Autorka: Robyn Schneider

Postanowiłam wyróżnić autorów w taki oto sposób, żebyście nie musieli szukać ich gdzieś wspomnianych w tekście poniżej.

Mało co pamiętam z tej książki, ale pamiętam, że na początku po prostu była. Dopiero później ją doceniłam. Poza tym przydała mi się w rozprawce, w której niechący pomyliłam imię głównego bohatera.

Lane ma ambitne plany na przyszłość. Marzy o dostaniu się na uniwersytet. Niestety wykrywają u niego hipergruźlice (o ile dobrze pamiętam). Jest to nic innego jak zmutowany wirus zwykłego gruźlicy, tyle że jest bardziej niebezpieczny. Rodzice wysyłają go do specjalnego ośrodka. Jeśli wynajdą lek – młodzież przebywająca w tym ośrodku dostanie go pierwsza.

Lane nie potrafi się odnaleźć w nowej rzeczywistości. Nauczyciele nie przykładają się do nauczania, lekarz pyta go jak się czuje w skali od jeden do dziesięciu, a niektórzy rówieśnicy są dziwni, w dodatku zrywa z nim dziewczyna. Lane za to myśli o przyszłości. Nie potrafi zaakceptować swojej choroby do czasu aż dołącza do paczki Sadie. Razem mają jeden cel: przeżyć aż do wynalezienia leku. Pobyt w ośrodku urozmaicają różnymi przygodami.

Lubię tę książkę, dlatego chciałabym mieć ją na półce, aczkolwiek brak pieniędzy.

Jestem pewna, że gdyby raz jeszcze ją przeczytała, znalazłabym dużo wspaniałych cytatów. Aktualnie nie znam niestety żadnego.

Mimo tego, że nie wszystko pamiętam, to wam ją polecam^^

🍕🍕🍕🍕🍕🍕🍕🍕🍕 9/10 pizz