Ella was altijd vijfenveertig minuten te vroeg op school. Ik denk dat het iets te maken had met slechte busuren. Nu hadden we nog een twintigtal minuten voordat we naar binnen moesten gaan.

Ik wist waar ze nu zat, namelijk in het park vlakbij school. En ik wist precies waar. Onder het afdakje waar een bankje stond, vlakbij een reusachtige boom. De bomen waren nu kaal aangezien we eind januari waren. Ze zat zoals altijd te lezen in een boek, zoals altijd wist ik niet waarover het ging. Ik vroeg me af wat haar favoriet boekgenre was. Ze keek niet op toen ik kwam aangewandeld en leek helemaal verdiept te zijn in het verhaal.

Een eenzaam blaadje vloog aan me voorbij. Het zag er verdord uit en al het leven leek eruit gezogen te zijn. Ik kon me moeilijk inbeelden dat het vroeger een frisgroene kleur had.

Zelfs toen ik naast haar kwam zitten, keek ze niet op. Ze wist dat ik nu degene was die naast haar zat. Misschien herkende ze mijn goed ruikende aftershave wel.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Het moment is aangebroken, mensen! Veertig stukken bevat dit kortverhaal. Ik heb tien minuten geleden de laatste woorden van dit verhaal neer getypt :O Ik vond het zo leuk om hier aan te schrijven :) Sowieso plaats ik, nadat ik alle stukjes gepost heb, een dankwoord ^^ En wie weet ook een extra Q&A Maar niet over mij, maar voor de twee belangrijkste personages Ella Booms en Mike Jacobs :D Dat lijkt me een tof idee.