Kiedy związki homoseksualne zostały zalegalizowane w Hiszpanii, to Atonio oświadczył się Romano.

Nie zrobił jednak tego z powodu romantycznej uczuć wobec Lovino, lecz z powodu przywiązania.

Hiszpania zbyt bardzo przywiązał się do Romy i pokochał go, ale jako podopiecznego.
Nie mógł się pogodzić z tym, że ten, niczym reszta go zostawi. Bał się również, że pomimo upływu już kilkudziesięciu lat od zjednoczenia Włoch nie znajdzie wspólnego języka z swym młodszym bratem oraz, iż będzie cały czas w jego cieniu i zostanie zapomniany.

Przez te wszystkie lata nabrał pozoru, że tylko on jest w stanie zrozumieć starszego Vargasa i, że tylko on jest w stanie zagwarantować mu wesołe życie, gdzie nie będzie samotny.
Wiedział, że odpowiedź Romano będzie negatywna, ale mimo tego spróbował.

Było tak jak się spodziewał i odmówił mu.
Lovino chce po prostu być z bratem, którego kocha i za którym tęsknił oraz spełniać swój obowiązek jako personifikacja, nawet jeśli ma być tym drugim.
Zdaje sobie jednak sprawę z uczuć Hiszpana i czasem zdarzy mu się go odwiedzić.