19. Λουλούδια στην οικογένειά της.

Jane's POV

Ο Jack με κοίταξε για πολλοστή φορά στα μάτια, πριν πάρει τα χέρια του από τα μπούτια μου. Τα έφερε πιο πάνω. Το γυμνό του σώμα φωτιζόταν κάτω από το αχνό φως του ήλιου που έμπαινε από το παράθυρο. Τα πράσινα μάτια του, εξέταζαν κάθε σπιθαμή του σώματός μου, τα χέρια του άγγιζαν απαλά κάθε εκατοστό μου και τα χείλη του φιλούσαν πού και πού το δέρμα μου.

Πρωινές ορεξούλες, είπε στις έξι και σαράντα οχτώ.

Αν ήξερα ότι θα πήγαινε οχτώ μέχρι να σταματήσει να με εξιτάρει, και να με φέρνει στο αμήν, θα τον είχα βάλει εγώ κάτω. Αλλά όχι, ήθελε να έχει το πάνω χέρι.

Είχε κάποιες γρατζουνιές και μελανιές από χθες. Όσο και να ήθελα, δεν με άφηνε να τον φροντίσω περισσότερο. Λέει πως δεν πονούσε, αλλά βλέπω το μωβ μίλι που στολίζει άσχημα το σώμα του στη δεξιά πλευρά του. Φοβάμαι για αυτόν.

Φοβάμαι πως θα τον χάσω τώρα που τον βρήκα.

Βασικά δεν φοβάμαι. Εκνευρίζομαι και θυμώνω.

Το στραβό χαμόγελό του ερχόταν όλο και πιο κοντά μου. Θα με φτάσει στα όριά μου πάλι. Τα πράσινα μάτια του αντίκριζαν τα δικά μου με έναν ανώμαλο, πονηρό αλλά συνάμα και γλυκό τρόπο. Επιτέλους, τα χείλη του ακούμπησαν τα δικά μου.

Η γλώσσα του έγλυψε τα χείλη μου και μπήκε μέσα στο στόμα μου. Το ένα του χέρι ανέβηκε στο στήθος μου, ζουλώντας το τρυφερά, αν γίνεται αυτό. Το άλλο του χέρι μπήκε μέσα από το εσώρουχό μου -αυτή τη φορά- και άρχισε να τρίβει απαλά τη περιοχή μου. Σήκωσα λίγο παραπάνω τα μπούτια μου, για να τον νιώσω πιο κοντά μου, και τον πίεσα πάνω μου. Τη στιγμή που η γλώσσα του έκανε μαγικά στο στόμα μου, ο Jack έσπασε επιτέλους τα όριά μου, βάζοντας δύο δάχτυλα μέσα μου.

Ναι Jack, συνέχισε έτσι.

Ίσως το γεγονός πως οι σεξουαλικές μου πράξεις σταμάτησαν απότομα με τον θάνατο του Adrian, οι σεξουαλικές πράξεις του Jack, έστω και οι πιο μικρές, με έκαναν να θέλω και άλλο, και άλλο, και άλλο. Ο Jack, άρχισε να βάζει και να βγάζει γρήγορα τα δάχτυλά του από μέσα μου, κάνοντάς με να θέλω να κάνει κάτι πιο γρήγορα.

Είμαι πολύ σεξουλιάρα.

Το στόμα του σφράγισε βίαια το δικό μου, σε μια προσπάθεια να μη κάνω φασαρία. Η πλάτη του πρέπει να έχει πολλές νυχιές αυτή τη στιγμή. Άλλο ένα δάχτυλο μπήκε μέσα μου και η μέση μου ανέβηκε προς εκείνον. Διψούσα για εκείνον. Διψούσα, πεινούσα, το ίδιο είναι. Το θέμα είναι πως δεν αντέχω πολύ.

Ο Jack έβγαλε τα δάχτυλα από μέσα μου, και μπορούσα να νιώσω τον εαυτό μου να ελευθερώνεται, χύνοντας. Με εμένα να κατσουφιάζω, ο Jack έβγαλε με γρήγορες κινήσεις το εσώρουχό μου, πετώντας το κάπου, άγνωστο. Δάγκωσε τα χείλη μου και σηκώθηκε από πάνω μου.

