{ 3 }

- I'm out on the edge and I'm screaming my name, like a fool at the top of my lungs - melodyjny głos Jungkooka, wraz z odgłosami pianina, wypełnił cały salon, otulając delikatnie jego odbiorcę. - Sometimes when I close my eyes I pretend I'm alright, but it's never enough.

Taehyung uśmiechnął się szeroko, opierając swoje łokcie na białym instrumencie i wpatrując się rozmarzonym spojrzeniem w miłość swojego życia. Obserwował jak brunet marszczy swoją twarz w skupieniu oraz jak na jego szyi pojawia się charakterystyczna żyła, za każdym razem, gdy ten wymawiał pojedyncze słowa piosenki. Obserwował z jaką gracją naciskał swoimi długimi i chudymi palcami na klawisze, sprawiając, że symfonia rozbrzmiewająca teraz w jego uszach, była czystym pięknem i ideałem.

- I don't wanna be an island, I just wanna feel alive - Jungkook uśmiechnął się lekko, oblizując szybko spierzchnięte lekko usta, które zaraz odzyskały swój soczysty kolor. - I just wanna get to see your face.

Blondyn przejechał kciukiem po swojej dolnej w wardze, wzdychając cichutko pod nosem.

Nie było rzeczy, której Taehyung nie kochałby w brunecie.

To jak budził go ich każdego wspólnego ranka, składając na jego twarzy czułe pocałunki, powtarzając mu, że zawsze będzie go kochał i że nic nie sprawi, że skrzywdzi go ponownie. 

To jak śpiewał mu do snu, gdy śnił mu się jego były przyjaciel, ciągle w tej samej postaci. Stojący nad martwym ciałem Jimina z zakrwawionym nożem w dłoni.

To jak z każdym dniem otwierał się na niego coraz bardziej, pokazując mu części siebie, o których nie wiedział nawet on sam.

To jak całował jego usta, sprawiając, że każdy ich pocałunek traktowali jako ostatni.

To jak przytulał go mocno do siebie, dając mu poczucie bezpieczeństwa i troski, którego blondyn potrzebował bardziej niż powietrza.

Kochał jego charakter, jego wszystkie wady i zalety.

Kochał jego aparycję. Szczególnie małą bliznę, która zdobiła jego lewy policzek.

Kochał jego duszę, która skalana kiedyś bólem i cierpieniem, teraz na nowo odzyskiwała swoje wybrakowane części.

- But 'til then, just my echo, my shadow. You're the only love that I have - brunet nacisnął na ostatni klawisz kończący jego symfonię i wypuścił z ust drżący oddech.

Tylko Taehyung i muzyka sprawiali, że czuł się żywy.

- Jeśli nie oświadczysz mi się kiedyś piosenką, to się nie zgodzę - blondyn zaśmiał się dźwięcznie, obchodząc duży instrument.

Stanął za plecami Jungkooka, opierając swoje drobne dłonie na jego spiętych barkach, które ścisnął zaraz mocno. Niewidomy zamruczał zadowolony i odchylił swoją głowę do tyłu, wyciągając jedną dłoń w stronę twarzy Taehyunga.

Student uśmiechnął się słodko i wtulił jeden policzek w dużą dłoń mężczyzny, przymykając swoje oczy.

- Kocham Cię, tak cholernie Cię kocham - Jungkook westchnął, odwracając się przodem do blondyna, który uśmiechał się tak szeroko, że czuł jakby jego uśmiech sięgał mu aż do uszu.

- A ja ciebie równie mocno - Taehyung usiadł na kolanach starszego, który pociągnął go na nie chwilę wcześniej.

Blondyn wplótł od razu dłonie w kręcone włosy mężczyzny, przeciągając je między swoimi palcami. Kochał taką naturalną wersję Jungkooka.

Właściwie to kochał jego każdą wersję.

Nawet tą, która zadawała mu kiedyś niezliczone ilości bólu.

- Od początku myślałem, że wybierzesz jego - odezwał się brunet, rysując opuszkami palców różne wzorki na udach studenta. - Byłem tego wręcz pewien.

Taehyung zmarszczył brwi i okręcił wokół swojego wskazującego palca długie pasmo kasztanowych włosów.

