdat haar moeder hem tegen hield. Ze wilde niet dat hij haar pijn zou doen, zoals hij in het verleden heeft gedaan. Terwijl haar moeder het vertelde liepen te tranen over haar gezicht. Ze zag voor zich wat haar vader bij haar had gedaan. Alleen nu stond hij niet voor haar maar voor haar moeder. Verbaasd dat haar moeder wist wat haar vader bij haar gedaan had en dat ze dus toch om haar geeft, gaf ze haar een knuffel en bedankte haar moeder. Haar moeder legde de dekens weer recht en zei haar te gaan slapen. Toen liep haar moeder haar kamer uit.

Slapen lukte niet. Ze staarde weer voor zich uit. Alle flashbacks kwamen weer terug. Ze probeerde aan andere dingen te denken, maar waar ze ook aan dacht. De flashbacks kwamen elke keer weer boven drijven. Van slapen kwam niks meer terecht. Toen de volgende dag de wekker ging was ze nog steeds wakker. Ze was snel haar bed uit. Ze kleedde zich aan, pakte haar tas in en wilde naar de douche lopen, maar bedacht zich. Voorzichtig deed ze haar kamerdeur open en luisterde. Nee ze hoorde niks. Haar moeder was al vertrokken of stond net op het punt om te gaan vertrekken. Ze liep weer terug haar kamer in en pakte haar masker. Vervolgens ging ze naar de douche deed haar masker op en kamde haar haren.

Toen ze helemaal klaar was pakte ze haar tas en liep naar beneden. Terwijl ze de keuken in liep, plooide zich een glimlach om haar mond verstopt onder haar masker.