Eerst was ik de verkeerde kant op gefietst, maar na wat zoeken vond ik eindelijk de Vossenstraat. De huizen hadden een gemiddelde grootte en zagen er gezellig uit. Ik keek even van links naar rechts voordat ik door de straat begon te fietsen. Het was nummer veertien, als ik het me goed kon herinneren. Bij nummer tien begon ik beter op te letten en uiteindelijk stopte ik voor het juiste huis. Daar woonde ze dus... Ik voelde me echt als een stalker. Ik bedoelde het echter goed, want ik was bezorgd om haar. Ella Booms zou me niet uren laten wachten voor niets. Nee, er zat meer achter. Hopelijk kwam ik dat nu te weten.