Soms denk ik even,
Aan totaal iets anders
Want als ik straks mijn kleren aantrek,
Begint de dag en
Dat mag
Nu nog even niet,
Want ik denk aan hoe ik als kind was en
Hoe papa me zo liefdevol een boekje voorlas
Maar nu als de dag begint,
Nee nee, laat me
Niet ontwaken uit mijn dromen,
Als de dag begint,
Waarom mag ik niet meer huilen als we eten wat ik niet lekker vind
En waarom mag niet meer slaan
Als mijn speelgoed me niet zint
Waarom mag ik niet
Meer mijn twintig poppen vertellen dat alles goedkomt
En ze zich geen zorgen moeten maken
Over,
O, o, als de dag begint
Want in plaats van twintig lieve poppen
Kijken twintig getuitte lippen me
Via Instagram nu aan
En ik moet zeggen dat ze mooi zijn,
Ach alsjeblieft,
Laat me in mijn nachtelijke dromen
verdergaan
Want waarom hebben we allemaal
Een smartphone
Waarvan mijn vader zegt dat het beter is zonder,
En dat hij niet blij
Wordt van dat ding,
Eeuwig aan mijn zij
Ik weet dat hij gelijk heeft,
Maar zonder hoor ik er niet bij,
We worden zo snel volwassen
Door alles wat we horen en zien
We doen wel of we het leuk vinden
Maar, zouden we onze getuitte lipjes niet
Liever allemaal niet meer zien?
En waarom nemen we niet meer onze knuffelpoppen mee naar school
En lachen we om het woord "plas"?
En hangen we aan de kapstok van de kleuterjuf,
Braaf onze jas
Soms lijkt het alsof ik de enige ben,
Maar ik wil nu nog niet nadenken over...
Want o, o,
Laat de nacht geen dag worden,
Laat me me in mijn dromen vol geluk storten
En laat me niet mijn kleren aantrekken,
Het mag,
Of moet
Straks, straks,
Maar laat de dag
Nu alsjeblieft
Nog even nacht