Σε μια αποθήκη του αεροδρομίου,πολλοί Έλληνες κακοποιοί είχαν κλείσει το χώρο,με τους μίσους από αυτούς να έχουν περικυκλώσει το χώρο εξωτερικά.Σε εκείνο το χώρο εμφανίστηκαν ο Τζόνσον,με τον Μάικλ,τον Ντειβ και τον Έντουαρντ.

Λίγο πριν φύγουν από τη θαλαμηγό,ο Τζόνσον είχε δώσει εντολή να χωριστούν σε δύο ομάδες,να φτάσουν στην αποθήκη,να σταματήσουν μπροστά στο χώρο τα αμάξια τους και,ανάλογα σε ποιο σημείο θα βρίσκονται,να πυροβολούν προς την αντίθετη πλευρά.

Λίγο πριν φτάσουν στο αεροδρόμιο,ο Μάικλ φρόντισε να δείξει την ανησυχία του στον αδερφό του.
«Είμαστε σίγουροι γι'αυτό που πάμε να κάνουμε;»
«Αυτή τη φορά ναι»
«Και που θα τους βρούμε;Που ξέρουμε που τους έχουν;»
«Θα κάνουμε ό,τι κάναμε και την άλλη φορά.Θα ψάξουμε όλους τους χώρους.Δεν υπάρχει άλλη επιλογή»

Ο Τζόνσον χρειάστηκε να επαναφέρει στη μνήμη την τελευταία φορά που συνάντησε τον Στέφανο,που τον έψαχνε σε ένα ολόκληρο κτίριο.Όπως τότε,έτσι και τώρα,θα χρειαστεί να σκοτώσουν τους Έλληνες που φυλούν το χώρο,να ψάξουν όλες τις αίθουσες και,στο τέλος,να τους σώσουν όλους.

Ήξεραν ότι δε θα είναι εύκολο.Έμαθαν στα δύσκολα.Δε τα παράτησαν ποτέ.Και δε πρόκειται να τα παρατήσουν τώρα.

...

Όταν έφτασαν στο αεροδρόμιο,σταμάτησαν τα αυτοκίνητα τους μπροστά από την αποθήκη,με τον Τζόνσον να βγαίνει πρώτος έξω και να πυροβολάει.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει μια μεγάλη ανταλλαγή πυρών,με τον Τζόνσον και την παρέα του να βγαίνει νικήτρια.

...

Με τους άνδρες να πέφτουν νεκροί,ο Άρης παρακολουθούσε από την αποθήκη τις εξελίξεις,δείχνοντας εμφανώς απογοητευμένος με το θέαμα.

Με τους πυροβολισμούς να συνεχίζονται,ο Βίκτωρας ήταν αυτός που πλησίασε τον Άρη και του ζήτησε να κατέβουν κάτω και εκείνοι.Μάταια,όμως,του το είπε.
«Πρέπει να κατέβουμε κάτω...»
«Δε θα πάτε πουθενά»
«Ο Βίκτωρας έχει δίκιο.Πρέπει να κατέβουμε κάτω.Χάνουμε άνδρες»

Ο Άρης αναστέναξε.
«Βγείτε στο διάδρομο και περιμένετε εκεί...»
«Και αν γίνει τίποτα;»,απόρησε ο Πάνος.
«Θα σας φωνάξω να δω τι θα κάνουμε»

Ο Άρης είχε δώσει ξανά εντολή που θα ακολουθούσαν πιστά οι δύο άνδρες.Δε μπορούσαν να κάνουν αλλιώς.Έχαναν τόσους άνδρες,με αποτέλεσμα ο Τζόνσον και η παρέα του να βρίσκεται σχεδόν μέσα στην αποθήκη.

Ξέροντας ότι δε μπορούν να κάνουν κάτι,βγήκαν και έκατσαν στο διάδρομο,έτοιμοι να επέμβουν όπου χρειαστεί.

Αν χρειαστεί.

...

Ο Τζόνσον και ο Ντέιβ ήταν οι πρώτοι που μπήκαν μέσα στην αποθήκη.Εκεί,του έδωσε εντολή να κατευθυνθεί με τον Έντουαρντ στη δεξιά πλευρά του χώρου,ενώ εκείνος με τον Μάικλ θα πήγαιναν στην άλλη πλευρά.

Έτσι,τα δύο αδέρφια,προχώρησαν στην αποθήκη και,όπου έβλεπαν κάποιον Έλληνα,τον πυροβολούσαν και τον σκότωναν.

