This chapter is dedicated to you: @makrazala. This is quite longer na compared with the previous chapter. Wish granted :P

Chapter 46: Gray eyes

The rope on my right hand disappeared the moment I landed my feet on the second stone. I heard the rasping of my leather boots against the small bits of dust beneath it.

When the magical wind blew, I gently combed the strands of my hair that hindered my eyes to see the portals in front of me. I could see thin steam floating like curtains, the bubbling sound of magma flowing like falls was whispering, and the grumbling sound of the sinking stoned pillars was like nightmares that were pulling you to die.

I stood straightly there as my eyes veered at the five portals in front of me. The catastrophic sound behind me was getting louder and louder.

Just like me, Caleb, Howl, Iris, and Tavion stopped on each stone and stood there staring in front of us, not intimated around the place that was about to kill us.

My fist balled as I continued to feel that warm wind with my raven hair that turned into red— like a dancing blazing fire.

We're now all here and this could be the last obstacle before we reached someone who has been waiting for us— watching our every movement. The Head Wizard, the goddess. . . or someone else.

I took a side glance to see our behind, ang mga natitirang nagtatayugang bato na siyang hindi namin dinaanan ay nagsisimula na rin lumubog. At mas tumataas na rin ang nagbabagang magma mula sa ibaba.

And when the sudden earthquake began and the stones below our feet started to show crawling cracks, I nodded at Caleb.

"Let's go!" sigaw ni Howl.

Since I only have limited amount of talisman, I only use two of it in every jump. And I couldn't risk of using all of it, lalo na't wala pa kami sa dulo ng labang ito.

Among us, Tavion was the one who jumps to show off. He could even twirl in the air and have the best posture as if he were performing in a circus. He has hand movements as well in his every turn.

"Is he a circus performer before?" tanong ni Caleb.

Caleb's still following my pace. Alam kong kaya pa niyang higit na tumalon sa unahan, but he's too stubborn to left me behind. Kasabay lang din namin si Iris na mukhang paminsan-minsang lang naman nahihirapan. Tumitigil din siya kapag napapatingin siya doon kay Tavion na paikot-ikot pa sa ere.

Kasunod ni Tavion si Howl na nakikita kong nahihirapan na rin. He has no talisman to rely with, kaya katulad siya ni Iris ngayon na pisikal ng kakayahan ang kanyang aasahan.

Natigil ako sa pagtakbo sa ibabaw ng aking talisman habang si Caleb ay natigil din sa bato niyang binabaan nang makita namin na kapos ang pagtalon ni Howl.

"Howl!" sigaw ko.

But the Earth dragon wizard would become a laughing stock of the whole Fevia Attero if he dies from a fall. Nagawa niyang makasabit sa bato gamit ang isa niyang kamay.

He hangs there for a moment. Napahinga ako nang maluwag.

"What? Should I help you, De Voss?!" sigaw ni Caleb.

"Fuck off, vampire."

His feet swing in the wind as he tried to look down. Tumataas pa rin ang lava mula sa ibaba. Ikinapit niya na rin ang isa niyang kamay hanggang sa hilahin niya ang kanyang sarili at ang dalawang braso niya na ang kanyang isampay sa bato. He didn't climb quickly as he looked up to the vampire who's been showing off in front of him.

"I will kill that fucker after I reached that portal," iritadong sabi niya.

Who wouldn't? Hirap na hirap kami ritong lahat pero iyong si Tavion ay parang baliw na patalon-talon at may pag-ikot pa sa harapan namin.

Panay ang pagtalon-talon at pagsabit-sabit naming lima sa bawat mga bato at tulad ng mga nauna naming napagdaanan, tila higit na lumalayo ang hangganan ng siyang gusto namin puntahan.

Ramdam ko na nagsisimula nang mangatal ang tuhod ko. Si Iris ay nakatungo na at humihingal habang nakatukod ang dalawa niyang kamay sa kanyang dalawang tuhod. Si Howl ay humiga na sa bato at panay na ang reklamo. Habang sina Caleb at Tavion ay kapwa lang nagpupunas ng pawis dahil sa tindi ng init sa paligid.

How could these vampires endure this strenuous activity?

"You're aware of my great stamina. This is nothing, Anna."

I looked at him with widened eyes. How could he think about it in this situation? Nang salubungin niya ang mata ko ay nagkibit balikat lang siya sa akin.

This idiot!

