Chapter 14: Rock formation

When I heard the word lantern, I suddenly felt like surrounded by the world's most skillful orchestra, weaving the most chilling musical piece, with their black and white uniforms and golden musical instruments.

And their master, who's professionally playing his hands to manipulate the music was no other than this masked elegant dragon wizard, Howl Paladein De Voss.

Bagaman ang dulo ng mga daliri niya'y nakahawak sa ilang hibla ng buhok ng babae, ang kanyang mga mata'y naglalaro sa akin na parang may higit siyang nalalaman.

The simple room with a plain bed, wooden chair and table, old bookshelf, and a few dusty books, felt like a room filled with ice.

There's no way, I'd give him any satisfaction. Kung anuman ang nalalaman niya kay Thaddeus at sa kakayahan ng lamparang mayroon ako na hanggang ngayon ay tinutuklas ko, hindi ko siya bibigyan ng kumpirmasyon.

Ramdam kong ang mga mata ni Caleb ay nasa akin na rin.

He's anticipating my answer. Ngunit sa aking naalala'y hindi pa siya nagkaroon ng interes sa lamparang hawak ko.

"A family heirloom," I said with a shrug.

"A valuable lantern that can burn a dragon wizard for a manaless Attero?"

I huffed. Pinilit ko na lang ang sarili kong yakapin si Caleb at pigilan siyang atakehin si Howl dahil sa patuloy niyang pang-iinsulto sa akin.

I didn't expect that he'd be this mad for a human girl. My initial reaction when I first heard that his lover was planning to nullify her vow was natural, lalo na nang akalain kong isa rin siyang Attero.

Pansin kong mas dumiin na ang pisil ng babae sa kamay ni Howl upang patigilin na siya sa anuman pang sasabihin niya.

"I am interested in your lantern, Callista."

"The potion is enough, De Voss," madiing sabi ni Caleb.

"You can't have my lantern, De Voss. Tama ang sabi niya, the potion is enough."

Tuluyan nang humarap sa amin si Howl, muli niyang pinagkrus ang kanyang mga braso at hita, magkasunod niyang sinalubong ang mga mata namin ni Caleb.

"I might tell you something—"

I hate the fact that he's too knowledgeable. Na ang mga katanungan ko sa aking sarili'y mauuna pa niyang sagutin. But I doubt Howl's words, dahil nasisiguro kong anumang oras ay maaari niyang kaming traydorin ni Caleb.

Wala siya sa posisyon niya ngayon kung hindi dahil sa utak at kapangyarihan niya. We may be greatly in need by his help, but I couldn't just let this dragon wizard play with us. Kung may alas siya sa amin ni Caleb, dapat ay mayroon din ako sa kanya.

I hate thinking about the thoughts that he already had the full extent of our situation, and he could easily wring our necks. Kung higit pang magpapatuloy ang usapan naming ito, malaki ang posibilidad na mauwi sa patayan sa pagitan nina Howl at Caleb. I should cool their heads first. Tama nang nagkasundo kami sa isang misyon at kundisyon.

"Give us two days. Babalik kami sa lugar na ito."

"Alright. I can send some people to give you details about the ruins, or not?" tanong ni Howl na nakataas ang kilay sa akin.

"Send it," sagot ko.

"Deal."

Naglalabasan pa ang mga ugat ni Caleb sa noo, leeg, braso habang hinihila ko na siya palayo kay Howl na may pagkaway pa sa amin at pagyuko ng babae na may mga matang humihingi ng paumanhin.

Hindi na kami nagawang ihatid ng mga tagasunod ni Howl at kusa na kaming lumabas ni Caleb, nakikita rin siguro nila kung gaano kainit ang ulo ni Caleb at anumang oras ay maaaring makapugot ng ulo.

Mabigat na buntonghininga ang binitawan ni Caleb nang sandaling makalabas na kami ng opisina ni Howl. The color of the building started to fade in an instant and turned dusty and old, a way to hide itself from various types of attention.

I have this thought that this office is not public knowledge for everyone. 

"Are you okay?"

Lumingon ako kay Caleb. Ilang beses akong kumurap sa kanya. Dapat ay siya ang tatanungin ko ng bagay na iyon.

"Are you okay?" ibinalik ko ang tanong sa kanya.

"Seriously..." nakangusong bulong niya.

