P.o.v Jeff
Ik sta bij de kuil. Ze ligt daar bewusteloos. Ik moet haar er uit halen voordat die beesjes terug komen want die eten haar met huid en haar op. Ik klik naar beneden. Leg haar op mijn rug (daar ben ik ondertussen handiger in omdat ik dat al vaker gedaan heb). Dan klim ik kuil uit en ren terug naar het schuurtje. Ik leg haar op het stro. Dan word ze wakker. 'Wat doe ik hier nou weer'. Dan slaan haar krachten ophol. En dan ziet ze dat ik gelijk had. 'Omg het is wel waar'. Ik knik. Dan veranderd ze terug en geeft me een knuffel. En fluisterd 'mate'. Ik lach. 'Je hebt je geheugen terug'. Ze knikt. 'Maar hoe was ik die kwijt dan'. Ik kijk naar Helen. 'Je kan het haar vertellen of ze het geloofd is een tweede'. Ik knik en Xandra kijkt me raar aan. 'Helen heeft je leven gered, maar daarvoor moest ze je geheugen wissen. Het is fijn dat het zo snel terug is'. Ze kijkt me nog raarder aan. 'En wie en waar is Helen'. 'Helen is hier je kan haar alleen niet zien'. Ze knikt. 'Een geest dus en dat klopt die kunnen alleen jullie zien'. Dan zakt ze bijna door haar benen. Ik vang haar op. 'Gaat het wel?'. Ze knikt en wil weer opstaan. Ik hou haar tegen. 'Je gaat gewoon zitten en rusten'. 'Ik weet hoe ze haar geheugen terug gekregen heeft. Door dat ze in een wolf veranderde. Alleen niemand kon dat zo snel'. 'Mag ik weten hoe jij geen geesten kan zien?' Ze knikt 'Gewoon door een mini spreuk. Mijn moeder vond het te eng dat ik geesten kon zien. Dus deed ze dit en er is geen tegen spreuk voor zo ver ik weet'. Ik knik. 'Ik ga een spreuk zoeken'. Zegt Nives.

Gaat het ze lukken een spreuk te vinden. En wat gaat er de volgende keer gebeuren je leest het in de volgende hs :)