Dojechaliśmy do domu w zupełnej ciszy. Od razu, kiedy samochód się zatrzymał, poszedłem do swojego pokoju. Trzasnąłem drzwi za sobą i położyłem sie do łóżka Mabel. Nie chce leżeć w zasyfionym łózku namiętności Sister i Gideona. Po chwili, zauważyłem wchodzącą do pokoju Mabel. Poczułem jej zaniepokojony wzrok.

-Co się stało brat? I czemu leżysz na moim wyrku?

-Ponieważ mój jest brudny po waszym gruchaniu.

Zignorowałem pierwsze pytanie i schowałem głowę w poduszkę. Nagle poczułem, jak sister usiadła na moich plecach. Zaczęła mnie torturować.

-Sister. Zejdź ze mnie.

Powiedziałem z powagą.

-Jak powiesz mi co się stało.

Odparła. Była bardzo uparta.

-Nie. Nie mam na to ochoty ani siły.

Po dość długim czasie, zasnąłem, a Mabel cały czas na nnie leżała. Kiedy usłyszałem jej chrapanie, szybko ją zrzuciłem na ziemię. Wstałem z łóżka i poszedłem do salonu. Zabrałem jakąś książkę, zapaliłem lampkę i zacząłem czytać. Czytałem przez jakiś czas, dopuki nie zasnąłem na amen.

MABEL

Rano, kiedy otworzyłam oczy, zauważyłam, że leżę na podłodze, a Dippera nigdzie nie było. Wstałam na równe nogi i poszłam schodami w dół i zauważyłam złego Dippera, który jadł suche płatki śniadaniowe z opakowania i oglądał telewizję.

-Brat. Przestań się zamartwiać...

-Nawet nie wiesz co się stało.

-To może łaskawie mi powiesz?

Znów mnie olał. Wyłączyłam mu telewizje. Nie zareagował i cały czas jadł te płatki.

-A daj mi spokój.

Odetchnęłam z niezadowoleniem.
Nagle poczułam jak ktoś chwyta mnie zza pleców.

-Witaj Moja Słodziutka Brzoskwinko.

Białowłosy przyniósł mi bukiet czerwonych tulipanów, obejmując mnie za biodra.

-Jak się dzisiaj masz?

Zapytał, chwytając po chwili za brzuch.

-Mabel. Nie mów tylko, że jesteś w ciąży!.

Usłyszałam nagły głos Dippera. Nie był tym jednak tak bardzo przejęty jak myślałam.

-Jesteś w ciąży?!

Zapytał przerażony Gideon.

-Nie, nie jestem.

Chłopak odetchnął z ulgą.

-Za to z moim braciakiem, jest coś nie tak.

-Chodzi o Pacyfice?

Zapytał. Dipper w pewnej chwili po prostu nie wytrzymał i odłożył opakowanie płatków na ziemię. Na jego twarzy pojawiło się załamanie. Schował się pod kocem, nie chcąc byśmy widzieli jego stan.

-To moja wina. Moja i Wendy. To ja zraniłem Pacyfice i bardzo tego żałuje...

Popatrzyliśmy na siebie na wzajem z Gideośkiem.

-To może powiesz nam co się stało?

Dopytał, lekko się do niego uśmiechając. Dipper zdjął z siebie koc i popatrzył na nas z niechęcią.

DIPPER
WIECZÓR

Sister wymyśliła, żebym pobiegł pod jej okno i przeprosił ją jak prawdziwy mężczyzna, pokazując jak bardzo mi na niej zależy.

-Pacyfica!

Krzyknąłem po cichu. Dziewczyna najwidoczniej mnie nie słyszała. Zacząłem rzucać w jej okno, pojedyncze kamyczki.

-Pacyfica!

Chciałem też z drugiej strony, żeby jej strażnicy mnie nie złapali i gdzieś zamknęli.
W pewnej chwili, na moje szczęście, blondynka otworzyła okno i wyjrzała przez nie na dwór. Gdy mnie zauważyła, zrobiła zmieszaną minę.

-Dipper?

Odezwała się po chwili.

-Możemy pogadać?