Nauna na siyang maglakad, itinaas niya nang muli ang talukbong niya. Pinagsalikop ko ang dalawang kamay ko sa aking likuran at maingat akong humakbang habang sinusundan siya.

"I am fine. You're not. How was the fight?"

"You witnessed it, Callista. I almost killed him," sagot niyang hindi lumilingon sa akin.

"That was not the extent of his power. He could have killed you. You should thank me for embracing you...I mean stopping you," I playfully peeked at his face. Sinadya kong bahagyang yumuko ang katawan ko para masilip siya.

Tumigil siya at sinalubong niya ang mga mata ko. Ngayo'y nakayuko siya at nakatingala ako sa kanya. He irritatingly held my chin, his arms possessively wrapped around my waist, and his hood almost covered my face as it gets closer. 

"You witch... stop flirting with me."

"Who's flirting with whom, Prince what? Gazellian?" sinadya kong hipan iyong talukbong sa ulo niya dahilan kung bakit lumaglag iyon at ipakita ang kabuuan ng kanyang mukha.

I've witnessed his different types of reaction, from his silly playful grins, mad expressions, firm and serious, and even his lying and hesitant approaches, but what's my favorite? Every time I turned the tables, the time that I made him feel what I felt every time he tried to flirt with me. 

This asshole and his effortless flirting acts with the knowledge of his mate?

I've been restricting myself with the idea of his other half. Ngunit babae rin ako at alam ko ang ginagawa niya sa sarili niya. He's trying to follow his known bond, his words, but he keeps on pulling and pushing me.

What if I try to push and pull as well? Sabay kaming mahirapan.

His eyes were starting to blink into black and red. Tumaas ang kilay ko bago ako tumingkayad saglit at magaang humalik sa sulok ng kanyang mga labi, mahina akong bumulong na halos sumayad ang ilong ko sa pisngi niya.

"Ah, yes, this is a little bit flirting."

I pushed his broad chest by my palms. Umirap ako sa kanya bago ako tuluyang humiwalay at tumalikod sa kanya. Saglit ko pang hinawi ang buhok ko at iniwan siya roong gulat na gulat habang pilit niyang kinakalma iyong mga mata niyang nagbabago ng kulay mula itim sa pula.

Nang matapos kong halikan si Caleb, hindi na muna siya lumapit sa akin pero alam kong nanatili siyang nakasunod sa akin. Inabala ko ang sarili ko sa pagbalik sa mga kubon na hindi ko nadaanan kanina.

I tried to find some items that we can use for our mission. At nakakarami na ako ng nabibili.

"Mamaya ay may dadaan dito na lalaking may abong buhok. He can bring my items," iyon ang lagi kong sinasabi sa mga tindero o tindera.

Kaya sa tuwing lumilingon ako sa likuran at nakikita ang mas lalong pagkunot ng noo ni Caleb sa pagdami ng mga pinamimili ko, hindi ko maiwasang matawa. 

Ilang beses pa akong nakipagtawanan sa mga tindera o kaya'y mga tindero. Hindi na rin naman ako nag-aalala na may makakilala sa akin dahil si Howl na ang bahala roon. He told us that he can make a fake prophecy to get rid of my family.

Those two days are preparation for our weapons, spell talismans, studying the whole ruins, and thinking about Howl's witness. Malaki ang posibilidad na iwan na kami ni Howl sa ere sa sandaling mapasakamay na niya ang gamot at kailangan kong mag-isip ng bagay na higit na hawak sa kanyang leeg.

That human girl is his weakness, but what else?

Ngayo'y nasa mga talisman na akong muli. Kumpara sa ibang mga talisman na madalas bilhin ng mga Attero, mas mahal ang binibili ko dahil iyon ang nararapat lang sa akin. I need to rely on the mana of the talisman because I don't have any from my body. Kung mayroon man ay sobrang kaunti niyon at hindi ko man lang magagamit para protektahan ang sarili ko.

These talismans only need faint mana outside, kaya mahal ito kumpara sa madalas bilhin ng lahat. Iba't ibang klase ng talisman ang binili ko at hindi ko na iyon iniwan pa para buhatin ni Caleb, ngunit nang naglalakad na ako sa susunod na tindahan, marahas nang kamay ang humawak sa palapulsuhan ko.

"Are you planning to buy all—"

"Oh!" I said in surprise. Sadya ko pang tinakpan ang bibig ko ng dalawang kamay ko na tila hindi inaasahan na halos matabunan na si Caleb ng mga pinamili ko.

He gave me too much fortune. Hindi ko akalain na ganoon na lang ang halaga ng mga bato sa kasuotan niya. He is indeed a rich prince from his world. Isang kasuotan niya pa lamang ay nagsusumigaw na ng kayamanan.

Muli ko siyang sinilip sa likuran ng mga kahon na magkakapatong na. "Should we find a place?" tanong ko.

"I thought we already reserved one?"

Napaisip ako. Hindi ba't siya ang may kausap kanina tungkol sa tutuluyan namin?

"Where is it?"

Kapwa kami napalingon-lingon ni Caleb. Now that we're already free from my family tailing us, we can easily find a place without hesitation. We're under Howl's powerful influence.

"I am not sure," sagot ni Caleb.

"Anywhere nearer is fine. Wala na naman tayong tinataguan."

Hindi na sumagot si Caleb at sumunod na lang siya sa akin nang makakita ako ng matutuluyan. It's easy to spot since that signage was too big, aside from that the building was too tall to notice.

We're already at the front desk. Unluckily, the inn only has one spare room to offer.

"You can stay at the next inn, Caleb. Magkita na lang tayo bukas," aabutin ko na sana ang mga pinamili ko sa kanya nang mabilis niya iyong inilag sa akin.

"Why do I need to stay at the next inn? I am damn tired. I will stay here with you."

"Alright. Ako na lang ang lilipat."

"Seriously? Are you playing to be this—"

"This what?"

Ilang beses nagpabalik-balik ang tingin sa amin ng Attero na nakaupo sa front desk.

"Hard to get."

I blinked. "Flirting is different from getting. Sure, I am flirting with you. But getting me..."

"Ha!"

Namumula na iyong pisngi ng babaeng nasa harap namin dahil sa sagutan namin ni Caleb. Maybe in his world the creatures there are all bold and open, but Atteros are all conservative. I am just trying to blend with him and let him see that I am not easily get swayed by his damn insanely handsome features and flirting acts.

"Newlyweds?"

Umiling ako. "We're married for years. We've been trying to have you know..." I leaned on the front desk and whispered to the female Attero. Sinigurado kong maririnig iyon ni Caleb.

"A baby, my husband's well..." umikot ang mga mata ko. I made myself look unsatisfied.

Inilahad ko ang kamay ko sa babae at inabot niya sa akin ang susi. Pinaikot ko iyon sa daliri ko at iniwan ko si Caleb sa harap ng babae na naglalabasan na naman ang ugat sa noo.

"Mahal ko... ano pa ang hinihintay mo?"

I'm playfully humming in the hallway while Caleb Gazellian's busy cursing different words from his world.

"What happened to you, Anna?"

"Trying to act like you?"

"And you know this will not do anything good for us, right?"

"Yes," I said without hesitation.

Pero alam kong katulad ko'y nararamdaman niya rin ang nararamdaman ko. If we could just take the risk and find answers... may makukuha ba kaming sagot o kapwa kami malulunod sa lason?

But we're already together. At hindi lang ang sandaling ito ang pagsasamahan namin, our restrictions, hunger, hesitation, thirst, and confusion together are so overwhelming, na kahit paulit-ulit kong sabihin sa isip ko na may babae nang itinakda sa kanya ay pilit na may nagsusumiksik na boses na yakapin ang prinsepeng may abong buhok.

What if he's mine? What if I'm pushing him away from me? What if we're breaking ourselves apart with the wrong idea?

In between the rooms, my feet suddenly haltered, a sacred shrine with woods, small green trees, and a big formation of rocks caught my attention. Doon nagdadasal ang mga Attero na may kapangyarihang manipulahin ang lupa. 

It's a sacred place...

Ngunit tangi ko na lang narinig ay ang sunud-sunod na paglaglag ng mga kahon sa sahig at ang braso ni Caleb na yumakap mula sa likuran ko. Kusang humilig ang buong katawan ko sa kanya habang marahan niyang inaamoy ang ibabaw ng ulo ko.

The formations of huge rocks were moving in front of my eyes. "Shall we get inside?"

"T-This is a sacred place, C-Caleb... we should pay respect—"

"I will kneel, of course, Callista. Before you... before you..." he whispered with his fangs tracing my neck.