Φτάνοντας λίγο πριν το τέλος της αποθήκης,εμφανίστηκαν δύο άνδρες,με τα δύο αδέρφια να κατορθώνουν να τους σκοτώνουν.

Έχοντας ψάξει όλους τους χώρους,αποφάσισαν να ανέβουν στον επάνω όροφο.Όπως και έγινε.Ανέβηκαν τα σκαλιά του χώρου,με τον Μάικλ να βρίσκει ευκαιρία να εκφράσει κάποιες σκέψεις που είχε.
«Τζόνσον.Ανησυχώ...»
«Αδερφέ.Τα έχουμε ξαναζήσει.Ξέρεις ότι στο τέλος θα βγούμε νικητές...»,του είπε και συνέχισε λέγοντας:
«Κάνε υπομονή.Λίγο έμεινε»

Ο Τζόνσον συμμεριζόταν τις σκέψεις του αδερφού του.Καταλάβαινε το άγχος του.Και εκείνος αγχωνόταν.Και αγχωνόταν πολύ.Φοβόταν και εκείνος ότι κάτι θα πάει στραβά.Όμως,όπως είπε και ο ίδιος,τα είχαν ξαναζήσει.

Πλέον το είχαν συνηθίσει.Και ήξεραν ότι στο τέλος θα βγουν νικητές.Θα έπρεπε,μόνο,να κάνουν υπομονή.

Για λίγο.

...

Ο Άρης έφερνε ανήσυχος βόλτες μέσα στο χώρο.Έβλεπε τους άνδρες του να πέφτουν νεκροί,χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι.

Ή μπορούσε να κάνει;

Δε ξέρει.

Είχε,όμως,πάρει μια απόφαση.Και αυτήν την απόφαση,θα την ανακοίνωνε στον Πάνο και στον Βίκτωρα.Όπως και έγινε.
«Θα φύγουμε από την πίσω πόρτα.Θα μπούμε στο αεροπλάνο μας και θα φύγουμε για την Ελλάδα»,τους είπε,για να λάβει μια αναπάντεχη απάντηση.
«Δε θα πάμε πουθενά»
«Τι είναι αυτά που λες;»
«Ο Πάνος έχει δίκιο.Θα μείνουμε εδώ»
«Δε μιλάτε σοβαρά...»
«Άρη.Αν μας νιώθεις δικούς σου ανθρώπους,τότε θα μείνουμε εδώ»,του είπε ο Βίκτωρας και συμπλήρωσε:
«Αν θες να παραμείνουμε ενωμένοι,όπως είχε πει τις προάλλες,τότε θα εμείς θα μείνουμε εδώ.Μπορείς αν θες να φύγεις.Θα έρθουμε να σε βρούμε στο τέλος.Στο υποσχόμαστε»

Ο Άρης αναστέναξε.Για πρώτη φορά,ένιωθε ότι οι δύο άνδρες θα έκαναν κάτι που θα τους κρατούσε ενωμένους.Θα ήθελε να μείνει και εκείνος εκεί,όμως είχε πάρει ήδη την απόφασή του.

Θα έφευγε.

Έτσι,πριν φύγει,χαμογέλασε και,στη συνέχεια,αγκάλιασε τους δύο άνδρες και τους έδωσε εντολή,όταν θα τέλειωναν όλα,να κατευθυνθούν στο αεροπλάνο για να επιστρέψουν στην Ελλάδα.

Έτσι,χωρίς να υπάρχει κάτι άλλο να κάνει,έφυγε από το χώρο,ενώ οι δύο άνδρες κατευθύνθηκαν,ο καθένας,σε διαφορετικά σημεία.

...

Την ίδια στιγμή,ο Τζόνσον και ο Μάικλ συνέχιζαν να σκοτώνουν οποίους έβλεπαν μπροστά τους,όταν τους πλησίασε ο Ντειβ με τον Έντουαρντ,που τους είπε ότι,ίσως,είχαν εντοπίσει την Τζένιφερ.

Ο Τζόνσον,χωρίς να το σκεφτεί,και αφού ένιωθε ότι δεν υπήρχε άλλος κακοποιός,έδωσε εντολή στους δύο άνδρες να βγουν έξω,ενώ στον Μάικλ έδωσε εντολή να ανέβει στην τελευταία αίθουσα της αποθήκης.

Εκείνος,παράλληλα,προχώρησε σε μια αίθουσα,που είχε μια μεγάλη πόρτα.Εκεί,αφού πήρε μια βαθιά ανάσα,κλώτσησε την πόρτα,μπήκε μέσα,όπου αντίκρισε την Τζένιφερ να βρίσκεται αλυσοδεμένη σε μια καρέκλα.

Χωρίς να το σκεφτεί,μπαίνοντας μέσα,πυροβόλησε τον Πάνο,που στεκόταν δίπλα στην καρέκλα,έτοιμος να στοχεύσει τον Τζόνσον με την καραμπίνα.Δε πρόλαβε όμως.

Η πρώτη σφαίρα πέτυχε την κοιλιακή χώρα,με τον ίδιο να πιάνει την πληγή με τα δύο του χέρια,σφαδάζοντας από τον πόνο.Έπεσε σιγά σιγά στα γόνατα,ενώ ο Τζόνσον τον αποτέλειωσε με μια σφαίρα στο κεφάλι.

Ο Τζόνσον,τότε,ανακουφισμένος,πλησίασε την Τζένιφερ,που χαμογέλασε όταν τον είδε.
«Τζόνσον.Ήρθες...»
«Ήρθα ναι.Κάτσε να σε λύσω...»
«Οι υπόλοιποι που είναι;»
«Ο Μάικλ πάνω.Οι άλλοι κάτω»,είπε ο Τζόνσον και,τότε,αφού την ελευθέρωσε,την άφησε να φύγει.

Βγαίνοντας και εκείνος από την αίθουσα,ένιωσε το κινητό του να χτυπάει.Το πήρε στα χέρια του και διάβασε το μήνυμα που του είχε έρθει.

Βρήκαμε την Κάθριν.Είμαστε κάτω και σας περιμένουμε.

-Ντειβ

Δίχως να χάσει άλλο χρόνο,ανέβηκε πάνω και έψαξε να βρει τον αδερφό του.Ήξερε ότι θα χρειαζόταν βοήθεια.Και δε θα τον άφηνε έτσι.Δε θα τον παρατήσει.Ποτέ δε θα τον παρατούσε.

...

Όταν έφτασε στην τελευταία αίθουσα της αίθουσας,στάθηκε στην πόρτα,πήρε μια βαθιά ανάσα και,τότε,την κλώτσησε και μπήκε μέσα.Εκεί,ήρθε αντιμέτωπος με ένα αναπάντεχο θέαμα.

Έναν αλυσοδεμένο Μπιλ,τον Βίκτωρα να σημαδεύει τον Μάικλ,ενώ εκείνος στεκόταν φοβισμένος.
«Δε περίμενα να είστε τόσο δειλοί»,τους είπε ο Βίκτωρας.
«Κοίτα ποιος μιλάει»,του απάντησε ο Τζόνσον και,αμέσως,συμπλήρωσε:
«Αν εμείς είμαστε οι δειλοί όπως λες και εσύ,τότε γιατί δε σκοτώνεις τον αδερφό μου;»

Ο Βίκτωρας γέλασε μοχθηρά.
«Είχα μια διαίσθηση ότι θα έρθεις να με βρεις.Και ήθελα να είσαι και εσύ εδώ για να γίνεις μάρτυρας ενός ωραίου θεάματος...»
«Αφού εμένα θες,τότε σκότωσε εμένα!»,του φώναξε ο Τζόνσον.
«Τι είναι αυτά που λες;»,απόρησε ο Μάικλ.
«Εγώ είμαι ο στόχος σας από τη στιγμή που σκότωσα το αφεντικό σας.Αφού με έχεις μπροστά σου,τότε σκότωσε με»
«Τζόνσον τι λες;»

Ο Βίκτωρας γέλασε ξανά.
«Είσαι σίγουρος ότι θες να πεθάνεις σήμερα;»
«Απόλυτα»,απάντησε ο Τζόνσον,αφήνοντας κάτω το πιστόλι του,σηκώνοντας ψηλά τα χέρια του και συμπληρώνοντας:
«Κάντο»

Ο Βίκτωρας γέλασε ξανά.Η μεγάλη ευκαιρία που έψαχνε βρισκόταν μπροστά του.Ήταν έτοιμος να σκοτώσει τον Τζόνσον.

Σήκωσε ψηλά το όπλο του.Τον σημάδεψε...