He elegantly waved his hand as if he's allowing me to lead the way. Inirapan ko siya bago ako muling umatras ng hakbang habang hinahawakan ang dalawang talisman at tulad ng mga una kong ginawa, kasabay ng pagtalon ko ay ang paghagis ko sa dalawang papel.

I jumped higher. Dahil kaiba sa mga naunang bato ang nasa unahan ko na mas malayo sa isa't isa, I had to double my effort in jumping. This time I didn't use an invisible rope, but two invisible solid spaces.

Huminga ako nang malalim nang makitang malayo pa rin ako sa sunod kong tatalunan. At mabilis lamang ang bisa ng talisman na tinatapakan ko. Just like Iris and Howl, I have to trust the strength of my arms and knees, my balancing and courage to reach my path.

Nauna na si Caleb sa akin pero tumigil siya at pinanuod niya ako.

Mas mababa ang bato na tatalunan ko kaya kung magkakamali ako ng talon ay nasisiguro kong diretso na ako sa apoy.

Maliit lang ang espasyong nagawa ng talisman ko kaya ang tanging nagawa ko lang ay marahang paatrasin ang isang paa ko. Huminga ako nang malalim at mas inihanda ko ang mga braso ko.

Una'y pumikit ako kasabay nang pagtalon ko pero agad rin akong nagmulat. I could see that I'd reach the next stone, but just like what happened with Howl and Iris, I have to use my arms to save myself.

Malakas na sigaw ni Caleb ang siyang una kong narinig. "I am okay!" sigaw ko pabalik.

I just couldn't let him slow his pace more. Nang nag-angat ako ng tingin ay nakikita ko nang nagkakaroon ng bitak ang hinahawakan ko, agad kong inihawak sa bato ang isa kong kamay at eksaktong kasabay niyon ay ang tuluyan na ngang pagbigay ng unang hinawakan ko.

Napamura ako kasabay nang pagtingin ko sa ibaba at ang pagpatak ng maliliit na piraso ng mga batong kanina ay hawak ko lang.

"Shit!"

Inihawak ko ulit ang isa ko pang kamay at pilit kong binuhat ang sarili ko at isinabit nang mas madiin ang mga braso sa ibabaw ng bato.

"Anna!"

"I said I am okay!"

Nang masampay ko na ang dalawa kong braso ay inisa-isa ko na ang mga hita ko sa pag-akyat, halos gumapang na ako sa bato. I was on my knees as the palms my hand supported my whole weight. I was heavily heaving with the bead of sweats streaming down my face to the pillar stoned.

Marahas kong pinahid ang pawis ko gamit ang mahabang manggas ng kasuotan ko. I don't even bother if I looked like a mess, after all, I am a witch and I am not born to look elegant.

"Anna. . ." rinig ko rin ang pag-aalala sa boses ni Iris.

Katulad ko ay nakikita ko na rin ang matinding pagod niya. This room would easier if we're not in this high temperature. Ito ang siyang higit na umaagaw ng aming lakas.

Una ko nang itinayo ang kanan kong binti kahit hirap na hirap na ako, isinunod ko ang aking kaliwa habang nakatukod ang isa kong kamay sa aking isang hita. I took me a few seconds to stand on my feet with my shaking knees.

Kung kanina ay nakahilera kaming lahat, ngayon ay nakikita kong muli ang aming posisyon. We're in triangle position with me as the middle. Kapwa na nasa dulo sina Howl at Tavion habang nasa magkabila ko na sina Caleb at Iris.

"Kaya pa ba, Callista?!" sigaw ni Howl.

Tumango ako sa kanya. Hindi muna kami muli gumalaw sa aming posisyon at pinagmasdan ang aming nasa unahan. Napakarami na naming tinalunan pero mukhang napakalayo pa rin nito sa amin.

At alam kong hindi lang ako ang nakakapansin niyon. This might be an old trick dahil nadaanan na namin ito sa mga nauna na tila walang hangganan pero paano nga ba namin malalampasan ang daang ito sa ganitong pagkakataon?

Caleb could destroy the collapsing cave around us, we might be together with the strong wind, and we're all capable of protecting each other in the water, but this time is quite complicated. Because we're all aware that no one from us could endure the fire.

Think. I need to think.

Just like what Howl told us before, someone who designed this place is detailed. Hindi lang inihanda ang lugar na ito sa mga bagay na susubok sa aming pisikal na lakas kundi sa aming isipan.

I have to think.

Kung kanina ay tumigil na ang paglindol, ngayon ay nararamdaman ko na naman iyon. And this one is quite alarming, dahil sa halip na bumilis ang pagtaas ng magma sa ibaba namin ay tila umuurong ito.

