Chapter 2
Joost p.o.v.
Ik schrok wakker van iemand die in de kast rommelde. Ik pakte een kaars en keek wie het was, het was mijn vader. 'Pap wat doe je?' Vroeg ik zachtjes zodat ik Link en Nikkie niet wakker maakte. Mijn vader ging naast me zitten en zei:' Het spijt me zoon.... Alleen je moet gaan.' Ik kon de pijn in zijn ogen zien. 'Waarom?' Vroeg ik. 'Het is hier niet veilig....' 'Kan ik dan nog wel bij Link, Harm en Jeremy zijn?' Hij haalde zijn schouders op. 'Wanneer vertrekken we dan?' 'Morgen.....' Ik kreeg tranen in mijn ogen. En ging weer in bed liggen. 'Slaap lekker' zei mijn vader nog voordat hij de kaars uit blies. Ik zei niks, alleen ik snikte zachtjes.
Ik keek op mijn oude klok. Er het was 00:34. Ik wist dat ik toch niet meer kon slapen dus ik maakte Link wakker en we gingen naar buiten. 'Joost is er wat?' Vroeg Link. 'Niks.....' Zei ik. 'Joost, ik ken je. Er is wel wat.' 'Er is niks!' Schreeuwde ik boos en ik sloeg Link in zijn gezicht. Ik zag dat Link heel veel pijn had. 'Joost, rustig.' Zei hij en hij pakte me bij mijn hand. 'Alles komt goed.' Zei hij. Ik knik zachtjes en kus hem. Hij lachte zachtjes. Ik keek naar voren en zag Jeremy en Harm zitten. Ze zaten te huilen. Ik en Link rende er gelijk op af. 'Jongens, wat is er?' Vroeg Link. 'We-we moeten weg!' Zei Jeremy. 'Link.... Ik moet je wat vertellen....' Zei ik. 'Wat dan Joost? Je kan me altijd alles vertellen.' Ik knikte en zei:' Uhm.... Wij moeten ook gaan....' Ik zag dat Link tranen in zijn ogen had, alleen hij veegde ze weg. Hij mompelde iets binnensmonds, pakte mijn hand en liep weg. 'Waarom zeg je dit nu pas? Wanneer gaan we?' 'Ik was bang dat je boos zou worden...' Zei ik zachtjes. 'Ik ben nooit boos op jou.' En ik voelde twee armen om me heen. Ik keek hem aan in zijn prachtige, groene ogen. 'Zullen we dan nu maar weer naar huis?' Vroeg Link. Ik knikte en we liepen samen hand in hand naar huis.
(De volgende ochtend)
Ik keek naar buiten, het sneeuwde. De laatste paar uren hier, met mijn vrienden, met mijn familie, misschien zelfs met mijn vriendje. Ik kuste Link voorzichtig op zijn hoofd. Hij opende langzaam zijn ogen. 'Hey...' Zei ik verdrietig. 'Het komt goed.' Zei Link die mijn wang voorzichtig aaide.
Ik, Jeremy, Harm en Link stonden bij de bussen. Elke bus naar een ander land. Ik had bus nummer 781, Link 88, Jeremy 44 en Harm 7. Ik kuste Link vaarwel en stapte mijn bus in. Er rolde een traan over mijn wang. 'Het komt goed.' Zei Link. Alleen ik twijfel of dat wel echt waar is.....
Ik zat al een paar uur in deze bus. Er zat een meisje naast me. Ze heette Aniek. Ze had bruin haar en een bril. Ik pakte mijn tas erbij en ik zag dat er een brief in zit. Er stond op de voorkant 'van Link' ik opende de brief en begin te lezen:
Hallo Joost.
Als je dit leest zit je vast al in de bus.
Veel succes en ik hoop dat de mensen leuk zijn die bij je zitten.
Ik zal altijd van je houden.
Veel succes in je nieuwe leven.......
Tot de volgende keer dat ik je zie.
Xxx Link, de gene die altijd van je blijft houden
Er rolt een traan over mijn wang. Aniek zat ergens achterin met haar vriendinnen dus niemand die me ziet......... ik zong zacht het liedje mee en ik keek naar buiten. De prachtige landschappen waren met sneeuw bedekt. Ik vouwde de kaart dicht en drukte hem tegen mijn hart. Ik beloof het je Link, we blijven voor altijd bij elkaar. Ook al zijn onze lichamen zo ver weg, onze liefdes blijven samen.
Jeremy p.o.v.
Ik zat achterin samen met een groepje meiden. De meeste waren heel druk behalve een meisje. Ze heette Amber en had blond haar in verschillende tinten. 'Hey, gaat het wel?' Vroeg ik aan Amber. 'Ja-jawel........' 'Oké, dan is het goed.' Ze glimlachte lief naar me. Ik glimlachte terug. Misschien kan dit toch nog leuk worden. Amber stond op en liep naar een ander plekje naast een ander meisje. Ik luisterde hun gesprek af en kwam te weten dat dat meisje naast Amber Afke heette. Ik leunde met mijn hoofd tegen de muur van de bus aan en viel uiteindelijk in slaap.
Hier is een foto waarin jullie kunnen zien wie waar heen gaat.
En als het goed is heb ik iedereen die meedoet gevraagd of ze tussen de getallen 1, 2, 3, of 4 konden kiezen.
Zo niet, willen jullie dat dan nog even zeggen.
-xxxjinte❤️
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro