Autorka: Robyn Schneider

Ta książka jest super

Śledziłam losy Ezry (chyba zapamiętałam) z zaciekawieniem i kibicowałam mu z Cassidy.

Tu mogę zarzucić cytatem. Uwaga uwaga

„W pierwszym rzędzie siedzieli sami nauczyciele i ta jedna gotka na wózku, która twierdziła, że tak naprawdę jest wiedźmą”.

„Przenikamy przez cudze życie jak duchy i zostawiamy po sobie wspomnienia o ludziach, którzy tak naprawdę nigdy nie istnieli. Szkolny sportowiec. Tajemnicza nowa dziewczyna. Ale koniec końców to my decydujemy, jak inni mają nas widzieć”.

Oba cytaty z pamięci, przepraszam za jakieś nieprawidłowości

Jak możecie zauważyć występuje tu schemat. Szkolny sportowiec i nowa dziewczyna, ale nie zrażajcie się nim.
Jest napisany w nowy, interesujący sposób.

Można z tej książki wyciągnąć jakieś fajne wnioski, np. każdemu przydarzają się tragedie.

Zakończenie tylko trochę mnie zasmuciło.

Poza tym to pierwsza książka, w której spotkałam kojoty, ale to dlatego, że wtedy mało czytałam. Nadal mało czytam, ale już troszkę więcej.

Generalnie książka jest opowiadana z perspektywy Ezry, którego kariera tenisisty skończyła się wraz z skutkami wypadku. Poznajemy chłopaka złamanego przez właśnie ten wypadek. Obserwujemy jak z upływem czasu dojrzewa i odtwarza relację ze starym przyjacielem. Jak radzi sobie z faktem, że musi poruszać się o lasce. Jak poznaje Cassidy.

W sumie nie mam jej nic do zarzucenia, więc
🍕🍕🍕🍕🍕🍕🍕🍕🍕🍕 10/10