Τα μάτια μου εντόπισαν το μικρό χαμόγελο που στόλιζε το ωραίο πρόσωπό του. Τα δικά του κοιτούσαν μια τα μάτια μου, μια το σώμα μου. Τα χέρια του, με επιδέξιες κινήσεις έκαναν μια κίνηση να βγάλουν το μποξεράκι του. Είχε πάνω δεξιά τον Ταζ, πράγμα που με έκανε να γελάσω. Όχι πως και τα δικά μου ήταν καλύτερα. Δεν ταίριαζαν καν μεταξύ τους. Το σουτιέν μου, προ πολλού πεταμένο κάπου στο δωμάτιο, ήταν πιο σοβαρό και θηλυκό από το βρακάκι μου, με μόνο λουλουδάκια και κροκοδιλάκια πάνω του. Ο τέλειος ατελής συνδυασμός.

Ο Jack μάλλον κατάλαβε τον λόγο του γέλιου μου, και αφαίρεσε πιο γρήγορα το μποξεράκι του. Ο Jack Jr. έκανε την εμφάνισή του, όμως ο Jack ο Μεγαλειοπρεπής δεν με άφησε να πάρω μάτι. Έπεσε πάνω μου και από το μπουφάν του, που κείτονταν κοντά στο κρεβάτι, έβγαλε ένα προφυλακτικό.

Το φόρεσε στον Jack Jr. με ένα πονηρό χαμόγελο, και τα μάτια του σοβάρεψαν αμέσως. Χαμήλωσε απαλά πάνω μου και ψιθύρισε. "Σ'αγαπώ μικρή λουλουδένια."

Μ'αγαπάει;

Με αγαπάει.

Εμένα;

Αγαπά, εμένα.

Επιτέλους, είπε και κάτι σωστό.

Το χέρι μου χάιδεψα γλυκά το χτυπημένο μάγουλό του. "Και εγώ σ'αγαπώ Jack."

Και όπως λέει και σε μια ιστοσελίδα «Στην αρχή με πείραζε. Τώρα με γοητεύει. Είναι επικίνδυνες τελικά οι εξαρτήσεις, και η δική του περισσότερο.»

Σήκωσα το σώμα μου, και όσο ανώμαλη και αν είμαι που ένιωσα τον Jack Jr. εκεί κάτω, ένωσα τα χείλη μας σε ένα τρυφερό φιλί γεμάτο συναίσθημα. Ποιος περίμενε πόσα πράγματα θα ένιωθα για αυτόν τον άνθρωπο; Ξέχασα να νιώθω όταν πέθανε ο Adrian. Ξέχασα πώς είναι να είμαι χαρούμενη, ευτυχισμένη. Ξέχασα να αγαπώ. Και ο Jack μπήκε στη ζωή μου, μπήκε στη καρδιά μου, και μου έμαθε πάλι από την αρχή όλα τα παραπάνω.

"Janette Marie Avery!"

Μια τσιριχτή φωνή ακούστηκε και μια καστανή γυναίκα μπήκε στο δωμάτιο. Ο Jack, τρομαγμένος, έφυγε από πάνω μου, και με άτσαλες κινήσεις, με σκέπασε με τη κουβέρτα καλύτερα. Εγώ από την άλλη, είχα σοκαριστεί. Η καστανομάλλα γυναίκα μας έβλεπε σαν να έπιασε τη κόρη της, έτοιμη να το κάνει με το αγόρι της.

Που στην ουσία, αυτό έγινε.

"Γεια σου μαμά." είπα σιγανά και κρύφτηκα κάτω από τη κουβέρτα

____________________________________________________

Το να γνωρίζεις το αγόρι σου στους γονείς σου, έχει μια ιδιαίτερη γοητεία. Αρχικά, βλέπεις αν το αγόρι σου μπορεί να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις. Είναι κάτι σαν τεστ. Αν κοπεί, καλύτερα να χωρίσετε.

Βέβαια, αν η μάνα σου σε πιάσει στα -ούτε- μισά του σεξ, είναι χαμένος κόπος να προσπαθήσεις να διορθώσεις τη κατάσταση. Πλέον, το αγόρι σου είναι στη μαύρη λίστα των γονιών σου.

Ο Jack και εγώ, πλήρως ντυμένοι πλέον, κατεβήκαμε φοβισμένοι τις σκάλες. Φοβισμένοι για το τι θα αντικρίσουμε. Ο Jack προσπαθούσε να με πείσει να φύγουμε από το παράθυρό μου, αλλά δεν τον άφησα να πέσει και να χτυπήσει και άλλο.

Στο σαλόνι, η Katherene με τους γονείς μου, κάθονταν συζητώντας ήσυχα. Μόλις μας αντιλήφθηκαν, ο μπαμπάς σηκώθηκε όρθιος. Πριν το καταλάβω, ήμουν στη σφιχτή αγκαλιά του.