Hindi lang ako ang napalingon sa likuran dahil maging sina Caleb, Iris, Howl at Tavion ay napapamura na sa kanilang nakikita.

Again, no one is damn capable to shield anyone. Lalo na't wala kaming mana ni Howl.

"I don't like this. . ." kumento ni Tavion.

Hindi na makapagsalita si Iris habang natutulala na sina Howl at Caleb.

"Masusunog tayo ng buhay. . ."

"I can accept a water tsunami. I can still survive, but this? Sabihin ninyong mali ang iniisip ko. Bakit umuurong iyan?" nangangatal na tanong ni Tavion.

"It's a tsunami, of course," sagot ni Howl na sumulyap ulit sa unahan.

"Kahit bilisan natin ang pagtalon ay maabot pa rin tayo niyan," dagdag ni Iris.

"Should I accept it in open arms?" tanong ni Howl.

"Seriously? Are you really casually talking right now? I can't die yet. I haven't—" Iris glared at Tavion. Umiling lang si Tavion at mukhang dismayado.

"Do something about this. . ." dagdag niya.

Kami lang ni Howl ang siyang may magagawa sa mga oras na ito. We tried to look at our hands and did our best to circulate the mana around it, but it didn't work. Paulit-ulit ko iyong ginawa pero wala talagang nangyayari.

"Shit!"

Iritado nang napamaywang si Howl at napasipa sa hangin habang naglalakad-lakad nang paikot-ikot sa maliit niyang espasyo sa ibabaw ng bato.

I tried to remember anything about my talisman, but I couldn't remember any item that might help us stop the magma.

I glanced at Caleb.

Nagsisimula na akong mawalan ng pag-asa. At nang maramdaman niyang nakatitig na rin ako sa kanya, pilit siyang ngumiti sa akin.

Should I open my arms for him? Should I feel his embrace for the last time?

"C-Caleb—" mag-aangat na sana ako ng dalawang braso para papuntahin siya sa akin at damhin ang yakap niya sa huling pagkakataon nang unti-unting may pumasok sa isipan ko.

Napahakbang ako ng ilang beses malapit sa bato ni Caleb.

"Anna, be careful!" naalarmang sigaw niya. Muntik na nga akong mahulog at napatingin ako sa panibagong maliliit na batong nahulog ngayon sa ilalim na nakikita na ang lupa.

Hinawi ko na ang aking mahabang buhok at inilagay iyon sa kanang balikat ko. Marahan kong tinanggal ang ilang butones ng aking kasuotan dahilan kung bakit mas nanlaki ang mga mata ni Caleb na nakatulala sa akin.

"W-What are you doing?"

"You were once the shelter of my missing mana, Caleb. . ." at nasisiguro kong mayroon pa rin sa katawan niya.

"Come here," nang ibuka ko ang aking mga braso sa kanya ay hindi na nag-aksaya pa ng oras si Caleb.

We were too far from each other, but the way he crossed those stones between us were like a child's play for him. Hindi man lang tumatagal ang pagkakalapat niya sa bawat bato dahil sa sobrang bilis niya.

Sa isang iglap ay naroon na siya sa likuran ko. With his arms wrapped around my waist and his tongue striding slowly from my shoulder blade to my neck. I couldn't even see him right now, but I am confident that his eyes were like fire glaring back at my neck.

Mas inihilig ko ang buo kong katawan sa kanya at mas itinagilid ang sarili ko upang hayaan siyang gawin ang gusto niya.

"I can't believe that we're going to survive in that method. Come on, let's leave the show for them," rinig kong kumento ni Howl.

Tinalikuran na kami nina Howl, Iris at Tavion na minumura si Caleb. Nauna na silang tumalon-talon sa amin.

"This should work, Caleb."

"This is your work, Anna. My job here is to bite you and transport some mana. Just an assistant of the witch."

Umirap ako. "Come on, do it."

I heard how he opened his mouth. Dapat ay ilalahad ko na ang dalawa kong kamay sa ere para higit na akong maging handa sa susunod kong gagawin pero paano ko iyon gagawin?

I gasped as one of my hands flew on one of his arms to touch him. My mouth half-opened as the first sunk of his fangs alerted all my veins inside my body.

His fangs should give me pain, it was sharp and it gives cut beneath my skin, but there's always something unique in terms of vampire mates. Dahil sa halip na sakit ay kakaibang pakiramdam ang ibinibigay ng kanyang bawat kagat.

