P.o.v me
Ik open mijn ogen. Waar ben ik? Het enige dat ik me herinner is dat Rick in de kamer verscheen. Ik loop wat rond. Dan zie ik een soort TV. Het ziet er wel grappig uit. Ik loop wat verder rond. Ik kom aan bij een soort opslag van iets. Ik open een la met 'Liefde' erop. Ik pak er een mapje met 'Eerste kus' uit. Ik lees het. Er staat beschreven wat mijn gevoel toen was. Dit zijn al mijn herinneringen. Ik heb alleen twee vragen. Één: Hoe kom ik hier weg? En twee: Hoe ben ik hier uberhoud gekomen? 'HAAL ME HIER UIT!' Schreeuw ik, maar er is toch niemand die me kan horen. 'Xandra? Aniek en Rick zijn bezig om je te helpen oké?' Oh hij hoorde me wel. Of niet? Nou ja maakt ook niet uit. Zolang ik hier maar weg kan.

P.o.v Eva
Ik kijk naar Rick. Hij ligt roerloos in bed. Ik vraag me af of hij nog leefd. Dan gaan zijn ogen open. Hij schiet overend. 'Waar ben ik?' Mompeld hij. Dan ziet hij mij
'Eva! Wat is er gebeurd met je?' Ik ga wat hoger zitten. 'Ik ben uit de lucht geschoten. Door mijn been dus het valt mee'. Rick stapt uit het bed en loopt naar me toe. Hij geeft me een knuffel. 'Ik ben blij dat je nog leefd'. Dan komt Jeff binnen. 'Rick er hebben je hulp nodig'. Hij zegt het op zo'n manier dat hij duidelijk laat weten dat hij zijn hulp niet wil. 'Uhmmm ja is goed. Wat moet ik doen?' Jeff wenkt naar buiten de kamer. Rick knikt dan lopen ze de kamer uit. Dan komt er een meisje binnen. Ze lijkt wel een dienstmeisje. 'Hallo. Hoe gaat het vandaag?' Zegt ze vriendelijk. Dan pakt ze mijn arm. Ik zie beelden voor me flitsen. 'Is er iets?' Ik knik. 'Je weet wat ik ben toch?' Ze knikt. 'Dus dan weet je ook dat ik door aanraking kan zien wie wat is en net welke bedoeling'. Haar ogen worden groot. 'Nnnnee dat wist ik niet'. Stottert ze. Ik heb wel medelijden met haar. 'Ik zal niks zeggen, tenzij het me gevraagt word'. Dan begint ze te snikken. 'Hoe heet je?' Ze kijkt me aan. 'Weet ik niet. Ik. Mijn moeder heeft me mijn naam niet vertelt'. Das best sneu. 'Ik wil je wel een naam geven'. Ze stopte met snikken. 'Meen je dat?' Ik knik. 'Met welke letter wil je het laten beginnen?' Ze denkt na. 'Met een P'. Nu is het mijn beurt om na te denken. Een naam met de P. Pracilla is te gewoon. Iets bijzonders. 'Pyara?' (Pieara) Ze knikt heel blij. 'Dank je'. Ik lach. 'Waarom heb je jezelf geen naam gegeven?' Ze kijkt naar buiten. 'Dat mag niet. Als je geen naam hebt gekregen betekend het dat je niet bijzonder bent en dan verdien je geen naam'. Oh das best stom. Vooral omdat je hun dan het gevoel geeft dat ze niks ward zijn. Maar ze heeft nu een naam. En daar is ze heel blij mee.

Srry school, school en nog eens school. Maar vandaag ga ik nog een hs maken want ik heb weinig hw. Oke het dienstmeisje heeft nu een naam Pyara. Hoe zal haar groep daar op reageren als ze daar achter komen? En waar is Thijs gebleven? TAMTAMTAMMMM xD