Bugünkü konu ne biliyor musun? Her sabah kalktığımda tavana bakıp aklıma gelişini izliyorum, sonra buda geçici sabır bekle diyorum kendime, sonra doğruluyorum üstümü başımı düzeltiyorum. Tabi o karma karışık saçlarım hariç. Belkide seni düşünmek için harcadığım okadar zamanı saçımla oynayarak geçiriyorum, onlar benim için çok kıymetli, değerli. Ben mi normal değilim yoksa deliriyor muyum. İnanın bilmiyorum. Sadece seviyorum işte karşılıksız, anlamsızca seviyorum. Tabi bu sırada tüm ruhumu kaybettim bu arada ben, burası bir akıl hastanesinin 8.katı sana burdan yazıyorum. ZOR ama bugunde rüyamda seni göreyim olur mu? Avutuyorum kendimi böyle kızmıyorsun demi?