Chapter 11
Joost p.o.v.
Ik rende een random kant op, uit het kamp, naar het bos. Ik kwam bij een klein houten huisje. Ik probeerde de deur te openen maar hij zat op slot. Ik keek naar boven en zag een raam die open stond. Uhg... hoe kom ik daar nou weer in? Ik sprong en greep de onderkant van het raam vast en klom erin. Zo dus. Ik kwam in een kamer met een stoel, het licht flikkerde en je hoorde zacht een stem. De stoel ging zacht heen en weer en je kon niet zien of er iemand in zat. Opeens zag ik de achterkant van een hoofd. Het hoofd draaide zich om en je zag een jongen. Hij keek me aan met zijn rode ogen en zei:' Wat doe jij hier?! Ga naar je kamer!' Hij stond op en pakte me vast. Hij bracht me naar een kamer en bond me daar vast. 'Over een paar uur komen we u weer ophalen voor uw onderzoek.' Zei de jongen. Ik keek hem raar aan. Plots voelde ik een steek in mijn arm en viel in een diepe, diepe slaap.
Link p.o.v.
Hij schreeuwde:' We gaan naar het midden!' Hij schreeuwde:' Dit is ons moment.' Alleen ons? Want.... ik had hier geen zin in. Ik wou hier zo graag weg.... maar met de gedachte dat ik tegen mijn vrienden moest vechten.... maakte me kotsmisselijk. 'Link hier komen!' Schreeuwde Nina. Ik zuchtte en stond op, ik liep naar de plek waar Nina op me stond en wachtten. Daar liepen we samen de bus in, op weg naar het Midden.
Lang, lang geleden waren er vijf kanten. Noord, oost, zuid, west en het midden. Ze leefden in vrede samen totdat er iemand was van zuid. Hij vermoorde iedereen die op zijn pad kwam die NIET van zijn deel kwam. Ze kregen nruzie. Eerst was het een kleine ruzietje zonder echt geweld, alleen er kwamen nieuwe leiders, nieuwe regels, grotere ruzie's. Ze begonnen elkaar te haten. Ze begonnen elkaar te vermoorden. De oorlog begon. Alleen doordat het midden de andere kanten begon aan te vallen deden die kanten dat ook terug. Alleen niet alleen naar het midden. Nee! Gewoon IEDEREEN. Ze wisten niet dat ze diegene door wie dit allemaal is begonnen juist hielpen. Door de ruzie's van de andere kanten heeft hij zijn plan kunnen uitvoeren. Hij heeft zichzelf vermoord. Hij heeft zijn familie vermoord. Dat was zijn plan. Als iedereen elkaar zou haten.... zou hij weg zijn. Er waren hints verstopt in zijn brieven die hij gaf aan zijn broer. Dit was zijn laatste brief:
Na weer een lange dag vechten....
Wil ik nog steeds weg.
Ik ben degene die dit is begonnen.
Maar zou het nooit meer willen eindigen.
Ik wil de wereld laten zien wat er kan gebeuren zonder goede regels.
Het was zo makkelijk.
Maar niemand let daar op.
Dus...
Als dit het punt heeft bereikt zal ik weg zijn.
Dat beloof ik je.
En ik zal NOOIT meer terug komen.
Xxx David
Davids zijn broer was er kapot van toen hij het nieuws van zijn David hoorde. Hij kon het niet geloven dat hij zelfmoord pleegde. Zijn reden was om de wereld iets te laten zien. Alleen niemand zal ooit weten wat zijn echt bedoeling was...
Nou.... dit word een van de laatste hoofdstukken... ja, dit word niet zo'n groot boek.......
Alleen wij gaan wel achter die bedoeling komen!
Ik beloof het jullie.
(Sorry als ik niet iedereen in dit boek kon stoppen...)
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
-jinteYTfreak
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro