P.o.v onbekend
Ik hoorde dat ze hier in Elgar moest zijn. En dat ze haar mate gevonden heeft. Ik ben zo blij voor haar. Ze was weggehaald toen ze 6 was. Ik en mijn ouders waren zo verdrietig. Het enige dat ze mocht onthouden was dat ze een wolf was, maar ze heeft al die tijd gedacht dat hun haar echte ouders waren. Tijd om mijn kleine zusje te bezoeken en haar te vertellen wie ik ben en wie haar echte ouders zijn. Of ze me zal geloven zie ik dan wel. Als ik bij het kasteel ben houden een paar bewakers me tegen. 'Goedendag heren ik loop even naar binnen als jullie het niet erg vinden'. Zeg ik terwijl ik mijn bril af zet en ze in de ogen aankijk. Ze kijken in mijn ogen en knikken. Ik loop er langs. Dat werkt altijd. Dan komt er iemand van de trap lopen. Ik trek de pet dieper naar beneden. Ik zie mannen schoenen. 'Wie bent u?' Zegt een warme jongens stem. Ik kijk op, maar ik doe mijn bril niet af want het heeft bij hem geen zin om het te doen. 'Ik ben iemand die even naar iemand toe moet'. Ik wil door lopen, maar hij trekt me van de trap af naar de hal. 'Hoe ben je binnen gekomen?' Ik lach. 'Dat haat u niks aan en als je het niet erg vindt ga ik nu verder opzoek naar iemand'. Hij kijkt me boos aan. 'Dat dacht ik niet. Je kan zeggen wie je bent en wie je zoekt anders zorg ik ervoor dat je hier geen stap meer binnen kan zetten'. Zegt hij met een dreigende blik. Ik zucht. 'Iemand die hier is en jij kent haar wel en meer vertel ik niet anders loopt mijn plan in de goot'. Zeg ik snel en glip lang hem. Hij komt achter me aan. Ik hoor iemand in een kamer en ik ga die kamer binnen. 'Mevrouw waar bent u?' Hoor ik die man zeggen. Dan ziet een meisje me en wil roepen. Ik beweegt mijn vinger voor mijn lippen. 'Shhht ik zoek iemand'. Ze kijkt me vragend aan. 'Iemand die jullie kennen ze heeft haar mate gevonden en is ongeveer zeventien jaar oud'. Ze schrikt. 'Met twee kinderen?' Vraagt ze. 'Volgens mij wel'. Dan deinst ze achteruit. 'Met de naam Xandra?' Ik knik. 'Wat moet je van me?' Ik kijk haar aan. Is zij Xandra? Ik had haar anders verwacht. Dan kijk ik haar dieper aan. 'Waarom lieg je tegen mij? Jij bent Xandra niet'. Ze begint te snikken. 'Nee inderdaad en ik ga je niet zeggen waar ze wel is'. Oh ik weet wie zij is. 'Aniek ik weet wat je hebt meegemaakt en ik moet naar Xandra toe alsjebliefd help me'. Nu rent ze naar de deur. 'Ik zal het je nooit zeggen'. Dan spreekt ze een spreuk uit op mij. Ik trek me er niks van aan en wil naar buiten lopen. Maar de spreuk die ze sprak heeft ervoor gezorgt dat ik deze kamer niet kan verlaten. 'Ik ga iemand roepen en jij blijft hier want ik vertrouw je niet. JEFF!' Schreeuwd ze en er komt een jongen hier heen. Dezelfde die mij tegen hield heet dus Jeff. Nuttig om te weten. 'Dus hier ben je. Dacht je Aniek lastig te vallen? Zocht je haar of zo?' Aniek schud haar hoofd. 'Nee ze zoekt Xandra'. Jeff zucht. 'Dat dacht ik dus niet. Ik wil niet het risico lopen dat ze weer in gevaar is'. Dan krijg ik pijn aan mijn hart. Er is iets mis met haar. 'Als ik niet naar haar mag gaan zou ik zorgen dat er iemand naar haar toe gaat, want er gaat iets mis met haar'. Er lopen tranen over mijn wangen. 'Ik ga wel'. Zegt Aniek met een wantrouwige toon in haar stem. 'Jeff je moet me geloven als ik zeg dat ik niks kwaad in de zin heb. Ik moet aan alleen wat belangerlijks vertellen en het is slecht dat ik niet meer wist wie je was. En dat jij niet meer weet wie ik ben'. Hij heeft een rare blik in zijn ogen. 'Zet die bril is af'. Ik knik en zet hem af. Als hij mijn ogen ziet schrikt hij. 'Wat doe je hier ze mag nog niks weten'. Ik kijk weg. 'Ze moet nu wel anders gaan ze dood. Zij is de enige die hun kan helpen'. Hij kijkt me vragend aan. 'Wie zijn ze?'

Wie is die meid en wie moet Xandra gaan redden?? Srry dat ik een tijdje niet geschreven had ik had een beetje een dipje, maar das al bijna over :)