Έχεις τη θάλασσα στα μάτια σου
Σαν αστέρι του ωκεανού
Που κοιμάται αργά τη νύχτα
Και το πρωί ξυπνάει με την ανατολή του ήλιου

Δανείστηκες το απαλό γαλάζιο
Από την παλέτα του ουρανού
Κι έφτιαξες θαύματα
Που δεν χωράνε σε ανθρώπου νου

Δανείστηκες το πράσινο
Απ'τους αγρούς τους ανθισμένους
Που κάθε άνοιξη προσφέρουν συντροφιά
Σε όλους τους λησμονημένους

Έχεις τη θάλασσα στα μάτια σου
Άσε με να κωπηλατώ στα κύματα της
Και να περνώ περήφανα
Πάνω από τα πέτρινα κοσμήματα της