We wczesnym średniowieczu Polska zakochał się w pewnej Żydówce.
Każdy odradzał mu jakichkolwiek z nią interakcji, bo ta wykorzysta go finansowo.
Cóż, Polska jednak miał ich gdzieś i zarywał do niej, kiedy tylko miał okazje, co skończyło się tak, jak wywróżyli to inni. Owa Żydówka zrobiła to jednak tak sprytnie i tak omotała sobie Feliksa, że ten myślałam, iż pomógł tym i sobie i jej.
Okropnie płakał po jej śmierci i miał żal, że nie pozwolono mu uczestniczyć w jej pogrzebie.

U Polski wykształciła się pewna słabość do kobiet pochodzenia żydowskiego, lecz zawsze tłumił w sobie uczucie, bo wiedział, że to tylko śmiertelne kobiety, aż pewnego razu spotkał personifikacje Izraela.

Polska obdarzył ją takim uczuciem, jak swoją pierwszą żydowską miłość, której ona jednak nie odwzajemniała i wykorzystywała na swoją korzyść, jak to było z Ameryką.

Kiedy wybuchła II Wojna Światowa, to starał się chronić jak największą ilość Żydów, a jednym z powodów jego zachowania była właśnie ona.

Czar jednak prysł, kiedy to po wojnie i wyrwaniu się spod kontroli sowietów ta wielką miłość zamiast podziękować, zaczęła go oskarżać o mordowanie jej ludzi.

Do tej pory ma przez to ranę w sercu i nie może sobie wybaczyć, że był takim idiotą.