De tijd was aangebroken. Ze legde haar rode schoentjes in het zand en pakte het masker met 2 handen vast. Ze hield het masker boven haar hoofd, en keek met tranen in haar ogen naar het donker voor haar. Toen trok ze het masker over haar hoofd. Het was een masker dat over haar nek en gezicht zat. Op de plek van haar haren zat een gat in het masker zodat ze haar haar er overheen kon doen. Zo zou niemand zien dat ze een masker had, een masker met een glimlach. Ze trok de laatste haren onder het masker vandaan.

Ze pakte haar mobiel en keek of het er goed uit zag, ze kon het niet heel goed zien, dus hoopte ze maar dat het goed zat. Haar blik gleed langs het klokje op haar scherm. Het was al laat, wat eigenlijk wel te verwachten was aangezien het al donker was. Ze trok haar schoentjes aan en snel ging ze naar huis.

Zoals altijd was haar moeder in haar slaap kamer druk bezig met van alles en nog wat. 'Hey, mam ik ben thuis.' Riep ze terwijl ze meteen door liep naar haar kamer. Haar moeder zou toch niet antwoorden, wist ze. Ze trok haar pyjama aan. Voor ze naar bed ging keek ze nog even in de spiegel, ze controleerde elk hoekje van haar gezicht. Nee het was niet te zien dat ze een masker op had. Na een kwartier in de spiegel te hebben gekeken was ze tevreden.

Lang lag ze nog niet op bed toen ze toch weer uit bed stapte. Ze zou haar masker 's nachts af doen, bang dat het anders te snel kapot zou gaan. Voorzichtig trok ze het masker van haar gezicht af. Waar zou ze het neerleggen? Ze wilde het op haar nachtkastje leggen, maar bedacht zich. Haar moeder was geen probleem, die zou toch niet in haar kamer komen, maar vader. Nee ze durfde er niet aan te denken. 

Het was al weer een hele tijd geleden. Maar de wist niet of dat positief of negatief was. Misschien zou het wel nooit meer gebeuren, dan is het positief. Maar wat als het nu juist snel weer zou gebeuren. Misschien dat het na zo'n lange tijd juist weer gebeurt. En als hij het masker dan zou vinden, dan zou het nog erger zijn. Kon het nog erger dan? Ze kreeg er de rillingen van, snel verstopte ze het masker en ging weer in bed liggen.

Maar slapen lukte niet. Bij elk geluid schrok ze wakker, en zag ze de flashbacks van haar vader. Tot ze midden in de nacht als nog in slaap viel. Na een uur werd ze weer wakker door een geluid. Bewegingloos lag ze in bed. Ze durfde zelfs geen adem te halen. En toen ging de deur open