Link p.o.v.

Ik werd uit de auto gesleept en mijn moeder kwam aanrennen. 'Ze zijn ontsnapt.' Mijn vaders ogen spoten vuur. 'Hoe dan?!' 'Ze hebben de deuren opengetrapt.' Ik zag dit als mijn kans. Ik pakte een lege fles die tegen de muur stond en sloeg die kapot op mijn vaders hoofd. Hij viel flauw. Mijn moeder was zwakker dus die sloeg ik gewoon bewusteloos en ik rende een kant op. 'Harm!' Schreeuwde ik. 'Link, we zijn hier.' Ik rende de kant op van het geluid. Ik zag Harm, Jeremy en Joost zitten. 'Ik wist wel dat ik je kon vertrouwen.' Zei ik glimlachend. Harm glimlachte terug en zei:' Maar wat gaan we nu doen?' Ik haalde mijn schouders op. Ik ging zitten naast Joost die trilde. 'Wat is er met Joost?' Vroeg ik. 'Hij is bang...' zegt Jeremy. 'Hoe weet je dat?' Vroeg Harm. 'Toen jullie sliepen waren ik en Joost nog wakker. Hij vertelde me dat hij bang was.' 'Waarom?' Vroeg ik bezorgd. 'Vanwege die aanvallen. Dat het ooit gebeurd en dat we hem niet kunnen helpen.' Ik denk weer terug aan mijn droom. 'Joost, ik ga er alles tegen doen zodat jou niks overkomt.' Joost trilde iets minder en liet een klein glimlachje zien. Ik glimlachte terug.

'Zullen we maar gaan slapen?' Vroeg ik. Iedereen knikt, wat ik snap. We hadden een zware dag gehad en zijn allemaal erg geschrokken. Joost gaat dicht tegen me aanliggen en ik sloeg een arm om hem heen. Langzaam viel ik in slaap.

Joost p.o.v.

Mijn adem stopte weer. De beelden flitste weer voor mijn ogen. Al mijn verdrietige beelden... stopt dit dan nooit. Alleen dit keer hielp niemand me. Iedereen is weg, nou, weg van mij. Tranen rolden over mijn wangen. Het enige wat ik kon doen is huilen, huilen en kijken. Ik voelde me duizelig, zal ik dan nu dood gaan? De verdrietige beelden stopten opeens, en alles werd zwart.

Huilend werd ik wakker. Er gingen schokken door mijn lichaam, eerst deden ze geen pijn... maar ze begonnen pijn te doen. Ik beet op mijn lip. 'Joost, wat is er?' vroeg Link die wakker werd door mij. Ik trok het niet meer en schreeuwde het uit van de pijn. 'Wat gebeurd er?' vroeg Harm lichtelijk geïrriteerd, maar toen hij zag wat er gebeurd was zei hij:' Omg, Joost. Gaat het?' Link trok me op schoot en aaide zachtjes mijn wang. De tranen die over mijn wangen rolden veegde hij weg. Jeremy kwam erbij zitten. 'Vertel ze de waarheid...' zegt een stem in je hoofd. Harm die naast Jeremy zat sloeg een arm om hem heen. 'Zijn ze nou allemaal bezorgd? O-om mij?' Een groot schuldgevoel drong mijn lijf weer binnen. Ik hoorde dat mijn telefoon ging en Harm nam op. 'Hallo, met Harm.' 'Ja, dit is Joost zijn telefoon.' 'Joost kan nu even niet aan de lijn komen.' 'Uhm... oke.' 'WAT??!!' 'Ja, ik zal het zeggen.' 'Doei.' Wie was dat vroeg Link. 'Terrence...' zei Harm zacht. Link en Jeremy keken Harm raar aan. 'Wacht, ik vertel het verhaal even.'

Harm p.o.v.

'Joost was gevlucht een zijn kamp en hij kwam aan bij een soort gekkenhuis. Hij is daar geopereerd en daardoor heeft hij dus deze aanvallen.' Link en Jeremy keken me met grote ogen aan. 'Waarom zei hij dat niet... en wie is Terrence?!' Vroeg Link angstig maar bezorgd. 'Terrence is gewoon een vriend. Geen zorgen Link, hij weet van jullie.' Link zuchtte opgelucht. 'Maar hoe gaat het nu met Joost?' Vroeg Jeremy. Link zei:' De schokken zijn minder... maar hoe dit verder moet weet ik ook niet.' Ik zag aan Joost dat hij iets wilde vertellen maar het niet kon. 'Joost, rustig...' Joost ademde in en uit en zei rustig:' Er is nog een andere reden waarom ik deze aanvallen heb...' We keken hem raar aan. Link hielp Joost recht op zitten en Joost praatte verder. 'Ik had deze aanvallen al toen ik klein was... alleen nooit zó erg.' Joost slikte even omdat hij het moeilijk vond. 'Ik kreeg ze doordat ik tijdens de geboorte een soort operatie moest ondergaan omdat ik anders niet goed zou kunnen leven. Die operatie was geslaagd behalve dat ik er deze aanvallen aan over had gehouden... Toen ik een jaar of 10 was had ik nooit meer een aanval gehad omdat het gene wat blijkbaar beschadigd was, was geheeld. Dat was trouwens net voordat ik Link leerde kennen.... Alleen ik denk dat door de operatie in dat gekkenhuis dat deel erger is beschadigd en dat ik het nu dus zo erg heb.' We keken hem allemaal met open mond aan. Link was de eerste die wat zei. 'Joost, waarom heb je dit nooit verteld?' Vroeg Link die Joost aankeek. 'Ik was bang... dat je me ging haten...' en hij keek weg van Link. 'Joost, ik zal je nooit haten. Je bent geweldig.' Tranen vulden mijn ogen. Dat ik ooit ging huilen omdat ik iets te lief vind. Jeremy glimlachte naar me en ik moest denken aan wat hij zei... Misschien was ik wel een goede vriend... maar ik heb de beste vrienden ooit.

Jeremy p.o.v.

Ik kreeg een berichtje, van... Chloë! Ik keek snel naar het berichtje. Ze appte: Jer. Kan je me alsjeblieft bellen.' Ik schrok en belde haar. 'Jer, eindelijk...' ik hoorde aan haar stem dat ze heeft gehuild. 'Wat is er gebeurd?' 'A-Afke is d-dood...' Ik schrok, vooral omdat ze zo'n goede band hadden. 'Ik zal niet weten wat ik zal doen als Link of Joost dood ging...' zei ik zachtjes. 'Alleen ze was geen vriendin... ze mijn zusje en beste vriendin.' Ik sloeg een hand voor mijn mond. Als ik Enzo kwijt zal raken... 'Omg... het spijt me zo erg voor je.' 'D-dankje.' Toen was de verbinding verbroken. Ik ging zitten en legde een slapende Harm op mijn schoot. Ik zal vandaag toch niet kunnen slapen...

Volgende hoofdstukken de eindes...
Ik hoop dat jullie hebben genoten