- Yoongiego? - chłopak ledwo wymówił to imię, wiercąc się lekko na kolanach starszego. - Byliśmy tylko przyjaciółmi.

- On Cię kocha - Jungkook specjalnie podkreślił ostatnie słowo, aby młodszy zrozumiał, że uczucie zielonowłosego na pewno nie osłabło. - Jestem tylko zdziwiony, że tak szybko się poddał. Na pewno nie stałbym wam na drodze.

- O czym ty mówisz? - blondyn odsunął się nieco od torsu bruneta i zagryzł nerwowo wargę. - Nigdy nie wybrałbym go nad ciebie.

- Masz rację, ty nie - niewidomy skinął głową, przyciągając na nowo studenta. - Sam bym odszedł.

W oczach Taehyunga zaczęły zbierać się łzy, lecz za wszelką cenę nie chciał pozwolić im spłynąć po swoich policzkach. Jak on mógł mówić takie rzeczy?

- Przez cały czas mówiłeś, że nigdy mnie nie zostawisz i błagałeś mnie, żebym Cię nie opuszczał, a teraz co? - student prawie, że krzyknął z wyrzutem, przecierając swoje oczy. - Szybko Ci się odwidziało.

- Nie, Taehyung, źle mnie rozumiesz - Jungkook wciąż brzmiał wyjątkowo spokojnie, głaszcząc biodra blondyna. - Znasz moją przeszłość, zawsze będę częścią gwiazd.

- Jesteś częścią mnie, a nie jakiś pieprzonych gwiazd! - Taehyung zapłakał, wstając z kolan bruneta, który westchnął tylko ciężko. - Może nie wiesz, jak mi powiedzieć, że nasz cudowny czas się skończył?

Jungkook wstał z małego krzesełka i podszedł do blondyna, przecierając jego mokre od łez policzku. Złożył na jego czole pocałunek i uśmiechnął się delikatnie.

- Nasz cudowny czas będzie trwał już wiecznie - zapewnił go starszy, przejeżdżając dłonią po tlenionych kosmykach. - Nawet, jeśli musielibyśmy być w innych miejscach.

Taehyung nie wytrzymał dłużej i przytulił się do torsu bruneta, mocząc jego koszulę swoimi łzami. Zacisnął mocno pięści na białym materiale, łkając cichutko.

- P-proszę, nie chcę, żebyś mnie zostawiał - wychlipał student, coraz mocniej przyciskając się do klatki piersiowej Jungkooka. - Jesteśmy szczęśliwi.

Brunet złapał za jego podbródek i uniósł do góry, każąc mu na siebie spojrzeć. Mimo, że on nie mógł zobaczyć teraz jego zapłakanych oczu i za pewnie drgającej brody, chciał by chłopak widział jego emocje.

- Jestem gwiazdą, a ty niebem, na którym dane jest mi błyszczeć - wyszeptał Jungkook, powodując tym zdezorientowanie u Taehyunga. - Razem tworzymy całość, która spotyka się ze sobą tylko, gdy wszystko inne zapada w sen.

Blondyn płakał jeszcze przez chwilę, ale zaraz uspokoił swój drżący oddech i na nowo przytulił się do bruneta.

- Jestem twoim najpiękniejszym złudzeniem.

Jungkook uśmiechnął się ciepło i złożył na czubku głowy studenta czułe muśnięcie.

Proszę poczekać jeszcze trochę. Jest bliżej, niż się pani wydaje.

- Jungkookie? - blondyn odezwał się cicho, podnosząc swoją głowę nieco do góry.

- Tak, kochanie?

Taehyung przełknął głośno ślinę i wypuścił z ust drżący oddech. Był pewien tego co chciał powiedzieć. Już dawno chciał zapytać o to starszego, ale wcześniej po prostu brakowało mu odwagi. Teraz, gdy czuł ten niepokojący strach o stratę bruneta, musiał spróbować.

- Pokochaj mnie w ten jeden wyjątkowy sposób, chcę oddać Ci się w każdym calu.

*
następny rozdział będzie chyba długo wyczekiwanym przez większość
i możemy już odliczać do końca, skarby:(
btw, wait for Yoongi

kocham was!