Chapter 3
Harm p.o.v.
Ik opende langzaam mijn ogen. 'Harm wakker worden!' Ik zag Elona voor me staan en ze wees naar buiten. Ik zag een grote vlakten met kleine tenten en een groot gebouw in het midden. Erom heen staan grote hekken. 'We zijn er....' zuchtte ze. Ik pakte mijn spullen van de grond en liep met haar mee.
Ik ademde de frisse lucht in. Ik kreeg een bordje in mijn handen gedrukt. Er stond op:' B'. Ik vroeg waarom er B opstaat alleen dan bedacht ik me dat ik in een ander land ben. Ik vroeg op mijn beste Engels:' Waarvoor staat B?' Ze wezen naar een tentje waar ook B opstond. Ik knikte en liep naar het tentje. Bij het tentje stonden meet jongens. Ze hadden groenen kleren aan en zagen er vermoeid uit. Sommige hadden grote wonden op hun lichaam. Ik schrok. Word ik dit ook? Ik loop het tentje in en ze kijken me raar aan. Bij sommige zie ik hoop alleen bij andere meer jaloezie. Ik zucht en leg mijn spullen op een klein bed. 'Hey, dat is mijn bed!' Zei een jongen met een erg Amerikaans accent. Ik knikte en vroeg ik het Engels:' Waar moet ik dit neerleggen?' Hij wees op de grond. Ik zuchtte en legde mijn spullen op de grond. Ik liep naar buiten om het een beetje te verkennen.
Link p.o.v.
Ik keek naar buiten de. De wind waaide zachtjes door de bomen en ik zag kinderen met geweren buiten staan. Dus dat word mijn leven ook? Ik veegde mijn tranen uit mijn ogen weg met de gedachten dat ik nu in een beter land had kunnen zitten. Al die jaren had ik geluisterd naar mijn ouders, al die jaren had ik nooit gehuild. Nu nog steeds niet. Mijn ouders zeiden:' Als je huilt ben je slap!' Ik knikte altijd braaf en luisterde naar hun. Het stomme van mezelf was dat ik het geloofde en nu nog steeds. Diem zag dat ik in mijn ogen aan het wreven was en keek me aan. 'Link wat is er?' Ik haalde mijn schouder op en zei:' Er zit iets in me oog.' 'Wat dan?' 'Tranen....' zei ik zacht. 'Mis je je ouders?' Juist niet. Ik haat ze! 'Ja...' zei ik maar om niet teveel aandacht op te wekken. Ze knikte en zei:' Ik ook hoor. Kijk, we zijn er!' Ik keek uit het raam en zag kleine huisjes met erom heen veel prikkeldraad. Ze willen blijkbaar niet dat we ontsnappen....
YOOOOOOO
JINTE IS BACK!!!!!!!!!!!
OKE, HOE VINDEN JULLIE HET?
Oh, capslock stond aan...........
Oeps.......
Oke, later!
-jinteYTfreak-
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro