Ik nam gulzig een hap van mijn pizza Hawaï en Tom keek me met grote ogen aan.

'Ik wist niet dat het mogelijk was zo'n enorme hap te nemen...,' zei hij vol ongeloof.

'Het is een gave,' zei ik met volle mond en ietwat onverstaanbaar.

'Ik moet echt niet zien hoe gekauwd eten eruit ziet,' zei hij met een gezicht vol afkeer.

Om hem extra te pesten, opende ik mijn mond, zodat hij er nog eens goed kon naar kijken.

Half misselijk wendde hij al vloekend zijn blik van me af.

'Heb ik je al verteld dat ik met Ella op date ga?' begon ik opgewekt toen ik mijn mond had leeg gegeten.

'Ja, dit is nu de vierde keer dat je het zegt.'

'O... Weet je, Tom?'

'Zeg het eens, Mike.'

Hij nam een tweede stuk pizza uit de pizzadoos en ik ging goed tegen de leuning van zijn bed zitten.

'Nu ik er zo over nadenk is het best idioot van me dat ik pas begin dit schooljaar met haar ben gaan praten.'

'Misschien wel omdat ze toen in je klas kwam zitten? Dan gaat het sowieso makkelijker om iemand aan te spreken.'

Tom haalde even zijn schouders op en nam een klein hapje van het eten. Nu ik er zo bij stil stond, ik ben eigenlijk veel minder verlegen geworden de afgelopen maanden. Want eerst was ik veel te bang om met haar te gaan praten. Bang voor afwijzing. Gek toch? Dat je zo hard kon veranderen? Aangezien Ella me al een triljoen keer had afgewezen.

Maar het ging me niet om de vele keren dat ze me had afgewezen. De ene keer dat ze 'Ja' zei, telde voor mij het meeste.