Autorka: Sylvia Plath

Dziewiętnastoletnią Esther poznajemy, kiedy przyjeżdża do Nowego Jorku na miesięczny staż w redakcji miesięcznika dla dziewcząt. Później wraz z nią przeżywamy liczne rozczarowania spowodowane pobytem w tym miejscu, by wreszcie przeżyć załamanie i trafić do odpowiedniego ośrodka, gdzie czekają nas elektrowstrząsy.

„Wielka fala ciemności zmyła mnie z powierzchni ziemi, jakbym była kredą na szkolnej tablicy”.

To niesamowicie prosta historia opowiedziana przez osobę z chorobą psychiczną. Może dlatego jest taka genialna?

Po jej lekturze byłam przygnębieniona. Dotarło do mnie, że czasami mam takie myśli, jak główna bohaterka.

Świadomość, że to powieść autobiograficzna i wiedza, że Sylvia w niecały miesiąc po opublikowaniu jej, popełniła samobójstwo sprawia, że czuję przywiązanie do tej historii.

Jeśli chcecie wejść „do głowy” kogoś, kto pragnie umrzeć, by przekonać się o co mu chodzi, polecam zajrzeć do tej książki. Może uda wam się go zrozumieć. Może sami odnajdziecie w tej historii siebie.

Miłego czytania!

10/10