Ο μπαμπάς μου, Marc ήταν από τους μπαμπάδες που ναι μεν σε έκανε να κατουρηθείς πάνω σου, αλλά η καρδιά του ήταν πιο γλυκιά και από νουτέλα. Τα καστανόξανθα μαλλιά του, άρχισαν να γκριζάρουν λίγο στις άκρες και τα μελί μάτια του, αν και κουρασμένα, δεν έχασαν ποτέ τη λάμψη τους.

"Αχ το κοριτσάκι μου." τον άκουσα να λέει. Με έβγαλε από την αγκαλιά του και μου χαμογέλασε. "Αδυνάτισες μικρή μου. Θα σε πάω να φας."

Μάλλον δεν με έχει δει όταν έχω περίοδο.

"Εγώ νομίζω πως πάχυνα λίγο." απάντησα κοιτώντας το σώμα μου.

"Τότε πρέπει να παχύνεις και άλλο." είπε με γλυκό τρόπο.

Τους γονείς μου έχω να τους δω πάνω από έναν μήνα. Και η ιστορία πάει ως εξής. Ο Luke κανονικά δεν θα έπρεπε να είχε γεννηθεί. Οι γονείς μου ίσα που γνωρίζονταν τότε. Αναγκαστικά, αρραβωνιάστηκαν. Σύντομα έμαθαν να αγαπούν ο ένας τον άλλον. Δύο χρόνια μετά, η μαμά μου, Emily, έμεινε έγκυος σε εμένα. Υπήρχαν κάποιες περιπλοκές στη γέννα. Τότε ήταν που έμαθαν πως είχα προβλήματα με τη καρδιά μου.

Εκείνη τη περίοδο, δεν ήταν όπως τώρα, δεν ήταν εύποροι. Οι γονείς μου μόλις είχαν βγει από τις σχολές τους. Δεν είχαν τη δυνατότητα να μεγαλώσουν δύο παιδιά, πόσο μάλλον όταν το ένα είναι σαν ωρολογιακή βόμβα. Έτσι με έδωσαν για υιοθεσία και οι γονείς μου χώρισαν. Ο Luke έμενε και με τους δυο τους. Ήταν μικρός ακόμα, δεν ήξερε.

Όταν ήμουν δέκα περίπου, στην αλληλογραφία μας, άρχισαν να έρχονται χρήματα, μεγάλα ποσά. Η Katherene δεν μου έλεγε ποιος τα έστελνε. Στα δώδεκα χρόνια μου, αποφασίσουμε να κάνουμε έναν γενικό καθαρισμό. Έτσι, όταν προσπαθούσα να κατεβάσω τους φακέλους από υποθέσεις της Katherene, ένας φάκελος ξεχώριζε.

Τέλος πάντων, μετά από καβγά και κλάμα, έφερα τους γονείς κοντά μου. Παντρεύτηκαν πριν μερικά χρόνια και όποτε μπορούν πάνε διάφορα ταξίδια. Ο Lucas τους λέει ηλίθιους για τον εξής λόγο : η νοοτροπία τους είναι χειρότερη και από πεντάχρονου.

Πίσω στο σπίτι, ο μπαμπάς κοιτούσε τον Jack με ένα ψυχρό βλέμμα. Σαν βοηθός του Γενικού Εισαγγελέα στην Ουάσιγκτον, ο μπαμπάς απέκτησε πολλές εκφράσεις, οι οποίες τρομάζουν ακόμα και νεκρό.

"Κάτι μου θυμίζεις εσύ." είπε. "Ποιος είσαι και τι κάνεις εδώ;"

Ο Jack ξεροκατάπιε. "Είμαι ο Jack Owens κύριε. Είμαι το αγόρι της λουλο- εμ...Jane, κύριε."

"Αυτό δεν απαντά στην ερώτηση του τι κάνεις εδώ." είπε ο μπαμπάς.

"Εμ...εγώ..." ο Jack κοίταξε εμένα για βοήθεια.

Είσαι μόνος σου Jack. Τιμωρία που με ξύπνησες πρωί πρωί.

"Jane, πάμε εμείς μέσα. Ας τους αφήσουμε να μιλήσουν μόνοι τους." είπε η μαμά.

Χαιρέτησα τους δύο άντρες της ζωής μου και η μαμά με πήρε από το χέρι με προορισμό τη κουζίνα. Ο Jack με κοιτούσε νευριασμένος. Απλά ανασήκωσα τους ώμους μου.

Η μαμά έκλεισε στη πόρτα της κουζίνας και σταύρωσε τα χέρια της. Το βλέμμα της ήταν ένας συνδυασμός ηρεμίας και ανησυχίας. "Θα σε ρωτήσω κάτι και θα μου απαντήσεις ειλικρινά."

"Και εμένα μου έλειψες." είπα σιγανά.

"Jane..." ξεκίνησε και ήρθε κοντά μου. "Πόσο καιρό ασχολείσαι πάλι με την υπόθεση του Adrian;"

Μας έπιασαν παίδες.

Πανικός με κατέκλυσε και ένιωσα να ζεσταίνομαι. Πώς το έμαθαν; Ποιος τους το είπε;

Γιατί τώρα;

"Δεν καταλαβαίνω για τι πράγμα μιλάς." το έπαιξα κινέζα, γιαπωνέζα και κορεάτισσα.

"Καταλαβαίνεις πολύ καλά για τι πράγμα μιλάω Jane." είπε αυστηρά. Έγλυψε τα χείλη της και έκατσε σε μια καρέκλα απέναντί μου. "Τα πράγματα είναι σοβαρά."

Έκατσα και εγώ σε μια καρέκλα. Πλέον δεν είχε νόημα να πω ψέματα. "Πώς το μάθατε;"

"Δεν ήταν ωραίος ο τρόπος με τον οποίο το μάθαμε." ψιθύρισε η μαμά. "Έπρεπε να μας το είχες πει."

"Δεν ήθελα. Θα μου λέγατε να σταματήσω να ψάχνω." παραπονέθηκα. "Μαμά, είμαστε πολύ κοντά, το νιώθω."

"Θα έχει επιπτώσεις παντού αυτό Janette." είπε αυστηρά χρησιμοποιώντας το ολόκληρο όνομά μου. "Ήδη έχει."

"Δεν σε καταλαβαίνω. Δεν θες να βρεθεί δικαιοσύνη;" ρώτησα θυμωμένη.

Εκείνη έβαλε το χέρι της πάνω στο δικό μου. "Θέλω. Αλλά δεν θέλω να εμπλακείς εσύ."

"Μα εγώ φταίω για τον θάνατο του Adrian!" σχεδόν φώναξα και τράβηξα το χέρι μου.

"Ο μόνος που φταίει είναι αυτός που τον σκότωσε." είπε απαλά η μαμά.

Δεν απάντησα. Μπορεί να είχε δίκιο. Αλλά οι ενοχές έχουν μείνει εκεί να με βασανίζουν καθημερινά τα τελευταία δύο χρόνια. Όποιος και να φταίει, μου σπάει τα νεύρα.

"Ακόμα δεν μου είπες πώς το μάθατε." είπα μετά από λίγο.

Εκείνη με κοίταξε. "Όταν πήγαμε στο σπίτι, ο μπαμπάς σου και εγώ βρήκαμε κάτι στο σαλόνι."

"Τι;" ρώτησα απότομα.

Δεν μίλησε. Απλά κατέβασε το κεφάλι της.

"Τι βρήκατε μαμά;" ρώτησα πάλι.

"Ήταν ο Adrian, Jane. Το σώμα του Adrian, ή ότι απέμεινε από εκείνον καθόταν στον καναπέ μας." είπε και σήκωσε το κλαμένο βλέμμα της. "Jane, όποιος το κάνει αυτό έχει πρόβλημα. Φοβάμαι μικρή."

__________________________________________

Α/Ν Γεια.

Όλοι έχουμε ψυχολογικά αλλά απ'ότι φαίνεται ο δολοφόνος μας, ξεπερνάει κάθε προσδοκία.

Τώρα φοβάμαι να πάω στο σαλόνι. Πάλι καλά που υπάρχει και άλλος τρόπος να πάω στη κουζίνα.

Psychos all around the world.

Τι καλά που ξεκίνησε το κεφάλαιο όμως εε; Σας έβαλα και ντέρτι!

Γύρισα ολοκληρωτικά από τις διακοπές μου. Ναι, μόνο αυτό ήταν. Ήρθε λοιπόν η ώρα μου να σας καταστρέψω τις ζωές σας.

Καλά ίσως όχι από τώρα, αλλά σύντομα!

Θα κάνω μερικά κακά πράγματα, αλλά δεν είμαι κακός άνθρωπος!

Btw, Ο BENEDICT ΕΓΙΝΕ 40!!!!!!!! Το παιδί μου, ΜΕΓΑΛΩΣΕ.

Λοιπόν αυτά. Πάω να φάω εκμέκ!

DL