From pain to pleasure and from weakening to strength. . .

Suddenly, my senses became sharp and alerted that I couldn't just hear the movement of his lips against my neck, his every gulp, the flow of my blood inside his mouth, but even the crawling of magma away from us, doing its job to give its final blow against us.

Una'y hinayaan ko ang sarili kong pumikit at damhin ang kagat niya at habang ginagawa ko iyon ay sinusubukan ko nang iangat ang kamay ko at pakiramdaman ang bagong mana na pumapasok sa katawan ko.

It's working.

One of his hands that were wrapped around my waist traveled slowly upward until I felt it cupped one of my breasts. . .

"Where are you touching, Caleb. . .?"

I should stop him by my voice against him inside his head, but it sounded weird as if I were enjoying it in the middle of this mess.

I could feel the overflowing mana inside my body as Caleb's body wrapped against mine. Tila mas lalong humihigpit ang yakap niya sa akin at mas humihilig ang leeg at katawan ko sa kanya. Hindi ko magawang maangat ang isa kong kamay at kusa na iyong napahawak sa likuran kung saan mahahawakan ko ang hita niya.

My hands were both shaking not just from the mana from Caleb, but the pleasure that he wants to give me. Halos hindi ko na magawang matuwid ang pagkakatayo ng isa kong paa at pilit na lang akong kumukuha ng suporta kay Caleb.

Akala ko ay magagawa ko pang pigilan ang sarili ko at hayaan si Caleb sa ginagawa niya sa akin nang pinabayaan ko na ang sarili ko at ang kagustuhang salubungin siya sa mga oras na iyon.

Muli kong ibinaba ang isa kong kamay na nakahanda na sa aking unahan at kusa ko nang iminulat ang aking mga mata kasabay nang bahagyang paglingon kay Caleb at pag-aangat ng aking mukha sa kanya.

I tiptoed hurriedly as I opened my mouth and accepted his wild kisses. "Your eyes. . . it's like my hair. Gray. . ."

One of my arms wrapped around his neck as I kissed him with my back on him and tilted my head. I answered every push of his tongue, every bite of his mouth, every suck he gave me as if we were there owning and marking each other. While my other hand was now moving from one of his thighs to his bulging thing that I'd like to give more attention to.

This time, with his ragged voice inside my head I heard the same words from him. "Where are you touching, Anna?"

Natigil lamang kami at tuluyang napaghiwalay nang makarinig kami ng higit na ingay sa aming unahan. Kapwa kami humihingal at hindi mapaghiwalay ang titig sa isa't isa nang ibaba na ako ni Caleb na nagawa na pala akong buhatin upang higit maabot ang mga labi ko.

Tumalikod na ako sa kanya pero nanatili akong nakadikit sa likuran niya. Malayo man sa aming mga mata ang magma na ngayon ay nagsisimula nang umangat, nararamdaman ko na ang pwersa nito.

Akala ko ay tanging ang dalawang kamay ko lang ang siyang magiging sandata ko ng mga oras na iyon, pero unti-unting gumapang ang mga braso ni Caleb sa mga braso ko hanggang umabot ang dalawa niyang kamay sa mga kamay ko.

Napangiti ako kasabay nang unti-unti kong pagtingala sa kanya.

Our eyes might have met in opposite direction, but it glittered at the same time for one of us. I saw how Caleb wickedly licked his tongue around his lips from the remains of my blood.

"Ready?" tanong niya sa akin.

"I didn't know that I just need to hold it to get more mana."

He chuckled. "I didn't know that I was hiding it there. If we're right about the idea that my father was the one who kept it inside my body, he picked the best spot, Anna. You should have given me the idea earlier."

Ngumisi lang ako sa kanya. He lowered his head and he gave me another kiss on my lips.

"Gray eyes suit you well."

Tumuwid na ako ng pagkakatayo at huminga na ako ng malalim, nang yumuko ako at tingnan ang mga kamay ko, kapwa na iyon nagliliwanag. Binitawan na ako ni Caleb at naramdaman ko ang pag-atras niya.

This time, I allowed myself to float. One of my legs was slightly tilted while the other was still straightened, hair started to dance like a burning fire, with the rumbling red lightning behind, falls of magma, a gigantic spiders that might move any moment, and waiting portals.

But in the middle of this burning chaos filled with red— I stood out the most as my gray eyes glittered with the gray light igniting from my body.

"Let's get this done."