Witaj stary druhu. Jak ci mija czas
Od momentu gdy Poleczkę tu zabiłam

---------------------------------

Per Niemcy

Polen upadła na ziemię, odlatując wzrokiem pod mrok powiek. Co inni mówili nie słyszałem. Liczyła się dla mnie tylko moja Polen. Skądś pojawił się Węgry i zadzwonił po pogotowie.
Karetka zabrała nas do miasta do większego szpitala. Oby Polska dała radę.

***

Per Finlandia

Pocisk udało się wyjąć, ale Polska straciła zbyt dużo krwi. Zapadła w śpiączkę. Operacja była trudna, gdyż pocisk był bardzo stary. Sprzed I wojny światowej. Niestety to ja zostałem przydzielony do powiadomienia jej rodziny i przyjaciół. Zszedłem do holu gdzie czekał ZSRR z synem, Węgry i o dziwo Niemcy. Kiedyś mieszkał w mieście z Francją, później się przeprowadził. Po tygodniu Francję można było spotkać w mieście  a Niemca tylko w pracy. Najprawdopodobniej ze sobą zerwali. Pierwszy podszedł do mnie Rusek. Też bym się tak przejmował gdyby postrzelili mi siostrę, ale mam tylko braci

R: Czy wszystko z nią w porządku?

Fi: Żyje, ale jest w śpiączce ; atmosfera spochmurniała w poczekalni ; możecie ją zobaczyć

Zaprowadziłem ich do sali. Był to bardzo smutny widok. Jeden debil, i cała rodzina w żałobie. Sowiet jedyny nie podszedł do niej tylko spytał

Z: Czy mogę zobaczyć pocisk?

Fi: Proszę ; podałem mu tacę z resztką pocisku. Chwilę się temu przyglądał

Z: W tej sprawie trzeba przeprowadzić śledztwo. Ten pocisk nie jest byle pociskiem sprzed I wojny. Należał do martwego od lat kraju, który nigdy by nie strzelił przypadkiem

Fi: Wiem, to podejrzane. Niestety jeszcze nie powinna wracać do domu, na razie. Na parę dni mogę wam wynająć pokoje w domu fundacji Ronalda MacDonalda

Zgodzili się zostać na tydzień. Bardzo mi ich żal. Zastanawiało mnie skąd wziął się tu Niemcy. Chciałem się go spytać dlaczego tu jest, ale poczekałem aż będą wychodzić.

***

Fi: Niemcy, mam do ciebie pytanie

N: Tak? ; nie chciałem go pytać wprost

Fi: Co się wydarzyło, Polska została postrzelona, ale jak?

N: Trochę długa historia, ale nie ważne. Opowiem ci

Opowiedział mi, o tym jak Francja podpaliła dom Polski, co było dla mnie nie możliwe do pojęcia. Ona zamieszkała u niego jako współlokatorka. Zaprzyjaźnili się, później pojechali z Ame, Rosją, Ukrainą, Nadą i Japonią na wakacje. Oczywiście bez wiedzy starych, a to BARDZO niebezpieczne. Dowiedzieli się że rodzice wracają wcześniej, i gdy Polska wyszła z helikoptera, po paru minutach została zastrzelona. Szczęśliwie opowiedział to bardzo dokładnie, ale dziwiło mnie jakim sposobem to Francja spaliła jej dom. Ale widywałem Francję w bardzo różnych i dziwnych nastrojach, więc mogła to zrobić. Dziwne było też jakim cudem Polska zaprzyjaźniła się z Niemcem. Nie chciałem ich dalej męczyć, więc wyszedłem z sali.

***

Trzy miesiące później

Per Niemcy

Nie mogłem się pogodzić z tym że Polen nie żyje ( jest w śpiączce debilu). Zacząłem palić, i powróciłem do miasta, mimo rodziny w Country Hill. Zamieszkałem w swoim starym mieszkaniu, które wcześniej wynajmowałem. Domu nie sprzedałem, ale z niego nie korzystałem. Kluska była jedyną rzeczą którą z tamtąd zabrałem. No i laptop, ale to się chyba nie liczy. Ame zalecił mi pójście do Szwajcarii , ale mi już nic nie pomoże. Polen może by nie umarła, gdyby nie ja. To moja wina. Wszystko prze ze mnie.

Pocisk miał oznaczenie niemieckie, którego nauczyłem się jak byłem mały.

Spojrzałem na swoje nadgarstki. Znów muszę wymienić bandaże. Kluska spojrzała na mnie tym swoim wzrokiem. Wiem kiedyś muszę przestać się ciąć, ale kiedy to nie wiem. Chwilę myślałem, i stwierdziłem że nie warto. Szybko napisałem list i zostawiłem go na stole. Do taty, i paru innych osób napisałem wiadomość tekstową. Za mało czasu ze sobą spędziliśmy.

Zamierzałem już wyjść gdy Kluska złapała mnie za rękaw. Była obecnie najsmutniejszym psem na tej ziemi. Też nie chciałem jej zostawiać. Oby Rosja się nią dobrze zajął. Pogłaskałem psa i wyszedłem.

Patrzyłem w dół. Zrobiłbym to tak jak ojciec kiedyś, ale mu się nie udało. Ja zamierzałem to zrobić pernamętnie.

Wyszedł mi Romeo i Julia

Niczego tu nie znajdziesz

Serio, odpuść sobie

Idź że do innej książki to już koniec!

Koniec?

Per Polska
Obudziłam się